Θέμα: ο Έλληνας...
Σε διαγωνισμό που έγινε στην Ουάσινγκτον για τον καταλληλότερο χαρακτηρισμό ενός λαού, εκείνου που θα παρουσιάζει καλύτερα την ψυχολογία του, πήραν μέρος περίπου ένα εκατομμύρια άτομα. Δεκαπενταμελής επιτροπή από επιστήμονες επέλεξε ομόφωνα και βράβευσε τον δικαστή Ν. Κέλλυ για τον επιτυχημένο χαρακτηρισμό του Έλληνα.
-----"Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας", γράφει ο δικαστής, "ο Έλληνας αποκαλύφθηκε πάντοτε κατώτερος των περιστάσεων, αν και από διανοητική άποψη, κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά και εγωιστής, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά γεμάτος προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής. Έκτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των έριδων, ανέδειξε το Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει, θαύμασε το Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει, υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον καταδιώξει, γέννησε το Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει, έφερε το '21 για να το διακυβεύσει, δημιούργησε το 1909 για να το λησμονήσει. Τριπλασίασε την Ελλάδα και παρολίγο να τη θάψει. Κόπτεται τη μία στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί αυτόν που αρνείται να υπηρετήσει το ψέμα.
Παράξενο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, εγωπαθές και σοφόμωρο, ο Έλληνας. Λυπηθείτε τον, θαυμάστε τον αν θέλετε. Κι αν μπορείτε, προσπαθείστε να τον ταξινομήσετε."
Πηγή: Constantinos Gr
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
-------«Καταραμένε Έλληνα, τα βρήκες όλα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία’ τίποτε δεν άφησες για μας.» Schiller- Γερμανός ποιητής, ιστορικός και φιλόσοφος
O Ρωμαίος ρήτορας Κικέρων είπε πως αν μιλούσαν οι θεοί θα χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα.
O Γκαίτε, ο μεγαλύτερος από τους ποιητές και πεζογράφους της Γερμανίας και ο μεγαλύτερος όλων των εποχών, έλεγε πως «οι πρόγονοί του ήσαν Έλληνες και μονάχα ό,τι δημιούργησε η ελληνική αρχαιότητα αξίζει». Ελεγε επίσης ότι άκουσε το Ευαγγέλιο σε διάφορες γλώσσες, όμως, όταν το άκουσε στην Ελληνική του φάνηκε πως παρουσιάστηκε το φεγγάρι στον έναστρο ουρανό.
Ο Γάλλος Ακαδημαϊκός και ποιητής Claude Fauriel (Κλαύδιος Φωριέλ, 1772-1844) είπε ότι η ελληνική γλώσσα συγκεντρώνει τον πλούτο και την ομοιογένεια της γερμανικής, τη σαφήνεια της γαλλικής, τη λυγεράδα της ισπανικής και τη μουσικότητα της ιταλικής.
Η διάσημη τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας Ελεν Κέλλερ παρομοίασε τη μέσω της ελληνικής γλώσσας τελειότητα της εκφράσεως της ανθρώπινης σκέψεως με το τελειότερο των μουσικών οργάνων, το βιολί.
Η Γαλλίδα συγγραφέας και ακαδημαϊκός Μargarite Yourceyar (Μαργαρίτα Γιουρσέλ) είπε: «Αγάπησα αυτή τη γλώσσα την ελληνική για την εύρωστη πλαστικότητά της, που η κάθε της λέξη πιστοποιεί την άμεση και διαφορετική επαφή της με τις αλήθειες και γιατί ό,τι έχει λεχθεί καλό από τον άνθρωπο, έχει ως επί το πλείστον λεχθεί σ’ αυτή τη γλώσσα».
Ο ποιητής και ακαδημαϊκός Βρεττάκος είπε: «Όταν πεθάνω και πάω στους ουρανούς θα μιλήσω στους αγγέλους Ελληνικά, γιατί αυτοί δε γνωρίζουν άλλη γλώσσα από τη γλώσσα της μουσικής».
Πηγή: http://www.krassanakis.gr/diethnis.htm
Η δική μας «αμερόληπτη» άποψη :
Αν δεν μπορείς ( ή δεν μπορούν ) να σ’αγαπήσουν καλύτερα να σε φοβούνται
παρά να σε λυπούνται ….
