Έχασε μέσα σε 5 μέρες τον σύζυγο και το παιδί της
Το πιο άσχημο
παιχνίδι έπαιξε η μοίρα στην σε μια γυναίκα στην Βρετανία. Η 35χρονη
Rhian Burke, έχασε σε διάστημα πέντε ημερών τον σύζυγό της και το 12
μηνών παιδί τους.
Ο μικρός George «έσβησε» ξαφνικά βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του.
«Έδειχνε ευτυχισμένος πριν συμβεί το μοιραίο. Είχε φάει όλο το φαγητό του και έπαιζε στο πάτωμα. Ξαφνικά έπεσε προς τα πίσω και δεν κουνιόταν. Και οι δύο ουρλιάζαμε και καλέσαμε αμέσως για ασθενοφόρο. Ο George μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αλλά κατέληξε λίγη ώρα αργότερα» είπε συγκλονισμένη η 35χρονη μητέρα.
Μετά από 5 μερες, ο σύζυγός της, Paul, συντετριμμένος από τον θάνατό του μωρού τους αυτοκτόνησε, πηδώντας από γέφυρα σε αυτοκινητόδρομο.
Παρά τη θλίψη της η Rhian, που έχει ακόμα τρία παιδιά, δίνει τη δική της μάχη. Προσπαθεί να βοηθήσει ζευγάρια που χάνουν πρόωρα τα παιδιά τους. Αυτός είναι ένας τρόπος για να επουλώσει τις πληγές της.
Ο μικρός George «έσβησε» ξαφνικά βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του.
«Έδειχνε ευτυχισμένος πριν συμβεί το μοιραίο. Είχε φάει όλο το φαγητό του και έπαιζε στο πάτωμα. Ξαφνικά έπεσε προς τα πίσω και δεν κουνιόταν. Και οι δύο ουρλιάζαμε και καλέσαμε αμέσως για ασθενοφόρο. Ο George μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αλλά κατέληξε λίγη ώρα αργότερα» είπε συγκλονισμένη η 35χρονη μητέρα.
Μετά από 5 μερες, ο σύζυγός της, Paul, συντετριμμένος από τον θάνατό του μωρού τους αυτοκτόνησε, πηδώντας από γέφυρα σε αυτοκινητόδρομο.
Παρά τη θλίψη της η Rhian, που έχει ακόμα τρία παιδιά, δίνει τη δική της μάχη. Προσπαθεί να βοηθήσει ζευγάρια που χάνουν πρόωρα τα παιδιά τους. Αυτός είναι ένας τρόπος για να επουλώσει τις πληγές της.
Εδω ισχύει ότι ο Θεός διαλλέγει ποιους θα σηκώνουν Σταυρό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πράξη η ικανότητα "διαχείρισης" ενός τόσο μεγάλου πόνο από έναν άνθρωπο,δεν είναι τίπτ' άλλο από ευλογία Θεού.
Πώς μπορείς να αντέξεις τέτοιο πόνο; Σαν μητέρα βρέφους, και μόνο που το σκέφτομαι έχω τρελαθεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι να σε ανταμώνω. Να χαίρεσαι ο μωράκι σου ,να σου ζήσει και να μεγαλώσει σ' ένα κόσμο βελτιωμένο, υγειέστερο,πιο ανθρώπινο.
ΔιαγραφήΚαι γω το ίδιο με Σένα παθαίνω. Για αυτό θεωρώ ελογημένο όποιον μπορεί να διαχειριστεί με αξιοπρέπεια έναν τόσο μεγάλο πόνο.
Καρκινοπαθής κέρδισε σε μαραθώνιο σπρώχνοντας την κόρη του στο καρότσι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκίνηση αλλά και ενθουσιασμό προκάλεσε το 32χρονος καρκινοπαθής Ίραμ Λεόν ο οποίος το περασμένο Σάββατο τερμάτισε πρώτος σε μαραθώνιο που έγινε στο Μπόμοντ του Τέξας. Η αρρώστια του δεν ήταν το μόνο εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσει: ένα επιπλέον «βάρος» ήταν η τετράχρονη κόρη του την οποία έσπρωχνε σε όλη τη διαδρομή με το καροτσάκι της.
Καρκινοπαθής κέρδισε σε μαραθώνιο σπρώχνοντας την κόρη του στο καρότσι
Ο 32χρονος πατέρας έχει κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο και σύμφωνα με τους γιατρούς του υπολογίζεται ότι στην καλύτερη περίπτωση έχει μπροστά του μια δεκαετία ζωής.
