26 Αύγουστος 2013 Είμαι απ' αυτούς που οι πρωτιές δεν τους συγκινούν .
Τις διακρίσεις θεωρώ δικαίωμα διακριτών ανθρώπων .
Και μεταξύ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναγνωρίζω το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην Αναγνώριση...
Αλλά , μου είναι αδύνατον και δεν θέλω άλλωστε, να κρύψω την συγκίνηση, το καμάρι, τον ενθουσιασμό που μου εμπνέουν όλα αυτά τα υπέροχα ΑμεΑ , όταν τα βλέπω να παρελαύνουν με θάρρος σε όλους τους στίβους της ζωής.
Της βιοπάλης, της καθημερινότητας, της επιμόρφωσης ,του αθλητισμού και το χαμόγελό τους να φωτίζει το γκρίζο της ανθρωπότητας .
Απογειώνομαι.!
Δεν θα ξεχάσω εκείνη, την μοναδική φορά στην ζωή μου, την αίσθηση της εκτός ορίων τρελής ελευθερίας που με έθεσε εκτός τόπου, χρόνου, κοινωνικών κανόνων. πολιτισμένης συμπεριφοράς ,σοβαρότητας συνεπούς με την προσωπικότητά μου.
Ήταν τότε , στην ΠαραΟλυμπιάδα του 2004 ,όταν νέοι νέες και παιδιά ,απ' όλον τον κόσμο,με βαριές σωματικές και πνευματικές αναπηρίες κάνανε τον γύρο του στίβου χαιρετώντας με την γλώσσα του σώματος και σκορπίζοντας πλατιά υπέροχα χαμόγελα στα πλήθη.
Ξαφνικά ένοιωσα ότι όλα αυτά τα παιδιά ήταν δικά μου . Χαμογελούσαν σε μένα . Το βλέμμα τους διασταυρωνόταν με το δικό μου.
Όρθια στην κερκίδα ,ικανή να μείνω έτσι μέχρι να με εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μου, χειροκροτούσα ακατάπαυστα και φώναζα με πάθος "μπράβο παιδιά." !!!!!!
Μέσα από δάκρυα γελούσα ξέφρενα και δεν κάθιζα με τίποτα.
Οι θεατές στα πίσω καθίσματα ξεσηκώθηκαν γιατί τους ενοχλούσα. Τους εμπόδιζα την θέα...
Φώναζαν, έβριζαν, κάποιος ύψωσε φωνή : " μαζέψτε την...." κι ένας άλλος, ο ..άντρας ο αψηλος πίσω μου, με έπιασε από τους ώμους και με καθήλωσε με βία. Δεν χαμπάριασα. Ξανασηκώθηκα και συνέχισα ακάθεκτη...
Δίπλα μου είχα τον Αντωνάκη που χειροκροτούσε χτυπώντας το δεξί χεράκι , πάνω στο ποδαράκι του . Το αριστερό χεράκι ήταν παράλυτο.
Ο Αντωνάκης ( παιδί από την ομάδα των ειδικών παιδιών που συνόδευα ) ξαφνικά έβγαλε μια δυνατή φωνή. ΖΗΤΩ!!!!!!!!!
Δεν ήταν φωνή. Ήταν κραυγή που ξέσχισε τον αέρα κι επέβαλε για δευτερόλεπτα σιωπή....
Το αγκάλιασα, το φίλησα και αυτομάτως συνήλθα από την συγκινησιακή φρενίτιδα που με είχε κυριέψει.
Αυτή είναι μια εμπειρία που δεν ξέχασα ποτέ, αλλά που με ξεσηκώνει κάθε φορά που κάποιοι Νέοι με Αναπηρίες αντί για άλλες προκλήσεις , προκαλούν την Ελληνική κοινωνία με χαμόγελα ζωής και αισιοδοξίας .
Επί του πρακτέου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα που δοκιμάζομαι από φόβο,από ανασφάλεια, από αγωνία όπως οι περισσότεροι συμπολίτες μας ,το υπέροχο χαμόγελο της δικής μου ΜΑΡΙΑΣ είναι ο θεμέλιος λίθος στης ζωής μου το στερέωμα που με κρατάει όρθια !
Αγάντα συνάδελφοι επίλεκτοι για τα δύσκολα....
