Αύριο, 3η Δεκέμβρη, είναι μέρα αφιερωμένη στην Αναπηρία .
Σε μια προσπάθεια να ξορκίσουμε την αναπηρία από τις υπόλοιπες 365 ημέρες του χρόνου την..... γιορτάζουμε !!!!
Αυτή την μέρα διάλεξα να δώσω τον λόγο σε έναν από τους Υγιέστερους Ανθρώπους που γνώρισα στον χώρο της Αναπηρίας τον Χρήστο Χονδροματίδη ετών 33
Γράφω με την ανάσα μου.
Αναπηρία χωρίς «ιδιαιτερότητες»
Πολλές φορές αναρωτιέμαι εάν ο πόνος μετά την απόκτηση της αναπηρίας μου, με έχει κάνει σκληρό.
Άλλες φορές σκέφτομαι ότι όλοι εμείς τα άτομα με αναπηρίες λόγο της δύσκολης θέσεως μας, βλέπουμε «ανάπηρους» παντού.
Μέσα σε αυτούς και εγώ παπαγαλίζω την ίδια καραμέλα. Ποια;
Αυτή πως όλοι μας κάποια στιγμή σίγουρα θα βιώσουμε την αναπηρία.
Αν έχουμε την τύχη να γεννηθούμε αρτιμελείς, έχουμε μεγάλες πιθανότητες να βιώσουμε ένα σοβαρό ατύχημα που θα μας δημιουργήσει αναπηρία, είτε από τροχαίο είτε από οποιοδήποτε άλλο ατύχημα μας.
Εάν καταφέρουμε και την «γλιτώσουμε» από τα παραπάνω έχουμε πολλές πιθανότητες να αρρωστήσουμε και να πέσουμε στο κρεβάτι για πολύ καιρό.
Αν τελικά τίποτε από όλα αυτά δεν μας συμβεί, δεν την γλιτώνουμε την αναπηρία παρόλα αυτά, λόγω γήρατος.
Βλέπεις μόλις κλείσεις το 65ο έτος τις ηλικίας σου και μετά, δεν βλέπεις, δεν ακούς, δεν περπατάς όπως όταν ήσουν νέος.
Με λίγα λόγια όλοι είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι;;;;
ΟΧΙ δεν συμφωνώ καθόλου . Όλοι μας είμαστε εν δυνάμει αρτιμελείς,. Απλά η ιατρική (η) η επιστήμη γενικότερα δεν έχει βρει ακόμα τον τρόπο να μας βοηθήσει όλους.
Το να δημιουργούμε ένα ανάπηρο κόσμο επειδή εμείς βιώνουμε μια αναπηρία και τις δυσκολίες που αυτή επιφέρει, όπως τον αποκλεισμό μας, είναι άδικο.
Μεταπηδούμε δυστυχώς στην απέναντι όχθη γινόμαστε και εμείς «ρατσιστές» σε έναν κόσμο που οι δυνατοί αρτιμελείς επιβιώνουν.
Δηλαδή τι θα θέλαμε; Να επιβίωναν στο κόσμο μας μόνο οι «ανάπηροι» και όσοι δεν ήταν θα έπρεπε να γίνουν για να νιώθουμε εμείς καλά;
Τίποτα από τα δυο, εγώ θα ήθελα να ζούσα σε μια κοινωνία που όλοι μας θα είχαμε τις ίδιες ευκαιρίες, είτε είχαμε αναπηρία είτε όχι.
Σε μια κοινωνία που ο κάθε «αρτιμελής» πολίτης να έχει την παιδεία να μην καταπατά τα δικαιώματα των αναπήρων.
Να σταματήσουμε να μιλάμε με λύπηση για κάποιον που έχει αναπηρία.
Να μην θεωρούμε ότι το άτομο με αναπηρία είναι μια τελειωμένη υπόθεση, που ούτε και η επιστήμη δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα.
Μήπως αυτά που γράφω είναι άπιαστο Όνειρο και μόνο σε μια κοινωνία αγγελικά πλασμένη θα συνέβαιναν τα παραπάνω;
ΟΧΙ βέβαια .
Ας αγωνιστούμε, ας ματώσουμε αν χρειαστεί περιορίζοντας κάποια συμφέροντα μας για μια κοινωνία ίσων πολιτών χωρίς «ιδιαιτερότητες»
Χρήστος Χονδροματίδης
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Σε μια προσπάθεια να ξορκίσουμε την αναπηρία από τις υπόλοιπες 365 ημέρες του χρόνου την..... γιορτάζουμε !!!!
Αυτή την μέρα διάλεξα να δώσω τον λόγο σε έναν από τους Υγιέστερους Ανθρώπους που γνώρισα στον χώρο της Αναπηρίας τον Χρήστο Χονδροματίδη ετών 33
Αναπηρία χωρίς «ιδιαιτερότητες»
Πολλές φορές αναρωτιέμαι εάν ο πόνος μετά την απόκτηση της αναπηρίας μου, με έχει κάνει σκληρό.
