Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Αύριο είναι μια άλλη μέρα.



Μια αληθινή εν ενεργεία ιστορία....

Μεσότοιχος χώριζε τα διώροφα σπίτια μας στη παλιά μας γειτονιά.

Οι πασχαλιές στο πεζοδρόμιο έξω απ' τις πόρτες , παραβγαίνανε σε ύψος, κι ακουμπούσαν στα μπαλκόνια μας. .

Οι διπλανοί μας , Συριανοί στην καταγωγή ,ο Γιώργος ( Δημόσιος υπάλληλος) και η γυναίκα του η Αθηνά (οικοκυρά) είχαν μια μοναχοκόρη την Δώρα. Η Δώρα λες και ήταν πορτραίτο σε χρυσή κορνίζα.
Δεν
έβγαινε ποτέ στη γειτονιά. Δεν έπαιξε ποτέ με τα παιδιά. Σχεδόν δεν κυκλοφορούσε. Με το αυτοκίνητο την πήγαινε στο σχολείο ο πατέρας της και με το αυτοκίνητο την έφερνε .Κανείς δεν ξέρει και δεν έμαθε το κύκλο της,( αν είχε) και το εκπαιδευτικό της περιβάλλον. Κανείς ποτέ δεν είδε το χαμόγελό της.
Καμιά
φορά την βλέπαμε με τη θεία Κανέλλα ( αδελφή της μάνας της) στο παράθυρο του ισογείου, να βλέπουν τον κόσμο να περνά.

Η Κανέλλα ήταν ο σύνδεσμος της οικογένειας με τον έξω κόσμο. Απ' αυτή μαθαίναμε τα της αθόρυβης ζωής τους, όταν τα βράδια με καλό καιρό, οι νοικοκυρές μαζεύονταν στην διπλανή την πόρτα και βεγγερίζανε .Τα πιτσιρίκια παίζαμε κρυφτό στον δρόμο.

Η Κανέλλα κυκλοφόρησε το νέο.

Η Δώρα παντρεύεται στα δεκαεπτά της .Προξενιό. Έναν μακρινό ευκατάστατο εξάδελφο από το νησί, ναυτικό. Θα έπαιρνε το δίπλωμα του Πρώτου ο Καπετάνιος, θα εγκατέλειπε την θάλασσα και θα μετοικούσαν με την οικογένειά τους, μόνιμα στο νησί όπου ο Ντίνος ( ο γαμπρός) θα έφτιαχνε τουριστική μονάδα. Είχε τον τρόπο του και το σχέδιό του.

Αλλά η ζωή έχει τα δικά της σχέδια.. Την δική της πυξίδα στην πορεία του καθενός..
Ο Ντίνος
ξεμπαρκάριζε κάθε δυο χρόνια ,έμενε στην στεριά ένα- δύο μήνες και ξαναγύριζε στην θάλασσα.
Το
πήγαινε έλα από στεριά σε θάλασσα κράτησε πέντε- έξη χρόνια, αλλά η οικογένεια δεν συμπληρωνόταν με ένα παιδί. Τα σύννεφα πυκνώνανε στον ουρανό και σκιάζανε την ελπίδα για το ξεκίνημα μιας ζωής απ' την αρχή στο πανέμορφο νησί τους. Οι γιατροί δεν εντόπισαν ιδιαίτερο πρόβλημα σε κανέναν από τους δύο.
«Ισως χρειάζεται συχνότερη μεταξύ τους επικοινωνία.» είπαν !

Μετά το δίπλωμα του Πρώτου Καπετάνιου ο Ντίνος εγκατέλειψε για πάντα την θάλασσα και εγκαταστάθηκε προσωρινά σώγαμπρος στης γυναίκας του το πατρικό.

Το προσωρινό όμως σχέδιο επί χάρτου, μονιμοποιήθηκε επ ‘ αόριστο.

Το παιδί δεν ερχόταν. Πού να πάνε οι δυό τους; Τι τις ήθελαν τις επιχειρησιακές δραστηριότητες στο νησί.; Ούτε για καλοκαίρι δεν τους έκανε καρδιά να επισκεφτούν τον τόπο που είχε θαμμένο το ναυαγισμένο όνειρό τους.

Ύστερα είχαν προβλήματα και με τους γέρους .Η Μάνα Αθηνά χρειάστηκε να εγκλειστεί σε ψυχιατρική κλινική. Κανείς δεν έμαθε πώς και γιατί. Ούτε η αδελφή της η Κανέλλα δεν μίλαγε γι αυτό . Ο κύριος Γιώργος πολύ άρρωστος με ζάχαρο και καρδιά. Που να τους αφήσουν μόνους στον Πειραιά ; Ποιος θα τους κοιτάξει; Η Κανέλλα είχε και αυτή προβλήματα υγείας. Εγκαταλελειμμένη από τον άνδρα της κι έναν γιο που σπάνια εμφανιζόταν. Κανείς δεν ήξερε που πηγαινοερχόταν.

Ξαφνικά, στα τριάντα οκτώ της χρόνια το προβληματάκι που προέκυψε στην Δώρα δεν ήταν κλιμακτήριος. Εγκυμοσύνη ήταν και μάλιστα προχωρημένη.
Αμέσως
φάνηκε η αλλαγή. Δεν άλλαξε μόνο ο σωματότυπος της Δώρας . Άλλαξε και βγήκε προς τα έξω μια διαφορετική εικόνα .Η κανέλλα μπαινόβγαινε συχνότερα από το σπίτι, είχε δουλειές να κάνει.... Το ζεύγος κάθε απόγευμα έκανε την βόλτα του στο Πασαλιμάνι. Η Δώρα χαιρετούσε με χαμόγελο όποιον γνωστό συναντούσαν . Ο Ντίνος, δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου,(πάντα του έτσι ήταν ) αλλά μέσα από τον σταθερό ρυθμικό βηματισμό του έδειχνε ν' απολαμβάνει το βάρος της γυναίκας του και του παιδιού του που στηριζόντουσαν στο μπράτσο του και περπατούσαν πλάι-πλάι .στο λιμανάκι απ' όπου η θάλασσα έστελνε χαιρετίσματα στον Καπετάνιο....

Γέννησε η Δώρα κοριτσάκι !

Από τότε πέρασε πάρα πολύς καιρός, άνθρωπος για να την δει . Βαριά έπεσε η αυλαία της απομόνωσης και της σιωπής στο σπιτικό τους.

Η ιστορία ξαναγράφεται απ' την αρχή.
Κανείς δεν μίλαγε πια,. Όλοι υποψιάζονταν όμως για το τι γινόταν στο διώροφο με τις γλάστρες στη αυλή, τις γαρουφαλιές τις κρεμαστές απ' τα παρτέρια ,το γιασεμί και το νυχτολούλουδο που σκόρπιζαν τις νύχτες τ' άρωμά τους .
Η βουρκωμένη
ματιά της Κανέλλας αφόπλιζε και τον πιο περίεργο. Κανείς δεν ρωτούσε.
Σίγησε το ρεπορτάζ


Ο Πατέρας Γιώργος πέθανε ένα βράδυ και κανένας θόρυβος δε έγινε στην γειτονιά.. Το νεκρώσιμο πληροφόρησε τον ενταφιασμό του στο νησί .
Η Μάνα
Αθηνά, πέθανε κι αυτή κανείς δε ξέρει πότε που και κάτω από ποιες συνθήκες.

