Μύθος το δόγμα .. L'amour
pour l'amour ( Αγάπη για την αγάπη) ????
«Ο έρωτας μοιάζει με την αναπνοή. Δεν μπορείς μόνο να
εκπνέεις, χωρίς και να εισπνέεις. Αν σταματήσει η εισπνοή, αν δεν γίνει η
ανταπόδοση του αισθήματος, χάνεται η αναπνοή, χάνεται ο έρωτας.
Τάδε έφη ο Ονορέ Ντε
Μπαλζάκ σε αντίθεση με το δόγμα .. L'amour pour l'amour ( Αγάπη για την αγάπη)
Την άποψη L'amour
pour l'amour ενστερνιζόμαστε όσοι απορρίπτομε μετά βδελυγμίας την σκοπιμότητα την ιδιοτέλεια το "λαβείν" στον Έρωτα και τα δίνουμε όλα για
όλα στον/την αγαπημένο/νη μας , αρκεί να τον /την... έχουμε . Νοιώθουμε μάλιστα αλτρουιστές,
και θεωρούμε εαυτούς υπεράνω πάσης σκοπιμότητας και
συμφέροντος.
Είναι όμως έτσι,
ή πρόκειται περί πλάνης ;;; Μπορεί μια σχέση να είναι ισορροπημένη όταν δεν
είναι ισότιμη και αμοιβαία ;
Η μήπως, η θεωρία «.. L'amour pour l'amour» εξυπηρετεί κατά κόρον το συναισθηματικό μας συμφέρον ακόμη και το αθεράπευτο κτητικό πάθος μας , γέννημα ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησής ????
Η μήπως, η θεωρία «.. L'amour pour l'amour» εξυπηρετεί κατά κόρον το συναισθηματικό μας συμφέρον ακόμη και το αθεράπευτο κτητικό πάθος μας , γέννημα ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησής ????
Αυτό ας το ψάξουν
οι «ειδικοί» Εμείς δεν είμαστε .
Εγώ πήρα την
αφορμή από το σκεπτικό του Μπαλζάκ, με τον οποίο συμπλέω απόλυτα, να επεκτείνω
το θέμα της Αμοιβαιότητας στις παντός είδους ανθρώπινες σχέσεις .
Φιλικές, Κοινωνικές, Επαγγελματικές, Συναδελφικές, Συγγενικές, Αδελφικές μηδέ της ΓΟΝΕΪΚΗΣ σχέσης εξαιρουμένης…
Ερωτώ: Δεν είναι νοσηρή μια σχέση ,ακόμη και γονεϊκή,
όταν είναι μονόπλευρα δοτική μέχρι αυτοθυσίας? Όταν το παιδί είναι οι " νόμοι
και οι προφήτες" του γονιού;
Μια ζωή να παλεύει για την πάσης φύσεως στήριξη και αποκατάστασή του; Όταν η ηρεμία της ψυχής του και η προσωπική του ζωή, εξαρτάται απόλυτα από την Υγεία, την πρόοδο και την «ευτυχία» του παιδιού του;
Αυτός ο «γονεϊκός ρόλος» θεωρείται ΔΕΔΟΜΕΝΟΣ , σε αντίθεση με το παιδί που διεκδικεί και καλά κάνει , το απόλυτο δικαίωμα στην προσωπική του ζωή, την αυτοδιάθεσή του, τις επιλογές του, τα προσωπικά του συμφέροντα.
Είναι υγιής (ερωτώ) η σχέση παιδιού-γονέα ,όταν ή έγνοια και η προσοχή του παιδιού προς τον γονιό δεν είναι στις πρώτες του προτεραιότητες,( όχι σπάνια είναι η τελευταία ) σε αντίθεση με του γονέα που μέχρι που να κλείσει τα μάτια, για το παιδί του νοιάζεται.?
