Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018

Η Ευτυχία της αγκαλιάς !



Το άρθρο που ακολουθεί  δεν αφορά ίσως τον πολύ κόσμο(ευτυχώς) αλλά έχει πολύ ενδιαφέρον για όλους  τουλάχιστον ως προς την ρεαλιστικότητα με την οποία προσεγγίζει την ιδιαιτερότητα   που κάνει την διαφορά των παιδιών  με ειδικές ανάγκες,  από όλους εμάς τους υπολοίπους που δεν ανήκουμε σε αυτή την ανθρώπινη κοινότητα.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, από πρώτο χέρι, για την αλήθεια των όσων ισχυρίζεται η αρθρογράφος,υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά  στο φως της πραγματικής ουσίας της ζωής.
Στο μόνο που θα διαφωνήσω μαζί της, μετά λόγου γνώσης, είναι ότι:


"Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν έχουν καμία ανάγκη από εμάς."

Έχουν απόλυτη ανάγκη από την Κατανόηση μας, την Αποδοχή,Την γνώση (Ειδικών και μη) ως προς την αντιμετώπισή τους, την ανεξάντλητη Υπομονή μας  και φυσικά την Αλληλεγγύη και την Αγάπη μας.
Χωρίς ΟΛΑ αυτά εκ μέρους του περιβάλλοντος που ζούνε και συνυπάρχουν , χάνονται μες τα προβλήματα τους (ψυχικά και σωματικά ) και   δεν έχουν να δώσουν  ωφέλεια,χαρά ευτυχία   σε κανέναν,  όταν τα ίδια δεν είναι ευτυχισμένα ,μένουν  αβοήθητα, αποκλεισμένα, χαμένα μέσα στις ατραπούς  της ατυχίας τους  από τις οποίες δεν είναι δυνατόν   να βγουν χωρίς χέρι βοήθειας.
--------------------------------------------------------------------


Τα παιδιά με ειδικές, ξεχωριστές δυνάμεις διδάσκουν γνώση. Αυτή της ζωής!


Δεν ξέρω τι περνάει από το μυαλό σας όταν σκέφτεστε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Δεν ήμουν ποτέ στη θέση σας. Βλέπω τα πράγματα από μέσα, όταν εσείς τα γυροφέρνετε και προσπαθείτε να καταλάβετε.
Βλέπω συνεχώς κείμενα που αφορούν τα συγκεκριμένα παιδιά. Τα περισσότερα μου προκαλούν θλίψη. Κάθε φορά που διαβάζω κάτι, νιώθω μια σφαλιάρα αδικίας να με χτυπάει. Νομίζω πως το κοιτάζω από άλλη σκοπιά. Όλοι όσοι έχουν μεγαλώσει ή έχουν ζήσει δίπλα σε παιδιά με ειδικές ανάγκες το νιώθουν.
Ας τα βάλουμε σε μία σειρά λοιπόν.
1. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι σαν όλους εμάς. Που σημαίνει πως νιώθουν σαν όλους εμάς. Θυμώνουν, στεναχωριούνται, χαίρονται, αγαπούν, διασκεδάζουν, σαν όλους εμάς. Αυτό που παθαίνουν περισσότερο από εμάς τους υπόλοιπους είναι τα θετικά συναισθήματα. Δηλαδή, χαίρονται περισσότερο. Αγαπάνε περισσότερο. Διασκεδάζουν περισσότερο. Άρα, είναι πιο τυχερά όντα από εμάς. Και επίσης, αφού νιώθουν στο μέγιστο τα όμορφα συναισθήματα της ζωής, είναι και λίγο διαφορετικά από όλους εμάς. Είναι καλύτερα όντα από όλους μας.
Άραγε γιατί; Είναι εύκολο. Δεν λειτουργεί η λογική τους περισσότερο από το συναίσθημά τους. Αυτό τους κάνει να ευχαριστιούνται τη ζωή όπως κανένας άλλος. Δεν βάζουν φραγμούς. Ούτε πρέπει. Ούτε ζυγιάζουν τα πράγματα. Κάνουν αυτό που νιώθουν, λένε αυτό που νιώθουν (Οι φιλοσοφικές ερωτήσεις λοιπόν στυλ «λογική ή συναίσθημα», μόλις έχουν απαντηθεί από τα τυχερότερα παιδιά όλων. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες).
2. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, δεν περιμένουν να πάρουν ποτέ τίποτα πίσω από αυτά που δίνουν. Όταν δεν περιμένεις να πάρεις, είσαι ήδη ελεύθερος. Οι υπόλοιποι παλεύουμε να μετρήσουμε τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα. «Να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις τίποτα πίσω» μας διδάσκουν οι μεγάλοι διδάσκαλοι. Σοφία δεν είναι αυτό; Άρα, τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι ήδη σοφοί άνθρωποι.

3. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, είναι ευτυχισμένα με λίγα και απλά πράγματα. Με μία βόλτα. Με μία αγκαλιά. Με μία ματιά. Με ένα φιλί. Με τη φύση. Τη θάλασσα. Το βουνό. Με ένα φύλλο από το δέντρο. Με ένα κοχύλι. Με τους αγαπημένους ανθρώπους δίπλα τους. Τίποτε περισσότερο. Αφού λοιπόν τα έχουν αυτά, δεν θέλουν κάτι άλλο σε αυτή τη ζωή. Άρα είναι ήδη ευτυχισμένοι άνθρωποι.
4. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, πράττουν χωρίς όρους. Χωρίς συμβιβασμούς. Ό,τι τους έρχεται στο μυαλό το κάνουν, χωρίς να σκεφτούν δεύτερη φορά. Ο αυθορμητισμός και η παρορμητικότητα είναι η δεύτερη φύση τους. Αν θέλουν να πάρουν ένα γλυκό, θα απλώσουν το χέρι και θα το πάρουν. Δεν θα σκεφτούν «πρέπει; Δεν πρέπει;». Αν θέλουν να χαρούν, θα χειροκροτήσουν. Έτσι. Γιατί τους αρέσει. Δεν θα σκεφτούν τι θα πουν οι άλλοι. Δεν συμβιβάζονται με τα στάνταρ της ζωής. Γιατί να το κάνουν; Όλοι οι άλλοι παλεύουμε να βρούμε την παιδικότητα που μας λείπει χρόνια ολόκληρα. Τα παιδιά αυτά την έχουν έμφυτη. Άρα, είναι μέχρι να γεράσουν ασυμβίβαστοι νέοι.
5. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν καταλαβαίνουν κανέναν από εμάς. Εννοώ το φέρσιμό μας. Αν αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο ατού τους, ποιο είναι; Δεν καταλαβαίνουν γιατί τρέχουμε σαν τρελοί. Γιατί ζοριζόμαστε να κερδίσουμε χρήματα. Γιατί θέλουμε πέντε κινητά. Γιατί χρειαζόμαστε δυο ντουλάπες ρούχα. Γιατί πηγαίνουμε στην τράπεζα. Γιατί μαλώνουμε με τον άλλον.
Καταλαβαίνουν μόνο ένα πράγμα. Καταλαβαίνουν πολύ καλά, ποιος από εμάς είναι καλός άνθρωπος και ποιος όχι. Καταλαβαίνουν την υπόστασή μας και μάλιστα την κρίνουν με το φέρσιμό τους. Ναι. Προσπαθούν να μας μεταδώσουν την καλοσύνη με το φέρσιμό τους. Μη με ρωτάτε πώς γίνεται αυτό, θα πρέπει να γράφω μέρες. Έχουν τον τρόπο τους. Έχουν την σπιρτάδα να το κάνουν με απλά βήματα που τα καταλαβαίνεις όταν περνάς χρόνο μαζί τους. Άρα είναι πανέξυπνοι άνθρωποι.
6. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν ένα είδος ύψιστης τρυφερότητας που δεν την έχει κανέναν άλλος. Αγκαλιάζουν διαφορετικά. Φιλούν διαφορετικά. Χαϊδεύουν διαφορετικά. Το νιώθεις. Είναι η ενέργεια της καλοσύνης που σε διαπερνάει. Η μέγιστη, ανυπέρβλητη αγάπη που την αισθάνεσαι διαφορετικά ως ενέργεια, μόλις κάνουν να σε ακουμπήσουν. Είναι κάτι σαν το μητρικό φίλτρο της προστασίας. Γεμίζεις όταν σε χαϊδεύουν. Ολοκληρωτικά. Άρα είναι χαρισματικά άτομα.
Συνοψίζοντας, τι έχουμε; Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι: καλύτερα όντα από όλους μας, σοφοί άνθρωποι, ευτυχισμένοι άνθρωποι, ασυμβίβαστοι νέοι, πανέξυπνοι άνθρωποι, χαρισματικά άτομα. Την επόμενη φορά που θα πέσει στα χέρια σας ένα κείμενο που θα λέει πόσο αδύναμα πλάσματα είναι, προσπεράστε το.
Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν έχουν καμία ανάγκη από εμάς. Εμείς έχουμε τρομερή ανάγκη από αυτά. Πλησιάστε τα και θα το δείτε από μόνοι σας ή μάλλον, θα το νιώσετε από μόνοι σας. Διδάσκουν γνώση. Την αυθεντική. Αυτή της ζωής. Αυτή.
Μαρία Πασχούλα –  Εναλλακτική Δράση

