Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

"Δεν είναι τίποτα απ' τα δυο"



 Ποια είναι  η Ελληνίδα  που έβγαλε τον  διάσημο φυσικό και διευθυντή Ερευνών  του  Κέντρου Θεωρητικής Κοσμολογίας του Κέιμπριτζ  Στίβεν Χόκινγκ  σε  γεύμα , σε εστιατόριο του Κέιμπριτζ. ?????
Είναι κάποια ζάπλουτη ή κάποια διανοούμενη του διαμετρήματος του  ????

." Εγώ δεν είμαι τίποτε απ΄ τα δύο". λέει η ίδια



Από το  ρεπορτάζ  προκύπτει ότι , απλά είναι μια γυναίκα Κυρία. .

Μία Ελληνίδα απ' το Χαϊδάρι,ένα λαϊκό προάστιο της Αθήνας.

Μια  φέρελπις  δραστήρια επιστημόνισσα ,που σπουδάζει την επιστήμη της ,με επιμονή, πείσμα και όραμα.

( ---. «Αν όμως κάποια στιγμή γυρίσω στην Ελλάδα για να ζήσω μόνιμα αυτό που θέλω να κάνω είναι να φτιάξω έναν οργανισμό για να βοηθάει νέους να σπουδάσουν σε κορυφαία πανεπιστήμια του εξωτερικού».... )


Το εξαιρετικό ρεπορτάζ 
  του δημοσιογράφου
που ακολουθεί  μοιάζει με  έναν   μύθο συναρπαστικό  που σε ταξιδεύει πέρα από τα  συμβατικά όρια της  πάλης του  ανθρώπου, του οποιοδήποτε ανθρώπου, με την οποιαδήποτε  "Αναπηρία " του.

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

 Στο φημισμένο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ κυκλοφορεί ένας μύθος: θεωρείται γούρι για έναν φοιτητή ή ερευνητή να συναντήσει και να γνωρίσει καλά τον διάσημο φυσικό και διευθυντή Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας του Κέιμπριτζ Στίβεν Χόκινγκ
.

Από τα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου μία Ελληνίδα, η Τζένη Λειβαδάρου, που κάνει το διδακτορικό της στο Κέιμπριτζ, έχει αυτό το προνόμιο.
Η ίδια θεωρεί τη συνάντηση με τον διάσημο φυσικό Χόκινγκ - το έργο του οποίου είναι πάντα στην επικαιρότητα όπως η ταινία που προβάλλεται στους κινηματογράφους αυτές τις ημέρες,
«Η θεωρία των πάντων» για τη ζωή του - και το διδακτορικό στο Κέιμπριτζ σημαντικά αλλά επαναλαμβάνει ξανά και ξανά απευθυνόμενη στα νέα παιδιά της χώρας μας:
 

" «Δεν χρειάζεται να είσαι απαραίτητα διάνοια ή πλούσιος για να πετύχεις κάτι τέτοιο. Ή για να σπουδάσεις σ’ ένα Πανεπιστήμιο όπως το Κέιμπριτζ
." Εγώ δεν είμαι τίποτε απ΄ τα δύο". Χρειάζεται επιμονή και πείσμα».


Η νεαρή πολιτική μηχανικός που μεγάλωσε στο Χαϊδάρι και είναι απόφοιτη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου έχει ήδη ολοκληρώσει ένα μεταπτυχιακό στο Κέιμπριτζ. Φέτος έγινε δεκτή στο βρετανικό πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής, για διδακτορικό στην πράσινη τεχνολογία με χρήση υδροδυναμικής (fluid dynamics in green technology).
Η πρώτη έκπληξη για εκείνην ήταν το μήνυμα που δέχθηκε από τη βοηθό του Στίβεν Χόκινγκ.
Ο επιστήμονας θα τη δεχόταν στο γραφείο του για να τη γνωρίσει.

 Η Τζένη Λειβαδάρου έχει μυοπάθεια (μυϊκή δυστροφία) - ελαφρύτερης μορφής όμως σε σύγκριση με αυτήν του Χόκινγκ - και μετακινείται με αμαξίδιο.
«Ο Χόκινγκ ενδιαφέρθηκε να μάθει ποια είμαι εγώ που κάνω το διδακτορικό μου εδώ και έχω μυοπάθεια».

