"Δεσμός"
Καμιά λέξη δεν μπορώ να σκεφτώ με μεγαλύτερη ποικιλία επιθέτων και πολλαπλότητα εφαρμογών .
Τώρα που το βασανίζω, με έκπληξη διαπιστώνω ότι όλη η ζωή μας ,εμείς, τα αισθήματα μας, οι εμπειρίες μας οι προσδοκίες μας ,οι πράξεις μας ισορροπούν ή ακροβατούν πάνω στην έννοια «ενός δεσμού» σε όλα τα επίπεδα .Σκεφτείτε το λίγο και θα διαπιστώσετε ότι τα πάντα συνοδεύονται από δεσμούς.
Τελικά είμαστε δέσμιοι των δεσμών μας .
Μα κι αν ακόμη την διαγράφαμε την «δέσμευση» ως έννοια θεωρίας ή πράξης από την ζωή μας και λέγαμε …. σπάω τα δεσμά μου, ζήτω η ελευθερία . ...μια μόνη ματιά στον καθρέπτη εντός μας ,είναι αρκετή για να διαπιστώσουμε ότι είμαστε δέσμιοι του εαυτού μας, των αισθημάτων μας, των καταβολών μας ,των επιλογών μας….
Και τότε αυτό που μας λυτρώνει και μας δίνει την αίσθηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ είναι η επαναφορά στην μνήμη μας του πιο δυνατού ,του πιο ωραίου, του Θεϊκού δεσμού της Αγάπης με τους ανθρώπους।
Όσοι περισσότεροι αγαπημένοι δικοί μας άνθρωποι , τόσοι περισσότεροι και οι δεσμοί μας .Τόσο ισχυρότερος ο δεσμός μας με την ίδια την ζωή।!!!!
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
The New York Times
Το μεγάλο πολυτελές διαμέρισμα, τα δύο αυτοκίνητα και τα σερβίτσια πορσελάνης -αρκετά για είκοσι καλεσμένους- δεν έδιναν στην Τάμι Στρόμπελ το συναίσθημα της ευτυχίας. Η ίδια εργαζόταν σκληρά, κέρδιζε πολλά χρήματα αλλά, όπως ομολογεί, είχε εγκλωβιστεί σε έναν ασφυκτικό κύκλο δαπανών και εργασίας.
Ωσπου μια ημέρα αποφάσισε να ανατρέψει την καθημερινότητά της και με τον σύζυγό της, Λόγκαν Σμιθ, δώρισαν πολλά από τα υπάρχοντά τους σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, χάρισαν την τηλεόραση και τα αυτοκίνητά τους, κρατώντας γι' αυτούς λιγότερα από εκατό προσωπικά αντικείμενα.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά τη μεγάλη στροφή, η κ. Στρόμπελ και ο κ. Σμιθ ζουν στο Πόρτλαντ σε ένα μικρό, σχεδόν άδειο διαμέρισμα. Ο κ. Σμιθ σπουδάζει Ψυχολογία και η κ. Στρόμπελ σχεδιάζει ιστοσελίδες και γράφει για ό,τι την ενδιαφέρει. Σήμερα διαθέτει ελάχιστα υλικά αγαθά και το ετήσιο εισόδημά της απλώς καλύπτει τα οικογενειακά έξοδα. Το ζευγάρι δεν έχει πια αυτοκίνητα, αλλά χρησιμοποιεί ποδήλατα. Η κ. Στρόμπελ εργάζεται λιγότερες ώρες και τον ελεύθερο χρόνο της τον αφιερώνει εθελοντικά στη μη κερδοσκοπική οργάνωση Living Yoga ή απολαμβάνει την ύπαιθρο.
Ενα καλό από την οικονομική δυσπραγία είναι ότι οι πρακτικές που υιοθέτησαν οι καταναλωτές ενδεχομένως να τους οδηγήσουν στην «κατάκτηση της ευτυχίας». Νέες έρευνες, για παράδειγμα, καταδεικνύουν ότι είμαστε πιο ευτυχείς, δαπανώντας χρήματα για την απόκτηση εμπειριών αντί υλικών αγαθών, ενώ νιώθουμε μεγαλύτερη χαρά περιμένοντας επί μεγάλο χρονικό διάστημα να αποκτήσουμε κάτι που επιθυμούμε. Ολοι, τέλος, αναγνωρίζουν ότι κερδίζουμε ψυχικά όταν παύουμε να ανταγωνιζόμαστε τους διπλανούς μας με γνώμονα τα υλικά αγαθά που κατέχει ο καθένας.
Η σημερινή «τσιγκουνιά» πιθανότατα είναι ανακλαστική αντίδραση σε μια εποχή που διαπνέεται από αβεβαιότητα. Πολλοί αναλυτές, πάντως, ισχυρίζονται ότι ίσως να είναι μια μονιμότερη επιλογή ζωής που βασίζεται στην καλή γνώση όλων όσα χρειαζόμαστε για να μπορούμε να πούμε «ναι, νιώθω ευτυχισμένος».
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τα «παραπανίσια» χρήματα διευκολύνουν τη ζωή μας. Πολλές μελέτες καταδεικνύουν ότι τα χρήματα τροφοδοτούν με ευτυχία επειδή καλύπτουν τις βασικές μας ανάγκες. Ομως τα τελευταία χρόνια οι ειδικοί στρέφονται περισσότερο στη «συναισθηματική απόδοση των χρημάτων». Με ποιο τρόπο, δηλαδή, αντλεί κανείς περισσότερη ευτυχία από κάθε δολάριο που δαπανά.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο «τύπος» των αγορών που κάνουμε, το μέγεθος και η συχνότητά τους, αλλά ακόμα και η χρονική στιγμή που επιλέγουμε να ψωνίσουμε, επηρεάζει μακροπρόθεσμα την ψυχική μας ευδαιμονία. Η δαπάνη για την απόκτηση εμπειριών (π.χ. για ένα ταξίδι, για μαθήματα γαλλικών, για τα εισιτήρια μιας συναυλίας) δημιουργεί μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτή που φέρνει η αγορά ενός ζεύγους παπουτσιών.
Μάλιστα, ο Τόμας ντε Λιρ, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Ουινσκόνσιν διαπίστωσε ότι μόνο τα έξοδα που κάνουμε για αναψυχή (όπως οι διακοπές, ψυχαγωγία, ακόμα και για διάφορα αθλήματα) συνδέονται με την ευδαιμονία μας. «Μια αύξηση των δαπανών για ψυχαγωγία κατά 20.000 δολάρια γεννά την ίδια «ποσότητα» ευτυχίας που λαμβάνει κανείς όταν παντρεύεται», υποστηρίζει o ίδιος. «Ταυτόχρονα τέτοιες δαπάνες αμβλύνουν τη μοναξιά και ενισχύουν τις κοινωνικές σχέσεις».
Κόπος και χρόνος
Ενας άλλος τρόπος να αυξήσουμε την ευτυχία που παίρνουμε από ένα προϊόν είναι να εργαστούμε σκληρά για να το αποκτήσουμε και να περιμένουμε πολύ μέχρι να το κάνουμε δικό μας.
Ο Ρόκο Μπέλιτς, σκηνοθέτης από το Λος Αντζελες και δημιουργός της ταινίας «Ευτυχισμένος», υποστηρίζει: «Μαθαίνουμε ότι η απόκτηση κάποιων πραγμάτων μάς χαρίζει την ευτυχία, όπως παραδείγματος χάρη, η απόκτηση καινούργιου αυτοκινήτου κάθε δύο χρόνια, η αγορά ρούχων της τελευταίας λέξης της μόδας. Κι όμως. Τελικά το μοναδικό κοινό χαρακτηριστικό όλων όσοι είναι ευτυχισμένοι είναι οι δυνατοί δεσμοί που έχουν με τους γύρω τους».
αποσπάσματα από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Καλησπέρα αγαπητή Λυγερή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντί σχολίου σου προώθησα ένα mail με σκίτσα του Κώστα Μητρόπουλου προ 25 χρόνων,σχετικά με τον παραλογισμό της αλόγιστης δαπάνης.Θα δεις πόσο προφητικά και επίκαιρα είναι.Επειδή σε μένα ήρθε στα ανεπιθύμητα,αν τυχόν έρθει και σε σένα στα ανεπιθύμητα μη φοβηθείς άνοιξέ το μόνο σκίτσα περιέχει.Να είσαι καλά,καλό βράδυ!
Ζείδωρον
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Δημήτρη μου !
Αμ δε ξεκαρδίστηκα στο γέλιο με τα σκίτσα του Μητρόπουλου; Το χιούμορ παιδί μου πάει μαζί με την νοημοσύνη. Καταπληκτικός .
Το καταπληκτικότερο όμως είναι η επικαιρότητα που έχουν τα σκίτσα του. Αφού κάποια στιγμή μπερδεύτηκα...
Σ' ευχαριστώ πολύ φίλε μου που το μοιράστηκες μαζί μου.
«Πράγµατι, αν και κανείς δεν µπορεί να αµφισβητήσει τη χαρά που νιώθει κάποιος µόλις αγοράσει ένα προϊόν που επιθυµεί, ίσως οι περισσότεροι θα συµφωνούσαν πως ένα τέτοιο συναίσθηµα είναι προσωρινό. Καλύπτει µια παρορµητική ή µια αντικειµενική ανάγκη, ενώ το αίσθηµα της ικανοποίησης ή της ευτυχίας που προσφέρει δεν κρατά παρά µόνο λίγο καιρό», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Νίκη Ζαρκάδα που είναι ψυχολόγος στο Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας. «Απεναντίας, για καταστάσεις που µένουν στη µνήµη µας, όπως, για παράδειγµα, η πενθήµερη εκδροµή στο σχολείο ή ένα ωραίο βράδυ παρέα µε καλούς φίλους, το συναίσθηµα της χαράς ή του ενθουσιασµού εύκολα µπορεί να το αναβιώσει κάποιος επαναφέροντας απλά στη µνήµη του αυτές τις στιγµές».
ΑπάντησηΔιαγραφή∆ιάρκεια στον χρόνο
ΑπάντησηΔιαγραφή«Οσο και αν επιθυµούµε να αποκτήσουµε ένα ωραίο αντικείµενο, αυτό που ουσιαστικά µένει είναι η συναισθηµατική επαφή και η αλληλεπίδραση µε τους ανθρώπους. Μια επαφή ικανή να σε κάνει να βιώσεις συναισθήµατα και εµπειρίες µε διάρκεια στον χρόνο», συµπληρώνει η κ. Νίκη Ζαρκάδα. «Ισως έτσι εξηγείται το γεγονός πως οι περισσότεροι από µας αναπολούν και χαίρονται περισσότερο βλέποντας παλιές φωτογραφίες, παρά ρούχα, παπούτσια, ή ένα αυτοκίνητο που κάποτε αγόρασαν».
». Ο Γκρέγκορι Μπερνς, που είναι νευροεπιστήµονας στο Πανεπιστήµιο Emory στη Γεωργία των ΗΠΑ, υποστηρίζει ότι η προσµονή της απόκτησης ενός αγαθού είναι εκείνη που απελευθερώνει στον εγκέφαλο τη χηµική ουσία ντοπαµίνη που µας κάνει να αισθανόµαστε όµορφα και όχι αυτή καθαυτή η διαδικασία αγοράς του. «Η φούρια που νιώθουµε αρχίζει σιγά σιγά να εξανεµίζεται καθώς αποµακρυνόµαστε από το κατάστηµα».
ΑπάντησηΔιαγραφή