Η αρρώστια του έχει επηρεάσει όλους τους τομείς της ζωής του, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας, της οδήγησης και της άσκησης. Ωστόσο στο μαραθώνιο Γκάσερ του περασμένου Σαββάτου -μια διαδρομή 42.195 χιλιομέτρων- βγήκε πρώτος ή μάλλον δεύτερος όπως του αρέσει να λέει, πίσω από την τετράχρονη κόρη του Κιάνα. Ο Λεόν ολοκλήρωσε τη διαδρομή σε 3 ώρες, 7 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα.
Η επιτροπή του αγώνα είχε απορρίψει τέσσερις φορές το αίτημα του Leon να τρέξει στο μαραθώνιο μαζί με την κόρη του.
Ο ίδιος δήλωσε ενθουσιασμένος μετά τη νίκη του: «Όταν έρθει η ώρα να αποχαιρετίσω αυτή τη ζωή, το μοναδικό πράγμα που δεν θα χρειαστεί να πω είναι: μακάρι να είχα περάσει περισσότερο χρόνο με το παιδί μου».
EΘΝΟΣ
Γι αυτόν τον πατέρα ,γι αυτόν τον αγωνιστή τι μπορεί να πει κανεί;
ΔιαγραφήΝα υποκλιθεί μόνο μπορεί. Τίποτ' άλλο.
Η υπογράφουσα όμως θα τολμήσει να συμπληρώσει κι από προσωπική εμπειρία.
"Η αγάπη ,η μεγάλη αγάπη για το παιδί ,σε λυτρώνει από τον πόνο . Βοηθά να υπερβαίνεις και την προσωπική σου αναμέτρηση ακόμη και με τον θάνατο.....
Γιατί πονάμε όταν πενθουμε ; Γιατι χάνουμε κάποιον . Οταν όμως θρηνω για κάποιον που ... εχασα απο την δική μου ζωή , είναι τόσο πολύ εγωιστικό αυτό ως αντιδραση . Χωρις να μας ενδιαφερει ουσιαστικά , αν και που πηγαινει αυτός που εφηγε ( που μπορει να ειναι καλητερα εκει γι αυτον , μπορει βεβαια και όχι ) , χωρις να κοιτάμε αν οι αρρωστιες μπορει να τον είχαν τσακίσει οσο ζουσε και να περνουσε καθε ημερα μια κόλαση , χωρις να ασχοληθουμε κάν με τα μυστηρια της εξελληξης της οντότητας , απο οποια θρησκεια και αν το ερευνησουμε , και ενω ακόμα , γνωριζουμε πολύ καλα πως αυτο που εχουμε πια μπρωστα μας δεν ειναι ο ανθρωπος που αγαπησαμε , παρα ένα αδειο κομματι ύλης , παρολα αυτα κλαίμε , ποναμε , αυτοκτονουμε κλπ ουσιαστικα γιατι δεν μπορουμε να διαχειρισουμε τον φόβο του δικου μας θανατου και τον φόβο που μας προκαλει η σκέψη του πως θα ανταπεξέλουμε στην δική μας ζωή με την απουσια αυτου του ανθρωπου απο την ζωή μας . Ο πόνος στις απωλειες των αγαπημένων μας , είναι δεδομενος . Ομως η επιγνωση του ότι η πηγη του ειναι ο φόβος και ο εγωισμός μας και οχι η αγαπη , ίσως τότε μας κάνει να αγγαλιασουμε την αποχωρηση της οντοτητας αυτης με αγάπη , και όχι να της σκληραινουμε τούτο το ταξίδι , με τόσο θρήνο , πονο και αρνητική ενέργεια .
ΑπάντησηΔιαγραφήH απολυτότητα δεν με εκφράζει…αλλα οσον αφορά την απώλεια είμαι κάθετη.
ΔιαγραφήΗ ζωή του άλλου είναι και δική σου όχι μόνο όταν συνυπάρχεις μαζί του ή έχετε μιαν κοινή πορεία, αλλά κι όταν η παρουσία του έχει εμπλακεί στην ύφανση του καμβά των δικών σου βιωμάτων.
Όταν χάνεις λοιπόν κάποιον, αιτία θανάτου, δεν πενθείς αποκλειστικά τον ίδιο, αλλά και το νήμα του δικού σου καμβά που ξηλώνεται λίγο-λίγο….