10 σχόλια:

  1. Συναρπαστικό όπως πάντα ! Δυνατό επίσης όπως πάντα ! Ανθρώπινο ανεπιφύλακτα όπως πάντα !
    Τα παραδείγματα ζωής σε αυτές τις εμπειρίες είναι συγκλονιστικά για μας Λυγερή μου. Και μας τα μεταδίδεις ατόφια, όμορφα, παραστατικά.
    Μας επαναφέρεις σε ένα σύμπαν που πρέπει να κοιτάμε πολύ προσεκτικά τα πάντα ολόγυρά μας και να ξέρουμε να εκτιμούμε ακριβές καταστάσεις.
    Μια ακόμα φορά σε ευχαριστούμε.
    Καλή βδομάδα κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Σε Γιάννη ,πάντα με τον καλό και ενθαρρυντικό σου λόγο.
      Δεν ξέρω πόσο και εάν η απήχηση του ΠΗΓΑΙΜΟΥ στο αναγνωστικό του κοινό είναι ανάλογη με την απήχηση που βρίσκει σε Εσένα.

      Τα πάσης φύσεως μηνύματα για να αποκωδικοποιηθούν χρειάζονται απαραίτητα ευκρίνεια πομπού αλλά και δέκτη….
      Η ταπεινότητά μου μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι πέρα για πέρα αληθινά (όπως το χαμόγελο της Μαρίας) τώρα πόσο κατανοητά και αποδεκτά γίνονται αυτό υπόκεινται στην διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη τον οποίο οπωσδήποτε σεβόμαστε .
      Καλή μας μέρα φίλε μου.

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Λυγερή μου
    Δεν είχα μέχρι σήμερα επαφή με κάποιο παιδί με ειδικές ανάγκες εκτός από μια φορά που χρειάστηκε να πάω σε ένα ίδρυμα για να αγοράσω χριστουγεννιάτικες κάρτες. Εκεί είδα αρκετά παιδιά να κάθονται μπροστά σε μικρά θρανία και δυο-τρεις γυναίκες να τους μιλούν με αυστηρότητα και αρκετά απότομα. Έφυγα από εκεί με ένα βάρος στην ψυχή γιατί δεν μου άρεσε η συμπεριφορά των συγκεκριμένων γυναικών. Μπορεί να ήταν επιβεβλημένη αλλά εμένα δεν μου άρεσε καθόλου.
    Βασικά αυτές που θαυμάζω περισσότερο είναι οι μητέρες αυτών των παιδιών και γενικά οι άνθρωποι που τα φροντίζουν και τα στηρίζουν με τόση υπομονή, αντοχή, με μεγαλείο ψυχής. Δεν έχω λόγια για να εκφράσω τα συναισθήματα που μου προκαλούν αυτοί οι άνθρωποι. Αν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι οι άνθρωποι όπως θα έπρεπε να ήμασταν όλοι μας, τί να πούμε για τις μανάδες που τα φροντίζουν με τόση αυταπάρνηση σηκώνοντας συγχρόνως και την ευθύνη της δικής τους ύπαρξης;
    Καλή εβδομάδα Λυγερή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα Μαρία μου.