Οι πρωτιές ναι οφείλουν να παρουσιάζονται από αυτά τα παιδιά Λυγερή μου. Όχι γιατί τα θεωρούμε "ιδιαίτερα" και τέτοιες ετικέτες αλλά γιατί οι συνθήκες κάτω από τις οποίες παλεύουν για να κατακτήσουν αυτές τις τυχόν πρωτιές είναι απείρως πιο σύνθετες και σκληρές από τους λοιπούς εμάς "κανονικούς". Και έτσι, οφείλουμε να προάγουμε το παράδειγμά τους καθώς αυτό αποτελεί για μας ανάσα και δείγμα ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλνω τα φιλιά, τις ευχές μου. Να περνάς όμορφα και καλοκαιρινά καλή μου. Μας έχεις λείψει να το ξέρεις.
Καλή σου μέρα Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΝα το δεχτούμε πως είναι "ιδιαίτερα" Γιάννη μου .Αυτό δεν είναι "ετικέτα" είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που αν δεν την αποδεχτούμε, δεν την οικειοποιηθούμε ως άτομα αλλά και ως κοινωνία δεν θα μπορέσουμε να την διαχειριστούμε σωστά.
Η προβολή της καθημερινής ζωής τους, οι επιδόσεις τους, οι ανάγκες, οι ελλείψεις , τα προβλήματά τους είναι φυσικό να δημοσιοποιούνται όπως όλων των κοινωνικών ομάδων ακόμη και μεμονωμένων πολιτών χωρίς διάκριση . Το περιθώριο δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο ,σε κανέναν πολίτη αυτής της χώρας αν θέλουμε να θεωρούμεθα πολιτισμένη κοινωνία.
Δέχομαι όμως την "διάκριση" για κάποια παιδιά ΑμεΑ που δεν μεγαλώνουν ποτέ....Αυτοί οι άνθρωποι, πέρα από την φροντίδα που υπαγορεύει ο πολιτισμός κάθε χώρας και επιτάσσει το Σύνταγμά της, διεκδικούν κάτι που δεν είναι δυνατόν να θεσμοθετηθεί, να νομοθετηθεί από καμιά πολιτεία.Είναι η Αγάπη,η Τρυφερότητα, η Στοργή Γιάννη μου που εγγράφεται στην συνείδησή των ΑμεΑμεΝΥ και διαμορφώνει την συναισθηματική τους Νοημοσύνη.Όταν αυτή είναι ανεπτυγμένη τότε προκύπτουν τα μικρά αλλά και μεγάλα θαύματα που μοιράζονται όσοι ασχολούνται συνειδητά και ζουν μαζί με αυτά τα υπέροχα πλάσματα.
Ευχαριστώ Σε καλέ μου φίλε που μούδωσες για μια πολλοστή φορά την ευκαιρία να εκφραστώ δημόσια εγώ η μη Ειδικός , αλλά δια βίου κάτοικος στην Ιερουσαλήμ των ΑμεΑ..
Και να είσαι πάντα όρθια Λυγερή μου να χειροκροτάς αυτά τα παιδιά γιατί το αξίζουν. Φοβερή η πρωτιά όταν κατακτάται με τόση θέληση και άλλον τόσο κόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθήματα ζωής και εσύ τα διδάσκεσαι από αληθινούς δασκάλους
Χαίρομαι που είσαι ορθή και γεμάτη θέληση
Εύχομαι όλοι να είστε καλά
Τα φιλιά μου
Αννούλα μου ! Φωτεινή λάμψη η παρουσία σου στον ΠΗΓΑΙΜΟ αλλά και βαλσοσταλαγματιά στην ψυχή μου .
ΔιαγραφήΜην είσαι τόσο σίγουρη για την ...ορθοστασία μου καρδούλα μου.
Συρτά τα βήματά μου με έφεραν ξανά στον ΠΗΓΑΙΜΟ .Ίσως μου συμβαίνει αυτό που λέγεται πως "αν δεν πιάσεις πάτο δεν αναδύεσαι στο ύψος των περιστάσεων...."
Εγώ δεν ξέρω αν μπορώ να αγγίξω το ύψος και τις απαιτήσεις των περιστάσεων,απόδειξη ότι έχει πέσει αυλαία στον ΠΗΓΑΙΜΟ εδώ και καιρό.
Εκείνο όμως που μου υπαγόρευσε επιτακτικά η θέλησή μου είναι να ζητήσω,να φωνάξω ΑΕΡΑ!!!
Δεν χρειάζεσαι περισσότερες εξηγήσεις Εσύ . Αν και υπάρχουν πολύ ισχυρές,
απίστευτες,ασήκωτες ,ακόμη και αν δεν τις φαντάζεσαι γιατί δεν είσαι μέσα στην σκληρή πραγματικότητα που ζω και δεν μπορώ να την αλλάξω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή. Είμαι σίγουρη ότι τις αισθάνεσαι .
Από Σωματική Υγεία δόξα τω Θεώ είμαστε καλά .Ακόμη και η αφεντιά μου.
Ο άνθρωπος βλέπεις είναι το μεγαλύτερο θηρίο.
Μια σφικτή παρατεταμένη αγκαλιά...
Θαυμάζω απεριόριστα τους εκπαιδευτικούς, όλων των ειδικοτήτων που βρίσκονται δίπλα σε αυτά τα παιδιά!!! Αλλά και την αξία κάθε επιτεύγματος αυτών των μικρών ηρώων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυγερή να είσαι καλά!
Βασίλη μου! Τιμή ο βηματισμός σου στον ΠΗΓΑΙΜΟ αλλά και προσωπική μου ευχαρίστηση γιατί η τοποθέτηση ενός πολύπειρου εκπαιδευτικού και συγχρόνως συγγραφέα που προσεγγίζει επιτυχώς κοινωνικά θέματα ,αλλά και πατέρα και ευαισθητοποιημένου πολίτη όπως Εσύ αποτελεί εγγύηση και συμβάλλει μαζί με όλους τους εκλεκτούς φίλους του ΠΗΓΑΙΜΟΥ στην ποιοτική διάσταση που δίνεται στην θεματολογία του.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ και αντεύχομαι να είσαι -να είστε όλοι καλά οικογενειακώς.
μακαρι να μπορουσαμε να προβαλουμε την καθημερινοτητα των παιδιων και των οικογενειων....τις δυσκολιες που υπαρχουν...τα καθημερινα τους επιτευγματα...εστω κι αν αυτο ειναι το να πιασει...ισως και λαθος ενα πηρουνι...η να φαει μονος του εστω κι αν γινει χαλια το πατωμα.....τα μικρα μας επιτευγματα....και ναι...τα επιτευγματα αυτα ανηκουν σ ολη την οικογενεια αλλα πρωτιστως στο παιδι....αν προβαλοταν η δυσκολη καθημερινοτητα μας ισως πολλοι καταλαβαινατε....και σας καναμε το ιδιο καλο που κανανε σε μας τα'ιδιαιτερα" παιδια μας....να ελπιζουμε,να προσπαθουμε,να αγωνιζομαστε αλλα να μαστε ευτυχισμενοι μ αυτα που εχουμε και αυτα που κατακτουμαι εστω πολυ πολυ μικρα....υπεροχο κειμενο.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί 'οχι αγαπητή Βασιλική ;Μπορούμε αρκεί ο κάματος και η αγωνία της καθημερινότητας να μας το επιτρέπει,πράγμα όντως δύσκολο.Η ψυχολογική και σωματική εξουθένωση πολλές φορές υπερβαίνει τις δυνάμεις μας και πνίγει την φωνή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη πάλι αυτά τα "μικρά επιτεύγματα" για άλλους, αλλά κατακτήσεις για μας και τα παιδιά μας,ανασταίνουν την ψυχή μας και τροφοδοτούν τις αντοχές μας.
Γι αυτό αγαπημένη ,επίλεκτη "μάνα" είσαι ευπρόσδεκτη εδώ στον ΠΗΓΑΙΜΟ μας να εκφραστείς,να διαμαρτυρηθείς, να μοιραστείς μαζί μας τα μικρά καθημερινά θαύματα του παιδιού σου αλλά και τις δικές σου δοκιμασίες σ' αυτήν την ανηφοριά.
Και μη ξεχνάς εμείς λέμε ΝΑΙ στην ανηφόρα .Έχει άλλον αέρα η περιπέτεια της ανάβασης. ΠΟΤΕ στην κατηφόρα ! Μακριά από μας η κατρακύλα. Η Αγάπη που γιγάντωσε την ύπαρξή μας με την έλευση των παιδιών μας είναι θεματοφύλακας της Αξιοπρέπειάς μας.
Καλή σου μέρα αγαπημένη και μια αγκαλιά από εμένα σε Σένα και τον άγγελό σου.