Ακολούθησε δεύτερη έκπληξη. «Περίμενα ότι απλώς θα ήταν μια σύντομη γνωριμία. Άλλωστε είχα ακούσει ότι ο Στίβεν Χόκινγκ για να υποβάλει μία ερώτηση με τα μάτια του πληκτρολογεί τα γράμματα που εμφανίζονται στην οθόνη του. Αν όμως οι απαντήσεις που παίρνει δεν είναι ολοκληρωμένες χρειάζεται να επανέρχεται με δεύτερες follow up ερωτήσεις. Πράγμα που μπορεί να είναι κουραστικό ή βαρετό γι’ αυτόν». Στην περίπτωση της κυρίας Λειβαδάρου αυτό δεν συνέβη.
Η συζήτηση κράτησε δύο ώρες!


«Εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που προσέγγιζε έναν φοιτητή. Ρωτούσε να μάθει αν έχω προσωπικό βοηθό. Έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον».
Μετά τη συζήτηση ο φυσικός πρότεινε στην ελληνίδα φοιτήτρια να γευματίσουν μαζί στο εστιατόριο του Κέιμπριτζ.
Όταν εμφανίστηκαν στο εστιατόριο - όπου τρώνε δεκάδες φοιτητές και καθηγητές -
«όλοι ξαφνικό σιώπησαν. Και αυτό διότι ο Χόκινγκ γενικά δεν μιλάει, δεν εμφανίζεται συχνά. Υπάρχουν καθηγητές που δεν τον έχουν συναντήσει ποτέ».
Η συνάντηση την ικανοποίησε βέβαια αλλά της δημιούργησε και μια πίεση.
«Όλοι ήθελαν να μάθουν ποια είναι αυτή που συναντήθηκε με τον Χόκινγκ» λέει.

ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΕΙΣΜΑ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
Ακόμη και μετά τη συνάντησή της με τον Χόκινγκ η Τζένη Λειβαδάρου παραμένει πιστή στην άποψή της πως για να σπουδάσει κανείς σε ένα μεγάλο πανεπιστήμιο εκτός Ελλάδος δεν χρειάζεται να έχει χρήματα ή να είναι ιδιοφυΐα. Αλλά να έχει επιμονή και πείσμα. Η ίδια διέθετε τα δυο τελευταία. Όπως όμως λένε φίλοι και άνθρωποι που την έχουν γνωρίσει έχει και κάτι άλλο σε υπερθετικό βαθμό. «Είναι δραστήρια. Ένα “μαμούνι"».
Σε καμία περίπτωση δεν επέτρεψε στην αναπηρία της να γίνει τροχοπέδη στην επαγγελματική της πορεία και στις σπουδές της, γενικά στη ζωή της. Μολονότι πάντα υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες. Πέρυσι τον Αύγουστο είχε ακούσει έναν ραδιοφωνικό παραγωγό στην Ελλάδα να μεταδίδει τη λίστα με τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και να σχολιάζει πως αυτά τα πανεπιστήμια παίρνουν μόνο πλουσίους ή ιδιοφυείς. «Διαφωνώ, δεν είναι έτσι» τονίζει κατηγορηματικά. «Στα ελληνικά σχολεία δεν υπάρχει το ερέθισμα για να σε κατευθύνουν στο εξωτερικό. Δεν ξέρουν καν τι σημαίνει να ζεις και να σπουδάζεις σ΄ ένα τέτοιο πανεπιστήμιο».
«Ναι, αλλά το οικονομικό δεν είναι εμπόδιο;» τη ρωτάω. «Βήμα βήμα μπορείς να το πετύχεις. Γιατί, εγώ είχα τα χρήματα;» απαντάει. Μάλιστα στην περίπτωσή της απαιτούνταν περισσότερα χρήματα. Θα έπρεπε να χρησιμοποιεί προσωπικό βοηθό που έχει κόστος 10.000 ευρώ τον χρόνο.
Το έψαξε όμως. Απευθύνθηκε στον Οργανισμό Μυϊκής Δυστροφίας στην Ελλάδα (MLA) και αυτός με τη σειρά του βρήκε άλλους χορηγούς. Έτσι της κάλυψαν τα έξοδα του προσωπικού βοηθού για το μεταπτυχιακό στο Κέιμπριτζ και για το διδακτορικό της καθώς και για το ειδικό δωμάτιο όπου μένει. Γι΄ αυτό αισθάνεται υποχρεωμένη να ευχαριστήσει την Βάνα Λαβίδα από τον Οργανισμό MDA, τη Βάλλια Φράγκου από το κοινωφελές ίδρυμα ΤΙΜΑ, την Άντζελα Κουλουκουντή από το Greek Orthodox Organization του Λονδίνου, το Ίδρυμα Λάτση.
Προς το παρόν είναι αφοσιωμένη στο διδακτορικό της στην Αγγλία.
«Αν όμως κάποια στιγμή γυρίσω στην Ελλάδα για να ζήσω μόνιμα αυτό που θέλω να κάνω είναι να φτιάξω έναν οργανισμό για να βοηθάει νέους να σπουδάσουν σε κορυφαία πανεπιστήμια του εξωτερικού».