Τα παλιά μας σπίτια με τον μεσότοιχο ,τα παλιά φανάρια στην πρόσοψη, τις μπρούτζινες παλάμες στις πόρτες για κουδούνια, τα χειροποίητα σφυρήλατα μπαλκόνια αγκαλιές για τις πασχαλιές του δρόμου και φωλιές για τα χελιδόνια την Άνοιξη, δόθηκαν αντιπαροχή για…..γκρέμισμα.

Οι ήρωες μας ,δε έμειναν σε ένα από τα διαμερίσματα που πήραν αντιπαροχή.

Στην ίδια γειτονιά που δεν έχει καμιά σχέση με την παλιά , αλλά με τις μνήμες να επιμένουν, αγόρασαν ένα τεσσάρι στον πρώτο όροφο πολυκατοικίας, ένα τετράγωνο μετά την πρώτη κάθετο της παλιάς γειτονιάς..Εκεί μέσα στο τεσσάρι της άγνωστης πολυκατοικίας, μεγαλώνει το κοριτσάκι η Αθηνούλα με τους γονείς της που γερνούν μαζί της. Δε βγήκε ποτέ έξω όσο ήταν παιδί . Δε την είδε κανείς. Δεν έπαιξε δεν ακούστηκε δεν γνώρισε κανέναν άλλο ,παρά τους γονείς της και την Θεία Κανέλλα.

Η Δώρα στα πενήντα της περίπου , ένα πρωί κοιτάχτηκε, κρυφά π' τον άνδρα της στο καθρέπτη. Εκείνος της έκανε ένα κλίκ.--΄

"Όχι δε μου αρέσεις όπως είσαι. Ποτέ δεν μου άρεσες"

Αυτό ήταν η αρχή. . Στη συνέχεια, πήγε κομμωτήριο, αγόρασε τζίν παντελόνι. και μπλουζάκια με ωραία χρώματα. Εκλεισε ραντεβού με μια αισθητικό, έβαλε και κραγιονάκι που ποτέ δε είχε βάλει. Έκανε check-up

Η Δώρα ποτέ δε ήταν ελκυστική . Σήμερα όμως είναι μια περιποιημένη συμπαθής κυρία!. Πήγε σε βιβλιοπωλείο, αγόρασε και διάβασε βιβλία για παιδιά με σύνδρομο down και άλλα σύνδρομα. Έψαξε και βρήκε σχολείο για ειδικά παιδιά. Να περνά η Αθηνούλα μερικές ώρες κ΄ ίσως μάθει και κάτι. Παίρνει κάθε απόγευμα την κόρη της a la bracheto και γυρίζουν τις βιτρίνες, Πάνε και κάθε Κυριακή πρωί στη εκκλησία. Στον Επιτάφιο το Πάσχα και το βράδυ στη Ανάσταση.
Η γειτονιά ,με
νέους γειτόνους πια , λίγα ξέρει απ' τα παλιά, λέει κάθε μέρα καλημέρα στη Δώρα και πάντα θα υπάρχει μια σοκολάτα για την Αθηνούλα, κάποιος να της δώσει.

Ο Ντίνος στην αρχή φοβήθηκε με τη αλλαγή της γυναίκας του μήπως και σηματοδοτεί κάποια καινούρια συμφορά με την υγεία της ( Όποιος καεί το χυλό φυσάει και το γιαούρτι).Σιγά -σιγά όμως ακολουθεί κι αυτός στα μετόπισθεν .
Τα
βράδια στη τηλεόραση μπροστά, όταν η Αθηνούλα κοιμάται, η Δώρα ζαρώνει στο πλευρό του κακάσχημου γερασμένου Ντίνου. Του άντρα της πάντα, και συνοδοιπόρο στον Γολγοθά της. Του άντρα που δε τους ενώνουν μόνο τα δεσμά του γάμου, αλλά χειροπέδη ο πόνος τους για το παιδί που είχαν ξεχάσει και δεν περίμεναν αλλά εκείνο τους αναζήτησε και τους βρήκε πάνω στη Γη.

--Πίεση πήρες,?
---- Τι έκανες
με την ρωσίδα που σου είπαν ότι στην πατρίδα της ήταν παιδίατρος ;
----
της γράψουμε ένα σπίτι ,αλλά με όρους να κοιτάξει την Αθηνούλα όταν εμείς θα κλείσουμε τα μάτια μας. .
----Μίλησες
με τον δικηγόρο πως μπορούμε να εξασφαλίσουμε το παιδί μας?
Η αγωνία της Δώρας
μέσα από τις συνήθεις ερωτήσεις της ξεσπά σαν τη βροχή στο τζάμι .
---Δύσκολα τα βλέπω όλα, δεν υπάρχει μια Αρχή να προστατεύει αυτούς τους ανθρώπους όταν μείνουν μόνοι.

Η ίδια πάντα επωδός του άντρα της.

Ένα δειλό της χάδι στο άδειο από μαλλιά κεφαλάκι του και η συνήθης έκφραση.
«Έλα , μην
τα σκέπτεσαι όλα τώρα βραδιάτικα και σου ανεβαίνει η πίεση.
Αύριο
είναι μια άλλη μέρα. Κάτι καινούριο μπορεί να ξημερώσει .. .

25 σχόλια:

  1. Μια γυναίκα στα 38 της χρόνια ανήκει στην ομάδα υψηλού κινδύνου να φέρει στον κόσμο ένα παιδί με σύνδρομο down.
    Δεν είναι η ατυχία του παιδιού το επίκεντρο σε αυτή την ιστορία.
    Είναι η απομόνωση της Ελληνικής οικογένειας στην εποχή μας σε συνδυασμό και με την εσωστρέφεια κάποιων ανθρώπων.
    Είναι η απουσία της οργανωμένης Πολιτείας να παρεμβαίνει αυτεπάγγελτα, ναι αυτεπάγγελτα και υποχρεωτικά ,(έτσι συμβαίνει στις σκανδιναβικές χώρες, ) και να συμπαρίσταται με όλα τα μέσα στην οικογένεια που πρέπει να συνεχίσει να ζει και όχι να θάβεται ζωντανή.
    Δεν είναι μόνο «το οικονομικό» Οι ήρωες μας ήταν και είναι αρκετά ευκατάστατοι.
    Είναι το ανθρώπινο πρόσωπο μιας συντεταγμένης πολιτείας που δεν το συναντάς όταν πραγματικά το χρειάζεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δραματική η ιστορία σου ...
    Μετά από τόσα χρόνια γάμου !!!
    Πάντως σίγουρα οι περιπτώσεις αυτές
    χρειάζονται τη συμπαράσταση του κράτους
    αλλά και την ευαισθητοποίηση όλης της κοινωνίας.
    Γιατί κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπική αξία ...
    Την καλησπέρα μου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Side21

    Καλή σου μέρα αγαπητέ μου.
    Τέτοιες αιχμηρές δραματικές ιστορίες ανθρώπων της διπλανής μας πόρτας αναδεικνύουν το έλλειμμα της πολιτείας σε γενικά αλλά και επί μέρους κοινωνικά θέματα.
    Κι ακόμη φέρνουν στην ατμόσφαιρα την παγωνιά από την ανυπαρξία συνανθρώπινης αλληλεγγύης .
    Διερωτώμαι που πήγε το γλυκό συναίσθημα της καλής γειτονίας που γιόμιζε τις αυλές της φτωχογειτονιάς με την ζεστασιά της ανθρώπινης ανάσας; Που έχτιζε φιλίες και σχέσεις Ζωής;
    Αφανίστηκε κάτω από τα μπετά των πολυκατοικιών, όπου οι άνθρωποι ανεβοκατεβαίνουν μέσα στο ίδιο ασανσέρ , ξένοι κι επιφυλακτικοί .

