Ταμείο λοιπόν.
Να εξοφλήσω τον λογαριασμό. Κάθε επιταγή περιλαμβάνει και το κακό και το καλό. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Από τα λάθη μου βάζω μυαλό.
Από την προσωρινή ευφορία μου σαν γύφτικο σκεπάρνι κυκλοφορώ.
Κάθε πράξη, κάθε σχέση, κάθε στιγμή. Ακόμα και η οικονομική καταστροφή.
Το ταμείο διπλό.
Πώς λέμε Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ; Επιστήμονας ο πρώτος. Δολοφόνος ο δεύτερος.
Από την καταστροφή λοιπόν. Και δεν τα γράφω αυτά για να μας παρηγορώ. Μια σκέψη κάνω. Για υπαρξιακό προβληματισμό. Χάνω μέρος του μισθού μου. Τα δώρα μου. Την ασφάλειά μου. Ταυτόχρονα και αναγκαστικά επανεξετάζω τις προτεραιότητές μου. Τον κόσμο μου. Την εξάρτηση από τα υλικά αγαθά μου.
Τα πλαστικά όνειρά μου. Το χάρτινο αξιακό σύστημά μου, όπως:
Να βγάλω κι εγώ λεφτά όπως ο γείτονάς μου. Να κάνει πλαστική η γυναίκα μου να φαντασιώνομαι μια Μπάρμπι στην αγκαλιά μου. Να σφουγγαρίζει κάποια Φιλιππινέζα το διαμέρισμά μου. Να αγοράσω κι εγώ αυτοκίνητο σαν τα αφεντικά μου. Να παίξω στο Χρηματιστήριο να διπλασιάσω τα λεφτά μου. Να χτίσω πανωσήκωμα για τα παιδιά μου. Ν΄ αλλάξω την κουζίνα να μαγειρεύει πιο άνετα η πεθερά μου. Να πάω Μύκονο για το χατίρι της κοπελιάς μου. Να εξασφαλίσω μια άνετη ζωή για τα γεράματά μου. Ετσι όλα αυτά τα χρόνια πορευτήκαμε. Εμείς. Οι μικροί. Οι μικρομεσαίοι. Οι μεσαίοι. Οι ανεγκέφαλοι καρπαζοεισπράκτορες της κερδοσκοπικής μηχανής.
Αγοράζω. Τα χώνω. Και στιγμιαία απολαμβάνω. Τώρα όμως θα κοντύνω και προς τα μέσα θα κοιτάζω. Αντί με μαύρα δάκρυα να αναστενάζω καλύτερα την τράπουλα να ξαναμοιράσω. Χάνω από τη μια, κερδίζω από την άλλη,
την αυτογνωσία μου. Τα αισθήματά μου. Τους φίλους μου. Την οικογένειά μου. Την επικοινωνία με το περιβάλλον μου. Τη σεμνότητά μου. Την αγωνιστικότητά μου. Τη συνειδητότητά μου.
Στην άμμο έκτιζα τα χάρτινα παλάτια μου.
Στην καταστροφή θα κτίσω σε γερές βάσεις την ανθρωπιά μου.
Από τον Γολγοθά ο δρόμος για τα αληθινά όνειρά μου!
Δ।Δανίκας ΤΟ ΒΗΜΑ
``````````````````````````````````````````````````````````````
Το δικό μας ερώτημα αγαπητέ κύριε Δ।Δανίκα είναι και αφορά τους ανέργους και τα δύο εκατομμύρια και πλέον Έλληνες που δεν έχουν το πλεόνασμα στην καθημερινότητά τους (που τόσο γλαφυρά περιγράφετε)
για να το διαθέσουν στο βωμό της Τρόϊκας।
Σ’ αυτούς έγινε αναγκαστική κατάσχεση του μέλλοντός τους.
Υποθηκεύτηκαν οι προσδοκίες τους για μια καλύτερη μέρα επ’ αόριστον.
Κοπήκαν τα φτερά στους νέους για σπουδές, η επαγγελματική ανέλιξη στην Ελλάδα και δημιουργία οικογένειας.
Χάνονται σε βάθος χρόνου τα οράματα .
Από την μια μέρα στην άλλη αναβοσβήνει το πράσινο φως της ελπίδας για μετανάστευση σε άλλες πιο φιλόξενες πατρίδες.
Η ανασφάλεια του μέλλοντος τους αν συναντηθούν μαζί του μετά τα εξήντα πέντε τους έγινε μόνιμος σύντροφος των εν δυνάμει αυριανών συνταξιούχων πολιτών.
Πες τε μας λοιπόν ποια έξω-λογιστική μέθοδο να εφαρμόσουμε όλοι εμείς ώστε
το Ταμείο να μην είναι ΜΕΙΟΝ ????
Καλημέρα! Να γράφω ξέρω κι εγώ... δουλειά μου είναι. Να έρθει να μου τα πει ο κος Δανίκας και να με κοιτάζει στα μάτια αυτά που γράφει. Το γιατί, απλό: Σε λίγο είμαι άνεργη. Μπαίνει λουκέτο στην επιχείρηση μου. Μια θέση εργασίας που ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΝΕΙΣ, αλλά δημιούργησα για τον εαυτό μου και απασχόλησα κάποιους άλλους και τώρα χάνουμε όλοι οι εργαζόμενοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ένα γιο που έδωσε Πανελλαδικές κι αν μπει σε κάποια από τις Σχολές που δήλωσε δεν θα μπορώ να τον στηρίξω... Το παιδί και τόσα άλλα μαζί.. τι θα κάνουν σε μια Χώρα, της οποίας η κυβέρνηση μισεί τους πολίτες της; Που οι συνταξιούχοι πεινάνε και οι νέες γενιές μεταναστεύουν οσονούπω, η ανεργία πνίγει και τα μέτρα τους είναι απάνθρωπα για τους υπόλοιπους;
Δεν μηδενίζω κανέναν, αλλά μη με δουλεύουν άλλο και βαρέθηκα όλους του τύπου Δανίκα.
Και το ταμείο θα είναι μείον γιατί έφαγαν το υστέρημα του κόσμου, το υστέρημα μας για τις δικές τους πολυτελείς ζωούλες. Τέρμα δεν αναγνωρίζω τίποτα και κανέναν.
Να γράφω.. κι εγώ ξέρω. Δουλειά μου ΗΤΑΝ. Τώρα πια μόνο θα πράττω.
Όμορφη, πάμφωτη Κυριακή!
Στέλλα Μπάκνη
Αγαπητή κυρία Στέλλα Μπάκνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτρέψτε μου έστω και αντιδεοντολογικά να δώσω τον πρώτο λόγο στον «εαυτό μου»για να εκφράσει την ικανοποίηση του γιατί τιμήσατε με την παρέμβασή σας την σελίδα μου .
Διακαής είναι η επιθυμία μου τόσο εδώ όσο και στον http://ligery.pblogs.gr να διατυπώνονται απόψεις – για οποιοδήποτε θέμα,- του δικού σας επιπέδου .Που σημαίνει, αληθινές, τεκμηριωμένες, χωρίς ιδιαίτερη πολιτική ή άλλη σκοπιμότητα από αυτήν που πράγματι ευθαρσώς διατυπώνεται με την δική σας παρέμβαση.
Η τοποθέτησή σας δεν με εκφράζει μόνο ,αλλά με αφοπλίζει .
Πράγματι .Ποιός θα βρεθεί να δώσει μιαν όχι πολιτικάντικη, φιλολογική, θεωρητική απάντηση στα καυτά ερωτήματα που θέτετε και δεν είστε η μόνη σ αυτή την χώρα. ;
Επί της ουσίας , δεν είναι ο φυσικός αποδέκτης της διαμαρτυρία μας ο κύριος Δ.Δανίκας ο οποίος άλλωστε πρόλαβε την αντίδρασή μας λέγοντας :
«δεν τα γράφω αυτά για να μας παρηγορώ. Μια σκέψη κάνω. Για υπαρξιακό προβληματισμό.»
Σε επίπεδο υπαρξιακού προβληματισμού προσφέρεται η εκδοχή της «επικοινωνίας με το περιβάλλον μας, την σεμνότητά μας, την αγωνιστικότητά μας, τη συνειδητότητά μας.
Η πρόταση να κτίσουμε από την αρχή σε γερές βάσεις την ανθρωπιά μας και από τον Γολγοθά να πάρουμε τον δρόμο για τα όνειρά μας δεν είναι κακή ούτε ανέφικτη.
Επί του πρακτέου όμως η διαχείριση της καθημερινής πολύ δύσκολης βιωτής μας θα συμφωνήσω μαζί σας είναι πολύ δύσκολη. Μας προέκυψε από την μια μέρα στην άλλη αιφνιδιαστικά σχεδόν, απρόβλεπτα και απροειδοποίητα και έφερε την μεγάλη ανατροπή στο παρόν αλλά και στο μέλλον των περισσοτέρων από εμάς.
Και το πιο τραγικό είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε , δεν θεωρούμε ικανό πλέον κ α ν ε ν α ν πολιτικό ή κόμμα να μας βγάλει από αυτήν την πρωτοφανή οικονομική, πολιτική, ηθική κρίση.
Τι πιο απογοητευτικό ,πιο απαξιωτικό για έναν λαό με το Ιστορικό βάρος που φέρει στους ώμους του ;;;
ΥΓ: Παρακαλώ αν διατηρείτε σελίδα ενημερώστε με.
Αν όχι είναι απώλεια…
Θερμά ευχαριστώ και εύχομαι τουλάχιστον και πάνω απ’ όλα Υγεία σε σας και την οικογένειά σας.
Καλή σου μέρα πατρίδα.ΠΕΙΡΑΙΑΣ είπες,έτσι;Αυτά τα καθημερινά λέγαμε χθες σε μια συντροφιά.Να κόψουμε,να κόψουμε από τι;Πώς τους πέρασε η ιδέα ότι ήμασταν, οι σπάταλοι που κακομάθαμε, που ξοδεύαμε για διακοπές, για ταξίδια, για λούσα, για διασκέδαση, για καινούργια αυτοκίνητα, ότι όλοι δεν κάναμε τίποτε άλλο από shoping νυχθημερών.Πώς, που να πάρει και να σηκώσει, νόμισαν ότι όλοι προγραμματίσαμε τις ζωές μας σύμφωνα με το life stile και τις επιταγές του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλεγε ένας φίλος στην συντροφιά μας, που χρειάστηκε να φτάσει στα 50 του για να μπορέσουν να πάρουν δάνειο και να φτιάξουν ένα σπιτικό να ζουν αξιοπρεπώς.Που όπως έλεγε, ζήτημα είναι να έχει πάει στη ζωή του, των 52 χρόνων ,10 φορές για διακοπές.Που όπως περιγράφει και η ΑΝΩΝΥΜΗ φίλη,έτσι και ο δικός μας, έχοντας με αίμα στήσει μια βιοτεχνία είναι σήμερα τρομοκρατημένος για το τι θα του συμβεί σε λίγο καιρό.
