Σύγχρονη Ελληνική Τραγωδία

«Κλείστε τις κάνουλες…॥Στερεύουν επικίνδυνα οι υδροφόρες πηγές στο πανελλήνιο .Μειώστε στο ελάχιστο την ροή ύδατος για να μη διψάσουμε έως και αφυδατωθούμε όσον ούπω. . Μια..έφοδος στον υδροφόρο ορίζοντα της χώρας από Έλληνες και ξένους ειδικούς επιστήμονες αποκαλύπτει την βλάβη την ανήκεστο που έχει υποστεί ,με συνέπεια την αφυδάτωση μέχρι θανάτου της χυμώδους και σφύζουσας από ζωή μέχρι τινός .ωραίας Ελλάδος»

Ησυχάστε είναι σενάριο λαϊκής φαντασίας ΑΥΤΟ γιατί το ΑΛΛΟ αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι σενάριο .Αλήθεια είναι δυστυχώς όσο και αν προσπαθούμε να παραπλανήσουμε εαυτούς για να παρηγορηθούμε, ένα είναι γεγονός, το ζούμε. !

Αλήθεια αν βρισκόταν ένας υπεύθυνος πολιτικός, ένας τίμιος αρχηγός κράτους που να το έλεγε η ψυχή του και γράφοντας στα παλιά του παπούτσια το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος γι’ αυτόν και την παράταξή του, έβγαινε να βροντοφωνάξει :

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΝΟΥΛΕΣ Νισάφι πιά ।Η χρεωκοπία της χώρας είναι προ των πυλών। Κλείνουν τα σύνορα για κάθε ύποπτο αρπακτής !Ανοίγουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί για τα λαμόγια।! Θα είχαμε φτάσει τώρα στο σημείο να πανηγυρίζουμε την αναβολή της έξωσης από το σπίτι μας υποθηκεύοτάς το στους δανειστές μας ;

Ισως και να μην είχε μπεί η Ιστορία στον κόπο να γράψει απ' την αρχή αυτήν την σύγχρονη Ελληνική τραγωδία।

Αυτά τα ολίγα παραλειπόμενα είπα να προσθέσω και γω στο δυνατό ,γλαφυρά διατυπωμένο γράφημα του Τάκη Σπηλιόπουλου στην Ισοτιμία
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα

Κάποτε η ζωή μας ήταν όμορφη και εύκολη. Μια καλή γνωριμία ή η κατάλληλη μίζα ήταν αρκετή για να κάνει πραγματικότητα κάθε σου επιθυμία. Να πάρεις, για παράδειγμα, εφ’ όρου ζωής αντιστασιακή σύνταξη, ακόμη κι αν ήσουν αγέννητος την εποχή της αντίστασης, να εξασφαλίσεις αναπηρική σύνταξη από τα τριάντα σου, ακόμη κι αν έσφυζες από υγεία!

Ο τοπικός κομματάρχης, με ένα καλό πουρμπουάρ και λίγες ψήφους δώρο, διόριζε εσένα, τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου στο Δημόσιο, ακόμη και αν ήσασταν οι πλέον ατάλαντοι άνθρωποι στον πλανήτη. Με λίγο περισσότερα χρήματα γινόσουν εφοριακός, τελωνειακός, υπάλληλος στην πολεοδομία, υπεύθυνος προμηθειών κ.λπ. Επαγγέλματα όπως εργολάβος ή προμηθευτής του Δημοσίου έκαναν τρελά πάρτι, που ούτε στα όνειρά τους δεν είχαν φανταστεί.

Make a wish! Όλα ήταν εφικτά, όλα γίνονταν. Από το να εξασφαλίσεις με ένα τηλεφώνημα δανεικά και αγύριστα, θαλασσοδάνεια τα λέγανε τότε, μέχρι να παραγγείλεις νόμους και υπουργικές αποφάσεις στα μέτρα σου. Εννοείται πάντοτε με το αζημίωτο, τη νόμιμη προμήθεια, αφού άλλωστε έτσι επιβάλλουν και οι κανόνες της αγοράς. Τα χρόνια πέρασαν ανέμελα και ωραία, παραμυθιάζοντας το σύμπαν (και την Ε.Ε.) με ψεύτικα στοιχεία και πλαστές στατιστικές. Με μεζονέτες, τζιπ, σαλέ, ταξίδια στις Μαλβίδες και στο Ντουμπάι, κοσμική ζωή. Με εορτοδάνεια, διακοποδάνεια και άλλες εγχώριες επινοήσεις, είχαμε όλα τα ελέη του Κυρίου.

Μέχρι τη στιγμή που ξοδέψαμε και την τελευταία δεκάρα. Όταν στο ταμείο δεν είχαν μείνει ούτε ψιλά για τα ρέστα, συνειδητοποιήσαμε πως δυστυχώς το πάρτι τελείωσε. Και τελείωσε άδοξα, καθώς κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να βάλει το χέρι στην τσέπη για μας. Άκουγαν για δανεικά και άλλαζαν δρόμο. Τους κατηγορήσαμε, τους καταγγείλαμε στην κοινή γνώμη, τους καταστήσαμε υπεύθυνους γιατί συνέχισαν να μας δανείζουν, παρότι δεν σταματούσαμε να ξοδεύουμε αλόγιστα και να τους κοροϊδεύουμε.

Όμως, η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Τα έφερε έτσι, ώστε φέτος, ανήμερα της 25ης Μαρτίου, να εκλιπαρούμε στις Βρυξέλλες για βοήθεια από τις «μεγάλες δυνάμεις», για να μη χρεοκοπήσουμε! Τότε, εκατόν ενενήντα χρόνια πριν, μας βοήθησαν με τα «δάνεια της ανεξαρτησίας». Δάνεια που με επαχθείς όρους είχαμε πάρει από το χρηματοπιστωτικό σύστημα της εποχής.

Όμως, μόλις ένα μικρό ποσό δαπανήθηκε για τις ανάγκες της επανάστασης. Τα περισσότερα χρήματα δόθηκαν σε προμήθειες και στην προπληρωμή των τόκων ή σε παραγγελίες πολεμικού υλικού, που ποτέ δεν παραλάβαμε! Τότε, για την αποπληρωμή των δανείων υποθηκεύσαμε τα «εθνικά κτήματα», τη δημόσια περιουσία! Λίγα χρόνια μετά, το 1827, πτωχεύσαμε για πρώτη φορά!

Μήπως εντοπίζετε πολλές αντιστοιχίες με το σήμερα; Μήπως όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι; Ο Καρλ Μαρξ είχε πει πως «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Εμείς πάντως είμαστε ήδη στην τέταρτη επανάληψη του ίδιου έργου!