Άλλες φορές σκέφτομαι ότι όλοι εμείς τα άτομα με αναπηρίες λόγο της δύσκολης θέσεως μας, βλέπουμε «ανάπηρους» παντού.
Μέσα σε αυτούς και εγώ παπαγαλίζω την ίδια καραμέλα. Ποια;
Αυτή πως όλοι μας κάποια στιγμή σίγουρα θα βιώσουμε την αναπηρία.
Αν έχουμε την τύχη να γεννηθούμε αρτιμελείς, έχουμε μεγάλες πιθανότητες να βιώσουμε ένα σοβαρό ατύχημα που θα μας δημιουργήσει αναπηρία, είτε από τροχαίο είτε από οποιοδήποτε άλλο ατύχημα μας.
Εάν καταφέρουμε και την «γλιτώσουμε» από τα παραπάνω έχουμε πολλές πιθανότητες να αρρωστήσουμε και να πέσουμε στο κρεβάτι για πολύ καιρό.
Αν τελικά τίποτε από όλα αυτά δεν μας συμβεί, δεν την γλιτώνουμε την αναπηρία παρόλα αυτά, λόγω γήρατος.
Βλέπεις μόλις κλείσεις το 65ο έτος τις ηλικίας σου και μετά, δεν βλέπεις, δεν ακούς, δεν περπατάς όπως όταν ήσουν νέος.
Με λίγα λόγια όλοι είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι;;;;
ΟΧΙ δεν συμφωνώ καθόλου . Όλοι μας είμαστε εν δυνάμει αρτιμελείς,. Απλά η ιατρική (η) η επιστήμη γενικότερα δεν έχει βρει ακόμα τον τρόπο να μας βοηθήσει όλους.
Το να δημιουργούμε ένα ανάπηρο κόσμο επειδή εμείς βιώνουμε μια αναπηρία και τις δυσκολίες που αυτή επιφέρει, όπως τον αποκλεισμό μας, είναι άδικο.
Μεταπηδούμε δυστυχώς στην απέναντι όχθη γινόμαστε και εμείς «ρατσιστές» σε έναν κόσμο που οι δυνατοί αρτιμελείς επιβιώνουν.
Δηλαδή τι θα θέλαμε; Να επιβίωναν στο κόσμο μας μόνο οι «ανάπηροι» και όσοι δεν ήταν θα έπρεπε να γίνουν για να νιώθουμε εμείς καλά;
Τίποτα από τα δυο, εγώ θα ήθελα να ζούσα σε μια κοινωνία που όλοι μας θα είχαμε τις ίδιες ευκαιρίες, είτε είχαμε αναπηρία είτε όχι.
Σε μια κοινωνία που ο κάθε «αρτιμελής» πολίτης να έχει την παιδεία να μην καταπατά τα δικαιώματα των αναπήρων.
Να σταματήσουμε να μιλάμε με λύπηση για κάποιον που έχει αναπηρία.
Να μην θεωρούμε ότι το άτομο με αναπηρία είναι μια τελειωμένη υπόθεση, που ούτε και η επιστήμη δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα.
Μήπως αυτά που γράφω είναι άπιαστο Όνειρο και μόνο σε μια κοινωνία αγγελικά πλασμένη θα συνέβαιναν τα παραπάνω;
ΟΧΙ βέβαια .
Ας αγωνιστούμε, ας ματώσουμε αν χρειαστεί περιορίζοντας κάποια συμφέροντα μας για μια κοινωνία ίσων πολιτών χωρίς «ιδιαιτερότητες»
Χρήστος Χονδροματίδης
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Λυγερή Βασιλείου Η εγγραφή είναι αφιερωμένη στην μνήμη του Χρήστου Χονδροματίδη που έχασε την μάχη με την ζωή στις
8 Μάη του 2010.
Έφυγε ταλαιπωρημένος, πονεμένος, αφήνοντας όμως , παρακαταθήκη στο χώρο της Αναπηρίας, μία δέσμη Αξιών από τις οποίες υπηρετήθηκε και υπηρέτησε όπως Αξιοπρέπεια ,Αποδοχή, Κατανόηση, Σεβασμό στον Άνθρωπο, Αγωνιστικότητα, Υπομονή, Πίστη, Ελπίδα.
8 Μάη του 2010.
Έφυγε ταλαιπωρημένος, πονεμένος, αφήνοντας όμως , παρακαταθήκη στο χώρο της Αναπηρίας, μία δέσμη Αξιών από τις οποίες υπηρετήθηκε και υπηρέτησε όπως Αξιοπρέπεια ,Αποδοχή, Κατανόηση, Σεβασμό στον Άνθρωπο, Αγωνιστικότητα, Υπομονή, Πίστη, Ελπίδα.