Γιατί όμως αυτός ο πόνος να μεταφράζεται
(κατά την άποψή σου) φόβος κι εγωισμός απέναντι στον αναπόφευκτο, άλλωστε, προσωπικό μας θάνατο και όχι Αγάπη,τρυφερότητα,αποδοχή ,νοσταλγία για την ζωή που μοιραστήκαμε με τον απερχόμενο ;
Υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν και δεν σου αφαιρούν τίποτα. Η ζωή συνεχίζεται για σένα όπως και πριν την αναχώρησή τους . Σ’ αφήνουν την ανάμνησή τους καλή ή κακή. Ο χρόνος μάλιστα αμβλύνει την τελευταία κι αυτό είναι θετικό. Αφαιρεί κάποιο πιθανόν βάρος από την ψυχή σου.
Όταν όμως ,παλικάρι, αυτός/η που φεύγει τα παίρνει ΟΛΑ μαζί του και σένα δεν σου μένει τίποτ’ άλλο από το να ανοίξεις και να μπεις σ’ έναν άλλο κύκλο ζωής που δεν επέλεξες κι ο Θεός οίδε που θα σε βγάλει, τα πράγματα αλλάζουν άρδην.
Το να έρχεσαι στα χέρια με τον αλήτη θάνατο, που σου αρπάζει από την αγκαλιά σου τον άνθρωπο που αγαπάς, είναι το συγκλονιστικότερο βίωμα. Η πιο σκληρή και άνιση μάχη που δίνεις . Κι όταν την χάνεις ,δεν θρηνείς το άψυχο σώμα του, αλλά Εκείνον/η που χάνεις και δεν θα τον ξαναδείς,ακούσεις, ή αγγίξεις ποτέ.
Αν διατηρείς μιαν...ανθρώπινη σχέση με τον Θεό, παρεμβαίνει στην παρανόηση που προκαλεί ο ανυπόφορος πόνος.
Σου συστήνει τον θάνατο ως λυτρωτή των δεινών του ανθρώπου. ….Τότε του παραδίδεσαι κι ίσως για πρώτη φορά συναισθάνεσαι την ευεργετική χαλάρωση της άφεσης του είναι σου , στην σοφία της Φύσης .
ΥΓ: Μα είναι κουβέντα, λογομάστορα , αυτή για ξεδίψασμα πρωί-πρωί;;;
Μια γουλιά δροσερό νεράκι να σε φιλέψω από το ίδιο ποτήρι,στον καφέ μου απάνω...
"H απολυτότητα δεν με εκφράζει…αλλα οσον αφορά την απώλεια είμαι κάθετη." H απολυτότητα , εκφραζει μονο τους αγγελους . Ποτε δεν εκφραζε τους ανθρωπους . ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η ζωή του άλλου είναι και δική σου όχι μόνο όταν συνυπάρχεις μαζί του ή έχετε μιαν κοινή πορεία, αλλά κι όταν η παρουσία του έχει εμπλακεί στην ύφανση του καμβά των δικών σου βιωμάτων. " Τιποτε δεν ειναι δικό μας , Λυγερή μου . Ουτε η ιδια μας η Ζωή . Πόσο μαλλον οι άλλοι , και οι ζωές τους .
"Όταν χάνεις λοιπόν κάποιον, αιτία θανάτου, δεν πενθείς αποκλειστικά τον ίδιο, αλλά και το νήμα του δικού σου καμβά που ξηλώνεται λίγο-λίγο…." Αλοίμονο . Ο καμβας της ζωής μας ειναι προορισμενος να ξηλωνεται λίγο λίγο είτε χασουμε κάποιον είτε οχι . Και αυτο συμβαίνει γιατι απλα , χανουμε τον υλικό μας εαυτό λίγο λίγο . Αυτό που ονομάζουμε Χρόνος . Αυτο που οι αρχαίοι το ονομασαν Κ(αντι για Χ)ρόνο και γέννησε τις όψης της ανθρωπηνης συνειδητότητας (τους 4 θεους του ολύμπου) ,μόνο οταν ενώθηκε με την Ρέα ( δηλαδή την Ροή )
Η αντεπίθεση είναι κυκλωτική…
ΔιαγραφήΚαι μου τόλεγα δεν μου τόλεγα ; Δεν μπορώ να αναμετρηθώ μαζί σου μέσω του «λόγου» και υπάρχει κίνδυνος να πιαστούμε στα χέρια. Αλλά απελθέτω από εμού ,γιατί αυτός κι αν είναι κίνδυνος…..
1.-(" H απολυτότητα , εκφραζει μονο τους αγγελους . Ποτε δεν εκφραζε τους ανθρωπους . ;)
Με τους αγγέλους δεν έχω συζητήσει για να έχω άποψη. Από ανθρώπους όμως ξεροκέφαλους και ισχυρογνώμονες το εισπράττουμε κάθε μέρα όλοι μας . Δεν μ’ ενοχλεί σε βαθμό που να τους κάνω πέρα, γιατί σέβομαι πραγματικά την προσωπική άποψη του καθ’ ενός ακόμη κι όταν διαφωνώ μαζί του. Άλλωστε μέσα από την «απολυτότητα» ,θαρρώ , ισχυροποιούν κάποιες «σταθερές» τους που πιθανόν να μην μπορούν αλλιώς να τις υποστηρίξουν.
Αυτό όμως είναι ένα άλλο κεφάλαιο.
2.- (Η ζωή του άλλου) Η κοινή ζωή , ή, η συμμετοχή μας στην ζωή των άλλων, μπορεί να μην αποτελεί έμπρακτο δικαίωμα κτίσης. Αλλά ο χρόνος σε δένει( τα δεσμά που λέγαμε και Εσύ απορρίπτεις –σεβαστό) μαζί του με μιαν άτυπη χρησικτησία ζωής που υπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες σου. Δεν είσαι Θεός ούτε άγγελος.Άνθρωπος είσαι.
Όπως : Την ανάγκη να ζεις συντροφευμένος, να μοιράζεσαι, να απολαμβάνεις κοινά,( -και δεν περιορίζομαι στα υλικά- ) να έλκεσαι ,αυτήν την φυσική εντολή την ξεχνάς;
Να διαιωνίζεσαι, να αγαπιέσαι και ν’ αγαπάς ,να μιλάς την «ίδια» γλώσσα , το πιο δύσκολο απ’ όλα και χαρά στους τυχερούς που το επιτυγχάνουν. Όλα αυτά και άλλα πολλά που δεν θα εξαντλήσουμε τώρα, προϋποθέτουν και συνεπάγονται ένα κοινό επίπεδο αναφοράς όπου όλοι οι κοινωνοί είναι
«δικοί σου άνθρωποι»
Και για να μην το περιπλέκουμε περισσότερο ,όταν λέμε δικός μας δεν εννοούμε ότι έχουμε δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω του ,αλλά ότι έχουμε ταυτιστεί μαζί του σε βαθμό που να θεωρούμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε δικοί του και μας αρέσει. Ή μήπως κάνω λάθος ;
Τώρα όσο για την «δική μας ζωή» ,εντάξει, δεν συνοδεύεται από συμβόλαιο δια βίου κτήσεως .Είναι πράγματι δώρο θεού ο οποίος μάλιστα κρατά την κυριότητα. Αλλά η επικαρπία μη μου πεις ότι δεν είναι αποκλειστική του καθ’ενός κι ανάλογα με τα έργα του είναι καρπερή ,αποδοτική, χρήσιμη κι άλλοτε όχι.
.-( Ο καμβάς της ζωής μας) Το ξέρουμε και το έχουμε όλοι δεχτεί ότι ο καμβάς της ζωής μας θα ξηλώσει έτσι κι αλλιώς,κι ούτε κόμπος δεν θα μείνει…Άλλο όμως να το φαντάζεσαι, να το περιμένεις κάποτε , κι άλλο να το αισθάνεσαι το νήμα να ξηλώνεται μέσα από τον θάνατο του δικού σου (επιμένω) ανθρώπου. Τότε περισσότερο πονάει , παρά φοβίζει όπως ισχυρίζεσαι.