    Δεν καθόμαστε όμως φρόνιμοι….(για να αλλάξω ατμόσφαιρα πρωί-πρωί) εμείς οι δεδηλωμένοι αντιστασιακοί στην «απώλεια της ουσίας» ανακαλύψαμε το διαδίκτυο και μέσα από τον χώρο του ιδεατού μοιραζόμαστε σκέψεις και αισθήματα σαν αυτά και άλλα όπως θαυμάσια περιγράφεις στην εξαιρετική σου ανάρτηση
    " Ι σ ο β ι α"
    Να είσαι καλά και ευχαριστώ για την επίσκεψη σε αυτήν την όλως ιδιαίτερη για μένα γωνιά .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα σας!
    Σήμερα ανακάλυψα τούτη την ιδιαίτερη γωνιά του διαδικτύου.Ειλικρινά με συγκινήσατε με τον τρόπο που προσεγγίζετε τόσο σοβαρά και ευαίσθητα κοινωνικά θέματα.
    Εύχομαι ο Θεός να σας έχει γερή και δυνατή να συνεχίσετε να ασχολείστε με την ουσία των πραγμάτων που πολλοί από μας είτε δεν τα βλέπουν καθόλου είτε τα παραβλέπουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. zeidoron

    Ευχαριστώ για την επίσκεψη, την αποδοχή και την ευαρέσκεια κι ανταποδίδω εγκάρδια.
    Πράγματι αυτή είναι μια ξεχωριστή και για μένα γωνιά, όπου μπορώ ν' ανταλλάσω με τους φίλους αναγνώστε σκέψεις, συλλογισμούς κι αισθήματα πάνω σε θέματα κοινωνικά και άλλα ,βιώματα π.χ. προσεγγίζοντας κατά το δυνατόν την ουσία των πραγμάτων που βρίσκεται στις λεπτομέρειες, κάτω από το φαίνεσθαι της επιφάνειας.
    Βέβαια δεν είναι εύκολο να ξεφύγω από
    "τα εφ' ω ετάχθη " ούτε το επιδιώκω γιατί αυτή είναι η ζωή μου άλλωστε την οποία δεν αρνούμαι..
    Αντεύχομαι το σημαντικότερο στη ζωή μας, την καλή Υγεία για σας και την οικογένειά σας, όπως και για όλο τον κόσμο.
    Καλό σας το Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είσαι πραγματικά πολύ καλή, ένιωσα εκείνη τη συγκίνηση που σε ξεσηκώνει και σε κάνει να βλέπεις πιο καθαρά γύρω σου. Θα σε διαβάζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αλατακι

    Ευχαριστώ "αλατάκι"

    Χαρά μου να τα λέμε μέσα από τις σελίδες μας.Κι όταν μάλιστα ένα θέμα μας συγκινεί και νοιώθουμε την ανάγκη να τοποθετηθούμε πάνω σ' αυτό ακόμη πιο ενδιαφέρον θα είναι.!
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα μείνω στη νοοτροπία μας ως ανθρώπων μιας χώρας που αντανακλά και στο κράτος μας, αφού δεν μπορεί οι κάτοικοι να είναι Έλληνες και το κράτος με γερμανική νοοτροπία...
    Εμείς λοιπόν, επαιρόμεθα για την εξυπνάδα μας, για τα συναισθήματά μας, για τη...φιλοξενία μας, (όλα τα καλά τα έχουμε τέλος πάντων) ειρωνευόμαστε τους Ευρωπαίους, που δεν "τη βρίσκουν όπως λάχει" που είναι "κρυόκωλοι μωρέ παιδί μου" ειρωνευόμαστε την οργάνωση που έχουν, εμείς οι χύμα και τζάμπα μάγκες, θεωρούμε λόγο για μειδίαμα να πει κάποιος ότι είναι Έλληνας Ευρωπαίος και θεωρεί φυσικό και προφανώς αρκετό, να ξεχωρίζει στα Βαλκάνια...
    Όταν όμως μιλάμε για πολιτισμό της καθημερινότητας, για κράτος που προνοεί για τον πολίτη και τον σέβεται, τότε πάνε όλα περίπατο: Και τα συναισθήματα, και εξυπνάδες και όλα. Τι θέλω να πω; Ότι όσο πιο γρήγορα φθάσουμε στην αυτογνωσία, όσο πιο γρήγορα συναισθανθούμε το χάλι μας, τόσο πιο γρήγορα θα συσπειρωθούμε ως κράτος και ως κοινωνία για να ανταποκριθούμε με ανθρωπιά, σε όσα έχουμε καθήκον να κάνουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
    Αγαπητέ κύριε Θεοφίλου

    Επειδή λειτουργεί αυτόματα μέσα μου ένας υπερασπιστικός-αμυντικός μηχανισμός, θα μου επιτρέψετε να συνδιαλαγώ μαζί σας πάνω σε σημεία του σχολίου σας με τα οποία τιμήσατε την σελίδα μου.
    Θεωρώ ότι εμείς οι Έλληνες, καλά κάνουμε και αναγνωρίζουμε στην ράτσα μας, την εξυπνάδα, το συναίσθημα ,την φιλοξενία. Αλλοίμονο αν δεν τα είχαμε κι αυτά και αν δεν τα υπερασπιζόμαστε μέσα από την αποδοχή και παραδοχή μας.
    Μπορεί μέσα στη Πατρίδα μας ,να το παίζουν οι περισσότεροι, τσάμπα μάγκες, να είμαστε χύμα, αλλά όλοι αναγνωρίζουμε την υστέρηση της Πολιτείας σε οργάνωση συγκριτικά με τις άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες .
    Το σπουδαιότερο, όταν οι Έλληνες βρεθούν, ριζώσουν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, προκόβουν, διαπρέπουν ,και δεν είναι λίγοι αυτοί που διακρίνονται παγκοσμίως στις επιστήμες, ,στην έρευνα ,στην τεχνολογία, στα γράμματα και τις Τέχνες μέσα κι έξω από την Ελλάδα.
    Η πάρα πάνω διαπίστωση είναι ένα δείγμα ικανότητας προσαρμογής του Έλληνα σ’ ένα υγιές κι ευνομούμενο πολιτικά κοινωνικό πλαίσιο .
    Αυτό αγαπητέ μου το υγιές πολιτικό πλαίσιο,θεωρώ, είναι που λείπει από την χώρα μας και την έχει οδηγήσει σ’ ένα κοινωνικό αλαλούμ, και κοντεύει να μην μείνει τίποτα όρθιο σε ηθικό, πολιτισμικό, οικονομικό ακόμη και λειτουργικό επίπεδο.
    Γι αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα με την άποψή σας και θα επαναλάβω με έμφαση αλλά και αγωνία, ‘ότι « Ότι όσο πιο γρήγορα φθάσουμε στην αυτογνωσία, όσο πιο γρήγορα συναισθανθούμε το χάλι μας, τόσο πιο γρήγορα θα συσπειρωθούμε ως κράτος και ως κοινωνία για να ανταποκριθούμε με ανθρωπιά, σε όσα έχουμε καθήκον να κάνουμε.
    ΥΓ:
    Μακάρι το κράτος να λειτουργούσε με την σημερινή την σύγχρονη(τουλάχιστον) Γερμανική νοοτροπία η οποία πρωτίστως σέβεται τον πολίτη της στις λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Λεπτομέρειες για τις οποίες έχω προσωπική αντίληψη που σχημάτισα κατά τις κατ’ επανάληψη επισκέψεις μου στην Γερμανία όταν επαγγελματικές υποχρεώσεις μου το επέβαλλαν.
    Δεν είναι της παρούσης να αναφερθώ σε εμπειρίες που απεκόμισα από την καθημερινότητα τους, όχι μέσα από το επιχειρηματικό marketing αλλά από την συναναστροφή μαζί τους μέσα κι έξω από τα σπίτια τους.