      Είναι πάρα πολύ δύσκολο να οριοθετήσεις ένα « παιδί με ειδικές ανάγκες» Πολλές φορές χρησιμοποιείται από ειδικούς και μη ,ως εργαλείο για την προσαρμογή και ένταξή τους σε ένα μικρό ή και μεγαλύτερο σύνολο, η αυστηρότητα ,η απαγόρευση, η συνέπεια, η στέρηση ,η άρνηση. Εγώ έχω μιαν επιφύλαξη σε όλα αυτά (η δικιά μου τουλάχιστον δεν τα επιδέχεται) αλλά παραδέχομαι την αποτελεσματικότητά τους όταν ο εκπαιδευτής-φροντιστής εμπνέει εμπιστοσύνη ,σιγουριά ,ασφάλεια, αγάπη και σταθερότητα στο παιδί. Βέβαια συνταγές και γενικές φόρμουλες δεν υπάρχουν ,γιατί κάθε παιδί έχει την δική του διαφορετική αιτία της ιδιαιτερότητάς του και κυρίως διαφορετική ιδιοσυγκρασία.

      Δεν ξέρω αγαπημένη μου ,αν όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να ήμασταν όπως τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, γιατί θα έπρεπε να ζούμε στον δικό τους κόσμο όπου η νόηση και η κρίση έρχονται σε δεύτερη μοίρα και κυριαρχεί το συναίσθημα.

      Δυστυχώς για μας και γι αυτά όλοι μας ζούμε σ’ έναν κόσμο που δεν είναι αγγελικά πλασμένος.
      Το θέμα του ρόλου των ΄΄γονέων΄΄ που έθιξες είναι πράγματι πολύπλευρο που μπορεί να αναλύσουμε κάποια άλλη φορά στη βάση του μηνύματος που τους απευθύνεται από το profile του ΠΗΓΑΙΜΟΥ .

      Σε φιλώ και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου.

      Διαγραφή
  3. Λυγερή Καλημέρα!
    Κείμενο αφύπνισης το παραπάνω και υπενθύμισης των στοιχειωδών υποχρεώσεων μας, ως άνθρωποι που θέλουμε να λεγόμαστε. Ευχαριστώ, για όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες, που αναφέρονται μέσα στο κείμενο, οι οποίες τονίζουν την ανθρώπινη διαφορετικότητα, μένα από ένα πνεύμα απόλυτης αισιοδοξίας. Όσο για τις μητέρες τους; Απέραντος σεβασμός και θαυμασμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Βασίλη μου

      Δέχομαι και γω ότι το πάρω πάνω κείμενο πέρα από το συναίσθημα και την δόση υπερβολής ως προς το περιεχόμενο του, αφυπνίζει και προσανατολίζει το νου μας σε μιαν άλλη ανάγνωση της διαφορετικότητας κάποιων παιδιών που η κοινωνία τα κατατάσσει στην κατηγορία των ειδικών παιδιών και εκ των πραγμάτων θεωρούνται υπολειπόμενα άτομα. Ανήμπορα να υπερασπιστούν εαυτόν, να ζήσουν αυτόνομα χωρίς την επιμέλεια και την φροντίδα του περιβάλλοντός τους.

      Εσύ, ως εκπαιδευτικός ξέρεις πολύ καλά τις δυσκολίες των παιδιών αυτών αλλά και τις θετικές λεπτομέρειες που διακρίνουν την ιδιαιτερότητά τους.

      Αν όμως ρωτήσεις εμένα ως μητέρα ΑμεΝΥ θα σου έλεγα απερίφραστα και με όλη την δύναμη της ψυχής μου, "ας ήταν το παιδί μου ικανό να ζήσει χωρίς την προστασία και επιμέλεια κανενός κι ας μην ήταν αυτό το αγγελικό πλάσμα. Ας ήταν ένας ατελής άνθρωπος όπως όλοι μας, χωρίς ιδιαίτερα προσόντα. Θα το λάτρευα και θα το δεχόμουν το ίδιο.
      Αυτά ,αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές,και να μην ωραιοποιούμε
      "πονεμένες ιστορίες"

      Καλημέρα Βασίλη μου. Τιμή μου να είσαι και Συ εδώ..

      Διαγραφή
  4. Είναι αισιόδοξο να διαβάζεις απόψεις γονέων για τα διαφορετικά παιδιά που επηρεάζουν θετικά. Γιατί υπάρχουν και γονείς που το ''φέρουν βαρέως'' όταν έχουν να ασχοληθούν με ένα διαφορετικό παιδί. Δεν ξέρω αν είναι υπεραισιόδοξη η μητέρα που γράφει τόσο ανθρωπινα, αλλά θα πω αυτό που ξέρω, ότι θέλουν φροντίδα τα παιδιά αυτά, με την έννοια ότι όταν το συναίσθημα κυριαρχεί της λογικής πρέπει κάποιος να τα προσέχει. Γιατί οι κίνδυνοι πολλοί.Έχω δίκιο; Πρέπει όμως να μάθουμε να φερόμαστε ως Άνθρωποι με Α κεφαλαίο.
    Καλησπέρα Λυγερή μου
    Φιλί γλυκό αφήνω και μια αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αισιόδοξο και θετικό για την εξέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας είναι,αγαπημένη Αννούλα, το γεγονός ότι οι γονείς που αντιμετωπίζουν με θάρρος, με σεβασμό, αποδοχή γνώση και αποτελεσματικότητα την υπόθεση διαχείρισης της αναπηρίας των παιδιών τους είναι οι νεότεροι γονείς της εποχής μας.
    Τα "Κωσταλέξι" ανήκουν στο παρελθόν ,κι αν διατηρούνται κάποια κάπου είναι μεμονωμένες περιπτώσεις.
    Κατά τα άλλα συμφωνώ μαζί σου και σε παραπέμπω στην απάντησή μου στο φίλο μας Βασίλη.
    Σε ευχαριστώ και σε αγαπώ Τόοοοοοοοοοοοοοοοοοσο όσο η ανοιχτή αγκαλιά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτά τα παιδιά είναι ανώτερα. Μαθαίνεις πολλά διπλά σε αυτά τα παιδιά,σε μαθαίνουν πολλά..αυτά..αυτά μαθαίνουν εσένα όχι εσύ αυτά!Έχω την τύχη να γνωρίζω ένα δεκαεπτάχρονο κοριτσάκι μιας φίλης και θέλω να παραδεχτώ ότι την ζεστή σφιχτή αγκαλιά που μου κάνει εκείνη δεν μου την έχει κάνει κανείς άλλος!Αυτό τον καιρό μου έχει λείψει πολύ γιατί ένα πρόβλημα υγείας με κρατάει μακρυά της αλλά μόλις γίνω καλά...θα τρέξω να κρυφτό στην αγκαλιά της.
    Καλή σου μέρα Λυγερή μου να είσαι πάντα καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατ' αρχήν και από τα βάθη της καρδιάς μου ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ.
      Τίποτα ,μα τίποτα στο παρόν και το μέλλον να μην σε κρατά μακριά από τις αγκαλιές των αγαπημένων σου.

      Ακριβώς ίδιες εμπειρίες με την δική σου βιώνω και γω αγαπημένη μας Βιργινία.

      Δεν είναι μόνο η ...συμπαντική αγκαλιά της κόρης μου -μέχρι ασφυξίας- .Είναι αγκαλιές των φίλων της ,του περιβάλλοντός της που μόλις με βλέπουν διεκδικούν όχι πάντα υπομονετικά την αγκαλιά μου. Χαμός γίνεται σου λέω και εγώ καταλαμβάνομαι από μια πλημμυρίδα συναισθημάτων που με απογειώνει.
      Ίσως ν' ακούγονται όλα αυτά υπερβολικά κι όμως αλήθεια είναι .

      Και πάλι περαστικά κι αγύριστα να είναι όλα τα προβλήματα και η ζωή σου να βρει την κανονικότητα της, την ρουτίνα της.
      Δεν αξιολογούμε συνήθως την σημασία της "ρουτίνας μας" παρά μόνο όταν διαταραχθεί για οποιοδήποτε λόγο.Εγώ έχω συνειδητοποιήσει την αξία της και δεν ζητώ τίποτα περισσότερο ή διαφορετικότερο απ' αυτήν....Δηλαδή τίποτα να μην αλλάξει στην ζωή μου προς το χειρότερο. Τα καλύτερα καλώς να έλθουν.

      Καλή σου μέρα κορίτσι μου και σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου.

      Διαγραφή