Οι συγκρίσεις που πληγώνουν

ΟΙ ΔΙΕΚΟΛΥΝΣΕΙΣ που προσφέρει το Κέιμπριτζ σ΄ έναν άνθρωπο που κινείται με αμαξίδιο είναι υψηλού επιπέδου, λέει η κυρία Λειβαδάρου. Παροχές που κάνουν εφικτή την ανεξάρτητη διαβίωση ενός φοιτητή με αναπηρία.
Στο Μετσόβιο έπρεπε να κάνει έναν αγώνα δρόμου, διότι η μυϊκή δυστροφία με την οποία διαγνώστηκε στα 13 της χρόνια σιγά σιγά επιδεινωνόταν. Δεν ήξερε αν θα καταφέρνει έως την ολοκλήρωση των σπουδών της να είναι σε θέση να ανεβαίνει τα σκαλιά. Το ΕΜΠ τότε δεν ήταν προσβάσιμο. Προς το τέλος των σπουδών της τοποθετήθηκε -και με προσπάθεια δική της- ένα αναβατόριο.
Στην Αγγλία το κράτος παρέχει προσωπικό βοηθό στα άτομα με αναπηρία. Σημαντική παροχή είναι και το ειδικό δωμάτιο που προσφέρει το Κέιμπριτζ σε φοιτητές με αναπηρία. Με μία κάρτα ανοίγει την πόρτα εισόδου, αλλά και την εσωτερική. «Επίσης έχω μαζί μου ένα μπουτόν το οποίο μπορώ ανά πάσα στιγμή να πατήσω για να ειδοποιήσω κάποιον σε περίπτωση ανάγκης».
Το διαβάσαμε στο http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/314014


Πηγή: Εφημερίδα «Τα Νέα»

10 σχόλια:

  1. Οι πραγματικά μεγάλοι άνθρωποι Λυγεροί μου είναι οι απλοί άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας. Οι άνθρωποι που δεν διαλαλούν την ...πραματεια τους και δεν περιφέρουν την ματαιοδοξία τους.
    Σωστά το ανέδειξες το θέμα για να μαθαίνουμε.
    Όμορφο Σαββατόβραδο να έχεις κορίτσι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άνάρπαχτο έγινε το θέμα στο διαδίκτυο Γιάννη μου.

      Αν το ανέδειξα και γω ,δεν είναι επειδή βγήκε σε γεύμα ο Στίβεν Χόκινγκ με μια Ελληνίδα φοιτήτρια. Και γιατί να μη βγεί ????

      Ούτε επειδή η Κυρία Τζένη Λειβαδάρου καίτοι έχει μια πολύ σοβαρή σε εξέλιξη αναπηρία (μυοπάθεια) κάνει το διδακτορικό της στο Κέιμπριτζ και μπράβο της ,αλλά δεν είναι η μόνη.
      Εκείνο εμένα που με άρπαξε είναι :
      α.- η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ και ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ που κατέβαλε η Κυία Τζένη Λειβαδάρα, να τα καταφέρει όλα αυτά χωρίς ίδιους οικονομικούς πόρους και
      β.- ΤΟ ΟΡΑΜΑ αυτής της θαυμάσιας νεαράς επιστημόνισσσας που υπερβαίνει τα όρια των αντικειμενικών προσωπικών δυσκολιών της Υγείας της. ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ να δώσει σε νέους συμπατριώτες της την ευκαιρία που η ίδια κατέκτησε με τόσο κόπο.Να σπουδάσουν και να διαπρέψουν σε πανεπιστήμια και εκτός Ελλάδος.
      Αυτό Γιάννη μου ξεφεύγει από την εμβέλεια του προσωπικού κατορθώματός της και αναδεικνύει το μεγαλείο της Ελληνικής Ψυχής της και την Αγάπη για την Πατρίδα της.
      Αν αυτή η Αγάπη για την έρμη Πατρίδα ,υπερισχύσει στις επιλογές και τα έργα όλων των Ελλήνων και δη των πνευματικών ανθρώπων αυτού του τόπου υπάρχει ακόμη ΕΛΠΙΔΑ.

