Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019

"Το χρώμα” που μας διάλεξε


Αγαπητέ μονοζυγωτικέ δίδυμε αδελφέ
Δεν σου υπέκλεψα  ούτε μου αντέγραψες προσωπικά δεδομένα για να συντάξουμε αμφότεροι  την ταυτότητά μας.
Υπάρχει και κάποια διαφορίτσα άλλωστε. Πατερας Εσύ. Μάνα Εγώ.

Είναι το χρώμα φίλε .Το χρώμα το κοινό, όσο και μοναδικό.
Το χρώμα που  διακρίνει,  ξεχωρίζει , αποτυπώνει , φωτογραφίζει, εκείνους που τυλίγει .Το χρώμα που ενώνει σε μια μεγάλη αγκαλιά και χωράει όλους εμάς που δεν αρνηθήκαμε να το ντυθούμε. Να γευτούμε, να το  υπερασπίσουμε .Να προβάλλουμε ,να ζήσουμε και να ανακαλύψουμε στις αποχρώσεις του  την χαρά μέσα απ’ τον πόνο.

Είναι το χρώμα της ζωής που μας διάλεξε φίλε , όχι τυχαία !!!
!
Σημείωση : Αυτή η σύντομη  ανοιχτή επιστολή   είναι απάντηση στην συναρπαστική  επιστολή που ακολουθεί  και αξίζει πράγματι τον κόπο να διαβάσετε.
 Την συνέταξε   ένας συνειδητοποιημένος, υπεύθυνος, αξιοπρεπής θαρραλέος γονέας και την απευθύνει  προς τους γονείς  τους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ των ΑμεΑ .
Εγώ θα προσέθετα και "όχι μόνο "!
Αξίζει τον χρόνο σας .
Να μην υπαγορεύσω εγώ το γιατί. Εσείς θα συμπεράνετε τους λόγους και είμαι σίγουρη θα τους κρατήσετε στο νου και την καρδιά σας.

```````````````````````````````````````````````````````
Γράμμα σε γονείς ΑμΕΑ

Μεγαλώνοντας ένα παιδί, ή δύο στην περίπτωσή μου, με την οποιαδήποτε διαταραχή ή ειδική ανάγκη, είναι μαζί πρόκληση και ευλογία. Ως πατέρας δύο παιδιών με ειδικές ανάγκες, σπάνια μοιράζομαι τα συναισθήματά μου σε ό,τι αφορά την κατάσταση των παιδιών μου, ακόμη και με τους στενούς μου φίλους, κατά κάποιο τρόπο δεν μιλάμε γι' αυτά τα θέματα, αλλά ίσως, με άλλους γονείς με παιδιά με ειδικές ανάγκες, βρω περισσότερη κατανόηση.

1. Είμαι κουρασμένος. Να είναι κάποιος γονιός είναι ήδη μπόλικη δουλειά.
Αλλά όταν είσαι γονιός ατόμου με ειδικές ανάγκες, η κούραση ανεβαίνει σε ένα διαφορετικό επίπεδο.
Πάντα υπάρχει ένα επίπεδο συναισθηματικής και σωματικής κούρασης, που είναι συνέχεια μαζί μας, το οποίο προέρχεται από το βάρος της ικανοποίησης των αναγκών των παιδιών μας.
Είμαι κουρασμένος από τις πολλαπλές φασαρίες στο σπίτι κάθε μέρα, το πήγαινε έλα, τις επισκέψεις οπουδήποτε, που γίνονται όλο και πιο δύσκολες.
Είμαι κουρασμένος από τη συνεχή προσπάθεια για βελτίωση των συνθηκών στο Υπουργείο Υγείας, το Υπουργείο Παιδείας, το Υπουργείο Εργασίας για άτομα με ειδικές ανάγκες, από ένα Δημόσιο το οποίο συνέχεια προσπαθεί να με πείσει ότι έτσι είναι το σύστημα και δεν αλλάζει, γιατί όλοι τους έχουν βολευτεί.
