Οι άθλιοι των Αθηνών

Ανθρώπινες στιγµές στο κέντρο της Αθήνας

Εβαλε το χέρι στην τσέπη ψάχνοντας λίγα ψιλά. Λύγισε ελαφρά τα γόνατα ισορροπώντας πάνω στα κόκκινα ψηλοτάκουνά της. Ύστερα, έσκυψε και άφησε τα κέρµατα να πέσουν µέσα στο πλαστικό δοχείο της ηλικιωμένης γυναίκας.

Οδός Πειραιώς. Πρωί Τετάρτης. Η νεαρή ιερόδουλη φορά ένα έντονο κόκκινο κοντό φόρεµα που μαγνητίζει τα βλέµµατα των περαστικών.
Περνώντας στο απέναντι πεζοδρόμιο σταµατά μπροστά από την ηλικιωμένη άστεγη.
Αφήνοντας τα κέρµατα να πέσουν χαμογελά ελαφρά.
Η άστεγη – ακίνητη µε το πρόσωπο να ακουμπά το πεζοδρόμιο – δεν την έχει καν αντιληφθεί.
Στέκοµαι για λίγο παρακολουθώντας τη σκηνή και ύστερα συνεχίζω προς την Αγίου Κωνσταντίνου.

Και εκεί ίδια εικόνα, διαφορετικοί πρωταγωνιστές.

Ένα ζευγάρι μεταναστών περιεργάζονται τον μεσήλικο άστεγο που κοιμάται πάνω σε χαρτόνι. ∆ίπλα στο κουλουριασµένο σώµα του ο σκύλος του – ένα μεγαλόσωμο λυκόσκυλο – κάθεται ήρεµος, συνηθισµένος από τους περαστικούς, µε το λουρί του δεµένο στα κολονάκια του πεζοδροµίου.

Σταµατούν, κάτι σχολιάζουν – δεν ξέρω τι – και αποχωρούν.

Η κοινωνική υπηρεσία του ∆ήµου Αθηναίων µοιράζει καθηµερινά 3.000 µερίδες στο συσσίτιο.
Οπως λένε οι υπεύθυνοι, το πλήθος που περιµένει σε αυτές τις ουρές εναλλάσσεται καθηµερινά: Ελληνες, µετανάστες, ιερόδουλες και συχνά ολόκληρες οικογένειες.

Μια πρωινή βόλτα στην Οµόνοια αρκεί για να ανακαλύψει κανείς το κέντρο και όχι µόνο το γκέτο.
Εκεί όπου η εξαθλίωση, η βρωµιά, τα ναρκωτικά, οι κλοπές υπάρχουν και οι άνθρωποι συνυπάρχουν.

Κατερίνα Βουτσινά
TΑ ΝΕΑ