Λυπαμαι μα θα συμφωνησω με τον Ν. Κελλυ. Δεν υπαρχει ισως αντιφατικοτερος λαος. Μοιαζει σαν να εχουμε αναγκη μονιμα υπαρξης μιας απειλης, ενος εχθρου. Αν αυτος ειναι εξωτερικος, ενωνομαστε και μεγαλουργουμε. Αν δεν υπαρχει εξωτερικος, τοτε εφευρισκουμε εναν εσωτερικο και σπερνουμε τη διχονοια. Ειμαστε λαος φιλοτιμος μα και ζηλοφθονος, με απιστευτα βραχυχρονια μνημη και την ταση να λειτουργουμε λιγο σαν προβατα που αγομαστε και φερομαστε σαν φερεφωνα, σαν να μην εχουμε γνωμη δικη μας. Τους ιδιους που δοξαζουμε με ευκολια τους σταυρωνουμε. Παραλληλα, κραταμε την ανθρωπια μας και πολεμαμε το αδικο αν χρειαστει. Εχουμε δυναμη και πεισμα ανυπερβλητα, αλλα αμα μας πιασει η οκνηρια δεν μας ξεκουναει τιποτα! Βοηθαμε τον πλησιον μας και συντρεχουμε την αγωνια του, ενω ειμαστε ετοιμοι να πιαστουμε στα χερια για μια θεση παρκινγκ! Ειναι αδυνατον να προσδιορισεις τον Ελληνα...Και δυστυχως, με ολα μας τα κατορθωματα, τα αποτελεσματα της ιστοριας μας αποδεικνυουν οντως κατωτερους των περιστασεων, αφου καθε μας επιτευγμα, το κλωτσαμε σαν την καρδαρα με το γαλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κλεος και η αιγλη της αρχαιας Ελλαδας, ο,τι θετικο εχουμε σαν εθνος, ελπιζω κι ευχομαι να λαμψουν ξανα σε αυτη τη δυσκολη για την πατριδα μας συγκυρια και να ερθουμε να διαψευσουμε καθε κυριο Κελλερ!
Διορθωση: Κελλυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Λυγερούλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω που σκεφτόμουν ότι το δικό σου blog θα μπορούσε να φιλοξενήσει μια τέτοια… αποκάλυψη!!!
Οι Οξυρρύγχειοι Πάπυροι
Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα αλληλογραφίας του Ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Άπιου , στον φίλο του Ατίλιο Νάβιο , ο οποίος τον διαδέχεται στην διακυβέρνηση της Αχαίας και τον συμβουλεύει για το πώς μπορεί να χειριστεί τους Έλληνες.
Οι πάπυροι βρέθηκαν στην τοποθεσία Οξύρρυγχος , εξ ου και το όνομα του τίτλου
«………θα έπρεπε και της φιλοσοφίας και της ποίησης τα δώρα να σκορπούσαμε στις χώρες που κυβερνούμε. Το μέγα όμως τούτο έργο είμαστε άξιοι να το κάνουμε μόνο στις δυτικές επαρχίες , γιατί εκεί που βρίσκεσαι εσύ , οι Έλληνες το επιτελούν ακόμη σήμερα καλύτερα από μας.
Ας επαναλάβουμε και εμείς την δυσάρεστη ομολογία του Οράτιου Φλάκκου :
Graecia capta , ferum victorem cepti , et artes intulit agresti Latio.»
«…….Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο , αυθαίρετο και ατίθασο , αλλά και αληθινά ελεύθερο , ορθώνεται το «εγώ» των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί , όσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με την σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν , με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει , αλλά είναι πάντα νέα , δροσερή και το κάθε τι , χάρις σε αυτό το «εγώ» αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους.
".....Και ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες.
«…..Και εμείς τους συναντήσαμε , καλέ Ατίλιε, σε τέτοιους καιρούς και γι αυτό η κρίση μας γι αυτούς συμβαίνει να είναι τόσο αυστηρή που κάποτε καταντά άδικη.
Αλλα και πώς να μην είναι ; Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του , που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια.»
Απορείς πως η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών ,έχει τόση λίγη πίστη στον νόμο.
Και όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η πορεία της ζωής των. Σπάνια οι έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι».
Πείθονται μόνο στα ρήματα τα δικά τους και η αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμής , η όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν , τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους η τη βία η τον δόλο.
Α! πόσο την χαίρεται ο έλληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους , τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη!
Ο έλληνας εχει την πιο αδύνατη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο , μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Θες να σαγηνεύσεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική ;
Πες τους : «Σας υπόσχομαι αλλαγή» Πες τους : «Θα θεσπίσω νέους νόμους» Αυτό αρκεί.
«…….Οι έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν επάνω από τα πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος , θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης ακόμα κι όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία η στο δικαστήριο.
Ο έλληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για την δική του προσωπική περίπτωση. Εάν τύχει και ο νόμος , δίκαιος στην ολότητά του και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις όπως η δική του , δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτεί. Και
εν τούτοις τετρακόσια χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων , πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων , πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. Το διακήρυξε αυτό και ο Σταγειρίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση , το δικό του εγώ σε έναν νόμο σκόπιμο και δίκαιο στην γενικότητά του.
Ετσι είναι πολλοί στις πόλεις που τώρα πρόκειται να διοικήσεις .
(πλήρες κείμενο στην πηγή του κειμένου http://www.diodos.gr/content/view/197/72/)
Graecia capta , ferum victorem cepti , et artes intulit agresti Latio.=Η κατακτημένη Ελλάδα κατέκτησε τον άγριο νικητή και έφερε τις τέχνες στο αγροτικό Λάτιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω πόσο αδέκαστη είναι η Ιστορία από την στιγμή που την καταγραφή της την διαχειρίζονται άνθρωποι με υποκειμενικά κριτήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω πόσο αμερόληπτη ήταν η δεκαπενταμελής επιτροπή από επιστήμονες που βράβευσε «ομόφωνα» (εμένα οι ομοφωνίες δεν μου εγγυώνται το αδέκαστο μιας απόφασης) τον δικαστή Ν.Κέλλυ για το πορτραίτο του Ελληνικού Λαού που έφτιαξε.
Λίγη από την ευφυΐα του Ελληνικού Λαού να διέθετε ο Ν.Κέλλυ δεν θα τεκμηρίωνε τις απόψεις του μέσα από λεκτικά παιχνίδια.
Δεν ξέρω ποιος ή ποιοι είναι οι «χορηγοί του» και εάν πούλησε το πνεύμα του για να γράψει αυτό το χονδροειδές γελοίο ψέμα «ο Έλληνας αποκαλύφθηκε πάντοτε κατώτερος των περιστάσεων» όταν είναι ιστορικά αυταπόδεικτο εκ των πραγμάτων ότι ανέκαθεν συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Ίσως δεν συγχωρεί ο κ.Κέλλυ ότι ένας «Ζορμπάς» δεν ταξινομείται,κοινώς δεν μαντρώνεται κι αυτή την ιδιαιτερότητα ζηλεύει ο καημένος.
Εν πάσει περιπτώσει αυτοί είμαστε και … «σ’ όποιον αρέσουμε ,για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε» που λέει και το λαϊκό άσμα.
‘Όμως :
Για τους άλλους ίσως όχι. Αλλά για μας ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ.
Για μας, για τα παιδιά μας, την Πατρίδα μας την Ιστορία μας ,τον πανέμορφο τόπο που μας χάρισε ο Θεός την ερωτική σχέση που έχουμε με την Ζωή, όχι μόνο δεν θα φανούμε κατώτεροι αλλά θα αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων όπως κάναμε πάντα.
Θα αγαπηθούμε απ’ την αρχή, θα ενωθούμε σε μια γροθιά , θα αντέξουμε και θ’ ανα-στηθούμε !
BUTTERFLY
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς τον να δικάζει, να εκτίθεται και να κρίνεται ο δικαστής !
Εγώ με Σένα θα συμφωνήσω πεταλουδίτσα μου που πονάς όπως και γω, όπως και εκατομμύρια άλλοι Έλληνες για τις αρνητικές ιδιαιτερότητες του λαού μας ,που δεν είναι εντελώς άμοιρος ευθυνών για την όχι καλή κατάσταση που έχει περιέλθει σήμερα η χώρα μας.
Aντιφάσεις και αντιθέσεις αποτελούν γνώρισμα του Ελληνικού profile.
Mην ξεχνάς όμως ότι η «Αρμονία» είναι αποτέλεσμα θαυματουργής συνύπαρξης αντιθέσεων .
Ίσως σ’αυτήν την συμπαντική πρόβλεψη βρίσκεται το μυστικό της ομορφιάς και της μοναδικότητας του «Καταραμένου Έλληνα» που λέει και ο Schiller- Γερμανός ποιητής, ιστορικός και φιλόσοφος ,για να μην πει « Ευλογημένου Έλληνα»
Δεν θα αρνηθώ την εύστοχη επισήμανση σου που τα λέει όλα « κλωτσαμε την καρδαρα με το γαλα...» π’ ανάθεμά μας , αλλά παραδέξου το .Εμείς είμαστε αυτοί που την γιομίζουμε με κόπο και αγώνα από την αρχή.
Αυτό θα κάνουμε και τώρα, καρδούλα μου, γιατί αν δεν υπερασπιστούμε το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει.
Όλα τα φιλιά δικά (σας) σήμερα
Μαρία
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία των μονοπατιών αλλά και των λεωφόρων που βγάζουν στην Ιθάκη !!!
Άφησες ένα πολύτιμο δώρο στον ΠΗΓΑΙΜΟ μας που πήρε την θέση του ανάμεσα στα τιμαλφή του.
Είναι απίστευτη η διαχρονικότητα λόγου αυτού του "σύγχρονου" αρχαίου Ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Άπιου.
Η ταπεινότητά μου διαθέτει την φρόνηση να μην προβεί σε κανένα σχόλιο επί της ουσίας του κειμένου.
Το αφήνω σε γνώση όσων διψασμένων για ποιότητα, όπως η αφεντιά μου αναγνωστών της σελίδας.
Ευχαριστώ Μαρία