Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

Το όνειρο που έγινε πραγματικότητα



 
H αναπηρία δεν επιλέγει τόπο και χρόνο...
06 Σεπ 2011
Να αφουγκραστούμε την ελπίδα
Κλείνω τα μάτια... Και αφουγκράζομαι... Και προσπαθώ να αισθανθώ. Και η ελπίδα είναι Εκεί, για να γλυκάνει την ψυχή και τη σκέψη.
Πριν από λίγο έμαθα ένα από τα πιο όμορφα νέα των τελευταίων ετών!
Στην Ήπειρο, λέει, εκεί που χρόνια τώρα κάποιοι με όμορφο πείσμα δίνουν μάχη ζωής και προσφοράς σε άτομα με αναπηρίες - οι άνθρωποι της ΕΛΕΠΑΠ Ιωαννίνων- πέτυχαν να εγκριθεί από το υπουργείο Υγείας το φιλόδοξο και άξιο προσοχής και ενίσχυσης έργο της κατασκευής σπιτιών «υποστηριζόμενης διαβίωσης»:
Πρόκειται -πληροφορούμαι- για σπίτια κατάλληλα κατασκευασμένα, με τις απαραίτητες υποδομές, ώστε να μπορούν να ζουν σε αυτά παιδιά με αναπηρίες, όταν συμβεί και μείνουν δίχως τους γονείς τους!...
Το αρχικό πλάνο αφορά επτά τέτοια σπίτια, με δυνατότητα διαμονής για πέντε άτομα σε κάθε ένα από αυτά. Μου λένε πως είναι το μεγαλύτερο έργο στην Ήπειρο, στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας. Σκέφτομαι ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα κοινωνικής φροντίδας και αλληλεγγύης στην Ελλάδα. Ετσι μού φαντάζει. Και χαμογελώ, καθώς έχω κλειστά τα μάτια. Και αφουγκράζομαι, και προσπαθώ να αισθανθώ την ελπίδα...
Για ν' ακριβολογήσω, να διατηρήσω την αίσθηση της ελπίδας προσπαθώ. Γιατί σαν απλώσω το βλέμμα τριγύρω, πληγές στο σώμα αυτής της κοινωνίας θα δω, αφορμές αμέτρητες για να ντραπώ που ζω σε τούτο τον τόπο. 

Γιώργος Μπουρδάρας (Καθημερινή)
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````  
Αγναντεύοντας από το μετερίζι του ΠΗΓΑΙΜΟΥ  την  πορεία προς την Ιθάκη, κρατώ  ορθάνοιχτα  τα μάτια της Ψυχής . Να μην χάσω  τον  στόχο- όραμα  αυτής της διαδρομής.  ...

Πριν  7 χρόνια  πανηγύρισα  ως κατόρθωμα  και επίτευγμα την αυτονόητη έγκριση της Πολιτείας  για την ίδρυση  δομών υποστηριζόμενης διαβίωσης Ανθρώπων με Αναπηρίες στην  Ήπειρο.Ευχήθηκα και αγωνιούσα   να μην μείνει φιλόδοξο σχέδιο επί χάρτου .
Να ολοκληρωθεί και  κυρίως να επεκταθεί  σε όλη την Ελληνική Επικράτεια.

Γιατί ο πόνος, η αγωνία, ο πόθος, η ελπίδα του  γονιού με παιδί ΑμεΑ

(που με ευαισθησία προσέγγισε ο δημοσιογράφος,)

υπάρχει  σε όλα τα διαμερίσματα της χώρας.

Γιατί  η  αναπηρία  δεν επιλέγει τόπο και χρόνο .
Θα υπάρχει πάντα  στην Ελληνική κοινωνία, όπως σε όλες τις κοινωνίες των ανθρώπων.


Σαν τέτοιο διαχρονικό φαινόμενο  πρέπει

ν' αντιμετωπιστεί
μέσα από ένα γενικό  κι ολοκληρωμένο  Εθνικό θεσμικό πλαίσιο όπως συμβαίνει στην Ευρώπη και όχι μόνο.

`````````````````````````````````````````````````

Σήμερα ,έστω και μετά από 7 χρόνια  είμαι στην ευχάριστη θέση να μοιραστώ μαζί σας  'οτι : 

Στις 12 Ιουνίου  2017 Παραδόθηκαν  οι Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης
για άτομα με ειδικές ανάγκες που κατασκευάστηκαν με πρωτοβουλία της ΕΛΕΠΑΠ, με την υποστήριξη της Περιφέρειας Ηπείρου και την χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το κόστος κατασκευής των επτά ανεξάρτητων κατοικιών ανήλθε στο ποσό των τριών εκατομμυρίων διακοσίων ογδόντα χιλιάδων ευρώ.
«Αντίστοιχες δομές αναμένεται να γίνουν σε όλη την Ήπειρο» τόνισε στην ομιλία της η πρόεδρος της ΕΛΕΠΑΠ, Νατάσσα Μπέγκα, ενώ για όνειρο που έγινε πραγματικότητα έκανε λόγο ο περιφερειάρχης Ηπείρου, Αλέξανδρος Καχριμάνης.
Βασίλης Παππάς

11 σχόλια:

  1. Αυτό κι αν είναι όμορφη είδηση. Ελπιδοφόρα. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι η Ήπειρος μόνο. Θα έπρεπε από χρόνια να υπάρχουν τέτοιες κοινωνικές δομές αλλά...ας επεκταθεί και στην υπόλοιπη χώρα τώρα...Ποτέ δεν είναι αργά.
    Σε φιλώ και εύχομαι περαστικά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν σκεφτεί κανείς ότι χρειάστηκαν επτά χρόνια για να αναγερθούν αυτές οι 7 δομές, αποτέλεσμα σκληρού αγώνα ( είμαι σίγουρη) που έδωσαν οι γονείς των ΑμεΑ της Ηπείρου ,πως να παρηγορηθεί κανείς με την παροιμία
      " Ποτέ δεν είναι αργά ",για ένα τέτοιο κοινωνικό πρόβλημα φιλοξενίας και Φροντίδας ΑμεΑ πάσης φύσεως όταν φεύγουν από την ζωή οι γονείς τους ;
      Ιδιαίτερα «ΠΑΙΔΙΑ» που δεν μεγαλώνουν ποτέ και ως εκ του τούτου δεν είναι σε θέση τα ίδια να κουμαντάρουν την ζωή τους ακόμη και εάν είναι εξασφαλισμένα οικονομικά;;;

      Επ’ αυτού οφείλω να ενημερώσω ότι στο πλαίσιο του προγράμματος Αποσυλοποίησης ( Ψυχαργώς) με χρηματοδότηση του Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ιδρύθηκαν κάποιες Δομές φιλοξενίας , με σκοπό την επανένταξη(?) φροντίδα και κοινωνικοποίηση ΑμεΑ . με περιορισμένο αριθμό ενοίκων ( δεκα πέντε ) με τον περιοριστικό όρο να προέρχονται από Δημόσια Ψυχιατρικά καταστήματα .
      Για τα υπόλοιπα ΑμεΑ που μένουν χωρίς γονείς ,που δεν έχουν τον ήλιο μοίρα, ηλικιωμένοι και βάλε τί γίνεται ;;

      Αφ’ ότου όμως τελείωσε αυτό το πακέτο της χρηματοδότησης
      ( κράτησε τέσσερα χρόνια νομίζω) αυτές τις Δομές( εκτός από εκείνες που ανήκουν στα Δημόσια Ψυχιατρικά καταστήματα ), τις ανέλαβαν και τις διαχειρίζονται ιδιώτες ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ χρηματοδοτούμενες από τα ΕΣΠΑ. Σε μερικές απ’ αυτές γίνεται πολύ καλή δουλειά κι αυτό από την ευσυνειδησία των νοσηλευτών και φροντιστών Υγείας, ,τους κοινωνικούς λειτουργούς ,τους ψυχολόγους και γενικά του έμψυχου δυναμικού των Δομών που εργάζεται κάτω από ανεπαρκείς και δύσκολες συνθήκες .

      Ας μην συνεχίσω όμως σε λεπτομέρειες. Ο Θεός να βάλει το χέρι του γενικώς και για όλο τον κόσμο.

      Σε ευχαριστώ καρδούλα μου ,να είσαι καλά να περνάς όσο μπορείς καλύτερα και να σε προσέχεις ….
      Φιλιά .

      Διαγραφή
  2. Aφού έγινε εκεί η αρχή, θέλω να πιστεύω πως θα επεκταθεί αυτό το μέτρο και στην υπόλοιπη χώρα. Η αγωνία του γονέα πού θα αφήσει πίσω του το παιδί του, πώς θα ζήσει χωρίς τη δική του βοήθεια και στήριξη είναι πολύ πιο βασανιστική από την συνεχή προσπάθεια να αντέξει την καθημερινή κούραση που απαιτεί ο ρόλος του.
    Πιστεύω, δεν χρειάζεται να ευχηθώ, πως στην πράξη θα δουν όλοι πόσο επιβεβλημένη είναι η κατασκευή τέτοιων σπιτιών και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Και αυτό θα γίνει.
    Καλό Βράδυ Λυγερή μου και περαστικά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου σ’ ευχαριστώ για την στήριξη και την ενθάρρυνση.
      Κάποιες αναφορές μου στο θέμα διάβασέ τις αν θέλεις στην απάντησήμου στο σχόλιο της Αννούλας μας.

      Τι να κάνουμε ; αυτή είναι η κατάσταση σήμερα τουλάχιστον , στον χώρο των ΑμέΑ. Εδώ στον ΠΗΓΑΙΜΟ δεν είμαστε απ’ αυτούς που τα βλέπουν όλα κακά και μαύρα ,απεναντίας. Αλλά δεν μπορούμε να τα ωραιοποιούμε και να τα στρογγυλεύουμε.
      Δεν έχει σημασία αν κάποιοι από εμάς έχουμε προβλέψει και φροντίσει για την «μετά από μας εποχή»των παιδιά μας.

      Το ακανθώδες αυτό θέμα μας αφορά όλους τους γονείς ΑμεΑ γιατί μόνο σε μια κοινωνία που διαθέτει θεσμικά την υποδομή και τα μέσα να φροντίζει, να περιθάλπει και να προστατεύει τα ΑμεΑ μπορούμε να είμαστε ήσυχοι ότι τα παιδιά μας γενικώς θα έχουν μιαν αξιοπρεπή ποιότητα και ασφάλεια ζωής μετά από μας.

      Ευχαριστώ καλή μου και για την έννοια σου .
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  3. Καλά νέα, μας γεμίζουν αισιοδοξία για έναν κόσμο πιο ανθρώπινο! Μακάρι κι άλλες περιφέρειες να δείξουν αντίστοιχη ευαισθησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Βασίλη μου.

      Επειδή προσωπικά δίνω μεγάλη βαρύτητα στους κατά τόπους Δήμους και Περιφέρειες ,τους θεωρώ αρμοδίους και έχουν καθήκον να πάρουν πρωτοβουλίες και να διεκδικήσουν από την Πολιτεία χρηματοδοτήσεις για τέτοιου τύπου κοινωνικά Έργα και ανάλογες Δράσεις.

      Μπορεί να προηγούνται για τέτοιες κινήσεις αντίστοιχες ευαισθησίες όπως λες, εγώ όμως ο συνεπής φορολογούμενος πολίτης αυτής της χώρας, δεν θέλω να εξαρτάται το παιδί μου από την ευαισθησία ή μη,των κρατούντων.
      Διεκδικώ το δικαίωμά του στη ζωή όπως προβλέπει το σύνταγμα άρθρο 21 παρ.6 . Τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο.

      Σε ευχαριστώ για την θύμηση και την στήριξη
      Καλό σας βράδυ

      Διαγραφή
  4. Τα είπε όλα στο fb...

    Panagiota Ntanta
    17 ώρες ·
    Και καθώς έβλεπα τα παιδιά με αναπηρία στα ΚΕΑ-ΑΜΕΑ,ερχόταν στο νου μου διάφορες σκέψεις....τραγωδία δεν είναι η αναπηρία,αλλά η ανικανότητα μας να ζούμε μέσα στα όρια της δύναμης μας.Γιατί ακόμα και μέσα στα όρια των δυνατοτήτων μας έχουμε την ευκαιρία να βελτιωθούμε και να βρούμε ικανοποίηση.Ας μην είμαστε ανικανοποίητοι γι αυτό που δεν έχουμε.Σημασία έχει η προσπάθεια να αξιοποιήσουμε τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε,και όχι η αγανάκτηση,η μιζέρια,η καθημερινή και συνεχής γκρίνια...Παρ οτι ημέρα χαράς,γονείς σκεπτικοί και προβληματισμένοι...ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον των παιδιών...το αιώνιο και βασανιστικό ερώτημα...μετά απο μένα,τι???Εδώ,αναλαμβάνει η οικονομία του Θεού,η της ζωής...ελπίδα,ουτοπία...κίνητρο αναζητάς για να μπορείς να συνεχίσεις,να πορεύεσαι παράλληλα με τη δυσκολία...Αυτά!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γεια σου Λυγερή. Πολύ θετικό και ελπιδοφόρο, και πόσο αγχολυτικά μπορεί να λειτουργήσει στους γονείς αυτών των παιδιών. Ελπίζω και εύχομαι να δημιουργηθούν και όσα άλλα τέτοια χρειάζονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου καλησπέρα . Τώρα μόλις σε είδα. Μη νομίζεις. Και γω προσπάθεια κάνω για να κουμαντάρω τις απαιτήσεις της καθημερινότητάς μου έτσι ώστε να σώνω λίγο χρόνο και για μένα...και να τον αφιερώνω στο διαδίκτυο.

      Τι θα κάνω με Σένα στο ξαναλέω .Στη σελίδα σου μπαίνω και διαβάζω ανελλιπώς τις εγγραφές σου, αλλά δεν μπορώ ν' αφήσω σχόλιο μέσω του google λογαριασμού μου. Έλα, αφιέρωσε μου λίγο χρόνο δάσκαλε να με οδηγήσεις Εσύ,βήμα προς βήμα τι να κάνω. Θα τα καταφέρω....

      Αναφορικά με το " μέγα " θέμα μας Γιάννη μου,είναι σταγόνα στον ωκεανό, αλλά εν τούτοις είναι σημαντικό για τους γονείς της περιοχής.

      Το πρόβλημα και η αγωνία παραμένει για όλους τους υπόλοιπους γονείς αν και όπως αναφέρω πάρα πάνω υπάρχουν κάποιες δομές, πλην όμως δεν επαρκούν και δεν είναι όλες κατάλληλες για όλους.
      Το πιστεύω πως οι ευχές της κοινωνίας μας ,είτε είναι γονείς ΑμεΑ ,είτε όχι,συναντώνται σ' αυτήν την ελπίδα που και σύ εκφράζεις και σε ευχαριστώ φίλε μου.

      Διαγραφή
  6. ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΩΝΙΑ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΊΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ ΑΓΩΝΙΑ (ΟΣΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ) ΑΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΊΣ ΜΑΣ.
    Η ΑΓΩΝΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΉ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΠΑΤΈΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΊ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ...………………
    ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΛΥΓΕΡΉΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ ΜΟΥ!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λενιώ μου ΝΑΙ ,είμαι η ΛΥΓΕΡΗ σου ,να το θυμάσαι πάντα.

      Είμαι βεβαία πως όλοι προσεγγίζουν με σεβασμό και αγάπη την περίπτωσή σου αλλά λίγοι μπορούν να καταλάβουν σε βάθος και να συμμερισθούν την κατάστασή σου. Ένας από τους λίγους ( ευτυχώς για την υπερφορτωμένη με πολλά κοινωνία μας) είμαι και γω Ελενίτσα μου. Μόνο που εγώ (-συγχώρεσε μου το εγώ) πρωτίστως σε θαυμάζω για το τσαγανό και την νοημοσύνη που σου χάρισε ο Θεός .Αυτό για εμένα είναι μια παρηγοριά. Γιατί;
      Γιατί ΕΣΥ μπορείς να διαχειριστείς νοητικά και με αξιοπρέπεια την ανημποριά σου και να μην επιτρέψεις σε κανέναν να την εκμεταλλευτεί.
      Αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό Ελένη.
      Δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις για τα αυτονόητα...

      Κουράγιο ,και δύναμη πολύ δύναμη σωματική και ψυχική στην Αγία Μάνα σου.
      Σε Σένα τα φιλιά μου.

      Διαγραφή