Για να μην αναφέρω τη συναισθηματική κούραση τού να μεγαλώνεις παιδί με ειδικές ανάγκες, αφού οι κορυφές και οι γκρεμοί είναι τόσο έντονοι για εμάς.
Στη ζωή, όμως, δεν είναι ο προορισμός, αλλά το ταξίδι που μετράει.
2. Ανησυχώ. Ανησυχώ ότι δεν κάνω αρκετά. Υπάρχει μια κάποια θεραπεία που θα πρέπει να δοκιμάσω; Μήπως άργησα να κάνω κάτι; Ανησυχώ για το μέλλον των παιδιών μου όταν θα γεράσω και δεν θα μπορώ να τα φροντίζω πλέον. Ανησυχώ αν θα μπορέσουν ποτέ τους να ζήσουν ανεξάρτητα.
Ανησυχώ για το πόσες φορές θα πληγωθούν επειδή είναι διαφορετικά σε έναν κόσμο γενικά αναίσθητο. Ανησυχώ για τη σωματική ακεραιότητα οποιουδήποτε τολμήσει ποτέ να κάνει κακό στα παιδιά μου.
Ανησυχώ για το αν θα μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα οικονομικά με τις αυξημένες ανάγκες τους.
Δεν ανησυχώ καθόλου από τη δυνατότητά μου να τους πάρει και να τους σηκώσει όλους, με την καλή έννοια, και να αλλάξω τον κόσμο στον οποίο θα ζήσουν για το υπόλοιπο της ζωής τους.
3. Είμαι ευλογημένος. Έχω δοκιμαστεί και σπρωχτεί πέραν των ορίων μου φροντίζοντας τα παιδιά μου.
Έχω μεγαλώσει αφάνταστα ως άτομο, ανακάλυψα έναν πιο ευαίσθητο εαυτό και μιαν ανεκτικότητα για τους άλλους που δεν θα το έκανα χωρίς τα παιδιά μου.
Είμαι περήφανος για τα επιτεύγματα των παιδιών μου, για το δικό τους ιδιαίτερο χιούμορ και τις ζαβολιές, όπως τις καταλαβαίνουν οι ίδιοι, που κάνουν.
Είμαι ευλογημένος γιατί τα παιδιά μου έχουν την καλύτερη μάνα του κόσμου. Μπορεί στη ζωή μας να την έχουμε βαμμένη, αλλά είναι με το δικό μας χρώμα, αυτό που διαλέξαμε και μας διάλεξε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ
Πρόεδρος Συνδέσμου Γονέων Ειδικού Σχολείου Λευκωσίας, Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Συγγενών και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό «ΜΑΖΙ»
http://www.sigmalive.com/simerinι



Τετάρτη 13 Μαρτίου 2019

"Διαφορετικοί" που κάνουν την Διαφορά



Σε πείσμα της πραγματικότητας που δεν εξωραΐζεται με το ένδυμα της «Ιδιαιτερότητας», είναι και παραμένει σοβαρή Αναπηρία,  ο Τυφλός  Νέος με ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής του   προχωρά ακάθεκτος.Ατενίζει  το μέλλον με  θάρρος,όραμα και αισιοδοξία.  Ισχυρίζεται δε μετά βεβαιότητας πως : Πάντα όταν “σας πολεμούν”, να αποδεικνύετε με τη δουλειά σας ότι μπορείτε. Και τότε θα ξεχωρίσετε».
````````````````````````````````````````````````````````

Τυφλός φοιτητής απορρίφθηκε από το ΑΠΘ αλλά έσπασε τα ταμπού και τη γραφειοκρατία και τώρα διαπρέπει στην Αστροφυσική

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, όταν το θέλεις πραγματικά»… Με αυτό ως «μότο» ο Αργύρης Κουμτζής κατάφερε να «σπάσει» τους κανονισμούς του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και να γίνει ο πρώτος τυφλός φοιτητής στην Ελλάδα που περνά στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ.
Με επιμονή και υπομονή και κόντρα στα ταμπού της εποχής αλλά και στη γραφειοκρατία, ο Αργύρης τα έβαλε με όλους για να αποδείξει ότι ακόμη και οι άνθρωποι με ειδικές ικανότητες μπορούν να ξεχωρίσουν: Εισήλθε στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με μεγάλη δυσκολία.
Κι αυτό γιατί από το πανεπιστήμιο του έλεγαν το 2014 ότι στο πρόγραμμα σπουδών (που ήθελε να εισαχθεί) υπήρχαν εργαστήρια και επομένως ως φοιτητής θα αντιμετώπιζε δυσκολίες στην παρακολούθησή τους. Του επεσήμαιναν ακόμη ότι τα πανεπιστημιακά συγγράμματα ήταν δύσκολο να μεταφραστούν για ένα παιδί χωρίς όραση.
«Δεν μπορεί να αποκλείεται κανένας από την Παιδεία. Έπρεπε να αλλάξει το καθεστώς», λέει στο ethnos.gr ο 23χρονος σήμερα Αργύρης. Και με αυτό του το πείσμα έκανε τον τότε υπουργό Παιδείας, Ανδρέα Λοβέρδο, να παρέμβει για να γίνει ο νεαρός αποδεκτός στο ΑΠΘ.
  Ο 23χρονος Αργύρης όχι μόνο κατάφερε να ολοκληρώσει με επιτυχία τις σπουδές του αλλά ετοιμάζεται να πάρει πτυχίο και να κάνει μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, με στόχο να φθάσει στα… άστρα.
«Κάνω το επόμενο βήμα»
Ο Αργύρης Κουμτζής το καλοκαίρι του 2016 παρακολούθησε πρόγραμμα στο αμερικανικό MIT. Έναν χρόνο αργότερα κατάφερε αυτό που για πολλούς φαντάζει ακατόρθωτο: Το θερινό σχολείο της Οξφόρδης τον δέχθηκε για πρακτική άσκηση, επιβραβεύοντάς τον, ουσιαστικά, για όλες τις προσπάθειές του.

Επιλέχθηκε με απαιτητικά κριτήρια, όπως η προηγούμενη ερευνητική εμπειρία, το βιογραφικό, το motivation letter, η ύπαρξη συστατικών επιστολών και η βαθμολογία του στο πανεπιστήμιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μέσος όρος που συγκέντρωνε στο τρίτο έτος στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ άγγιζε το 9,55.
Ο Αργύρης Κουμτζής με τον καθηγητή στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ, Λουκά Βλάχο (Facebook)
«Τα κατάφερνα αρκετά επειδή αγαπούσα το αντικείμενό μου. Χρειάστηκε πολλή δουλειά για να τα καταφέρω.
Στα εργαστήρια ειδικά χρειάστηκε επιπλέον προσπάθεια καθώς εκεί χρησιμοποιήσεις τα χέρια σου, όργανα, κάνεις μετρήσεις κ.λπ.», λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «Αφιέρωσα πολύ χρόνο, έκανα συναντήσεις πριν από τα εργαστήρια για να συζητάμε διάφορα και να με βοηθούν να γίνομαι καλύτερος», σημειώνει ο Αργύρης, ο οποίος, πλέον, ετοιμάζεται να ολοκληρώσει το διδακτορικό του με υποτροφία τεσσάρων ετών στο Max Planc, διεθνές σχολείο ηλιακής και διαστημικής φυσικής του πανεπιστημίου Gottingen στη Γερμανία.

«Έκανα τρεις αιτήσεις για να φύγω στο εξωτερικό. Η μία ήταν για το Χάρβαρντ, η άλλη για το UCLA και η άλλη για τη Γερμανία. Έχω αποφασίσει να πάω στη Γερμανία, όπου και με έκαναν δεκτό», λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «Η επιτυχία ήρθε έπειτα από κόπο και πολλή δουλειά. Είμαι χαρούμενος γιατί κάνω το επόμενο βήμα για την καριέρα ενός επιστήμονα. Αν δεν κάνεις διδακτορικό, δεν μπορείς να γίνεις ερευνητής».
Η επιτυχία ήρθε έπειτα από κόπο και πολλή δουλειά. Είμαι χαρούμενος γιατί κάνω το επόμενο βήμα για την καριέρα ενός επιστήμονα. Αν δεν κάνεις διδακτορικό, δεν μπορείς να γίνεις ερευνητής»
Ο Αργύρης Κουμτζής θέλει, όπως τονίζει στο ethnos.gr, να ασχοληθεί αποκλειστικά με την έρευνα στην Αστροφυσική, γιατί είναι κάτι που τον γεμίζει. Χάρη στη στήριξη, μάλιστα, της οικογένειάς του, αλλά και στον δικό του σκληρό αγώνα, καταφέρνει κάθε φορά να κάνει την υπέρβαση. Γι’ αυτό και το μήνυμά του προς όλους εκείνους, οι οποίοι είναι παιδιά ιδιαίτερων ικανοτήτων, είναι: «Αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι που τον εμπνέει και είναι χαρούμενος όταν το κάνει, μπορεί να προσπαθήσει αρκετά και να το καταφέρει. Εμένα, για παράδειγμα, μου έλεγαν κάθε φορά ότι το επόμενο βήμα είναι αδύνατο. Όμως, εγώ συνεχώς τους αποδεικνύω ότι μπορώ».
«Θα ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα»
Θα γυρίσει, όμως, στην Ελλάδα μετά το διδακτορικό; Αυτό είναι κάτι που θα ήθελε πολύ, όπως σημειώνει. «Αν υπάρχει κάποια θέση, που θα μπορούσα να κάνω έρευνα στην Αστροφυσική στην Ελλάδα, θα επέστρεφα.
Αναγκάζομαι να φύγω γιατί δεν θα ήθελα να παλεύω για τα αυτονόητα πράγματα που δεν έχουμε στη χώρα μας.
Έχω ταξιδέψει αρκετά στο εξωτερικό και έχω δει ότι οι Έλληνες ήθελαν να γυρίσουν στην πατρίδα. Όμως, δεν είχαν προοπτικές εδώ. Φεύγουν με πίκρα αλλά αγαπούν τη χώρα τους», λέει ο Αργύρης Κουμτζής. Και εκφράζει το παράπονό του για τα ελληνικά πανεπιστήμια: «Δεν έχουμε υποδομές στην Ελλάδα γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Όλα είναι θέμα οργάνωσης. Θεωρώ ότι αυτό που έχει σημασία είναι να μπορείς να κάτσεις με κάποιον ερευνητή και να μπορέσεις να μάθεις πώς αντιμετωπίζει καινούρια προβλήματα. Πώς παράγει νέα γνώση και ποιες είναι αυτές οι ικανότητες που θα πρέπει να έχει στην έρευνα για να μπορεί να σκεφτεί πρωτότυπα και να παράξει νέα πράγματα. Αυτό λείπει από την Ελλάδα, ειδικά σε προπτυχιακό επίπεδο. Αυτός είναι ο λόγος που με πήραν στη Γερμανία. Είχα ξεκινήσει να δουλεύω από το δεύτερο ακόμη έτος σε ένα πρότζεκτ που έγινε η πτυχιακή μου εργασία. Αυτό μου έδωσε τις έξτρα γνώσεις και με εμπιστεύτηκαν», τονίζει.

Μάλιστα, ο 23χρονος ευχαριστεί τους γονείς του, οι οποίοι τον στήριξαν, τον καθηγητή του στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ, Λουκά Βλάχο και την Εθνική Τράπεζα.
Και στέκεται στο ότι: «Πάντα όταν “σας πολεμούν”, να αποδεικνύετε με τη δουλειά σας ότι μπορείτε. Και τότε θα ξεχωρίσετε».

πηγή
https://www.pentapostagma.gr/