Αντί άλλων Ευχών....

Η απώλεια  κεκτημένων    στο παρόν και στη  ζωή του μέλλοντος μας
  είναι γεγονός αναμφισβήτητο.

 Θα αποφύγω τον πειρασμό να αναλύσω εδώ και τώρα  τα πως και  τα  γιατί   φτάσαμε  ως εδώ.   Ένα  είναι  δεδομένο  .
Οι ανατροπές  στην καθημερινότητα   μας εξ' αιτίας της  απίστευτης οικονομικής ένδειας  που περιήλθε  η χώρα μας  κατά την  μνημονιακή οκταετία , απαιτεί  εντονότερες προσπάθειες, σκληρότερους  αγώνες, από εκείνους  του παρελθόντος για τα  κοινωνικά-εργασιακά-συνταξιοδοτικά  μας  δικαιώματα .

Πρώτα  απ' όλα  αγώνα με τον εαυτό μας, την νοοτροπία μας.
Αγώνας ν' απαλλαγούμε  από τα λάθη του παρελθόντος.

Το βόλεμα, την συναλλαγή, την μίζα, το μπαξίσι, την  ανοχή
 και την επιείκεια  για τον βίο και την πολιτεία  των κυβερνώντων
και της  αυλής τους.

 Αγώνας  να  σωθούμε, να ξεφύγουμε  από  αυτήν την φρενίτιδα  της  απόλαυσης
των υλικών αγαθών   που είναι πλέον  αυταπόδεικτο  ότι  δεν στάθηκαν ικανά να  καλύψουν την απύθμενη, την ακόρεστη πλεονεξία  μας
ούτε την ανασφάλειά μας να θεραπεύσουν.

Βιώνουμε την  ύστατη ώρα  της  εκ των   έσωθεν Αναγέννησης
  του πολύπαθου λαού μας .

Υπερηφάνεια, Φιλότιμο, Αξιοπρέπεια
(Οι σταθερές μας)  
αποτελούν το μοναδικό  Ελληνικό όχημα  τριών αξόνων
του ευλογημένου από τον Θεό λαού  μας.
 
           Πάνω σε αυτούς τους άξονες
 (πάντα κατά την προσωπική μου άποψη κι ελπίδα)
πρέπει να κινηθούμε  ως  Άτομα αλλά και ως Πολιτεία.

Δεν έχει σημασία ποιος   ηγείται  σήμερα ή,
 ποιος θα ηγηθεί αύριο   της χώρας  μας.
Όποιος και αν είναι  δεν μπορεί να σταθεί σαν ηγέτης
 αν δεν  διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού
δεν  αξιοποιήσει  και δεν τιμήσει  αυτές τις αξίες
που  μεταβιβάζονται  γονιδιακά
 ως ιδιότητες  από  γενιά σε γενιά μας.

                                             Αυτά τα  ολίγα  από καρδιάς  και   με περίσκεψη  
                                                 από μια   Ελληνίδα μητέρα  ΑμεΑ