    Ευχαριστώ και χαίρομαι για την επικοινωνία.

    Με ιδιαίτερη εκτίμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Λυγερή
    Κ. Βασιλείου μάλλον με παρανοήσατε.
    Ας έχουμε όλα τα προτερήματα του κόσμου όπως νομίζουμε, αλλά που είναι τα συναισθήματά μας (συναισθηματικός λαός!!!!!) όταν παρκάρουμε στις ράμπες που έχουν φτιαχτεί για τους Α.Μ.Ε.Α.;;;; Εγωπαθείς είμαστε κ. Βασιλείου εγωπαθείς...Την ίδια συμπεριφορά έχει και το κράτος αφού αποτελείται από Έλληνες. Πολλοί Έλληνες καταφέρονται οργισμένοι κατά του κράτους΄, ότι είναι άχρηστος μηχανισμός κ.λ.π. Οι ίδιοι άνθρωποι ξέρετε ότι θα τα βάψουν μαύρα, αν το κράτος φροντίσει να μην τα παίρνουν οι υπάλληλοι της πολεοδομίας και οι εφοριακοί;; Μεγάλη τους δυστυχία, όταν δεν θα μπορούν να λαδώσουν τον αρμόδιο για να χτίσουν αυθαίρετο. Μεγάλη τους δυστυχία όταν δεν θα μπορούν να λαδώσουν τον εφοριακό για να κλέψουν το κράτος.. Όλοι θέλουν το κράτος χαλαρό και ανίκανο για να μπορούν ευκολότερανα παρανομούν!!! Αυτό εννοώ όταν λέω ότι το κράτος αντανακλά την ελληνική κοινωνία . Προσωπικά πιστεύω, (όπως έγραψα σε πρόσφατη αρθρογραφία μου) ότι δεν είμαστε ούτε ανώτεροι ούτε κατώτεροι από άλλους λαούς. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΟΛΟΙ ; ΟΛΟΙ κύριε Φαίδωνα ;

    Σας, παρακαλώ, αφήστε με εμένα έξω από αυτό το κάντρο. Αφήστε με επίσης να ελπίζω , να πιστεύω,να ονειρεύομαι ότι είναι χιλιάδες οι Έλληνες αυτοί που δεν ταυτίζονται με την εικόνα που παρουσιάζετε.
    Δέχομαι , ότι "ο καθένας από εμάς , είναι αυτό που κάνει κι αυτό που δεν κάνει." Μόνο που δεν είναι θεμιτό και δίκαιο να χρεώνεστε Εσείς εμένα π.χ. και αντιστρόφως, επειδή συμβαίνει να ανήκουμε στο ίδιο κοινωνικό σύνολο. Να μην το δούμε και από αυτήν την πλευρά το θέμα;;

    Δεν είναι παρανόηση να "επεξεργάζεται κανείς " έναν λόγο που υπολογίζει,(π.χ. τον δικό σας) και να τοποθετείται είτε με μια διαφορετική είτε με μια συγκλίνουσα άποψη. Προσωπικά το θεωρώ "εν-νόηση" και φυσικά ελέυθερα διατυπωμένη άποψη.

    'Οπως και νά έχει όμως ,ένας διάλογος μαζί σας έχει πολύ ενδιαφέρον.
    Καλό σας απόγευμα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Λυγερή
    Φυσικά κ. Βασιλείου υπάρχει και μιά ποιοτική μειοψηφία, όπως υπάρχει σε κάθε κοινωνία. Όμως τον τόνο σε μια κοινωνία τον δίνει η πλειοψηφία της απάθειας, της αρπαχτής, της διαφθοράς, του εαυτουλισμού κ.λ.π. Είναι τόσο ισχυρό το αρνητικό που δεν αφήνει να φανεί η ποιότητα, ιδίως αν αυτή η ποιότητα δεν αποφασίζει να μιλήσει, να κραυγάσει, να αγωνιστεί, να πει αλήθειες πικρές που δεν αρέσουν. Αφού πηγαίνετε στο εξωτερικό, θα ξέρετε ασφαλώς΄τι γνωρίζουν εκεί για μάς, για το πως λειτουργεί, η κοινωνία ,το κράτος μας, για το πως γίνονται οι δουλειές εδώ...
    Ασφαλώς και εγώ δεν θα ήθελα να ανήκω στην Ελλάδα όπου αποθεώνεται η τζάμπα μαγκιά και η ελάχιστη προσπάθεια με τη μέγιστη "Κονόμα".
    Αλλά ανήκω σ' αυτή τη χώρα κ. Βασιλείου και όχι μόνο αισθάνομαι αλλά και είμαι συνυπεύθυνος για ό,τι συμβαίνει, όπως είμαστε όλοι μας. Κοιτάζω λοιπόν την πραματικότητα όπως είναι χωρίς εξωραϊσμούς και στρογγυλέματα και επαναλαμβάνω πως είμαστε ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Κανείς δεν είναι αθώος
    μπροστά στη θέα
    ενός λυγμού που αιμορραγεί
    κι ενός σφυγμού που ξεψυχά
    καθώς χορεύει αλλόκοτα
    με την οσμή της μοναξιάς
    και της οδύνης..

    Και ναι.. Αύριο είναι μια άλλη μέρα..
    Ας περιθάλψουμε τα όνειρα..
    Τα όποια εναπομείναντα ακριβά όνειρα..
    Πριν αποπειραθούν να τ' αφανίσουν..

