Αυθεντικές Μαρτυρίες

Πρόγραμμα απεξάρτησης του ΚΕΘΕΑ για... νομίμως εθισμένους

«Oτιδήποτε καλό ή κακό συνέβαινε στη ζωή μου συνδεόταν με την μπουκάλα. Αυτή όριζε την ημέρα μου, τη διάθεσή μου, την κοινωνική και προσωπική μου κατάσταση». Ο «Γιάννης» δεν μασάει τα λόγια του για το πρόσφατο, σχετικά, παρελθόν του. Σύντομα ολοκληρώνει το πρόγραμμα απεξάρτησης στο ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ, που απευθύνεται σε ανθρώπους εξαρτημένους από το αλκοόλ και τον τζόγο, τις λεγόμενες «νόμιμες»- αλλά και τόσο επώδυνες και βασανιστικές- εξαρτήσεις.

Κοντά τριάντα χρόνια ο «Γιάννης» αντιμετώπιζε πρόβλημα «με το μπουκάλι» , όπως λέει. «Κάθε πτυχή της ζωής μουήταν απόλυτα συνδεδεμένη με το μπουκάλι.Μπουκάλι,όχι ποτήρι ή σφηνάκι.Αυτά ήταν στην αρχή, εκεί κοντά στα 13- 14. Μετά την εφηβεία,και όταν απέκτησα τα πρώτα χρήματα δουλεύοντας περιστασιακά, το ποτό έγινε καθημερινότητα. Ενα μπουκάλι την ημέρατο λιγότερο και ανεξάρτητα από το ποτό και την ώρα». Πολλά πρωινά ξεκινούσαν «με ένα ποτό για να πάει καλά η μέρα». Είχε συνείδηση της εξάρτησής του από νωρίς. «Στα 27 μουείχα συνειδητοποιήσει ότι είμαι αλκοολικός. Αλλά δεν με ένοιαζε,το ΄χα συνηθίσει σαν δεύτερο δέρμα.Ηταν η ταυτότητά μου στον κόσμο». Μια ταυτότητα που μετέτρεπε τον σχετικά ήπιο και συνεσταλμένο «Δόκτορα Τζέκιλ» σε ένα εριστικό, επιθετικό και ορισμένες φορές βίαιο «Κύριο Χάιντ». «Το αλκοόλ με έκανε πιο θαρραλέο στην εφηβεία, κυρίως στην προσέγγιση των γυναικών. Υστερα από κάποια χρόνιατο θάρρος μετατρεπόταν σε θράσος, οργή και αναίτιο πάθος και ύβρεις ». Τα επεισόδια υπήρξαν πολλά, αλλά ο «Γιάννης», όντας «σε μόνιμη κατάσταση μέθης», ελάχιστα θυμάται. Για την ακρίβεια, «θυμάμαι όσα μου έχουν διηγηθεί εκείνοι οι φίλοι μου που άντεχαν να συνεχίζουν τη συναναστροφή μαζί μου».

«Εχω τραυματιστεί 300 φορές»

Ζει «από καθαρή τύχη». Οδηγούσε φανατικά μοτοσικλέτα, «ακόμη και όταν δεν έβλεπα μπροστά μου από το ποτό».

Εχει υπολογίσει ότι «από απλά πεσίματα ως πιο σοβαρά ατυχήματα, έχω τραυματιστεί τουλάχιστον 300 φορές».

Πιο σοβαρά πριν από 20 χρόνια. «Είκοσι οκτώ σπασμένα κόκαλα σε όλο το κορμί» . Ολα τα παραπάνω δεν αρκούσαν για να το κόψει μια και καλή. Η συμβουλή μιας φίλης του, που είχε πληροφορηθεί τα σχετικά με το πρόγραμμα, αλλά κυρίως «η διαίσθηση ότι μπαίνω στην τελική ευθεία για το οριστικό finish», τον οδήγησαν στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ. Και παρά την αρχική του εντύπωση ότι «δεν θα τα κατάφερνα και θα ΄φευγα στα μισά», ολοκληρώνει το πρόγραμμα απεξάρτησης σε λίγες εβδομάδες. Τι βλέπει στρέφοντας το βλέμμα στο μέλλον; Ο «Γιάννης» θέλει «μια καινούργια ζωή,χτισμένη βήμα-βήμα». Στις εξόδους του δεν πίνει. Βλέπει όμως «νεαρά παιδιά να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες οινοπνεύματος.Αυτό δεν σε κάνει αυτόματα αλκοολικό.Εξαρτημένο σε κάνει η καθημερινή επαφή και το σταδιακό χτίσιμο της ζωής σου γύρω από το ποτό».

Ο «Αγγελος», από την πλευρά του, είναι «πρώην εξαρτημένος του τζόγου». Ολοκλήρωσε το αντίστοιχο πρόγραμμα πριν από μικρό χρονικό διάστημα. Θυμάται ότι «για κοντά είκοσι χρόνια,μπορούσα να τζογάρω ακόμη και για το αν θα ήταν μονός ή ζυγόςο αριθμός της πινακίδας του αυτοκινήτου που θα περνούσε σε δύο λεπτά». Καζίνο, τυχερά παιχνίδια, χρέη... Εχει υπολογίσει ότι συνολικά έπαιξε και έχασε ποσά «άνω των 500.000 ευρώ». Πριν από τρία χρόνια και με τη βοήθεια της φίλης του πήγε στο ΚΕΘΕΑ, «για να τελειώνω μ΄ αυτή την κατάσταση». Εξάλλου είχε φθάσει κοντά στο απονενοημένο . Οι περιπτώσεις του «Γιάννη» και του «Αγγελου» είναι χαρακτηριστικές των ανθρώπων που προσέτρεξαν τα τελευταία χρόνια στο ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ. Το αλκοόλ και ο τζόγος, που είναι το άλλο αντικείμενο ενασχόλησης και καταπολέμησης των φαινομένων εξάρτησης από αυτόν, έχουν γίνει ρυθμιστές της καθημερινότητας του εξαρτημένου ατόμου, καθορίζοντας, στην πλέον κρίσιμη και σοβαρή φάση, τη σωματική και ψυχική του κατάσταση, αλλά και τις σχέσεις του με τον περίγυρό του.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ από την Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