Ένα κελί πολλές Ιστορίες....

Καθημερινές, σουρεαλιστικές, σκηνές στο... Hilton του Κορυδαλλού

Της Μαριλης Μαργωμενου

Απ’ την απέναντι πλευρά του δρόμου ένας τύπος φωνάζει «άντε να μπουν μέσα και οι υπόλοιποι!», αλλά ο κρατούμενος ούτε που γυρίζει να τον κοιτάξει. Τρίτη πρωί, ώρα 10.30. Η BMW σταματά έξω απ’ την πύλη, κι ο Ακης Τσοχατζόπουλος βγαίνει απ’ το πίσω κάθισμα. Από τότε μέχρι τώρα, είναι ακόμα εκεί: Κορυδαλλός, έκτη πτέρυγα – η επονομαζόμενη και «Hilton» των ελληνικών φυλακών. Τα κελιά της μεταξύ των ποινικών αποκαλούνται «σουίτες»: είναι πιο μεγάλα απ’ ό,τι στις άλλες πτέρυγες, στο καθένα μένει ένας ή δύο κρατούμενοι, και όποιος θέλει μπορεί να έχει τηλεόραση, δικά του σεντόνια και μαξιλάρια. Αλλά τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι το πιο σημαντικό πλεονέκτημα της παραμονής εκεί. Το βασικό θέμα είναι η ασφάλεια.

Στο προαύλιο της έκτης δεν έχουν πρόσβαση οι κρατούμενοι απ’ τις υπόλοιπες ακτίνες, δεν υπάρχουν ποινικοί να διαταράξουν την ηρεμία των παραστρατημένων «VIP του Κορυδαλλού». Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο λόγος που η έκτη πτέρυγα δημιουργήθηκε. Αρχικά σ’ αυτόν το χώρο υπήρχε μια αίθουσα κοινωνικών εκδηλώσεων, περίπου 150 τ.μ., και αυτή ήταν που μετατράπηκε σε χώρο με κελιά επί των ημερών του Αντ. Αραβαντινού, του αρχιφύλακα του Κορυδαλλού, για να κρατά εκεί, όπως είχε πει σε μια παλιά του συνέντευξη, τους φυλακισμένους τοξικομανείς που θα κατέληγαν τελικά στον Αυλώνα. Ολ’ αυτά άλλαξαν όταν στην 6η μπήκαν οι κρατούμενοι για τη «17Ν», και μετά εκείνοι του ΕΛΑ και του Επαναστατικού Αγώνα. Κι έτσι, άρχισαν να κρατούνται εκεί όσοι κινδύνευαν στους άλλους χώρους των φυλακών: οι μπράβοι που είχαν διαφορές μεταξύ τους, όσοι είχαν καρφώσει άλλους κρατούμενους, οι επίορκοι δικαστές, οι φυλακισμένοι αστυνομικοί, οι τρομοκράτες, οι πολιτικοί, οι ιερείς.

Φυσικά, η συνύπαρξη όλων των παραπάνω δημιούργησε κατά καιρούς διάφορα σουρεάλ περιστατικά. Το 2009, ας πούμε, συνέπεσαν στο ίδιο κελί ο αρχιμανδρίτης Φώτιος Μακρυστάθης, κατηγορούμενος για εμπλοκή σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας, και ο πρώην μητροπολίτης Αττικής Παντελεήμων Μπεζενίτης, που το ποινικό του μητρώο πλησιάζει σε όγκο τη Βίβλο. Το αποτέλεσμα; Ούτε γκόσπελ χορωδία δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει τέτοιο τραγουδιστικό εφέ, σαν τις ψαλμωδίες των δύο φυλακισμένων παπάδων. Στο τέλος, οι υπόλοιποι κρατούμενοι της έκτης πτέρυγας απαίτησαν σιωπητήριο – και με την παρέμβαση των δεσμοφυλάκων, ο Εσπερινός σχόλασε νωρίς…
Ακόμη σουρεαλιστικότερες στιγμές έζησε η έκτη πτέρυγα το 2009, όταν μία διακομματική επιτροπή βουλευτών αποφάσισε να συναντήσει τον παλαιότερο κάτοικό της, τον απριλιανό Ν. Ντερτιλή. Ατυχώς για τους βουλευτές, στον δρόμο προς τον Ντερτιλή έπεσαν πάνω στον Ε. Καλούση, τον εισαγγελέα με τη μεζούρα και τις Ρωσίδες, που στη μέση του διαδρόμου ξεκίνησε να βγάζει στους βουλευτές λόγο για το πόσο άδικη είναι η Δικαιοσύνη! Κοντά σαράντα χρόνια τώρα, ο Ντερτιρλής ζει ακόμα στην Ελλάδα που άφησε πίσω. Στο κελί του έχει απλωμένους χάρτες και φωτογραφίες του με τη στρατιωτική στολή. Παλιότερα είχε κι ένα χάρτη της Βοσνίας στον τοίχο, με σημαιάκια στα σημεία των κερδισμένων μαχών του Κάραζιτς και του Μλάντιτς!

Βλέπετε, μετά τόσο καιρό στον ίδιο χώρο, ο Ν. Ντερτιλής καθόλου δεν ενδιαφέρεται για τις μάχες στους διαδρόμους της φυλακής. Οπως, ας πούμε, για την επίθεση που εξαπέλυσε ο Χ. Ξηρός εκείνο το πρωί που είδε από μακριά τον γέροντα Εφραίμ: «Φύγε από δω, σαν δεν ντρέπεσαι που εκμεταλλεύεσαι τον κόσμο!», άρχισε να τσιρίζει ο τρομοκράτης, και έντρομος ο γέροντας έκανε μεταβολή για το κελί του. Δηλαδή, το κελί Νο 2, που πλέον έχει καταλάβει ο Ακης Τσοχατζόπουλος, και το οποίο αποκαλείται χαϊδευτικά «το μονόκλινο».
Με αυτό για ορμητήριο, ο Εφραίμ έκανε το εκκλησιαστικό του άνοιγμα στον Κορυδαλλό. Κάθε που είχε επισκεπτήριο, μια ουρά πιστών μαζευόταν απ’ έξω, και στο ταχυδρομείο της φυλακής το σακί με τις επιστολές δεν άδειαζε ποτέ.

Αλλά ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, η φυλάκιση στην έκτη πτέρυγα δεν είναι καθόλου διασκεδαστική εμπειρία. Γι’ αυτό, μπορεί να σας διαβεβαιώσει ο εργατολόγος Χρ. Νικολουτσόπουλος, όταν βγαίνοντας απ’ την 6η, ο εργατολόγος άφησε τους ανυποψίαστους δημοσιογράφους να απλώσουν τα μικρόφωνά τους, και ξαφνικά, αντί δηλώσεων, ξεκίνησε τραγουδάει «φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια»...