    Υπέροχος κι εκφραστικός ο λόγος σου..
    Έτσι κι αλλιώς..
    Καλησπέρα Λυγερή καλή μου φίλη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

    Διαπιστώνω με λύπη μου σύγκληση από πλευράς μου και νοιώθω δυσάρεστα που δεν μπορώ να σας φέρω αντίρρηση . Όντως μειοψηφία είναι οι Έλληνες που δεν ενδίδουν . Δεν μετέρχονται την λαμογιά, το λάδωμα, την αρπαχτή, την κονόμα για να επιβιώσουν και να τα καταφέρουν γενικότερα. Θα πάω το μαχαίρι πιο βαθιά. Αυτοί που δεν τα κάνουν όλα αυτά, οι περισσότεροι , δεν μπορούν όχι ότι δεν θα το ήθελαν.
    Δεν στρογγυλεύω, και δεν εξωραΐζω την πραγματικότητα η οποία άλλωστε για μένα είναι ιδιαίτερα αιχμηρή γιατί βιώνω επί προσωπικού την συνέπεια όλων αυτών τα οποία επισημαίνετε και τα θεωρώ αίτια για την απουσία κοινωνικού κράτους.
    Αλλά ας επανέλθουμε στην μειοψηφία της Ελληνικής Κοινωνίας κι ας μην την υποτιμάμε. Δεν είναι αμελητέα δύναμη.
    Τι περισσότερο διαθέτει μια σπίθα, μια πραγματική σπίθα πυρράς , ακόμη κι ανάμεσα σε στάχτες όταν γίνεται προσάναμμα και ξαφνικά ξεπηδάει φλόγα μιας καινούριας φωτιάς; Όλα τα φυσικά φαινόμενα ,η ταπεινότητά μου τα βλέπει αλληλένδετα με τον άνθρωπο . Εσάς που η ματιά σας βουτάει στα πολύ βαθιά δεν μπορεί να σας έχει διαφύγει αυτή η λεπτομέρεια.
    Δεν καταφεύγω στην γλώσσα των ποιητών-την δική σας- για να λοξοδρομήσω την σκέψη μας από την λογική σειρά των πραγμάτων. Αλλά πες μου. Ύστερα από μια παρατεταμένη μπόρα, μια άνευ προηγουμένου καταιγίδα που παρασέρνει μαζί της όλα τα απόβλητα , την λασπουριά ,τα μπάζα , όταν καθαρίσει πια το τοπίο, δεν βγαίνει το ουράνιο τόξο;;;;
    Δώστε όποια ερμηνεία θέλετε στα λόγια μου. Μέσα είστε έτσι κι αλλιώς.
    Πιστεύω στους νέους ανθρώπους,(και ας είναι πολλά παιδιά καταδικασμένα από τα ναρκωτικά , να μην προλάβουν να ενηλικιωθούν .) Πιστεύω ότι θα πάρουν την σκυτάλη για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα και σ’ αυτή την διαδρομή θα έχουν συμπαραστάτες την ποιοτική, φλεγόμενη όμως μειοψηφία της Ελληνικής Κοινωνίας.
    ΥΓ:
    Μεταξύ μας, η άποψη των ξένων για την Ελλάδα και τους ΄Ελληνες , είναι πολύ καλύτερη από αυτή ημών των ιδίων….
    Χαιρετώ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τάκης Τσαντήλας

    Τάκη ,φίλε καλέ ,φίλε πιστέ που μου ανοίγεις την καρδιά όταν σε βλέπω.
    Δεν διαφωνώ ότι η οδύνη μας για την οδύνη του διπλανού ,δεν αποτελεί τεκμήριο αθωότητας ούτε μας απαλλάσσει από την μη ενεργό συμμετοχή στην άρση ή έστω και ανακούφιση του πόνου του. Αλλά ας μη ξεχνάμε τα διαφορετικά ανθρώπινα όρια και τις αντοχές του καθενός . Από προσωπική μου εμπειρία σου λέω ότι είναι πολύ δύσκολο, έως αδύνατο να γίνεσαι κοινωνός δραματικών καταστάσεων και συγχρόνως να διατηρείς την δική σου ψυχική ηρεμία ακόμη και την σωματική σου ευεξία. Αυτές τις ημέρες βιώνω κάτι ανάλογο και έχω πραγματικά διαλυθεί. …

    Παρηγοριά ο λόγος σου, μου γυρίζει σελίδα.
    Ναι αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα για να συνεχίσει η ζωή και μείς οι αδιόρθωτοι εραστές της να επενδύουμε σε αυτήν με όνειρα ακριβά…..
    Σ’ ευχαριστώ Τάκη μου και δεν θα σου πω ,πόσο πολύ μου λείπεις ,για να μην το θεωρήσεις γκρίνια. Καθόλου δεν μ’ αρέσουν οι γυναίκες που γκρινιάζουν. Ποτέ μου δεν γκρίνιαζα απλά διεκδικούσα…..
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Λυγερή
    Κ. Βασιλείου τα όσα είπα δεν αφορούν εσάς προσωπικά ώστε να χρειάζεται να απολογείσθε. Απλά διετύπωσα την άποψή μου με βάση την ανάρτησή σας και στη συνέχεια με βάση τις απόψεις σας που διατυπώσατε και όχι εσάς την ίδια. Απόψεις προς απόψεις δηλαδή.
    Ουράνιο τόξο; Ναι. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Προσωπικά έχω δύο ιδιότητες που τις αναφέρω με τη σειρά σπουδαιότητας : Πολίτης και ποιητής. Δυο ιδιότητες με διαφορετικές λειτουργίες. Ως πολίτης για να βοθήσω τη χώρα μου πρ΄πει να βλέπω τα πράγματα όπως είναι. Να κρίνω αυστηρά πρώτα τον εαυτό μου για να έχω δικαίωμα κριτικής αξιόπιστης και μετά την κοινωνία, τη χώρα, την πολιτική, τις δομές, το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας. Για τούτο δεν χρειάζεται συναίσθημα. Το συναίσθημα είναι η αρχική δύναμη που σε ωθεί για να κάνεις κάτι για τη χώρα σου. Στη συνέχεια χρειάζεται μόνο λογική που να ζυγίζει το πολιτικό αποτέλεσμα ώστε εάν η πολιτική φέρνει αποέλεσμα να ενισχύεται. Εάν όχι, ο επομενος παρακαλώ. Δεν μπορώ ως πολίτης να παραμένω προσκολημμένος σε ένα κόμμα επειδή αυτή ήταν η οικογενειακή προτίμηση... Δεν με έχει κανείς, αλλά τους έχω όλους. (Εννοώ τους πολιτικούς και τα πολιτικά κομματα.(Βλέπε κείμενο στο ιστολόγιό μου: "Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ) Αν λοιπόν ως πολίτης βάζεις το συναίσθημα για να κρίνεις και να αποφασίσεις, είσαι σε λάθος θέση και κάνεις ζημιά.
    Ως ποιητής θα έλεγα πως είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος και ξέρετε γιατί; Επειδή δεν έχω άλλο τρόπο να αναπνεύσω!!!! (Βλέπε κείμενα στο ιστολογιό μου: "ΕΛΛΗΝΟΓΡΑΦΗΜΑ" και ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ 1 και ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΫ 2)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Την πρώτη καλημέρα μου σε Σας σήμερα.
    Δεν από-λογούμαι,. Κι αν χρειαζόταν δεν νομίζω ότι θα το έκανα σωστά, γι αυτό δεν το συνηθίζω…
    Στον διάλογό μας απλά συμμετέχω κι’ αν θέλετε συλλογιέμαι φωναχτά .
    Το επί προσωπικού ζήτημα που θέτετε ειλικρινά δεν το σκέφτηκα ,παρασυρμένη ίσως από τα ερεθίσματα που μου έδωσαν για έναν ανοιχτό διάλογο οι ουσιαστικές και συγκροτημένες απόψεις σας.
    Δεν θ’ αποφύγω όμως να σχολιάσω την δυαδική ιδιότητα –Πολίτης-Ποιητής που δηλώνετε . . Το ερώτημά μου είναι , Ο Ποιητής δεν συνεπάγεται ένα συνειδητοποιημένο Πολίτη; Και ο Πολίτης ,εξ’ ορισμού , δεν μπορεί να τα βλέπει όλα καθαρά και ξάστερα και να τοποθετείται σωστά και υπεύθυνα μέσα από την Ποίηση, την Λογοτεχνία, από την οποία φυσικά δεν απουσιάζει το συναίσθημα ;
    Δηλώνω αδυναμία-δεν απολογούμαι- να αναγνωρίσω σε κάποιον που φέρει δύο ή περισσότερες ιδιότητες , διαφορετικές λειτουργίες ανάλογα με την ιδιότητα την οποία χρησιμοποιεί μια δεδομένη στιγμή. Ούτε θεωρώ συνεπακόλουθο η όποια ιδιότητα να επηρεάζει την ορθή και αντικειμενική του κρίση.
    Σε απλά Ελληνικά νομίζω ότι η λυγερή π.χ. , ο Θεοφίλου ,ο τάδε η ο Δήνα ,υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, έχει μια αλφαδιασμένη ματιά για το κοινωνικό γίγνεσθαι από την οποία δεν λείπει το συναίσθημα. Μόνο του το συναίσθημα ,ναι ,δεν είναι πάντα καλός σύμβουλος .Αλλά λογική χωρίς συναίσθημα είναι στείρα ,δεν παράγει, δεν προάγει δεν είναι αποτελεσματική.
    Το συναίσθημα δεν είναι αλατοπίπερο να πηγαίνει παντού. Είναι συστατικό της πνευματικής υποδομής και συγκρότησης του κάθε ανθρώπου.
    Συμπλέω απολύτως μαζί σας ως προς το « Ο Επόμενος παρακαλώ» Αλλοίμονο αν μένουμε προσκολλημένοι σε πολιτικές αγκυλώσεις που δεν έχουν εφαρμογή στην εποχή μας και δεν έχουν με τίποτα να συμβάλλουν στην σημερινή πραγματικότητα
    Α, και κάτι επί προσωπικού, για το οποίο αναλαμβάνω την ευθύνη του λόγου μου.
    ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΥΩ. ότι εσείς σε οποιαδήποτε περίπτωση ,από Πάπας να ήσασταν, έως robot-τεχνοκράτης θα αφαιρούσατε το συναίσθημα στις όποιες τοποθετήσεις σας. Δεν θα με πείσετε επ’ ουδενί και το κλείνω εδώ το θέμα ( βλέπετε όλοι έχουμε έναν δικτατορίσκο μέσα μας….ακόμη και γω η φανατική δημοκράτισσα.)
    Επιτρέψτε μου να μοιραστώ τις ανάσες του Ποιητή, και να περιμένω με αισιοδοξία το ξημέρωμα της επόμενης μέρας.
    Καλό Σάββατο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @λυγερή
    Να επαναλάβω κ. Βασιλείου το αυτονόητο, γιατί πολλές φορές γίνεται ζητούμενο: Σέβομαι τις απόψεις του άλλου, που σημαίνει ότι δεν είμαι υποχρεωμένος και να τις συμμερίζομαι. Μπορεί όμως και να υπάρχουν παράμετροι που να συμφωνώ. Σε κάθε περίπτωση (για να μην υπάρχουν παρανοήσεις) ουδείς μπορεί να διατείνεται ότι κατέχει την άπόλυτη αλήθεια. Εγώ λοιπόν σας μίλησα για τη δικιά μου αλήθεια, που είναι ανοιχτή, στους πέντε ανέμους, ώστε με την εμπειρία να βελτιώνεται σταδιακά και να προσεγγίζει όλο και περισσότερο την πραγματική αλήθεια. Οι άνθρωποι που είναι πάντα βέβαιοι ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια, είναι καμένα χαρτιά αλλά και επικίνδυνοι. Πάμε τώρα στο συναίσθημα για να ολοκληρώσουμε. Στο προηγούμενο σχόλιό μου ήμουν σαφής αλλά προφανώς δεν το διαβάσατε προσεκτικά. Για τον πολίτη: Το συναίσθημα παίζει το ρόλο της προωθητικής δύναμης για να ενδιαφερθεί για τα κοινά.( Η αγάπη για τη χώρα του για τους ανθρώπους για μια δίκαια κοινωνία) Απο κει και πέρα ο πολίτης επειδή λειτουργεί με την κρίση του και πρέπει να παίρνει αποφάσεις χρειάζεται τη λογική και όχι το συναίσθημα, ώστε να ξαναψηφίσει π.χ. Καραμανλή, ενώ αυτός έφερε το χάος στη χώρα.... Το συναίσθημα, σε ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΧΡΗΣΗ, έχουμε αρκετούς αποδέκτες για να το αποθέσουμε: Στα αγαπημένα μας πρόσωπα, στα παιδιά μας, στους φίλους μας,στον έρωτα, στην τέχνη μας. Στην πολιτική κάνει κακό, αφού πρώτα μας εμποδίζει να διακρίνουμε καθαρά τά έργα των πολιτικών αλλά κακομαθαίνει και τους πολιτικούς που ποντάρουν πάνω στο συναίσθημά μας!!! Μόνο η λογική σκέτη θα τους εξαναγκάσει ή να παράγουν και να μείνουν ή αν δεν παράγουν να φύγουν. Ελπίζω να έγινα τελικά σαφής σ' αυτό το θέμα, όπου στην ουσία, επεξήγησα τον εαυτό μου στο προηγούμενο σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ε, μη μου λέτε τώρα ότι δεν διάβασα προσεκτικά το σχόλιο σας ,δεν το εννοείτε, τρόπος του λέγειν το λέτε και το παρακάμπτω. Υπάρχουν άλλωστε τόσα άλλα ενδιαφέροντα σημεία στην επισήμανση σας να εστιαστώ, να τους αφιερώσω την σκέψη μου που θα ήταν άδικο να αρπαχτώ από μια ατυχή έκφραση. Δεν είμαστε παιδιά άλλωστε.!
    Η δική σας αλήθεια ,αυτή η αλήθεια του πνευματικού ανθρώπου, του πολιτικοποιημένου πολίτη, του χαρισματικού συγγραφέα ,η ανοιχτή κι ελεύθερη να κυκλοφορεί στους πέντε ανέμους , άγγιξε και μένα ,κύριε Θεοφίλου και μέσα στο ίδιο κλίμα ελευθερίας εξέφρασα την από δική μου οπτική γωνία ειδομένη άποψη που δεν είναι πανάκεια και δέχεται βελτιώσεις όπως κάθε άποψη λογικού ανθρώπου. Γιατί δεν γνωρίζω κανέναν που να μπορεί να εγγυηθεί την «απόλυτη» αλήθεια .
    Το συναίσθημα , αυτό που κάποιους ταλανίζει αλύπητα ( π.χ. την αφεντιά μου ) δεν μπορεί ν’ αποτελέσει σημείο τριβής και σύγκρουση απόψεων μεταξύ μας .
    Άλλωστε εγώ δεν υποστήριξα ότι πρέπει να είναι ο μπούσουλας του πολίτη για τις πολιτικές επιλογές του. Απλά αναφέρθηκα στην παράμετρο ότι « λογική χωρίς συναίσθημα είναι στείρα ,δεν παράγει, δεν προάγει δεν είναι αποτελεσματική.» Κι αυτή την πίστη την στηρίζω στην άποψη, ότι για την διαμόρφωση γνώμης, άποψης, κρίσης τοποθέτησης για ό,τι μας αφορά και της πολιτικής συμπεριλαμβανομένης, συνεισφέρουν όλες οι συναισθηματικό-πνευματικές λειτουργίες που συγκροτούν και διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας.
    Αν διαφωνείτε επ’ αυτού ,είμαι πρόθυμη με πολύ σεβασμό να σας ακούσω.
    Να μην το ελπίζετε, να είστε απολύτως βέβαιος όπως είστε άλλωστε, ότι είστε απόλυτα σαφής και όχι μόνο με όσα διατυπώνετε εγγράφως αλλά και με κείνα που μεταβιβάζονται αέναα από μέσα προς τα έξω ,σκορπίζονται μεν στους πέντε ανέμους αλλά δεν χάνουν τον στόχο τους. !
    Χαιρετώ σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @λυγερή
    Ε, δεν είναι δα και προν θάνατον, το να μην έχει διαβάσει κάποιος προσεκτικά ένα σχόλιο. Εμένα μου συμβαίνει πάντως συχνά και επανέρχομαι για να κατανοήσω καλύτερα ό,τι προσπέρασα γρήγορα.
    Λέτε λοιπόν:

    "Κι αυτή την πίστη την στηρίζω στην άποψη, ότι για την διαμόρφωση γνώμης, άποψης, κρίσης τοποθέτησης για ό,τι μας αφορά και της πολιτικής συμπεριλαμβανομένης, συνεισφέρουν όλες οι συναισθηματικό-πνευματικές λειτουργίες που συγκροτούν και διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας."

    Σε γενικές γραμμές συμφωνώ πως έτσι είναι. Στην πολιτική ειδικά διαφωνώ.Σας είπα την άποψή μου, πού συμμετέχει το συναίσθημα (ως προώθηση για συμμετοχή στα κοινά) και πότε πρέπει να λειτουργεί η λογική (πάντα στην πολιτική μιλάμε) ώστε να μας προοφυλάσσει από λανθασμένες επιλογές και να λειτουργεί ως ισχυρότερος από το συναίσθημα μοχλός πίεσης στους πολιτικούς για καλύτερο πολιτικό αποτέλεσμα. Το κάθε πράγμα κατά τη γνώμη μου πρέπει να "δίνεται" εκεί που του αξίζει και του πρέπει. Ας πούμε πάλι ένα παράδειγμα: Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ερωτεύσιμος πολιτικός. Παραληρούσαν τα πλήθη στα ζήτω και στα χειροκροτήματα, τον ερωτεύονταν άντρες και γυναίκες. Εμένα δεν με ενθουσίαζε, αφού θεωρώ ότι οι ερωτες και τα παρεμφερή συναισθήματα είναι πολύ ακριβά για να δίνονται στους πολιτικούς. Αντίθετα, ο Κώστας Σημίτης που δεν ήταν πολιτικά ερωτεύσιμος, ήταν ένας στέρεος πολιτικός που έβαζε στόχο και έφερνε αποτέλεσμα.Αυτόν τον πολιτικό προτιμώ, που με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια πως κάνει καλά τη δουλειά του και με απελευθερώνει να κατευθύνω τον συναισθηματικό μου κόσμο ό,που επιλέξω. Δεν είναι όμως απαραίτητο να συμφωνούμε κ. Βασιλείου. Είναι πολύ ωραίο ότι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί και έχουμε διαφορετική ιδιοσυγκρασία και άποψη. Η διαφορετικότητα είναι από τα πιο πολύτιμα συστατικά της ζωής. Όσο για τις απόψεις μας, πάντα πίστευα ότι η επικοινωνία των ανθρώπων δεν γίνεται για να πείσει ο ένας τόν άλλον. (Αυτή η διεργασία της αλλαγής-βελτίωσης παίρνει πολύ χρόνο, μέσα από την εμπειρία , τα λάθη κ.λ.π. Όπως μεταλάσσεται το κρασί) Η επικοινωνία γίνεται για να αφήσει ο καθένας τις απόψεις πάνω στο τραπέζι που υπάρχει ανάμεσα στον ίδιον και στον συνομιλητή του και ο καθένας ας επωφεληθεί όπως νομίζει , ας κρατήσει ό,τι του ταιριάζει ή ας αδιαφορήσει για τη γνώμη του άλλου αφού θα έχει ζυγίσει ότι η δικιά του άποψη αντέχει περισσότερο στο χρόνο. Η επικοινωνία είναι σχολείο με αυτήν την έννοια. Σχολείο για όλους. Είναι απολύτως σεβαστά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σας και είναι αυτά που σας καθορίζουν. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Δεν τίθεται το θέμα ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος αλλά το ότι είμαστε διαφορετικοί. Παρ΄όλα αυτά κάτι μπορεί να κερδίσει ο ένας από τον άλλον.
    Και για να κλείσω το κεφάλαιο συναίσθημα: Έχετε διαβάσει το βιβλίο μου "Ο Τρόφιμος" για το οποίο είχα την τιμή να μου γράψετε την άποψή σας και εκεί διαπιστώνετε πως διαχειρίζεται ο Τρόφιμος το συναίσθημα. Όχι διάχυτο , όχι χύμα "εις πρώτην ζήτησιν", αλλά επιλεγμένα, εκεί που επιλέγει η ψυχή του να το κατευθύνει, εκεί που νομίζει ότι αξίζει απλόχερα να το καταθέσει. Γι αυτό και είναι τόσο δυνατό...
    Δυστυχώς, δεν έτυχε να διαβάσετε κείμενά μου στο ιστολόγιό μου. (Η Γυναίκα, Ζ¨ωή και Έμπνευση κ.ά) Αν τα είχατε διαβάσει θα είχατε ακριβή και συγκεκριμένη γνώμη για το τι ακριβώς προσπαθώ να πω.Ελπίζω όμως πως τώρα, μάλλον κατάφερα να είμαι σαφέστερος περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
    Να είστε καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπητέ κύριε Θεοφίλου.
    Λένε ότι έχει πολύ ενδιαφέρον οι άνθρωποι να διαφωνούν-ευπρεπώς πάντα- κι όταν μάλιστα από μια διαφωνία προκύπτουν ουσιώδη θέματα που τίθενται στο τραπέζι προς συζήτηση και κάτι τελικά ουσιαστικό κι ενδιαφέρον μένει απ’ όλη αυτή την επικοινωνία.
    Κρίμα, γιατί εγώ συμφωνώ απολύτως μαζί σας επί της ουσίας αλλά και στα σημεία μέσα από τον διάλογο μας έτσι όπως εξελίχθηκε . Λυπάμαι αν οι αναγνώστες μας δεν θα έχουν πλέον την ευκαιρία να απολαύσουν μιαν ποιοτική διαφωνία μεταξύ δύο ανθρώπων που είναι ειλικρινείς, έχουν λόγο και τον διατυπώνουν ελεύθερα κι ανεπιτήδευτα. .
    Κρατώ για μένα την ευεργετική ενσυνείδητη παράδοση άνευ όρων , την βήμα προς βήμα ακολουθία της σκέψης σας που τελικά οδηγεί τον αναγνώστη στο ίδιο με μένα συμπέρασμα .Ότι η ορατότητα δεν περιορίζεται πάντα στην επιφάνεια αλλά ενίοτε προχωράει πιο μέσα στην ουσία των πραγμάτων.
    Και φυσικά δεν θα χάσω την ευκαιρία να προχωρήσω κατά τι ενδότερα ,διαβάζοντας σιγά –σιγά όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις σας κι ας μην έχουν την μορφή του μεταξύ μας διαλόγου.
    Ευχαριστώ για το χρόνο σας ,και…μεταξύ μας, ξεκίνησα να γράφω σε αυτήν την σελίδα με την διαίσθηση ότι μπορεί να προκύψουν παρεμβάσεις του αναστήματός σας
    Γλυκιά να είναι η νύχτα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @λυγερή
    Θερμά σας ευχαριστώ για τα φιλικά σας λόγια και σας βεβαιώνω πως κι εγώ το ίδιο όμορφα ένιωσα μιλώντας μαζί σας. Τώρα δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρουσα μπορεί να είναι μια ευπρεπής διαφωνία αλλά είμαι βέβαιος πως μετά την επικοινωνία μας φεύγω πλουσιότερος.
    Σας ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κύριε Θεοφίλου.
    Τελικά ανέτρεξα στην ανάρτησή σας ΓΥΝΑΙΚΑ : Η ζωή μας κι η έμπνευση
    http://theofilou.blogspot.com/2009/03/blog-post.html
    Αλήθεια δεν νομίζω να μείνει γυναίκα ασυγκίνητη από την ανάγνωση αυτού του κειμένου.
    Είναι η θεοποίηση της Γυναίκας. Ο σεβασμός ,η αγάπη, η αναγνώριση η υπεράσπιση,.
    Η θέση που της αναγνωρίζετε στην Ζωή σας δίπλα στην Ποίηση είναι αφοπλιστική.

    Εμένα όμως θα με συγχωρέσετε αν σας ομολογήσω ανερυθρίαστα ότι αγαπώ ανεπιφύλακτα τους άνδρες, τους εμπιστεύομαι περισσότερο, τους κατανοώ αν θέλετε, είμαι πιο φιλική και λιγότερα αυστηρή μαζί τους.; Υπολογίζω πολύ την αξία της συμμετοχής τους στην ζωή μας, και μπορώ να κινηθώ ανάμεσα σε ένα ανδρικό περιβάλλον πολύ άνετα ,χωρίς επιφύλαξη ,πράγμα που δεν συμβαίνει πάντα με τις γυναίκες.
    Είστε πιο καλά "Παιδιά" πώς να το κάνουμε ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. κ. Βαισλείου
    Σας ευχαριστώ πολύ που κάνατε τον κόπο να ανατρέξετε στο κείμενό μου "ΓΥΝΑΙΚΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ" καθώς και για τα σχόλιά σας. Βλέπετε πως σ΄αυτό το κείμενο το συναίσθημα στηρίζει τη λογική και η λογική το συναίσθημα. Αλληλοτροφοδοτούνται.Εκεί που πρέπει και αξίζει.
    Φυσικά καταλαβαίνω την άνεση που έχετε να κινείσθε σε ανδρικό περιβάλλον ή να συνεργάζεσθε με τους άνδρες. Κι εγώ σε όλη την καριέρα μου είχα πάντα μια αρμονική παραγωγική και άκρως φιλική συνεργασία με γυναίκες και όχι μόνο. Και το γυναικείο περιβάλλον ήταν για μένα πάντα ευχάριστο και άνετο. Μου έκανε δε πάντα εντύπωση στις γυναίκες ότι με το τίποτα μπορούν να δημιουργήσουν ένα κύκλο χαράς και διασκέδασης. Η άνεση πάντως της συνύπαρξης ανδρών και γυναικών δεν οφείλεται τόσο στο ότι εμείς είμαστε καλά παιδιά, όσο στο ότι μεταξύ ετεροφύλων δεν υπάρχει τόσο έντονο ή απουσιάζει το στοιχείο του ανταγωνισμού, που μεταξύ των γυνακών ξεδιπλώνεται σε όλα τα επίπεδα. Πάντως εγώ θα ήμουν ευτυχής, αν οι γυναίκες αναλάμβαναν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους, αφού μέχρι τώρα με τους άνδρες, είδαμε την προκοπή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλή μας μέρα.
    Το διάβασα «προσεκτικά» και παρατήρησα ένα ιδεώδες πάντρεμα της λογικής με το συναίσθημα ,με μια εμφανή υπεροχή του συναισθήματος ,πράγμα που εισέπραξα και από τον « ΤΡΟΦΙΜΟ» Είναι φυσικό. Το συναίσθημα δεν πειθαρχεί σε όρους ισοζυγίου .

    Στο "ΓΥΝΑΙΚΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ" το πλούσιο συναίσθημα σας υποστηρίζεται μέσα από αδιάσειστα λογικά επιχειρήματα που κανείς δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει ,ακόμη και μισογύνης να είναι , πόσο μάλλον εγώ που σέβομαι και αγαπώ πρωτίστως εμένα «την Γυναίκα», τα παιδιά μου γένους θηλυκού(το Μαράκι μου κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή μου σε χαρακτήρα, η άλλη « άγιο» παιδί του πατέρα της) καίτοι δίδυμα.

    Αν πρέπει να υπερασπιστώ την ιδιαίτερη εκτίμηση που έχω στους άνδρες ,οφείλω να πω για μένα ότι μεταξύ αυτών των αδυναμιών που δεν καταλογίζονται στον χαρακτήρα μου είναι η ανταγωνιστικότητα με Γυναίκες ή άνδρες σε όλα τα επίπεδα ,ακόμη και το επαγγελματικό.

    Μια εξήγηση που μπορώ να δώσω γι αυτήν την έμφυτη εύνοια μου στο ανδρικό φύλλο, είναι εκτός από την πρωτόγονη έλξη του ετερόφυλου., η μεγάλη αδυναμία που έχω στη «Καλοσύνη» Όσο κι αν ακούγεται περίεργο με αφοπλίζει ,μου αφαιρεί όλο μου τον…τσαμπουκά.
    Ε, πιστεύω λοιπόν ότι οι άντρες έχετε εκ του φυσικού σας περισσότερη καλοσύνη από εμάς τις Γυναίκες. Εμείς έχουμε κι έναν διάολο μέσα μας άμα λάχει…Ας μη το αναλύσουμε περισσότερο.

    Επειδή φανατικά υπερασπίζομαι την ισοτιμία ανδρών και Γυναικών σε επίπεδο νοημοσύνης, ικανότητας ,διορατικότητας, θεωρώ ότι άξιες , έντιμες, προοδευτικές και χαρισματικές γυναίκες θα μπορούσαν να τα καταφέρουν εξ’ ίσου καλά στα κοινά όπως κάποιοι , άξιοι, έντιμοι , δυναμικοί άνδρες.
    Το ίδιο μπάχαλο είναι ικανοί να τα κάνουν άντρες-γυναίκες αν είναι άχρηστοι, ανέντιμοι και μέρος ενός πολιτικού συστήματος που απευθύνεται στην ολιγαρχία του κάθε τόπου.

    Ήταν μια ωραία συζήτηση στο καφέ μας πάνω….
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή