Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Το Αντάλλαγμα


Σκέψεις και συλλογισμοί που δεν κάνουμε ως γονείς εκ των προτέρων
αλλά  συνήθως  ως παιδιά εκ των υστέρων....
```````````````````````````````````````````````````

Το συγκινητικό γράμμα ενός πατέρα στον γιο του που αξίζει να διαβάσεις.

Οι γονείς για όλους μας είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μας.

Όταν όμως τα χρόνια περάσουν και η ηλικία βαρύνει στους ώμους τους, είναι φορές που αντιμετωπίζονται ως βάρος από τα παιδιά τους. Τα παρακάτω λόγια από το γράμμα ενός ηλικιωμένου πατέρα προς το γιο του, ελπίζουμε να ευαισθητοποιήσουν ακόμη περισσότερο όσους έχουν ηλικιωμένους γονείς.

Είναι ένα γράμμα που μέσα από την απλότητα και τον καθάριο λόγο του, καταφέρνει να κλείσει μέσα του όλο τον κύκλο της ζωής.

«Εάν μια μέρα με δεις «γέρο»… εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ… έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω…
Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή… Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Οταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις… Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.

Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα «βάρος», έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.

Όταν λέω πως θα ήθελα να «πεθάνω»… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Αφιέρωσε μου λίγο από τον χρόνο σου, δώσε μου λίγο από την υπομονή σου, δώσε μου έναν «ώμο» για να ακουμπήσω το κεφάλι, με τον ίδιο τρόπο που το έκανα και εγώ για σένα.

Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.

Σε αντάλλαγμα θα σου δώσω ένα χαμόγελο και την απέραντη αγάπη που πάντα έτρεφα και είχα για σένα.

Σε αγαπώ παιδί μου…»

11 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Λυγερή μου, διάβασα το γράμμα ξανά και ξανά και μετά έμεινα βουβή.
    Έζησα από κοντά τα γεράματα και το τέλος και των δυο γονιών μου.
    Ο πατέρας έπασχε τα τελευταία του χρόνια από Αλτζχάιμερ. Η μητέρα μου έξι μήνες πριν πεθάνει έπεσε στο κρεβάτι επειδή δεν μπορούσε να περπατήσει από άγνωστη αιτία. Έφυγε πρώτη στον ύπνο της. Έξι μήνες μετά έφυγε και ο πατέρας μου. Έτσι ακριβώς σκέφτονται και νιώθουν. Αυτό ακριβώς χρειάζονται. Μου έχει εντυπωθεί η εικόνα αυτής της αδυναμίας τους και δεν την ξεπέρασα ποτέ.
    Και όσο μεγαλώνω, τόσο περισσότερο τους σκέφτομαι.
    Με συγκίνησες πολύ Λυγερή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σπέρα Μαρία μου.

      Το θέμα αυτό έχει μιαν ιδιαιτερότητα. Απαιτεί την τοποθέτησή μας ,όταν νέοι μεν ΓΟΝΕΙΣ στα καλύτερά και δημιουργικά μας χρόνια ανασταίνομε τα παιδιά μας, Υπέργηροι δε, Άρρωστοι κι Αδύναμοι χρειαζόμαστε ,περιμένουμε και ζητάμε ,(φυσικώ τω λόγω,)από τα ΠΑΙΔΙΑ μας, ενήλικοι πλέον κι αυτά ,υπόχρεοι απέναντι στην προσωπική και την οικογενειακή τους ζωή, να διαδραματίσουν τον ιερό ρόλο του φροντιστή μας ,για όσο χρόνο χρειαστεί να κλείσει ο κύκλος της ζωής μας.. Είναι ένα ζήτημα ….

      Η προσέγγιση στο θέμα δεν είναι εύκολη ούτε μία και μοναδική, αυτή δηλαδή που τόσο αισθαντικά, τρυφερά και στοργικά αναδύεται μέσα από την επιστολή του Πατέρα προς το Γιό του.

      Υπάρχουν αντικειμενικές τεράστιες πρακτικές δυσκολίες στην καθημερινότητα και των δύο πλευρών και τόσο η σωματική κόπωση όσο και η συναισθηματική φόρτιση χτυπάει κάποιες στιγμές κόκκινο.

      Δεν χρειάζεται να δευτερολογήσω περισσότερο .Η εικόνα αυτού του όχι βραχυπρόθεσμου ασφαλώς οδοιπορικού της ζωής σου , όπως λιτά και επιγραμματικά την εμπιστεύτηκες στον ΠΗΓΑΙΜΟ , αποδίδει του λόγου το αληθές της δικής μου ρεαλιστικής προσέγγισης .

      Επειδή η υπογράφουσα τα έχει βιώσει όλα και τα έχει γευτεί όλα, επιτρέψετέ μου να συμπληρώσω τούτο.
      «Αξιος ο μισθός του Γονέα που ενστάλαξε στην ψυχή του παιδιού του την ασύλληπτη γονική Αγάπη και στην συνείδησή του το φιλότιμα και την ανθρωπιά για τον συνάνθρωπό του ,πόσο μάλλον για τον ίδιο το γονιό του.
      Χαρά δε στο παιδί εκείνο που κατορθώνει και οι συνθήκες το ευνοούν να διαδραματίσει τον υπέροχο όσο και δύσκολο αυτό ρόλο στην ζωή του γονιού του.

      Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, την εμπιστοσύνη σου αλλά και γιατί σε νοιώθω κοντά μου…

      Διαγραφή
  2. Γράμμα, έκφραση ψυχής που πραγματικά συγκλονίζει. Είναι σοκαριστικό να ζούμε τέτοιες καταστάσεις. Αλλά οφείλουμε το δικό μας παρών κοντά τους. Και να το διδάξουμε, ως αξία, στα παιδιά μας το σημαντικότερο.
    Μια αγκαλιά αισθήματα να σε συνοδεύουν Λυγερή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς τον Γιάννη.

      Πράγματι πλημμυρίδα καθαρών αισθημάτων που ξεχειλίζουν από την Ψυχή του υπερήλικα αλλά και γνωστικού γονέα .΄
      Όπως προκύπτει από όσα είπαμε και με την Μαρία μας,
      Ο καθένας κουβαλάει τον σταυρό του .Δεν ξέρεις πότε θα βρεθείς απέναντι σε μια σκληρή δοκιμασία των αντοχών ,των συναισθημάτων και των δυνατοτήτων σου.
      Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο ,χαράς εκείνον που έχει την υποδομή και την παιδεία να σταθεί με αξιοπρέπεια στο ύψος των περιστάσεων ,στο καθήκον που του υπαγορεύει η συνείδησή του αλλά κυρίως στα κελεύσματα της Ψυχής του.

      Γιατί όλη η πάλη με την καρδιά μας γίνεται.

      Διαγραφή
  3. Γεια σου Λυγερή. Τι να πω ... Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Yanni .
      Είναι μερικές φορές που δεν βρίσκεις λόγια.Σωπαίνεις και μέσα από την σιωπή αφουγκράζεσαι αισθήματα των άλλων και δικά σου......

      Διαγραφή
  4. Το έχω χιλιοδιαβάσει και κάθε φορά με συγκονίζει...Πάω τώρα στον δικό μου μπαμπά να του δώσω ένα χαμόγελο...το χρειάζεται
    Καλησπέρα Λυγερή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα λόγια περισσεύουν καρδούλα μου. Εσύ από πρώτο χέρι γνωρίζεις αυτό το έργο που παίζεται στο μεγάλο παλκοσένικο της ζωής μόνο από επίλεκτους ευλογημένους του Θεού ηθο-ποιούς.

      Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  5. δεν έχω λόγια, μουδιασα ολοκληρη διαβαζοντας το γραμμα αυτο. "Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις" ..." Αφιέρωσε μου λίγο από τον χρόνο σου, δώσε μου λίγο από την υπομονή σου, δώσε μου έναν «ώμο» για να ακουμπήσω το κεφάλι, με τον ίδιο τρόπο που το έκανα και εγώ για σένα." καλη συνεχεια Λυγερη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μέρα και καλό σου μήνα θεοπούλα.

      Έχω μέρες να μπω στο διαδίκτυο ( ενεξαρτήτως της θέλησής μου)και η επίσκεψή σου στον ΠΗΓΑΙΜΟ με ξάφνιασε ευχάριστα. .
      Πράγματι δεν μπορούν ν' αφήσουν ασυγκίνητο κανέναν αυτά τα λόγια ,αρκεί να μεταφερθεί κανείς, νοερά ,στην "θέση" του συντάκτη της επιστολής,πράγμα που στις καλές μας στιγμές ευχόμαστε αλλήλοις να βρεθούμε, χωρίς να υπολογίζουμε,όταν είμαστε νέοι, το μεγάλο τίμημα της μακροζωίας....
      Σε ευχαριστώ και θα χαρώ να σε συμπεριλάβω στους προσφιλείς μου φίλους και επισκέπτες του ΠΗΓΑΙΜΟΥ και των...παραδρόμων του.

      Διαγραφή
  6. Τι γράμμα!!! οτι αληθινο και συγκινητικό εχω διαβασει μεχρι τωρα.. Λυγερη μου.. εστω και καθυστεριμενα..!!
    Να είσαι καλα και να ποερνας ακομα καλύτερα.. φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή