Το όνειρο που έγινε πραγματικότητα

 

H αναπηρία δεν επιλέγει τόπο και χρόνο...

06 Σεπ 2011

Να αφουγκραστούμε την ελπίδα

Κλείνω τα μάτια... Και αφουγκράζομαι... Και προσπαθώ να αισθανθώ. Και η ελπίδα είναι Εκεί, για να γλυκάνει την ψυχή και τη σκέψη.

Πριν από λίγο έμαθα ένα από τα πιο όμορφα νέα των τελευταίων ετών!
Στην Ήπειρο, λέει, εκεί που χρόνια τώρα κάποιοι με όμορφο πείσμα δίνουν μάχη ζωής και προσφοράς σε άτομα με αναπηρίες - οι άνθρωποι της ΕΛΕΠΑΠ Ιωαννίνων- πέτυχαν να εγκριθεί από το υπουργείο Υγείας το φιλόδοξο και άξιο προσοχής και ενίσχυσης έργο της κατασκευής σπιτιών «υποστηριζόμενης διαβίωσης»:
Πρόκειται -πληροφορούμαι- για σπίτια κατάλληλα κατασκευασμένα, με τις απαραίτητες υποδομές, ώστε να μπορούν να ζουν σε αυτά παιδιά με αναπηρίες, όταν συμβεί και μείνουν δίχως τους γονείς τους!...
Το αρχικό πλάνο αφορά επτά τέτοια σπίτια, με δυνατότητα διαμονής για πέντε άτομα σε κάθε ένα από αυτά. Μου λένε πως είναι το μεγαλύτερο έργο στην Ήπειρο, στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας. Σκέφτομαι ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα κοινωνικής φροντίδας και αλληλεγγύης στην Ελλάδα. Ετσι μού φαντάζει. Και χαμογελώ, καθώς έχω κλειστά τα μάτια. Και αφουγκράζομαι, και προσπαθώ να αισθανθώ την ελπίδα...

Για ν' ακριβολογήσω, να διατηρήσω την αίσθηση της ελπίδας προσπαθώ. Γιατί σαν απλώσω το βλέμμα τριγύρω, πληγές στο σώμα αυτής της κοινωνίας θα δω, αφορμές αμέτρητες για να ντραπώ που ζω σε τούτο τον τόπο. 

Γιώργος Μπουρδάρας (Καθημερινή)

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````  
Αγναντεύοντας από το μετερίζι του ΠΗΓΑΙΜΟΥ  την  πορεία προς την Ιθάκη, κρατώ  ορθάνοιχτα  τα μάτια της Ψυχής . Να μην χάσω  τον  στόχο- όραμα  αυτής της διαδρομής.  ...

Πριν  7 χρόνια  πανηγύρισα  ως κατόρθωμα  και επίτευγμα την αυτονόητη έγκριση της Πολιτείας  για την ίδρυση  δομών υποστηριζόμενης διαβίωσης Ανθρώπων με Αναπηρίες στην  Ήπειρο.Ευχήθηκα και αγωνιούσα   να μην μείνει φιλόδοξο σχέδιο επί χάρτου .
Να ολοκληρωθεί και  κυρίως να επεκταθεί  σε όλη την Ελληνική Επικράτεια.

Γιατί ο πόνος, η αγωνία, ο πόθος, η ελπίδα του  γονιού με παιδί ΑμεΑ

(που με ευαισθησία προσέγγισε ο δημοσιογράφος,)

υπάρχει  σε όλα τα διαμερίσματα της χώρας.

Γιατί  η  αναπηρία  δεν επιλέγει τόπο και χρόνο .
Θα υπάρχει πάντα  στην Ελληνική κοινωνία, όπως σε όλες τις κοινωνίες των ανθρώπων.

Σαν τέτοιο διαχρονικό φαινόμενο  πρέπει

ν' αντιμετωπιστεί
μέσα από ένα γενικό  κι ολοκληρωμένο  Εθνικό θεσμικό πλαίσιο όπως συμβαίνει στην Ευρώπη και όχι μόνο.

`````````````````````````````````````````````````

Σήμερα ,έστω και μετά από 7 χρόνια  είμαι στην ευχάριστη θέση να μοιραστώ μαζί σας  'οτι : 

Στις 12 Ιουνίου  2017 Παραδόθηκαν  οι Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης
για άτομα με ειδικές ανάγκες που κατασκευάστηκαν με πρωτοβουλία της ΕΛΕΠΑΠ, με την υποστήριξη της Περιφέρειας Ηπείρου και την χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το κόστος κατασκευής των επτά ανεξάρτητων κατοικιών ανήλθε στο ποσό των τριών εκατομμυρίων διακοσίων ογδόντα χιλιάδων ευρώ.
«Αντίστοιχες δομές αναμένεται να γίνουν σε όλη την Ήπειρο» τόνισε στην ομιλία της η πρόεδρος της ΕΛΕΠΑΠ, Νατάσσα Μπέγκα, ενώ για όνειρο που έγινε πραγματικότητα έκανε λόγο ο περιφερειάρχης Ηπείρου, Αλέξανδρος Καχριμάνης.

Βασίλης Παππάς