      Διαγραφή
  2. Να σου πω ένα μπράβο για τα θέματα που επιλέγεις να ανεβάζεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, αγαπητέ habilis ! Δεν σου κρύβω ότι μέσα από την επιβράβευση σου, απολαμβάνω μιαν ιδιαίτερη "αναγνώριση"

      Θεωρώ εαυτόν συνήθη ισορροπημένο αλλά και μετριόφρονα άνθρωπο .
      ( ακόμη κοκκινίζω όταν με παινεύουν) .
      Πλην όμως δικαίωμα στην αναγνώριση έχουμε όλοι μας . Πόσο μάλλον όταν αυτή προέρχεται από έναν αναγνώστη του δικού σου επιπέδου.

      Στην παρούσα φάση της ζωής μου η συνεισφορά μου στα κοινά ,είναι ελαχίστη μια και ο χρόνος που θα μου επέτρεπε κάτι ανάλογο είναι ανύπαρκτος.
      Ευελπιστώ όμως (κι αυτό είναι μια αιτία να τα έχω καλά με τον εαυτό μου), ότι οποιαδήποτε γραπτή παρέμβασή μου σέβεται τον αναγνώστη .
      Δεν του προσβάλλει την νοημοσύνη ούτε την αισθητική του. Προσέχω δε σαν κόρη οφθαλμού να μην κακοποιώ την Ελληνική γλώσσα την οποία υπεραγαπώ.
      Σε ευχαριστώ αγαπητέ μου κι εύχομαι να είμαστε καλά .
      Να μην χανόμαστε. Δεν έχει σημασία ποιος κάνει συχνότερα βήματα προς τούτο.Το αποτέλεσμα μετράει, όπως σήμερα που μας έδωσε την αφορμή η Κυρία Τζένη Λειβαδάρου ν’ ανταλλάξουμε ένα χαμόγελο και να πούμε
      ένα «γειά !»

      Διαγραφή
  3. Η αναπηρία της κυρίας Λειβαδάρου, είναι το λιγότερο που έχει να κρατήσει από την περίπτωσή της ο αναγνώστης και σίγουρα δεν έχει να κάνει με την προσωπική της επιτυχία στην καριέρα της ,ούτε με την εύνοια του διάσημου φυσικού και διευθυντή Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας του Κέιμπριτζ Στίβεν Χόκινγκ.
    Εκείνο που έχει μεγάλη σημασία είναι τα ΕΡΓΑΛΕΙΑ που χρησιμοποίησε αυτη η δραστήρια μέλισσα για να πάρει το νέκταρ από την ζωή, που δεν στάθηκε μελιστάλακτη μαζί της ,κι όμως τα καταφέρνει κάθε μέρα να την κερδίζει η δυναμική όντως νεαρά Ελληνίδα σπουδάστρια.
    Με μια δέσμη εργαλεία όπως Αυτοπεποίθηση, Εργατικότητα,Πείσμα,Τόλμη Όραμα, Στόχους,Ανθρωπιά κι Αγάπη για τους συνανθρώπους, δεν μπορεί παρά κάθε νέος άνθρωπος να προχωρήσει μπροστά και ψηλά ακόμη και κόντρα στον άνεμο ,όπως στην περίπτωση της ηρωίδας της αληθινής αυτής ιστορίας .

    Μπράβο και σε σένα για τον τρόπο που την προβάλεις ,όχι απλά σαν μια πληροφορία, αλλά σαν μιαν ευκαιρία ανάτασης,πρόωθησης του ανθρώπινου παράγοντα και τις δυνατότητές του --με τις όποιες αδυναμίες του--
    .
    Νάσαι καλά με κουράγιο κι ελπίδα..

