ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ = ΔΙΚΑΩΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑμεΑ
Στόχος μας η Βιωσιμότητα, η Αναμόρφωση η Επέκταση του Θεσμού και η δημιουργία νέων Δημοσίων Μονάδων Σωματο-Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης των Ανθρώπων με Αναπηρία.
Ιδιαίτερα των ΑμεΝΥ και αυτών με ψυχικές και σωματικές αναπηρίες που δεν τους επιτρέπουν να ζουν με Ασφάλεια ,Αυτονομία κι Αξιοπρέπεια
Ποτε δεν καταλαβα γιατι θα πρεπει να τα θεωρουμε μια ξεχωριστη κατηγορια! Ποτε δεν καταλαβα γιατι δεν θεωρειται ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ δικαιωμα ΚΑΘΕ ανθρωπου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπερα!
BUTTERFLY
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι πεταλούδα θα ήσουν αν δεν τάπιανες όλα στον αέρα με την μυρωδιά ;
Ακριβώς αυτήν την "λεπτομέρεα" ήθελα να επισημάνω στους πολλούς ,γι αυτό πρόβαλα το ΚΑΙ σε αυτήν την εγγραφή το περιεχόμενο της οποίας έχει αποτυπωθεί σχεδόν παντού όπου αφήνω το στίγμα μου.
Έλλειπε όμως το ΚΑΙ που οδηγεί ακριβώς στον πάρα πάνω δικό σου συλλογισμό.
Τι να σου πω λοιπόν ; Να σε χαίρεται η Μανούλα σου ή καλότυχα τα παιδιά που θα φέρεις στον κόσμο ;;;;
Καλησπέρα με φιλιά.
Καλησπέρα Λυγερή.Πόσο προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία και το κουράγιο που απαιτείται.Πόσο προσπαθώ να καταλαγιάσω τον θυμό μου.Πόσο παλεύω να ερμηνεύω με βάση την επιστημονική τεκμηρίωση τα γεγονότα,ούτε που μπορώ να σου περιγράψω.Ξέρω ότι έχω άδικο όταν αφήνομαι στα ένστικτά μου, αλλά τι να κάνω,όταν αναλογίζομαι ότι η επιστήμη έχει δώσει λύσεις και απαντήσεις σε τόσα ζητήματα υγείας παιδείας πολιτισμού, σε τόσους τομείς της κοινωνικής μας ζωής και εμείς, αυτοί δηλαδή που έχουμε προάγει όλα αυτά,γιατί όλα αυτά έχουν προαχθεί από εμάς και τα παιδιά μας, τα παιδιά του λαού, που τελικά δεν έχουμε πρόσβαση σε όλα αυτά.Είναι άδικο αλλά είναι κατανοητό.Κατανοητό που αυτοί που ορίζουν τις ζωές μας, υπερασπιζόμενοι τα κέρδη τους,τα συμφέροντά τους, βάζουν φραγμούς.Αλλά είναι ακατανόητο για έναν ολόκληρο λαό, που βλέπει να συρρικνώνεται η ζωή του,βλέπει να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε στοιχειώδη ανάγκες του,να μην απαιτεί τα αυτονόητα, να παραδίδεται αμαχητί και να εκχωρεί τα δικαιώματα της ζωή των ίδιων του των παιδιών στα χέρια των εμπόρων ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυγερή μου σου εύχομαι από καρδιάς, να βρίσκεις το κουράγιο, να αγωνίζεσαι για την επίτευξη των στόχων σου.Αν και εγώ πιστεύω ότι οι λύσεις που μπορούν να δοθούν μέσα στα πλαίσια του συστήματος που ζούμε, δεν είναι παρά ημίμετρα και μεσοβέζικες λύσεις.Ανατροπή του όλου συστήματος και μόνον αυτό, μπορεί να δώσει πραγματικές λύσεις και μόνον με την δική μας συμμετοχή μπορεί αυτό να γίνει.
Σε ευχαριστω Λυγερη μου και κρατω και τις δυο ευχες! Τι να πω...θυμαμαι σαν παιδι ποσο στεναχωριομουν οταν εβλεπα ατομα με αναπηρια η ατομα με νοητικη στερηση. Στεναχωριομουν γιατι πιστευα οτι ενω θα μπορουσαν να εχουν μια ζωη σαν τη δικη μου, αυτη τους η ιδιαιτεροτητα τους τη στερουσε, λογω μειωμενων ικανοτητων! Ουτε που μου περναγε απο το μυαλο πως τις ικανοτητες και τον τροπο τις βρισκουν και πως αυτο που τους στερει μια φυσιολογικη ζωη ειναι μονο η ελλιεψη υποδομων, φροντιδας και παιδειας εκ μερους του κρατους που υποτιθεται εχει ταχθει να προστατευει ολους! Παιδικη αφελεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήBlack Bedlam
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυντοπίτισσά μου Λεβεντιά !
Με την καλή μέρα μου θα ζητήσω την κατανόησή και την δική σου κι΄ όλων των αναγνωστών που μου κάνουν την τιμή να σταθούν στις σελίδες μου, ν’ ακουμπήσουν την σκέψη τους ή να πάρουν μιαν ανάσα στο ξέφωτο του ΠΗΓΑΙΜΟΥ για την Ιθάκη κι εγώ ανταποδίδω το χαιρετισμό σας καθυστερημένα.
Οι συνθήκες είναι που δεν μου επιτρέπουν την συνέπεια στην επικοινωνία μας όπως εγώ την εννοώ. Και κείνο που μ'ενοχλεί περισσότερο είναι που δεν έχω τον χρόνο να περνώ με την συχνότητα που εγώ επιθυμώ από τις σελίδες σας που ποτέ δεν φεύγω με άδεια χέρια.
Που θα μου πάει όμως ,θα τον βρω τον τρόπο. Ήδη το μεθοδεύω…..
Έτσι λειτουργώ και γω φίλη μου. Προσπαθώ να οριοθετώ το συναίσθημα, να κρατώ την ψυχραιμία μου και με το σκεπτικό ότι δεν είμαι αλάνθαστη, ότι, ό,τι λέω δεν είναι πανάκεια, ότι οι απόψεις μου φέρουν τον χαρακτήρα της υποκειμενικής μου κρίσης, με κόπο συγκρατώ την πηγαία αγανάκτηση απέναντι σε τόσα στραβά, ανάποδα κι αντικοινωνικά που συμβαίνουν στην χώρα μας. Άλλωστε δεν είμαι εκείνη που διαμορφώνει status ούτε είναι στις προθέσεις μου άλλωστε.
Αλλά την έντονη ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ μου δεν θα πάψω να την εκδηλώνω με κάθε θεμιτό τρόπο απέναντι σε πράξεις όσων, χάρη οικονομικών ή άλλων συμφερόντων αγνοούν και παρακάμπτουν τις στοιχειώδεις ανάγκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών και ιδιαίτερα των ευπαθών ομάδων όπως τα ΑμεΑ.
Αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός ούτε ο διάβολος.
Αναγνωρίζω την οικονομική ένδεια στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας. . Απορρίπτω όμως μετά βδελυγμίες τις προτεραιότητες που βάζουν αυτοί που διαφεντεύουν την ζωή μας και την επιείκεια έως ολιγωρία την οποίαν επιδεικνύουν απέναντι στους εγκληματίες που υπεξαίρεσαν κατά βάση το δημόσιο χρήμα και συρρίκνωσαν τόσο το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον μας. .
Δεν ευελπιστώ ότι μπορούμε εμείς να ανατρέψουμε «το σύστημα» του οποίου βαθιές και παντοδύναμες είναι οι ρίζες σ’ολόκληρη την Ευρώπη.
Μπορούμε όμως κι επιβάλλεται να το βελτιώσουμε, να το εξανθρωπίσουμε, να εξαναγκάσουμε να προσαρμοστεί και στις κοινωνικές ανάγκες του λαού όχι μονίμως κι εσαεί να τροφοδοτεί και να γιγαντώνει χωρίς κανένα περιορισμό, χωρίς φραγμό τα θησαυροφυλάκια των ισχυρών . Αυτό δεν είναι ουτοπία ,είναι η δυναμική κάθε λαού που αναπαράγεται μέσα από την συλλογική κι ανυποχώρητη αντίδρασή του.
Καφές κι αυτός πρωί-πρωί έ;;;
Άντε στην υγειά μας κι ο Θεός μαζί μας.
BUTTERFLY
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικιά μου πεταλούδα.
Θα μου επιτρέψεις με αφορμή μια σου πρόταση "ατομα με αναπηρια η ατομα με νοητικη στερηση» να κάνω μιαν επισήμανση .
Δυστυχώς ακόμη και στην κοινότητα των Ανθρώπων με Αναπηρία ,άκουσον –άκουσον, υπάρχει ένας ρατσισμός σχετικά με τα παιδιά με νοητική στέρηση.( Λέω παιδιά γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν μεγαλώνουν ποτέ. Μένουν πάντα παιδιά. ) Οι περισσότεροι άνθρωπο λοιπόν με κινητικές αναπηρίες θεωρούν αποκλειστικό τους δικαίωμα την Αναπηρία και την αναγνώριση της πολιτείας με ότι αυτό συνεπάγεται. Τους νοητικά υστερούντες ούτε που τους υπολογίζουν .Σαν να λέμε , κακώς ασχολούμεθα με αυτούς, μας παίρνουν κομμάτι από την πίττα.
Σαν δεν ντρεπόμαστε και λιγάκι λέω εγώ.
Η πραγματικότητα είναι :
Και αυτοί οι Νοητικά ανεπαρκείς έχουν απόλυτη ανάγκη από κρατική μέριμνα και κοινωνική υποστήριξη . Όχι μόνο γιατί δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν αλλά γιατί δεν μπορούν ούτε καν να σκεφτούν, να επιλέξουν, ν’ αποφασίσουν οι ίδιοι πως θα διαχειριστούν το πρόβλημά τους. Δεν έχουν επίγνωση, είναι απόλυτα εξαρτημένοι από κάποιον ν’ αποφασίζει και να δρα για λογαριασμό τους.Κι όταν μένουν μονάχοι,χωρίς τους φυσικούς τους προστάτες η κατάστασή τους είναι τραγική .Ας μην την περιγράψω εδώ.
Οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες αν μη τι άλλο έχουν την βοήθεια του νου να προσαρμοστούν και να συμβιβαστούν με την κατάστασή τους και ως ένα σημείο ν’ αποφασίσουν οι ίδιοι για την ζωή τους.
Μερικοί μάλιστα είναι ιδιαίτερα ευφυείς, ταλαντούχοι και διαπρέπουν στις καλές τέχνες αλλά και στον δημόσιο βίο και μπράβο τους.
Αυτοί λοιπόν θα πρέπει να γίνουνε οι μπροστάρηδες στην διεκδίκηση από την πολιτεία των δικαιωμάτων των νοητικώς υστερούντων κι όχι να τους ενοχλεί ή ύπαρξή τους και να υποστηρίζουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα.
Δυστυχώς κορίτσι μου αυτή είναι η πραγματικότητα όπως την περιγράφεις. Όμως το Ελληνικό κράτος από έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας , ενώ την γνωρίζει γιατί έχει διεθνώς αποδειχτεί και οι ειδικοί το τεκμηριώνουν ,δεν την εφαρμόζει στο βαθμό που απαιτείται για όλα τα παιδιά με Νοητική στέρηση όπως οφείλει.
Ούτε ένα παιδίμε ΝΥ στο σπίτι κλεισμένο .
Ούτε μια οικογένεια αβοήθητη και εγκλωβισμένη στο πρόβλημα ώστε να μην μπορεί να ζήσει να δημιουργήσει, να ζεστάνει ακόμη περισσότερο το μέλος που την χρειάζεται.
ΟΧΙ στον ιδρυματισμό και τον εγκλεισμό.
ΝΑΙ Στην παράλληλη στήριξη για συμμετοχή των ανθρώπων αυτών, στην οικογένεια, στην κοινότητα, στην προστατευόμενη εργασία. Σ’ έναν κόσμο που τους δέχεται ,στον δικό τους κόσμο .
Έλα κούκλα μου, Μ΄ένα σου πέταγμα φορτίστηκα πάλι συναισθηματικά.
Σε φιλώ και σε καλημερίζω.
Ε τωρα τι να πει κανεις...Οταν Λυγερη μου, δεν υπαρχει αλληλεγγυη ουτε αναμεσα σε οσους αντιμετωπιζουν τα ιδια προβληματα και υπαρχει ανταγωνιστικοτητα...δεν εχουμε να ελπιζουμε και σε πολλα...Λυπαμαι πολυ...
ΑπάντησηΔιαγραφή