Διαγραφή"Γιατί όμως αυτός ο πόνος να μεταφράζεται
ΑπάντησηΔιαγραφή(κατά την άποψή σου) φόβος κι εγωισμός απέναντι στον αναπόφευκτο, άλλωστε, προσωπικό μας θάνατο και όχι Αγάπη,τρυφερότητα,αποδοχή ,νοσταλγία για την ζωή που μοιραστήκαμε με τον απερχόμενο ;" Τι είναι αλήθεια ο Φόβος ; Ειναι το βασικότερο συστατικό της ανθρωπηνης νόησης . Οτι κάνουμε το κανουμε απο Φοβο γιατι απλά ειναι ετσι φτιαγμένο το ... λογισμικό μας (απλά το μετονομαζουμε σε επιβιωση. Ομως οι αρχαιοι το ειχαν πιασει το νοημα . Βιωση βιώνω βίος .Το θηλυκό του ... Βία .Και αδελφός της Βίας ,το Κρατος, Παιδια της Στυγώς (Στυξ, ήταν Ωκεανίδα κι έμενε στα Τάρταρα, όπου τη φυλούσαν δράκοι που δεν κοιμόντουσαν ποτέ. Μεα εγινε Ποτάμι του Θανατου ) και του Τιτανα της καταστροφης και του πολέμου Πάλλαντα ) . Ο εγωϊσμος , ο Ερωτας κλπ , ακόμα και η Αγάπη , είναι μορφές φόβου . Ειναι μεγάλο θεμα το να σου αναλύσω το γιατί ,όμως θα σου κάνω μια ερωτης όχι για μα μου απαντησεις , αλλα για να την σκεφτείς . Ειναι τυχαίο που τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ανθρωπηνη ιστορια , σε ατομική αλλα και σε κλήμακα λαών , εγιναν στο όνομα της Αγάπης ;
"Υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν και δεν σου αφαιρούν τίποτα. Η ζωή συνεχίζεται για σένα όπως και πριν την αναχώρησή τους . Σ’ αφήνουν την ανάμνησή τους καλή ή κακή. Ο χρόνος μάλιστα αμβλύνει την τελευταία κι αυτό είναι θετικό. Αφαιρεί κάποιο πιθανόν βάρος από την ψυχή σου." Μνημοσύνη Τιτανίδα / εκχωρεί τις δυνάμεις του λόγου στους βασιλείς και τους ποιητές . Ηταν η μόνη τιτανιδα που πήρε το μέρος του Δία στον Μεγαλο πόλεμο των θεων . Ο Διας την Τιτάνιδα ,την ... Ενσωμάτωσε με την δική του Υπόσταση . Οταν με λίγα λόγια , ο Ανθρωπός απέκτησε Μνήμη , αρχισε να αντιλαμβάνεται αυτο που ήταν , αρα και αυτο που θα γίνει . Τοτε όμως ήρθε μπρωστά καισ τον μεγαλύτερο φόβο του . Την επιγνωση του ότι ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ και κάποια ημερα θα τεματιστει η υλική του υπόσταση .
1.- (Τι είναι αλήθεια ο Φόβος ; Ειναι το βασικότερο συστατικό της ανθρωπηνης νόησης . Οτι κάνουμε το κανουμε απο Φοβο γιατι απλά ειναι ετσι φτιαγμένο το ... λογισμικό μας .απλά το μετονομαζουμε σε επιβιωση)
ΔιαγραφήΝαι ,ο φόβος είναι ένα βασικό συστατικό της ανθρώπινης νόησης. Αλλά δεν κατανοώ και δεν δέχομαι ότι ,ό,τι κάνουμε το κάνουμε από φόβο. Αυτή η κατ’ εξοχήν ανώτερη πνευματική ανθρώπινη λειτουργία δεν μπορεί να βασίζεται στον φόβο που κατά βάση είναι ένστικτο.
Εν εναντία δε περιπτώσει το λογισμικό μας που λες ,δεν θα διέφερε από κείνο των άγριων θηρίων ενώ η Νόηση είναι αυτή που κάνει την διαφορά ανάμεσα στα ζώα και τους ανθρώπους.
Οπωσδήποτε δεν μπαίνω στα χωράφια των ειδικών αλλά θεωρώ ότι τίποτα δεν είναι πανάκεια.
π.χ. Προσεγγίσεις σοβαρών ανθρώπινων καταστάσεων από τον πατέρα της Ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόυντ ερμηνεύτηκαν και τεκμηριώθηκαν κατά ένα διαφορετικό τρόπο από νεότερους επιστήμονες όπως ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ και ο Αλφρεντ Αντλερ εξ΄ίσου καταξιωμένοι.
Τίποτα δεν είναι απόλυτο λοιπόν .
"Όταν όμως ,παλικάρι, αυτός/η που φεύγει τα παίρνει ΟΛΑ μαζί του και σένα δεν σου μένει τίποτ’ άλλο από το να ανοίξεις και να μπεις σ’ έναν άλλο κύκλο ζωής που δεν επέλεξες κι ο Θεός οίδε που θα σε βγάλει, τα πράγματα αλλάζουν άρδην. " Επί - Λέγω . Βαριά στους ανθρώπηνους ώμους αυτη η λέξη . Νομίζεις αλήθεια , πως εχουμε το δικαίωμα να Επι-Λέγουμε ; Εδώ δεν εχουμε καλα καλά την ικανότητα του Λέγειν . Πόσο μάλλον του Επι-Λέγειν . Από μόνη της η Ζωή είναι ενα δώρο στα χέρια μας . Ζουμε αυτό το Δώρο όπως μας χαρίζεται την κάθε ημέρα . Αλλοιώς , το επιστρέφουμε .
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το να έρχεσαι στα χέρια με τον αλήτη θάνατο, που σου αρπάζει από την αγκαλιά σου τον άνθρωπο που αγαπάς, είναι το συγκλονιστικότερο βίωμα. Η πιο σκληρή και άνιση μάχη που δίνεις . Κι όταν την χάνεις ,δεν θρηνείς το άψυχο σώμα του, αλλά Εκείνον/η που χάνεις και δεν θα τον ξαναδείς,ακούσεις, ή αγγίξεις ποτέ." Ξαναδάβασε σε παρακαλω αυτο το κομματι , και δες πως ξεχυλίζει απο εγωϊσμό . Εγω είμαι Αγνωστικιστής με σαφή βεβαια κληση προς την Ορθοδοξία (γιατι την θεωρώ την Θρησκεία με τον μεγαλύτερο πλουτο γνωσης και σοφείας μεσα της , σε σχεση με όλες τις αλλες (πρίν βεβαια και αυτη μετασχηματιστεί σε ...Παυλιανισμό) ) . ομως αν ήμουν θεός και σε ακουγα , και σου απαντουσα " για στασου λίγο . Σου εδωσα μεσα σε αυτον τον απεραντο θανατο του συμπαντος , το δώρο της ζωής , της κίνησης , της σκέψης , σου εδωσα την προοπική να εξελληχθεις κατ'εικόνα και καθ' ομοίωσή μου , και εσυ με καταργιέσαι γιατί ο κύκλος της ζωής ενος άλλου ανθρωπου εφτασε στο τέλος του ; Δεν ειναι αχαρηστια αυτό ;"
1.- (Νομίζεις αλήθεια , πως εχουμε το δικαίωμα να Επι-Λέγουμε ;)
Διαγραφή--- Ναι το νομίζω. Αλοίμονο αν δεν το είχαμε . Τι είμαστε τηλεκατευθυνόμενα παιχνιδάκια; Άβουλοι; Χωρίς κριτήρια, χωρίς θέληση ; χωρίς γνώμη ; χωρίς απόφαση; Έλεος !
Χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι έχουμε την ικανότητα να επιλέγουμε πάντα σωστά. Δεν υποτιμώ δε, καθόλου την παρέμβαση του παράγοντα Χ στην ζωή μας.
2.-( αν ήμουν θεός και σε ακουγα , και σου απαντουσα " για στασου λίγο . Σου εδωσα μεσα σε αυτον τον απεραντο θανατο του συμπαντος , το δώρο της ζωής , της κίνησης , της σκέψης , σου εδωσα την προοπική να εξελληχθεις κατ'εικόνα και καθ' ομοίωσή μου , και εσυ με καταργιέσαι γιατί ο κύκλος της ζωής ενος άλλου ανθρωπου εφτασε στο τέλος του ; Δεν ειναι αχαρηστια αυτό ;)
---Όχι δεν είναι .Κατ’ αρχήν δεν Τον καταριέμαι ούτε Του ζητώ τον λόγο . Απλά πονάω γιατί έτσι μ’ έπλασε.
Να αισθάνομαι, να πονώ ,ν’ αγαπώ με πάθος να στέργω τα πάθη μου .Η αντίδραση μου είναι ανθρώπινα φυσιολογική και το αντίθετο θα προκαλούσε ανησυχία γιατί θα σήμαινε ότι δεν θα ήμουν ΠΑΡΟΥΣΑ σ’ αυτό το τραγικό γεγονός της απώλειας του αγαπημένου, του παιδιού (ο Θεός να φυλάει ) της μάνας, του πατέρα, του αδελφού, του φίλου.
"Αν διατηρείς μιαν...ανθρώπινη σχέση με τον Θεό, παρεμβαίνει στην παρανόηση που προκαλεί ο ανυπόφορος πόνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου συστήνει τον θάνατο ως λυτρωτή των δεινών του ανθρώπου. ….Τότε του παραδίδεσαι κι ίσως για πρώτη φορά συναισθάνεσαι την ευεργετική χαλάρωση της άφεσης του είναι σου , στην σοφία της Φύσης ." Μέγιστη πλάνη η πεπειθηση πως εχουμε σχέση με τον θεό , και ακόμα χειρότερα , πως αυτός παρεμβαίνει σε ... διαφορα . Να σου κάνω μια ερώτηση; Εσυ η Λύγερή , θελω να μου πείς τωρα αμεσως , τι αγχη , τι προβλήματα και τι φόβους εχει , ένα συγκεκρημενο ηλεκτρόνιο ενως συγκεκρημενου ατόμου ενος συγκεκρημμενου μορίου ενος συγκεκρημενου κιτάρου στο μεσα μερος του νυχιου του μικρού σου δακτυλου του δεξιου σου ποδιου . Πες μου τι ευχεται , τι αγαπαει , τι μισει , αν εχεις επικοινωνήσει μαζί του και αν εχεις κανει κατι για να του πραγματοποιήσεις τα όνειρά του . Πολλαπλασιασε το τώρα χιλιάκεις δυσσεκατομυρια φορές (μήπως και φτασουμε στην κλημακα του θεού ), και πες μου γιατι στην ευχή , να περιμένουμε ο ΘΕΟΣ να παρέμβει και μαλιστα αυτοπροσώπως, στα δικά μας θέματα ,που και εμεις οι ίδιοι μετα απο χρόνια γελάμε με αυτα ; Αυτα λοιπόν περι ... θεού , είναι ενα ακόμα παραγωγο φόβου που χρησιμοποιούν ΟΛΟΙ ΟΙ ...ισμοί ( χριστιανισμος μωαμεθανισμος βουδισμός καπυταλισμος κουμουνισμός κλπ ) για να κρατανε την ανθρωπηνη νόηση ελεγχόμενη . Για εμενα , Λυγερή μου , θάνατος δεν υπάρχει . Απλά η οτότητα του καθε ενως μας , για να περασει μεσα απο το σταδιο των τριών διαστασεων χρειάζεται τον μετασχηματισμό ενος μέρους της ενεργειάς της σε χαμηλών κραδασμών ενεργεια (που ονομάζεται ύλη ) . Σκοπος της καθε οντοτητας είναι για να περασει σε παραπανω διαστασεις , μεσω του πνεύματος να ανεβάσει τους κραδασμούς της ύλης . Λίγοι το καταφέρνουν και εμεις οι υπόλοιποι το ονομαζουμε "Ανασταση" . Αλλοι , απλα ερχεται η ωρα που αφήνουν την ύλη εδω και η υπόλοιπη ενεργειά τους συντονισμένη απο το Αισθος (και οχι την ψυχή ) , περνα στην 4η διασταση , ενω άλλοι που εχουν βαρυνει τους κραδασμους της πνευματικής τους ενεργειας και την εχουν δεσει με την ύλη , ειναι υποχρεωμένοι σαν πνευματα να βιωσουν την επιπονη διαδικασια της υλικής φθοράς (αυτο που λέμε κόλαση ) και μετα ,την επαναγέννηση τους ( Μετ-Εν-Σαρκωση) για να ξαναπροσπαθησουν την μεταβαση τους
"ΥΓ: Μα είναι κουβέντα, λογομάστορα , αυτή για ξεδίψασμα πρωί-πρωί;;;
Μια γουλιά δροσερό νεράκι να σε φιλέψω από το ίδιο ποτήρι,στον καφέ μου απάνω..." Ετσι όμως , θα μάθω τα μιστικά σου. Αν και βεβαια αυτα μπορώ να τα μαθω και με μια ματια μου στις παλαμε σου :)
1.-(" Μέγιστη πλάνη η πεπειθηση πως εχουμε σχέση με τον θεό , και ακόμα χειρότερα , πως αυτός παρεμβαίνει σε ... διαφορα .)
ΔιαγραφήΣ’ αυτήν την στροφή «του λόγου» φίλε, προφανώς διέλαθα της προσοχής σου ( ίσως σε κούρασα)
Όταν λέω «.Αν διατηρείς μιαν...ανθρώπινη σχέση με τον Θεό,) δεν εννοώ ότι είμαι σε ανοιχτή γραμμή μαζί του .Ούτε ότι ή αλαζονεία μου,ή, η ανοησία μου είναι τόση ώστε να αναρριχώμαι στην διανοητική κλίμακα που οδηγεί σε Κείνον για να τον χρησιμοποιήσω ως μέσον επίλυσης των επίγειων προβλημάτων μου.
Η ανθρώπινη σχέση με το θεό ,τουλάχιστον όπως την εννοώ εγώ, είναι η βαθιά Πίστη του ανθρώπου με εκείνη την δύναμη που κρατά την ισορροπία στο σύμπαν. Κι όπως ασφαλώς γνωρίζεις, η Πίστη δεν ερμηνεύεται από την επιστήμη γιατί δεν διέπεται από φυσικούς νόμους. Γι’ αυτό δεν εμπίπτει στη Φυσική αλλά την Μεταφυσική που η επιστήμη δεν μπορεί να δεχτεί αλλά ούτε να απορρίψει ,γιατί δεν έχει πρόσβαση ερεύνης.
Με κίνδυνο να εκπέσω στην κρίση σου ,να θεωρηθώ γραφική ή οτιδήποτε άλλο ,θα σου ομολογήσω ,όπως δεν το κρύβω από κανέναν ,ότι εγώ έχω νοιώσει την καταλυτική παρέμβαση αυτής της οντότητας που αποκαλούμε «Θεό» σε μεγάλες στιγμές της ζωής μου ,γι αυτό νοιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη Κι όσο κι αν σου φανεί περίεργο, αν διαβάσεις το profile μου ή ανιχνεύσεις τον ΠΗΓΑΙΜΟ στον PATH, νοιώθω πλήρης και κάποιες θαυματουργές στιγμές ευτυχισμένη ,εν πλήρη γνώσει ούσα του σταυρού που κουβαλάω.
2.-(ΥΓ: ( Ετσι όμως , θα μάθω τα μιστικά σου)
--- Δεν κινδυνεύω ,φίλε μου απ’ αυτά, πόσον μάλλον Εσύ !
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ξεχωριστή παρουσία σου και το χρόνο σου ,πράγμα που εκτιμώ ιδιαίτερα.
Καλή μας νύχτα. Δεν φαντάζομαι μ’ αυτά και μ’ αυτά να το ξενυχτίσουμε απόψε ;;;;
Λύγερη μου , άκουσε με σε παρακαλώ . Μου μιλας για επιθέσεις αντεπιθέσεις , πιασημο στα χέρια κλπ . Ποτέ , μα ποτέ δεν είχα τέτοια πρόθεση . Συν-ζήτηση ειναι ο μοναδικός σκοπός των μηνυμάτων μου . Οχι η επίθεση . Και αν οι σκέψεις μου σου φάνηκαν απόλυτες , σε διαβεβαίωσε πως καθόλου δεν ειναι . Ειναι απλα σκληρές , όσο χρειάζεται να ειναι ενα σφυρί για να διαμορφώσει το πυρομενο σίδερο των νεων ιδεών . Αλίμονο αν πίστευα στο σφυρί και όχι στο άγαλμα που φτιάχνω. Ετσι και τις σκέψεις και τις απόψεις μου . Τις κρατώ σαν εργαλεία για να σμηλευσω τις επόμενες (πιο εξελιγμένες ) , που θα γίνουν μετά εργαλεία για τις μεθεπόμενες κλπ Εσένα σε θεωρώ πνευματικό μου συνοδοιπόρο και σε καμμιά περίπτωση εχθρό . Εναν πνευματικό όχι αντ- αλλά συν-εραστή μου . Και μαζί σου συν-ζητώ να βρω και να περπάτησω νέους πνευματικούς δρόμους , και σε καμμιά περιπτώση για να πιάσουμε στα χέρια ούτε για να κάνουμε έναν αγώνα πνευματικής ισχύος για το ποιου οι ιδέες και οι σκέψεις ειναι πιο ισχυρές . Χάσιμο χρόνου ειναι τέτοιες αντιπαραθέσεις . Ηρθα εδώ να σου άπλωσω το χέρι σαν συνοδοιπόρος και όχι σαν εχθρός . Ηρθα για να μοιραστώ μαζί σου , να δωσω και να παρω ,όχι για να αντιπαρατεθω και να επι βάλω .
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα καλέ μου . Τα πήρες όλα τοις μετρητοίς ; Λόγο στο λόγο πάνω στο μεθύσι -ήταν και σπάνιο το κρασί-,διψασμένη καθώς ήμουν είπα και καμιά κουβέντα με πολλαπλές αναγνώσεις.
ΔιαγραφήΕσύ διάβασες την πάνω-πάνω.
Ειλικρινά τώρα,εγώ δεν εισέπραξα καμιά επιθετικότητα από πλευράς σου, ίχνος πρόθεσης επιβολής των απόψεών σου και σε καμιά περίπτωση ουδεμιά επίδειξη ισχύος.
Θα θύμωνα πολύ μαζί μου, αν σου έδωσα να καταλάβεις κάτι ανάλογο εκ προθέσεως .Αν φάνηκε κάτι τέτοιο από πλευράς μου, είναι απατηλό και περα για πέρα λάθος.
Από την ίδια και γω οπτική γωνία με Σένα ,είδα το συναπάντημα και το χάρηκα και σε ευχαριστώ.
Γλυκιά νύχτα νάχεις κι ένα πολύ φωτεινό ξημέρωμα .