Το Αντάλλαγμα

Σκέψεις και συλλογισμοί που δεν κάνουμε ως γονείς εκ των προτέρων
αλλά  συνήθως  ως παιδιά εκ των υστέρων....

```````````````````````````````````````````````````

Το συγκινητικό γράμμα ενός πατέρα στον γιο του που αξίζει να διαβάσεις.

Οι γονείς για όλους μας είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μας.

Όταν όμως τα χρόνια περάσουν και η ηλικία βαρύνει στους ώμους τους, είναι φορές που αντιμετωπίζονται ως βάρος από τα παιδιά τους. Τα παρακάτω λόγια από το γράμμα ενός ηλικιωμένου πατέρα προς το γιο του, ελπίζουμε να ευαισθητοποιήσουν ακόμη περισσότερο όσους έχουν ηλικιωμένους γονείς.

Είναι ένα γράμμα που μέσα από την απλότητα και τον καθάριο λόγο του, καταφέρνει να κλείσει μέσα του όλο τον κύκλο της ζωής.

«Εάν μια μέρα με δεις «γέρο»… εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ… έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω…

Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή… Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Οταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις… Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.

Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα «βάρος», έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.

Όταν λέω πως θα ήθελα να «πεθάνω»… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Αφιέρωσε μου λίγο από τον χρόνο σου, δώσε μου λίγο από την υπομονή σου, δώσε μου έναν «ώμο» για να ακουμπήσω το κεφάλι, με τον ίδιο τρόπο που το έκανα και εγώ για σένα.

Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.

Σε αντάλλαγμα θα σου δώσω ένα χαμόγελο και την απέραντη αγάπη που πάντα έτρεφα και είχα για σένα.

Σε αγαπώ παιδί μου…»

Η ποικιλία είναι το αλάτι της ζωής

“Αγαπημένο μου παιδί, δεν θα αρέσεις σε όλους…”: Το γράμμα μιας μαμάς στο παιδί της για τη διαφορετικότητα

Όλες οι μαμάδες θέλουν να πείσουν το παιδί τους να είναι ο εαυτός του! Να αποδέχεται τον χαρακτήρα του και τις διαφορές του, χωρίς να απογοητεύεται! Και φυσικά να καταλάβει, πως το διαφορετικό δεν είναι κακό.

Μία μαμά προσπαθεί με ένα γράμμα στο παιδί της, όπως δημοσίευσε το herviewfromhome.com, να πετύχει αυτό ακριβώς. Και πιστεύουμε, ότι πολλοί από εσάς θα συμφωνήσετε μαζί της:

«Αγαπημένο μου παιδί,

Θέλω να σου πω κάτι, το οποίο μπορεί να σου φανεί σκληρό, αλλά πρέπει να μου υποσχεθείς, ότι θα με ακούσεις μέχρι το τέλος. Λοιπόν, ξεκινάω:

Δεν υπάρχει περίπτωση να αρέσεις σε όλους!
 Ορίστε το είπα. Ξέρω τι σκέφτεσαι και πριν προχωρήσει το μυαλό σου σε άλλες σκέψεις θέλω να ξέρεις, ότι δεν πειράζει. Δεν πειράζει καθόλου, αν δεν σε συμπαθούν όλοι.

Μπορεί ήδη να το ξέρεις, αλλά η επανάληψη δεν βλάπτει. Είσαι διαφορετικός. Όλοι είμαστε! Το να είσαι διαφορετικός ή μοναδικός είναι καλό πράγμα. Ο κόσμος γύρω μας μπορεί να γίνει πολύ βαρετός αν είμαστε όλοι ίδιοι. Αν όλοι έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα, τις ίδιες ιδέες και γνώμες, δεν θα μπορέσουμε να ωριμάσουμε. Η ύπαρξή μας θα είναι στάσιμη χωρίς νέες σκέψεις και προοπτικές. Οπότε, το διαφορετικό είναι καλό.

Σου έχω, όμως, και μερικά άσχημα νέα: Μερικοί άνθρωποι δεν συμπαθούν το διαφορετικό. Μερικοί άνθρωποι δεν είναι ικανοί να καταλάβουν εμπειρίες πέρα από τις δικές τους και μερικοί άνθρωποι μπορεί να γίνουν ακόμα και κακοί. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι άνθρωποι μπορεί να μην σε συμπαθήσουν. Μπορεί να μην τους αρέσουν οι ιδέες σου, η γνώμη σου, η εμφάνισή σου, ο τρόπος που μιλάς, το χρώμα του δέρματός σου ή χιλιάδες ακόμα πράγματα που κάνεις. Το ξέρω αυτό από προσωπική πείρα. Είτε το πιστεύεις είτε όχι πολλοί αντιπαθούν και τη μαμά σου. Ήμουν στο δημοτικό όταν το κατάλαβα για πρώτη φορά – όταν έμαθα, ότι δεν είναι όλοι φίλοι μου. Και θα είμαι ειλικρινής: Ένιωσα συντετριμμένη! Από τότε, έχω μάθει, ότι τα διαφορετικά μου σημεία είναι και τα δυνατά μου σημεία. Μακάρι να το ήξερα αυτό νωρίτερα. Γι’ αυτό σου γράφω τώρα αυτό το γράμμα.

Το να σε απορρίπτουν πονάει και σε θυμώνει. Θέλω να ξέρεις, ότι δεν είναι μεμπτό να κρύβεις αυτά τα συναισθήματα. Μπορείς να είσαι θυμωμένος ή λυπημένος ή και τα δύο, αλλά 
 ποτέ μην νιώσεις ντροπή γι’  αυτό που είσαι.

Όταν ήμουν μικρή δεν ήθελα να ξεχωρίζω, δεν ήθελα να είμαι διαφορετική. Ήθελα απλώς να ταιριάζω, να είμαι ίδια, να είμαι “μέσα” σε όσα έκαναν οι άλλοι.

Θα έδινα τα πάντα τότε για να ανήκω. Μπορεί να νιώθεις το ίδιο τώρα. Μπορεί να θέλεις να κρυφτείς ή να αλλάξεις τις ιδέες σου και το ποιος είσαι για να “συμβαδίζεις” με τους άλλους. ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να “σβήσει” τη λάμψη σου, να σου πάρει το φως σου. Επειδή το πράγμα έχει ως εξής: Δεν μπορείς να κάνεις τους πάντες χαρούμενους, είναι αδύνατον!

Θα υπάρχει πάντα κάποιος που βλέπει τα πράγματα διαφορετικά από εσένα. Κάποιος που δεν σε καταλαβαίνει ή δεν μοιράζεται τα ίδια πιστεύω με εσένα. Αυτό δεν είναι κακό. Μην ξεχνάς “το διαφορετικό είναι καλό”. Μάλιστα, θα συναντήσεις και εσύ ανθρώπους που δεν θα καταλαβαίνεις. Και σου ζητάω, σε αυτή την περίπτωση, να παραμείνεις “ανοιχτός”. Όχι να γίνεις “κολλητός” τους, αλλά να τους δώσεις μια ευκαιρία. Μην υποθέτεις, ότι ξέρεις όλη τους την ιστορία. Άκουσέ τους, δες τη δική τους οπτική. Ακόμα και αν δεν τους καταλαβαίνεις πλήρως, τις περισσότερες φορές θα κερδίσεις κάτι. Οι διαφορές μας μας δίνουν καμιά φορά τα καλύτερα μαθήματα.

Γι’ αυτό μην πάψεις ποτέ να είσαι μαθητής.

Μείνει ο εαυτός σου, ακόμα και όταν είναι δύσκολο. Να είσαι ανοιχτός και δείξε στον κόσμο, ότι δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι για να ζούμε μαζί.
Μην απογοητεύεσαι όταν δεν σε καταλαβαίνουν ή σε απορρίπτουν – αυτές τις στιγμές μαθαίνεις! Αυτές τις στιγμές μεγαλώνεις. Και αν όλα αυτά σου φαίνονται πολύ περίπλοκα να θυμάσαι, ότι δεν υπάρχει λόγος να τρως συνέχεια πίτσα όταν μπορείς να φας burgers, σουβλάκια, γλυκά και φρούτα. Η ποικιλία είναι το αλάτι της ζωής και εσύ είσαι τέλειος όπως ακριβώς είσαι!»
---------------------------------------------------------------------------------------------- 
Αυτό το "γράμμα " δεν απευθύνεται μόνο στους "ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ" .
Απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους που από παιδιά πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι  δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι για να συνυπάρχουμε.
 
 Άλλωστε η ίδια η Φύση έχει προβλέψει το "διαφορετικό" κάθε ανθρώπου.
Δεν υπάρχει κανείς στον πλανήτη Γη ,ίδιος κι απράλλαχτος με κάποιον άλλο.
Αυτή ξέρει από Ομορφιά και Αρμονία .
Ξέρει ότι η Αρμονία βρίσκεται στη συνύπαρξη με το....άλλο μας μισό και η  Ομορφιά υπάρχει  όπου την  αναζητήσουμε...
Λυγερή Βασιλείου

Αντίβαρο....

Ανήμερα το Πάσχα  είχα έναν διάλογο με την Μαρία .
Μου περιέγραψε αυθορμήτως, τον νέο   τους νοσηλευτή στην Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης όπου μοιράζεται την καθημερινότητά της όταν δεν είναι σπίτι μας.
Λεπτομερώς και με ακρίβεια μου αναπαράστησε   μια συγκεκριμένη,  καθημερινά  την ίδια ώρα επαναλαμβανόμενη  διαδικασία,  που ισχύει για όλους τους  φιλοξενουμένους  και πως  ο  Μάνος απευθύνεται με ιδιαίτερο τρόπο στον καθένα χωριστά.

 Η  Μαρία που διαβάζει  τα « ψηλά γράμματα» το παρατήρησε  και σχολίασε  με κείνον τον απαράμιλλο παραστατικό της τρόπο.

------Είναι καλός αλλά αυστηρός. Όλοι  υπακούουν.
Για να δώσει  μάλιστα μεγαλύτερη έμφαση , μίλησε  και στην  γλώσσα του σώματος . Δηλαδή  έκανε   την  σχετική κίνηση με το χεράκι της που έχει καθιερωθεί για την   λεκτική απεικόνιση του  φόβου…. Να…..τους πάει!!! 

Ακολούθησε ο εξής διάλογος μεταξύ μας.
-------Εσύ Μαρία μου, τον φοβάσαι ;
Η απάντηση σύντομη, άμεση, καταπέλτης.

-------ΟΧΙ δεν τον φοβάμαι. ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ

Εγώ ;;;; Εγώ έζησα μια ακόμη  Αναστάσιμη  στιγμή από τις αμέτρητες  που μου χαρίζει η Μαρία μου,κατακλύζουν την ψυχή μου  κι αποτελούν  αντίβαρο στον δικό μου Σταυρό.

Χριστός Ανέστη !