Παγκόσμια Συνταγή Ευτυχίας

ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ και απολαύστε τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ με ένα καταπληκτικό νόστιμο πιάτο Ευτυχίας।

· 6 κουταλιές σούπας Αισιοδοξία

· 5 κουταλάκια του γλυκού Αγάπη Ακατέργαστη (χύμα)

· 2 κιλά Ελπίδα ψιλοκομμένη σε κύβους

· 2 λίτρα Αλήθεια ,από κρυστάλλινο νερό πηγής

· 2 κλωνάρια Ειρήνης, δεμένα σε πουγκί μυρωδικών

· 2 φρέσκα ματσάκια Αλληλεγγύης

· 30 σταγόνες Ανθρωπιάς

4 μεζούρες Γέλιου

· 15 γραμ. Αλληλοκατανόηση χτυπημένη στο μπλέντερ

· 2-3 πρέζες Ενθουσιασμό

· 5 γερές δόσεις Φαντασίας και τέλος.

· Μπόλικο Χιούμορ

Μαρινάρουμε την Υδρόγειο με τα παραπάνω υλικά, την τοποθετούμε σε δροσερό, υγιεινό περιβάλλον, την διατηρούμε σε ιδανικές συνθήκες για …άπειρες ώρες και την σερβίρουμε ,αμέσως στον κόσμο μας .

Γαρνίρουμε με μπόλικη δημιουργικότητα, πολλές φρέσκιες ιδέες, την πασπαλίζουμε με όνειρα κι οράματα ( Αυτά είναι δική μου προσθήκη) και εξαιρετικής ποιότητα θέληση.

Ώρα ν’ απολαύσουμε ένα καταπληκτικό ,νόστιμο ,σπιτίσιο, γιορτινό πιάτο Ευτυχίας

Η χαμένη τιμή..

Η χαμένη τιμή του χλιδόφτωχου

Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ»।

του Κώστα Βαξεβάνη

Χειρότερο απ’ το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ’ τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ’ το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.

Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν’ απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ’ αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ’ αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνου- με ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ’ εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ’ όλα είναι το δικό μας σενάριο;

Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ’ αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;

Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ’ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ’ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ’ ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.

Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ’ αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος.Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν’ αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή. Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι.

Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ’ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν’ αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ’ απολυθούν κάποιοι απ’ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ’ αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.

Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμενο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. Γι’ αυτό θέλω να τελειώνουμε.

Είμαι γλεντζές, καλαμπουρτζής και δημοκράτης...

Το γλέντι !!! που σημαίνει Υγεία κι ευχάριστη κατανάλωση ενέργειας!!!

Το καλαμπούρι !!! που σημαίνει θετική ψυχική διάθεση !!!

Τη Δημοκρατία !!! που σημαίνει βιωτή σε μιαν πολιτεία με υγιές πολίτευμα όπου σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πρόσβαση όλων των πολιτών στην Ελευθερία ,στην Παιδεία,στην Υγεία ,στην Κοινωνική περίθαλψη και σε μιαν αξιοπρεπή ζωή।

Αυτές τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις ζωής υπαινίσσεται εμμέσως πλην σαφώς ένας σημερινός έφηβος 103 ετών.
Ένας απλός άνθρωπος ,αντιπροσωπευτικός τύπος του θυμόσοφου Ελληνικού λαού .
Ας τον ακούσουμε τι έχει να μας πει...

"Αιώνιος έφηβος" 103 ετών!

"Με γράφουν στην ταυτότητα Σταύρο Καραμανιώλα/ είμαι γλεντζές, καλαμπουρτζής και δημοκράτης φόλα/ Μικροί μεγάλοι στο χωριό με λένε μπάρμπα Σταύρο/ μέρα και νύχτα τραγουδώ, πίνω κρασάκι μαύρο". Με τον στίχο αυτό μας συστήθηκε ο υπεραιωνόβιος λαϊκός ποιητής και συνθέτης Σταύρος Καραμανιώλας, όταν τον επισκεφθήκαμε στο σπίτι του, στον Πρίνο της Θάσου, όπου ζει με την κυρά του, έχοντας στο πλάι του την οικογένεια του εγγονού του Απόστολου Βουρβουτσιώτη. "Η ταυτότητα γράφει το '11, αλλά είμαι το '09 γεννηθείς. Το '12, που απελευθερωθήκαμε, ήμουν κοτζαμάν παιδί, όλα τα θυμάμαι", λέει στην τηλεοπτική κάμερα του ΑΠΕ-ΜΠΕ ο μπάρμπα Σταύρος. Η συζήτηση μαζί του είναι καθόλα απολαυστική, μας "αιχμαλωτίζει" με τη ζωντάνια και το χιούμορ του, που ενίοτε... τσακίζει κόκαλα, ειδικά όταν αναφέρεται στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Τον ρωτάμε πώς ξεκινάει τη μέρα του και μας δείχνει το μπαχτσεδάκι που καλλιεργεί ο ίδιος, ακόμα και σήμερα, αν και πλέον δεν τον βοηθούν πολύ τα μάτια του, γι΄ αυτό και αναγκάζεται να κρατάει μπαστούνι. "Δεν μπορώ να κάτσω έτσι. Πρέπει κάτι να κάνω. Περνάω την ώρα μου με τις ντοματίτσες, τις πιπεριές, τις μελιτζάνες, το δυόσμο, τη ρίγανη, τη μαντζουράνα... Κάνω και ωραίο τσιπουράκι, σωστό ελιξίριο. Πίνω λίγο κάθε μέρα. Από τον Οκτώβριο και ύστερα πίνω κρασί μπρούσκο κόκκινο", μας λέει ο μπάρμπα Σταύρος. Ποιο, όμως, είναι το μυστικό της μακροζωίας του και πού οφείλεται το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν ξέρει τι θα πει κρυολόγημα, ούτε έχει κάποια πάθηση; "Έχω στη ζωή μου ρέγουλα. Πρώτα-πρώτα, πίνω για να πίνω και όχι να με πίνει αυτό. Και το φαγητό με μέτρο. Άμα κάνω την προσευχή μου, ό,τι να μου δώσεις μετά, δεν παίρνω ούτε μπουκιά. Άμα φτάσω να πάρω φάρμακα, θα αρρωστήσω", μας εξηγεί ο υπεραιωνόβιος... έφηβος.

Όνειρα Χειμερινής Νυκτός

Το ερώτημα είναι αν βγαίνανε αληθινά τι θα τα κάναμε τόσα πολλά χρόνια μοναξιάς ???

Φάρμακα κατά της γήρανσης μαςκάνουν να φτάσουμε μέχρι τα 150!

Τα πρώτα φάρμακα που θα επιβραδύνουν την διαδικασία της γήρανσης θα είναι,ενδεχομένως, διαθέσιμα σε 5-10 χρόνια, αυξάνοντας με αυτόν τον τρόπο τηνπιθανότητα οι άνθρωποι να μπορούν να φτάσουν μέχρι τα 150 χρόνια ζωής ή καιπαραπάνω, υποστηρίζουν οι ερευνητές.

Ο Peter Smith, πρύτανης της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νέας ΝότιαςΟυαλίας, είπε ότι ένα κορίτσι γεννημένο στην Αυστραλία σήμερα αναμένεται ήδη ναζήσει μέχρι τα 100 λόγω της προόδου της ιατρικής, του τρόπου ζωής και τουσυστήματος δημόσιας υγείας.

Επιπλέον, τα νέα φάρμακα -που θα βοηθήσουν το σώμα να "επισκευάσει"τον εαυτό του- βρίσκονται στα πρώιμα στάδια ανάπτυξης, ταυτόχρονα με νέεςθεραπείες με χρήση βλαστικών κυττάρων.

"Νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να καταφέρουμε να προσθέσουμε μερικάακόμα χρόνια ζωής στον άνθρωπο", είπε ο καθηγητής Smith.

"Το να ζήσουμε μέχρι τα 150, μπορεί να ακούγεται απίθανο αλλά αυτό πουαναζητούμε είναι να παραμείνουμε υγιείς μέχρι το τέλος της ζωής μας. Ο στόχοςδεν είναι μόνο να επεκτείνουμε τη ζωή μας αλλά κυρίως να επεκτείνουμε μια υγιήζωή", είπε.

"Οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να πάρουν σύνταξη στα 65 και να αναγκαστούν ναπεράσουν δεκαετίες ανήμποροι στο σπίτι".

Ο Αυστραλός ειδικός σε θέματα γήρανσης του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ DavidSinclair είπε ότι ένα δίκτυο γονιδίων, ελέγχει το ρυθμό της γήρανσης.

"Το σώμα μας έχει μια καταπληκτική ικανότητα να 'επισκευάζει' τονεαυτό του", είπε.

http://www.amna.gr

Η ανθρωπιά δεν γεννιέται

Η «ανθρωπιά» δεν γεννιέται μαζί μας ούτε  μας δωρίζεται από τον Θεό  σε αντιστάθμισμα των δεινών που μας επιφυλάσσει η έλευσή μας στη Γη.
Θεωρώ ότι δεν είναι  ταλέντο έμφυτο αλλά διδάσκεται παραδειγματικά-πρακτικά από άνθρωπο σε άνθρωπο . Καλλιεργείται  στην συνείδησή μας και ενισχύεται κάτω από κατάλληλες  συνθήκες.
Συναντά την ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία και μοιρασιά  και διαμορφώνει καταλυτικά το ανθρώπινο στίγμα μας.
`````````````````````````````````````````````````````````````````````

Μαθήματα ανθρωπιάς από τον Ηλία Μαμαλάκη

Παραδίδει μαθήματα μαγειρικής στις κρατούμενες φυλακών Κορυδαλλού

Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο Ηλίας Μαμαλάκης αποδεικνύει ότι είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα ευαίσθητος, που γνωρίζει τα προβλήματα της κοινωνίας και θέλει πραγματικά να βοηθήσει όσους μπορεί με τον δικό του τρόπο.

Ο Ηλίας Μαμαλάκης τον τελευταίο καιρό περνάει πολύ συχνά τις πύλες των φυλακών Κορυδαλλού, αφού δίνει τη δική του χείρα βοηθείας στην πτέρυγα των γυναικείων φυλακών.

Ο γνωστός σεφ, όπως δημοσιεύει σήμερα η «Espresso», προσφέρει χαρά, γνώσεις και δημιουργική απασχόληση στις κρατούμενες των φυλακών. Ο Ηλίας Μαμαλάκης δίνει μαθήματα μαγειρικής που συνδυάζει εκτός από τις σωστές δοσολογίες των υλικών για ένα νόστιμο αποτέλεσμα και τις πληροφορίες τόσο για τη γαστρονομική παράδοση όσο και για τη... λαογραφία κάθε πιάτου.

Εκτός από την κοινωνική προσφορά του στις κρατούμενες των φυλακών Κορυδαλλού, υπάρχει άλλη μια δραστηριότητα που τον τελευταίο καιρό έχει συνεπάρει τον Ηλία Μαμαλάκη.

Πρόκειται για το «Διαστημότρενο του κ. Ιγνάτιου Ροδόλφου Ντε Λος Χούπα Γκλούπα», την πρώτη επί σκηνής παρουσίαση του θεατρικού που έχει γράψει ο Ηλίας Μαμαλάκης για το παιδικό θέατρο. 

πηγη :  Newbeast,gr

Η ακριβή λέξη

ΤΟ ΟΧΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΝΙΟ ΣΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ,
για τους απλούς ανθρώπους όμως ανεξαρτήτου φύλλου, ηλικίας , ή κοινωνικού επιπέδου , είναι η ΑΚΡΙΒΗ τους λέξη που δεν διστάζουν να την καταθέσουν για να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια τους.

````````````````````````````````````````````````````````````

Ηλικιωμένες διαδήλωσαν από το μπαλκόνι τους!

Μπορεί να μην κατάφεραν να βγουν στον δρόμο, για να γίνουν «ένα» με τους χιλιάδες που ξεχύθηκαν κατά του πολυνομοσχεδίου, όμως δύο ηλικιωμένες στο Ηράκλειο Κρήτης εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους με τον δικό τους τρόπο.
Την ώρα που η πορεία περνούσε από την οδό Γιαμαλάκη, μία γιαγιά βγήκε στο μπαλκόνι της και, κουνώντας ένα κοντάρι με ένα μαύρο πανί, δήλωσε τη στήριξή της στους διαδηλωτές.
«Κι εγώ μαζί σας» φώναζε η ηλικιωμένη, «Γιαγιά, βάλε τις παντόφλες και κατέβα!» απαντούσαν οι διαδηλωτές, καταχειροκροτώντας την «κοτσονάτη» γιαγιά. Η ηλικιωμένη, λόγω του προχωρημένου της ηλικίας της, δεν κατέβηκε, στάθηκε, όμως, στο πλάι των Ελλήνων που σήμερα είπαν ένα ηχηρό «όχι» στα μέτρα.
Λίγο παρακάτω, μία άλλη ηλικιωμένη βγήκε στο μπαλκόνι κι έραινε... με ροδοπέταλα την πορεία, χειροκροτώντας τις χιλιάδες διαδηλωτών.
Zougla.gr

Φωλιά αλληλεγγύης και συμπαράστασης Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

Φωλιά αλληλεγγύης και συμπαράστασης

Μια φωλιά αλληλεγγύης και συμπαράστασης δημιούργησε η ομάδα εθελοντών «Παιδί και Οικογένεια» για τη στήριξη της μεσαίας τάξης, των ανέργων, των άπορων και των ηλικιωμένων. Πρόκειται για ένα παντοπωλείο όπου μπορεί κανείς με ετήσια συνδρομή 25 ευρώ να ψωνίζει διάφορα προϊόντα σε τιμές, πολύ χαμηλότερες από αυτές της αγοράς. Η ομάδα εθελοντών καλύπτει και τις ανάγκες 4.500 ανέργων απόρων με παιδιά και ηλικιωμένων απόρων διανέμοντας είδη πρώτης ανάγκης στα σπίτια τους.

Με πάθος, πείσμα και αφοσίωση ερωτική!

Ερωτας

Οι μειοψηφίες αγαπητέ μου. Οι πανίσχυρες μειοψηφίες. Αυτές μας παρέσυραν στον όλεθρο. Παράδειγμα;
Μειοψηφία η κρατικοδίαιτη, στο Δημόσιο, εργασία. Ένα εκατομμύριο νοματαίοι. Οι πελάτες του δικομματισμού. Αντιπαραγωγικοί και οι περισσότεροι, προς όλους εμάς που τους πληρώνουμε, εχθρικοί. Παράδειγμα;
Τα κλειστά επαγγέλματα. Η νομενκλατούρα της σιγουριάς. Της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας. Της ασύδοτης φοροδιαφυγής.

Κι όμως υπάρχουν Έλληνες παραγωγικοί. Η περίπτωση του ελληνικού σινεμά η μικρογραφία της διπλής Ελλάδας. Όσο λειτουργούσε το πελατειακό σύστημα και έπεφταν τα φράγκα με τις πολύμορφες δημόσιες σχέσεις, τόσο τα καλλιτεχνικά αποτελέσματα ήταν αόρατα και πικρά. Τώρα με την οικονομική κρίση, τώρα που έκλεισε η στρόφιγγα, τώρα το ελληνικό σινεμά καταξιώνεται στα φεστιβάλ και τη διεθνή αγορά. Παράδειγμα;
Η ταινία του Γιώργου Άνθιμου «Άλπεις». Που έγινε με φιλικές συνεργασίες. Που το δημόσιο κατέβαλε μόλις εβδομήντα χιλιάδες φραγκοδίφραγκα. Όσο δηλαδή κοστίζουν τα εσώρουχα της Μόνικα Μπελούτσι. Που έγινε με το τίποτα. Κι όμως. Πάνω σ’ αυτό το δραχμικό «τίποτα» επενδύθηκαν ταλέντο, αφοσίωση, πάθος, δημιουργία, φαντασία, πρωτοτυπία.

Ετσι ο Λάνθιμος με τα ελάχιστα κατάφερε στο φεστιβάλ της Βενετίας να αποσπάσει τα μέγιστα. Κι έτσι αυτό το δραχμικό «τίποτα» εκτόπισε από τα βραβεία ονόματα όπως του Ρομάν Πολάνσκι και άλλων διάσημων σκηνοθετών και οικονομικά εύρωστων κινηματογραφιών. Το συμπέρασμα απλό. Για κάθε έλληνα, κυρίως της μαχόμενης νέας γενιάς.
Κόντρα στους φόβους. Με αντίπαλο τον τρόμο, ένας ο σίγουρος δρόμος εξόδου από το σημερινό πολιορκημένο Μεσολόγγι.
Οι εχθροί που σε πολιορκούν είναι αυτοί οι ίδιοι που όλα αυτά τα χρόνια σε προπόνησαν, σε κανάκεψαν και ταυτόχρονα σε κόντυναν. Δηλαδή αφασία, δικομματισμός, πελατεία, αδιαφορία, χα χα χου χα και το όνειρο για μια θέση στο Δημόσιο, το απατηλό.
Πίστεψε στον εαυτό σου. Πάρε την τύχη της ζωής σου στα χέρια σου. Αποκάλυψε τις ιδιαίτερες δημιουργικές σου δυνάμεις.
Κανείς, ούτε οι πολιτικοί μα ούτε οι ήρωες οι νεκροί μπορούν να κάνουν αυτό που εσύ μπορείς να κάνεις για να καλυτερέψεις την ζωή σου. Μόνο εσύ.

Με πάθος, πείσμα και αφοσίωση ερωτική!

Δ.Δανίκας
ΒΗΜΑ