Μια ζωή να παλεύει για την πάσης φύσεως στήριξη και αποκατάστασή του; Όταν η ηρεμία της ψυχής του και η προσωπική του ζωή, εξαρτάται απόλυτα από την Υγεία, την πρόοδο και την «ευτυχία» του παιδιού του;
Αυτός ο «γονεϊκός ρόλος» θεωρείται ΔΕΔΟΜΕΝΟΣ , σε αντίθεση με το παιδί που διεκδικεί και καλά κάνει , το απόλυτο δικαίωμα στην προσωπική του ζωή, την αυτοδιάθεσή του, τις επιλογές του, τα προσωπικά του συμφέροντα.
Είναι υγιής (ερωτώ) η σχέση παιδιού-γονέα ,όταν ή έγνοια και η προσοχή του παιδιού προς τον γονιό δεν είναι στις πρώτες του προτεραιότητες,( όχι σπάνια είναι η τελευταία ) σε αντίθεση με του γονέα που μέχρι που να κλείσει τα μάτια, για το παιδί του νοιάζεται.?
Τελικά είναι υπαρκτή Αξία
αυτό που συμβολίζει η ρήση
«.. L'amour pour l'amour» ή, μια παρερμηνεία της έννοιας της Αγάπης αυτής καθ’ εαυτής ;;;;
«.. L'amour pour l'amour» ή, μια παρερμηνεία της έννοιας της Αγάπης αυτής καθ’ εαυτής ;;;;
Ιδού η Απορία !!!
Θα σταθώ και εγώ Λυγερή μου στο δόγμα "Η Αγάπη είναι σαν την αναπνοή". Ζει και μεγαλουργεί με τις δύο φάσεις της. Δίνω, παίρνω. Θα μου πεις, δεν γίνεται αυτό πάντα. Στις μονοσήμαντες περιπτώσεις έχουμε διαστρέβλωση και κάτι μένει μετέωρο ή απωθημένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γονέας είναι πάντα κλασικά δότης αγάπης στα παιδιά του. Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Υπάρχουν όμως και πολλές παραμορφώσεις σε αυτό. Εξάρτηση, χειραγώγηση, καταπίεση, έλεγχος, ιδιοκτησία.
Στεκόμαστε εμείς στα θετικά.
Από την άλλη τώρα η ανταπόκριση που θα υπάρξει είναι και αυτή ζητούμενη. Και κρίνεται μέσα στη στράτα της ζωής.
Οφείλουμε να ξέρουμε τις λεπτές ισορροπίες σε μια σχέση αγάπης γονέα-παιδιού γιατί και εκεί Λυγερή μου έχουμε εκτρώματα.
Ζόρικα λοιπόν τα θέματα που έβαλες κορίτσι μου.
Και πολλές οι σκέψεις.
Καλό σου απόγευμα.
Όταν μια σχέση (οποιαδήποτε .Ιδιαίτερα η διαπροσωπική) δεν διέπεται από την Νομοτελειακή Αρχή της Αμοιβαιότητας, που σημαίνει αμφίπλευρη ανατροφοδότηση, είναι καταδικασμένη να φθαρεί, να ξεφτίσει , να τελματώσει να χάσει τέλος την δυναμική της ανθρώπινης εσωτερικής επικοινωνίας .Να περάσει στην ρουτίνα και να λειτουργεί-όσο λειτουργεί- αναγκαστικά και κατ’ επίφαση.
ΔιαγραφήΤώρα ως προς την ακραία αναφορά μου στην θεμελιώδους σημασίας για κάθε άνθρωπο , γονεϊκή σχέση ,κατά κανόνα όπως λες και Συ Γιάννη μου ,ο γονέας δεν μπορεί παρά να παραδίδεται ολοκληρωτικά στην Αγάπη για το παιδί του χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αλλά ακόμη και αυτή διαστρεβλώνεται και ακυρώνεται στην ουσία, όταν ο γονιός εννοεί να την επιβάλλει μέσω χειραγώγησης, καταπίεσης κτητικής τάσης. Τότε βέβαια πάμε σε άλλο άκρο.
Όντως ζόρικο το θέμα καλέ μου, συχώρα με ….Αλλά "Αγάπη Θεός" είναι αυτή. Δεν είναι μια εύκολα διαχειρίσιμη υπόθεση
Την καλημέρα μου με την ευχή μου σε Σένα ,ν΄αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι πάντα σε υπέρθετο βαθμό.
Η Αγάπη χωρίς ανταπόκριση είναι μονοσήμαντη. Δεν μιλάμε γι αυτήν. Αλλά για μένα η Αγάπη είναι όπως η φωτιά στο τζάκι, θέλει ξύλα για να διατηρηθεί, θέλει το σκάλισμά της για να φουντώνει αλλιώς θα σβήσει. Έτσι και η αγάπη, θέλει το δίνω-παίρνω , μόνο ως απόδειξη αγάπης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γονεϊκή είναι η μοναδική μεγάλη αγάπη η αληθινή αλλά και αυτή έχει εξαιρέσεις. Η αληθινή και υγιής αγάπη του γονιού είναι σημαντική αλλά αν εννοείς το γονέα που στηρίζεται στα παιδιά του, αναπνέει μόνο όταν είναι δίπλα του εκείνα, δείχνει εξαρτημένη αγάπη, μα καθόλου υγιής. Αγαπώ σημαίνει αφήνω το παιδι μου να ζήσει τη ζωή του και φροντίζω ή εύχομαι να είναι ευτυχισμένο. Στα γεράματα τώρα...ναι είναι μια πίκρα που τα παιδιά όχι όλα, δεν φροντίζουν τους γονείς. Αλλά είναι εξαιρέσεις πιστεύω. Γιατί η αγάπη των παιδιών προς τους γονείς δεν παύει ακόμη και την δύσκολη εποχή της ανάγκης των γονιών.
Δύσκολο θέμα και είναι δύσκολο γιατί η αγάπη ακολουθεί το μονοπάτι που ο ίδιος ο άνθρωπος χαράζει ανάλογα του χαρακτήρα του. Όσο πιο ισορροπημένος άνθρωπος τόσο πιο πολύ αγαπάει σωστά.
Φιλιά ΄πολλά Λυγερή μου
Αυτό είναι : "Η φωτιά στο τζάκι."
ΔιαγραφήΜια εικόνα δική σου πολυαγαπημένη Εσύ Αννούλα, χίλιες λέξεις της λυγερής.
Ακριβώς ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ Ανταπόκρισης .ΟΧΙ ως ΑΜΟΙΒΗ κ.λ.π.
(Αχ ,τι τόθελες το.. εξαρτημένη ; Στου κρεμασμένου την αυλή μιλάνε για σχοινί;;😉)
Δύσκολο κι ανεξάντλητο θέμα πράγματι .Όσο δύσκολη δουλειά και η διαδρομή της αυτογνωσίας μας.
Σε φιλώ γλυκιά μου, κι αν μη τι άλλο σε ευχαριστώ γιατί η αγάπη σου που εκπέμπεται γενναιόδωρα κρατά την χόβολη στο τζάκι της ψυχής μου αναμμένη.
Η γονεϊκή αγάπη, στην Ελλάδα, τις περισσότερες φορές ξεφεύγει απ΄την "κανονικότητα". Ζουν και αναπνέουν οι γονείς για τα παιδιά τους και στη συνέχεια για τα εγγόνια τους. Δεν ξέρω αν τα παιδιά απολαμβάνουν και ανταποδίδουν αυτή την αγάπη σε όλη τη ζωή τους ή κάποια στιγμή αποστασιοπιούνται κάτω από το βάρος των δικών τους προβλημάτων;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη, ας σκεφτούμε πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα στις χώρες του ευρωπαϊκού βορά, όπου τα παιδιά, στην πλειονότητα τους, ανεξαρτητοποιούνται από τα δεκαοχτώ τους από τους γονείς τους και πολύ γρήγορα κόβεται κάθε σχέση μεταξύ τους.
Τώρα ποιο είναι κανονικό και ποιο όχι; Δίνεις αγάπη για αν πάρεις αγάπη ( αν δεν παίρνεις αγάπη δεν δίνεις αγάπη στα παιδιά σου ) ή δίνεις αγάπη δίχως την απαίτηση ανταλλαγμάτων; Μάλλον στη δική μας ιδιοσυγκρασία ταιριάζει η δεύτερη εκδοχή!
Ναι. Συνήθως ξεφεύγει από την κανονικότητα λόγω υπερβολικής Αγάπης του γονιου ,και την λαθεμένη αντίληψη που έχει περί αυτής, όπως άλλωστε διατυπώνεται από την συντάκτρια υπό μορφή ερώτησης στην εν θέματι ανάρτηση.
ΔιαγραφήΒέβαια κάνοντας την αυτογνωσία μας ,πράγμα που απαιτεί χρόνο,κόπο,βοήθεια και γνώση, καταλήγει κανείς σε κάποια «ερμηνευτικά» συμπεράσματα που ερμηνεύουν κι απόδίδουν σε αιτίες τις λαθεμένες γονεϊκές συμπεριφορές αλλά και την λαθεμένη γενικά διαχείριση της ΑΓΑΠΗΣ από τους ανθρώπους σε όλα τα επίπεδα.
Χρειάζεται " βουτιά" στο θέμα .¨Αλλά θα μας βαρύνει αυτή η διαδρομή κι εμείς φίλτατε Βασίλη έχουμε τόση ανάγκη από ξεκούραση ψυχοπνευματική και σωματική.
Δεν θα μπω όμως στη διαδικαασία σύγκρισης του Έλληνα γονιού με τον Ευρωπαίο και δη τον Βόρειο. Διαφορετική η νοοτροπία, και κυρίως το μεσογειακό ταπεραμέντο μας αγαπητέ Βασίλη. Ούτε που το ζηλεύω ,ούτε που μου χρειάζεται....
ΥΓ:Κάτι άσχετο βέβαια με το θέμα μας, αλλά σημαντικό για μένα. ΕΥΤΥΧΩΣ που πήρες την πρωτοβουλία να με επισκεφτείς γιατί εγώ επισκέπτομαι την σελίδα σου,αλλά είναι αδύνατον να μπω μέσω google .Κάτι δεν πάει καλά με τον λογαριασμό μου τώρα με τις αλλαγές που μου ζήτησε η Microsoft κι έχω μπερδευτει τελείως σου λέω. Αν μπορείς να με οδηγήσεις ,Δάσκαλε, πως να ξεμπλέξω θα σου είμαι υπόχρεη.Ευχαριστώ προκαταβολικά.
Την καλησπέρα μου
Δοκίμασες μέσω fb;
ΔιαγραφήΛυγερή μου καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολο να απαντήσει κανείς αντικειμενικά στην ερώτησή σου. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει αντικειμενική απάντηση. Ο καθένας ντύνει την αγάπη με βάση το χαρακτήρα του και το τί θα ήθελε να του προσφέρουν οι άλλοι αγαπώντας τον.
Προσωπικά μαραζώνω όταν αγαπώ και δεν με αγαπούν. Υπομένω κάμποσο και μετά σιγά-σιγά αποσύρομαι. Δεν έχει νόημα να προσφέρεις κάτι τόσο πολύτιμο για σένα αλλά αδιάφορο για τον άλλον. Η αγάπη για τα παιδιά μας είναι άλλο πράγμα. Δεν βάζω στην ίδια μοίρα τις δυο αγάπες. Το παιδί το αγαπάς μέχρι να πεθάνεις ή να ξεχάσεις ποιός είσαι. Βέβαια περιμένω να με αγαπάει και εκείνο όχι κάνοντας θυσίες για μένα αλλά με το να με θυμάται, να μου μιλάει, να σταματάει λίγο απ' το τρέξιμο της δικής του ζωής και να με κοιτάει. Αυτό.
Καλό απόγευμα Λυγερή μου
Πολλά φιλιά!
Μαρία μου πολύ εύστοχη η αναφορά σου στην υποκειμενικότητα που εμπίπτει η απάντηση στο εν λόγω θέμα γι αυτό άλλωστε τιτλοφορείται και ως... Απορία
ΔιαγραφήΜε βρίσκει δε τόσο σύμφωνη που θεωρώ πλεονασμό να δευτερολογήσω επ’ αυτού. Η μόνη διαφορά μας είναι η "απόσυρση σιγα σιγά"...
Εγώ γλυκειά μου κατεβάζω ρολά αμέσως μόλις συνειδητοποιήσω ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση στην δική μου φιλία και αγάπη (σε οποιουδήποτε τύπο σχέση ,όχι κατ’ αναγκη "διαπροσωπική". Θεωρώ ότι κανένανας δεν είναι δεδομένος και για να έχουμε μια θέση στην καρδιά και την εκτίμηση του συνανθρώπου μας οφείλουμε να την στηρίζουμε ,να την χτίζουμε και να την εδραιώνομε σε βάθος χρόνου και κυρίως να την σεβόμαστε και να την προσέχουμε .
Σε ευχαριστώ Μαρία μου για την δική σου στήριξη στον Πηγαιμό της Ψυχής μου .
Δεν σου κρύβω όμως ( μεταξύ μας) ότι μου λείπει ο ΠΗΓΑΙΜΟΣ στο PATH.
Εκεί δεν ήταν απλά μια σελίδα που εκφραζόμουν πάνω σε διάφορα θέματα ποικίλης ύλης όπως εδώ.Eκει ήταν το μετερίζι μου ,αφιερωμένο στο ταξίμι του χώρου των ΑμεΑ που γαλουχήθηκα, που ένοιωσα τι θα πει χαρμολύπη με την κυρολεξία της λέξης . Μέσα απο εκείνη την σελίδα δεν εξέπεμπα απλά απόψεις και θεωρίας. Δημοσιοποιούσα και ζούσα κυριολεκτικά οδοιπορικά ιδιαίτερων ανθρώπων βασανισμένων και αθώων αλλά και άξιων και θαυματουργών συχγρόνως.
Τώρα σε τουτο εδώ τον Πηγαιμό ποικίλης ύλης o οποίος προϋπήρχε άλλωστε της έξωσή μας από το Path,νοιώθω άβολα .Το ανακάτεμα των θεμάτων αφαιρεί την ιδιαιτερότητα, παραποιεί την ταυτότητα του ΠΗΓΑΙΜΟΥ της ψυχής μου.Δεν εκφράζει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε και στάθηκε η αιτία της εισόδο μου στο διαδίκτυο. Νοιώθω έως και ενοχή που δεν μπορώ να την διαχειριστώ, όσο κι αν τεραγωνίζω την κοινή λογική μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σου.Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου εμπνέεις
τολμώ να πω "δεν σε θαυμάζω μόνο ,σ' αγαπώ. "
Ένα θέμα τόσο οικείο τόσο καθημερινό τόσο αναπόσπαστο από την ζωή μας κι όμως όταν χρειάζεται να θέσουμε τον δάκτυλο στον τύπο των ήλων κάνουμε πίσω.Δεν το τολμάμε γιατί ΟΛΟΙ μέσα και σε κάτι είμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι εύκολο να του ξεφεύγουμε του εαυτού μας....
Θα συμφωνήσω με την προλαλίσαντα κυρία στα περισσότερα .Βρίσκω την τοποθέτησή της φυσιολογική για τον απλό καθημερινό άνθρωπο.
Μα σίγουρα δεν είναι απλά το δίλημα, πιο δόγμα να διαλέξουμε για την Αγάπη,μεταξύ του "L'amour pour l'amour" και της άποψης του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ ότι:"Ο έρωτας μοιάζει με την αναπνοή. Δεν μπορείς μόνο να εκπνέεις, χωρίς και να εισπνέεις" δηλαδή πρόκειται περί Δούναι λαβείν"
ΔιαγραφήΗ παρουσίαση του θέματος ήταν απλά η προκληση για να συ-σκεφτούμε καινα συν-διαλαγούμε πάνω σε ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας που μας αφορά όλους. Λίγο- πολύ όλοι έχουμε βρεθεί στην δύσκολη θέση να δώσουμε ειληκρινή απάντηση στον ΕΑΥΤΟ μας πως εννοούμε την Αγάπη που προσφέρουμε, αλλά και τι προσδοκούμε από τον αποδέκτη της προσφοράς μας.
Ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας σ' αυτήν την σύναξη
Γεια σου Λυγερή. Είναι μεγάλο θέμα. Δίνοντας και μόνο αγάπη, νομίζω κερδίζει κανείς, ανεξάρτητα από την ανταπόδοση. Απλά επιλέγεις που τη δίνεις. Που και πόσο και πότε. Και αν δεν λαμβάνεις τίποτε πίσω, ε κάποια στιγμή θα φύγεις, στην ουσία θα τη δίνεις αλλού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι νομίζω ότι διαφέρει αυτή του άντρα από της γυναίκας (όπως διαφέρουν και τα φύλα).
Ένας γνωστός μου είπε κάποτε: η γυναικεία αγάπη είναι απλά αντανάκλαση της αγάπης που δίνεις εσύ.
Δεν ξέρω, το αναφέρω επειδή το θυμήθηκα.
Για τις σχέσεις γονέα παιδιού, η υπερβολική αγάπη δεν είναι κατ’ ανάγκη πρόβλημα. Το συχνό πρόβλημα (είχα διαβάσει σε ένα ωραίο βιβλίο, δεν θυμάμαι ακριβώς τον τίτλο), είναι όταν αυτό σε εμποδίζει να ικανοποιήσεις τις δικές σου ανάγκες.
Καλή συνέχεια
Γειά σου Γιάννη.
ΔιαγραφήΜ 'ενθουσιάζει η παρέμβασή σου και λόγω της παρουσίας σου, και γιατί βάζεις στην κουβέντα μας πλευρές και παραμέτρους του θέματος που έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον.
--Σαφές κι απόλυτο. "Κερδισμένος" είναι αυτός που αγαπάει. Και μόνο η αίσθηση της αγάπης προσδίδει πληρότητα και δεν αφήνει περιθώρια για κενά μέσα του.
Τώρα αν ο/η αποδέκτης στον οποίο απευθύνεται το υπέροχο αυτό συναίσθημα, διαθέτει έδαφος αναπαραγωγής και ολοκλήρωσης είναι πράγματι και θέμα επιλογής του δότη.
Σ’αυτό το σημείο που έθιξες, έγκειται πράγματι η προσωπική μας ευθύνη στην αποτυχία μιας σχέσης. Όπως και νάχει όμως , η Αγάπη ποτέ δεν πάει χαμένη. Δίνει στην ζωή μας χρώμα,γλύκα νόημα και Αξία.
---Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς και δεν ξέρω αν υπάρχει διαφορά στην Αγάπη του άντρα από εκείνη της γυναίκας. Εκείνο που μπορώ να ισχυριστώ είναι πως η Αγάπη είναι ΜΙΑ , φέρνει κοντά δυο ανθρώπους και τους κάνει ΕΝΑ.
Πάντως ο φίλος σου που έθεσε θέμα αντανάκλασης έχει ως φαίνεται πάρει την ....κατάσταση στα χέρια του, για να μην πω χαριτολογώντας πως.....ανέλεβε τον υπερασπιστικό ρόλο του δικηγόρου του διαβόλου.
Θα μου επιτρέψεις Γιάννη μου να διαφωνήσω μαζί σου στο ότι η υπερβολική Αγάπη δεν είναι πρόβλημα. Μπορεί αυτή καθ' εαυτή να είναι μια θαυματουργή, υπέροχη άυλη αξία που δίνει στην ζωή μας ομορφιά και δύναμη αλλά η υπερβολή της σε χέρια αδύναμων έως και προβληματικών ανθρώπων μεταλλάσσεται σε πάθος - τυραννία και προκαλεί ενίοτε τεράστια προβλήματα. Πως να υποστηρίξουμε τώρα αυτήν την άποψη λεπτομερώς ; Θέλουμε ώρες ατέλειωτες να το συζητάμε.
Τώρα ως προς την υπερβολή της γονεϊκής Αγάπης και ό,τι αυτή συνεπάγεται ...άστα να πάνε, γιατί στου...κρεμασμένου την αυλή δεν μιλάνε για σχοινί.
Σε ευχαριστώ Γιάννη για την συνεισφορά σου στην συζήτηση που τολμήσαμε ν ανοίξουμε εδώ στο παγκάκι του Πηγαιμού.
Καλή σου μέρα