    Verava

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το όποιο "μήνυμα " για να διακινηθεί δεν χρειάζεται μόνο "πομπό" ,αλλά και ¨δέκτη"..
      Το να αποκωδικοποιηθεί όμως σωστά και ωφέλημα δεν φτάνει η ευκρίνεια του πομπού. Χρειάζεται απαραίτητα η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ της κεραίας του ΔΕΚΤΗ. Και εν προκειμένω, δέκτης είναι ο Αναγνώστης.
      Σ αυτόν λοιπόν η ευαρέσκεια για την ωφέλεια της ερμηνείας της παραπάνω εγγραφής .
      Αυτό βέβαια δεν με εμποδίζει να σε ευχαριστήσω για τον «καλό σου λόγο» αλλά και να ευχαριστηθώ που γίνομαι αντιληπτή από τους αναγνώστες του ΠΗΓΑΙΜΟΥ.

      Διαγραφή
  4. Σταθερή αξία είσαι Λυγερή μου....αλήθεια είχα ανησυχήσει που δεν διάβαζα άρθρα στον ιστότοπο σου....δεν υπάρχει και το e-mail σου και δεν μπορούσα να επικοινωνήσω...σε ευχαριστώ πολύ....
    Μαργαρίτα
    mvatistas@yahoo.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαργαρίτα !!!! Κάθε φορά που σε βλέπω εδώ ανοίγει η καρδιά μου κι ας κοκκινίζω ....
      Η ιδιαιτερότητα αυτού του Ιστότοπου είναι , ότι εδώ δεν τηρείται μια βασική Αρχή της επικοινωνίας ,.Η ."Ανταποδοτικότητα"
      Εδώ πετάγεται η συντάκτρια στα διαλείμματα της μάχης από το .πεδίο των... μαχών στο Path ( http://ligery.pblogs.gr)
      Εκεί θα ακούς όποτε θελήσεις,τον έντονο παλμό της ψυχής μου αλλά και θα συναντήσεις συνοδοιπόρους .... που σμίγουν τα βήματά μας στον ΠΗΓΑΙΜΟ
      Έρχομαι εδώ, που λες, να αναπνεύσω αλλά και να εκπνεύσω έναν άλλο αέρα αισιοδοξίας, υπερηφάνειας συνήθως σαν αυτή π.χ., που νοιώθουμε όταν ακούμε τον Εθνικό μας ύμνο ,μακρυά από την Πατρίδα και δακρύζουμε...
      Αυτά και άλλα που θεωρώ σημαντικά, μοιράζομαι με αναγνώστες
      ( έστω και στα δάκτυλα του ενός χεριού) αλλά εκλεκτούς .
      Είναι μια ανάγκη έκφρασης και μοιρασιάς,χωρίς διεκδίκηση,χωρίς διαμαρτυρία,χωρίς γκρίνια ,με ηρεμία και χαμόγελο .

      Δεν ξέρω αλήθεια γιατί δεν εμφανίζεται το email μου ,ουτε στο profile μου ?
      Βέβαια μη θεωρηθεί ότι είμαι και εχπερ του διαδικτύου. ...

      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Μαργαρίτα για την έννοια σου.
      Δεν το κρύβω ότι με ζεσταίνει...
      Θα φροντίσω εγώ να έλθω σε επικοινωνία μαζί σου μεσω του δικού σου email.
      Εύχομαι να είναι τουλάχιστον βατός χωρίς τρικλοποδιές ο μήνας Μάρτης

      Διαγραφή
  5. Μια ακόμη απόδειξη ότι η δύναμη του ανθρώπου βρίσκεται στο μυαλό !!!
    Την καλησπέρα μου μαζί με την αγάπη και την εκτίμησή μου απ' τη Σάμο ...
    Σιδερής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σιδερή μου και με την δική μου πάντα εκτίμηση και αγάπη .Και να ξέρεις κάθε φορά που μας κάθεται η ευκαιρία να περνώ από το στέκι σου ή Εσύ από το δικό μου νοιώθω όμορφα κι εύχομαι να είσαι πάντα καλά .

    Χαιρετώ σε φίλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή