Τρίτη 10 Ιουλίου 2018

ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ και βάλε !!!


Επειδή οι χαρές λιγόστεψαν αυτό τον καιρό,επειδή έχει παραγίνει το κακό μου τελευταία με την ευαισθησία μου, επειδή πονάω και δεν θέλω να το πω ,στην  προσπάθεια μου να δώσω τόπο στην χαρά  και την παρηγοριά,ανασύρω από το ημερολόγιο του ΠΗΓΑΙΜΟΥ (στο πάλαι ποτέ  path) ένα χαρμόσυνο μήνυμα που μοιράστηκα μαζί σας  την  10η  Ιουλίου 2017 , για  να γελάσει το χείλι μου..


ΟΧΙ "ωσάν νικητής"....ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ και βάλε !


Δεν υπάρχουν "μικρές νίκες" ! " Αγώνες" υπάρχουν. Κι όταν ένας αγώνας δικαιώνεται, η νίκη είναι ανάλογη του "μαχητή" που την έδωσε και την κέρδισε..
Στην περίπτωση που ακολουθεί ,μάχη έδωσε ένας σεμνός μαθητής, αν κρίνει κανείς πως εκφράστηκε μετά την επιτυχία του στις πανελλαδικές του 2017 "αισθάνομαι πολύ καλά γιατί έδωσα τη μάχη και την ολοκλήρωσα "ωσάν νικητής"  .

Μια μάχη όμως όχι σαν τις άλλες που ξέρουμε.
Η δική του μάχη είναι αναμέτρηση με την "κανονικότητα " γιατί ο ίδιος είναι ένα ιδιαίτερο άτομο. Κι αυτή η μάχη θα διαρκεί όσο ζει.....

Να ζήσεις αγόρι μου ,σε θαυμάζω. Και μην ξεχνάς πως:

Η ζωή μας είναι ένας αγώνας χωρίς ανακωχή που πεθαίνουμε πολεμώντας με το όπλο στο χέρι .

υγ: Να μην ξεχάσω να στο πω . Σε αγαπώ.
λυγερή Βασιλείου

`````````````````````````````````````````````````

Πανελλαδικές 2017: Μαθητής με αυτισμό έπιασε 17.090 μόρια

Δηλώνει ότι αισθάνεται «πολύ καλά» με αυτή την επιτυχία γιατί έδωσε τη μάχη και την ολοκλήρωσε «ωσάν νικητής»
εδώ εικονίζεται ο μαθητής με αυτισμό με τη μητέρα του
Ο Δρόσος Κονδύλης, απόφοιτος του 2ου ΕΠΑΛ (επαγγελματικό λύκειο) Πύργου, κατάφερε κάτι που πολλοί θεωρούσαν ακατόρθωτο!
Να συγκεντρώσει 17.090 μόρια στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, κάτι που του επιτρέπει την εισαγωγή σε όποια πανεπιστημιακή σχολή επιθυμεί.
Αυτό, όμως, που κάνει την περίπτωσή του ξεχωριστή ανάμεσα στα άλλα παιδιά που διαγωνίστηκαν φέτος, είναι πως ανέκαθεν χρειαζόταν να προσπαθεί στη νιοστή σε σχέση με τα άλλα παιδιά, στο δημοτικό, το γυμνάσιο, το Λύκειο για να πείσει για τις ικανότητες του, καθώς ο νεαρός μαθητής ανήκει στα φάσμα του αυτισμού.
Ο ίδιος, όπως δήλωσε, αισθάνεται «πολύ καλά» με αυτή την επιτυχία γιατί έδωσε τη μάχη και την ολοκλήρωσε «ωσάν νικητής».
Όπως μεταδίδει το ilia24.gr, ο Δρόσος από παιδί έδινε τη μάχη του με την «κανονικότητα» για να σπάσει τα τείχη της άγνοιας ορισμένων πάνω στον αυτισμό.
Δίπλα του βρισκόταν η μητέρα του Νικολία Μωραίτη, που τον ωθούσε καθημερινά να προσπαθεί όλο και περισσότερο, να τον επιβραβεύει για τις μικρές του νίκες, να του εξηγεί τις ανεξήγητες για τον ίδιο ανθρώπινες συμπεριφορές απέναντι στη διαφορετικότητα.
Η ίδια έδωσε μάχες μόνη απέναντι σε όλο το κατεστημένο για να αλλάξει και στην εκπαίδευση και στη μικρή κοινωνία μας η νοοτροπία απέναντι σε αυτά τα "διαφορετικά» παιδιά"

Τρίτη 3 Ιουλίου 2018

Υπάρχει χώρος στην καρδιά μας για κάτι ..πιότερο


Το δημοσίευμα που ακολουθεί το διάβασα στα «Ιατρικά Νέα» και το βρήκα "αλλιώτικο" από  άλλα του είδους ,που σκοπεύουν αποκλειστικά  στην πληροφόρηση του αναγνώστη.
  Μια άλλη οπτική του θέματος με άγγιξε   πέρα από την ενημέρωση.
 Μια οπτική που επέτρεψε  στην ψυχή μου την ανάγνωση με τα δικά της μάτια  .
Την κατανόηση και τον σεβασμό  στον άγνωστο πάσχοντα ( που τις περισσότερες φορές είναι ο άνθρωπος της διπλανής μας πόρτας )  και τον αγώνα  που κάνει , αν όχι για να επιβιώσει ,όπως σε  βαρύτερες  καταστάσεις ,αλλά για να διαχειριστεί  τον πόνο, τις ματαιώσεις, τις απώλειες της ζωής του, στις οποίες  τελικά το ίδιο το ταλαίπωρο σώμα μας  αντιδρά με αυτοάνοσα νοσήματα.
Νοσήματα τα οποία  τις περισσότερες φορές μας  ταλαιπωρούν σε όλη μας  την ζωή…

Ο πόνος,η στεναχώρια ,οι καημοί είναι το τίμημα της έλευσή μας στη ζωή που αγαπάμε ,που θέλουμε, κι ενίοτε απολαμβάνομε τα χίλια μύρια αγαθά της.


Ας θωρακιστούμε με αισιοδοξία ,σύνεση,αγάπη κι ελπίδα  πρωτίστως για τον ίδιο τον εαυτό μας  και με κατανόηση,σεβασμό για τους άλλους.

Λίγο να ψάξουμε  θα δούμε ότι πάντα υπάρχει χώρος στην καρδιά μας για  "αισθήματα" που λυτρώνουν  .

```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Για όλους αυτούς που έκαναν τη στεναχώρια τους αυτοάνοσο


Σκέφτομαι πάνω από ένα μήνα να αγγίξω αυτό το θέμα. Είναι ευαίσθητο. Είναι σοβαρό. Είναι όσα δεν μπορείς να περιγράψεις μέσα σε 10 γραμμές.
Αρχικά να σου πω πως οι λόγοι που ένας άνθρωπος εμφανίζει αυτοάνοσο νόσημα μπορεί να είναι πολλοί. Δεν θα σταθώ στα ιατρικά κομμάτια του θέματος καθώς δεν είμαι γιατρός.
Ζώντας από πολύ κοντά ανθρώπους που έχουν αυτοάνοσο νόσημα έμαθα να τους σέβομαι, λίγο παραπάνω απ’ όλους τους άλλους, να τους εκτιμώ και να τους θαυμάζω καθημερινά.
Για σένα λοιπόν που έκανες τη στεναχώρια σου αυτοάνοσο.
Για σένα που κατάπιες όλη τη δυστυχία σου και αυτή μη έχοντας να ξεσπάσει πουθενά, επιτέθηκε στον ίδιο τον οργανισμό που την “φιλοξενούσε”.
Για σένα που ξύπνησες ένα πρωί και είδες τα χέρια σου πιο άσπρα από τη λεύκη.
Για σένα που ενώ πήγες στη δουλειά σου κανονικά, ξαφνικά θόλωσαν τα μάτια σου και η σκλήρυσνη κατα πλάκας θα είναι μόνιμη σύντροφός σου στα δύσκολα.
Για σένα που βγήκες μία βόλτα και η δύσπνοια σου “έκοψε” τα πόδια, το άσθμα δεν έκανε πλάκα και από εκείνη τη στιγμή δεν πας ούτε στο διπλανό δωμάτιο χωρίς την εισπνοή σου.
Για σένα που κοιτάχτηκες στον καθρέφτη, είδες μια κοκκινίλα στα μάγουλα και ο λύκος θα σου γρυλίζει κάθε μέρα για να σου δείξει την παρουσία του.
Για σένα που ο οργανισμός σου δεν άντεξε και σου επιτέθηκε.
Για σένα που στο μόνο που έχεις φταίξει, είναι που δεν γύρισες πίσω όση “σαπίλα” δέχτηκες και τελικά θα πρέπει να μάθεις να ζεις με τις επιπτώσεις αυτές.
Για σένα που δεν σε λυπάμαι γιατί με έμαθες μόνο να σε θαυμάζω.
Γράφω και γεμίζει η καρδιά μου συναισθήματα.
Αν με διαβάζεις, τα μόνα που θέλω να σου πω είναι ένα μεγάλο “Μπράβο που με δίδαξες να παλεύω” κι ένα “Συνέχισε να προσπαθείς”. Ίσως κλήθηκες να κάνεις το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου, ίσως να νιώθεις πως οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι περνάς, ίσως να σκέφτεσαι “γιατί σε μένα”. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έφταιξες σε τίποτα.
Αν είσαι απόλυτα υγιής και διαβάζεις αυτό το άρθρο να θυμάσαι πως και σήμερα έχεις μια ευκαιρία να ζήσεις καλά. Εκμεταλλεύσου την!