Χαρακτηριστικά έλεγε.Από που να αρχίσω να μην πληρώνω; Τι να κόψω εκτός από τον σβέρκο μου.Να σταματήσω να πληρώνω το ΤΕΒΕ;
ή μήπως να μην πληρώσω τις ΔΕΚΟ; Μήπως να μην πληρώσω το δάνειο;η μήπως να σταματήσουμε να τρώμε;Αυτά είναι τα έξοδά μας, από που να κόψω; Το μόνο χωρίς επιπτώσεις, είναι να κόψω τον σβέρκο μου.Αυτά έλεγε ο φίλος ο Θανάσης και μεις από κει που είχαμε πιάσει μια κουβέντα στην ουσία ακαδημαϊκή μείναμε να τον κοιτάμε, μην ξέροντας τι να πούμε γιατί το πρόβλημα που εκτός από οξύ,τρομακτικό, εφιαλτικό ήταν και δίπλα μας το αγγίζαμε και μας άγγιζε.
Επειδή διέκρινα και στην σελίδα σου μιαν ιδιαίτερη ευαισθησία θα θεωρήσω ότι απευθύνομαι σε μια αισθητή παρουσία γένους θηλυκού(?) γιατί όχι θα μου πείς , αφού και οι δυο ξέρουμε ότι τα αρσενικά κατά βάθος είναι πολύ πιο ευαίσθητα όντα από τα θηλυκά…Βρες άκρη τώρα πατρίδα….
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραδέχομαι ότι δεν επέτρεψα στην μιζέρια και την τσιγκουνιά να με πείσουν ότι των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν σπατάλησα, δεν ξεπέρασα τα μέτρα μου, δεν χρεώθηκα λεφτά και έννοια για λούσα, ταξίδια, διασκεδάσεις και ότι άλλο επιτάσσει το life style. Θεωρώ ότι έτσι κάπως είναι ο μέσος Έλληνας κι όλες αυτές οι ενοχές που προσπαθούν να μας φορτώσουν σε ατομικό επίπεδο περί σπατάλης κ.λ.π. είναι παραμύθια της Χαλιμάς.
Οι ( άνθρωποι ?) μεθόδευσαν την χρεωκοπία της χώρας μας προ πολλού. Και κείνο που δεν θα συγχωρήσω ποτέ σαν Ελληνίδα είναι ότι βρέθηκαν Έλληνες πολιτικοί οι οποίοι χάρη του πολιτικού κόστους μπήκαν στο παιχνίδι αυτής της μεθόδευσης και δεν ύψωσε κανείς τους ένα πόντο ανάστημα να τραβήξει χειρόφρενο σε αυτήν την ξέφρενη οικονομική πορεία. Να εμποδίσει ή έστω και να αναστείλει αυτήν την εξέλιξη που μας έφερε προ τετελεσμένων γεγονότων. Γεγονότα που τα φορτώνονται τώρα οι μέσοι Έλληνες όπως ο φίλος της συντροφιάς σας και του συντρίβουν την ζωή.
Το τρομερότερο είναι η ανασφάλεια που διακατέχει όλους μας για το εγγύς ή προσεχές μέλλον.
Η μεσαία λεγόμενη τάξη , η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας καλείται να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της χρεωκοπίας , με ανυπολόγιστη ,για το σύνολο ,κακουχία που πράγματι αγγίζει παραμετρικά τον καθένα μας.
Καλό μας βράδυ και ευχαριστώ ιδιαίτερα για την παρουσία σου
Λυγερή μου δεν μας τα λέει καλά ο σύντροφος της πρώην συντρόφου!Προφανώς κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια!Εμείς ούτε Φιλιππινέζες ονειρευτήκαμε,ούτε Μπάρμπι,ούτε διακοπές με μωρά στη Μύκονο,ούτε κουζίνα σούπερ για την πεθερά,ούτε...,ούτε...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για αυτογνωσία,εγκράτεια,ανθρωπιά,σεμνότητα,αισθήματα κλπ διαθέταμε και πριν μας λείψουν τα λεφτά,δεν περιμέναμε την κρίση για να τ' ανακαλύψουμε.Πάντως καλού κακού όσο έχει ακόμα χρήματα ας αγοράσει κανένα ζευγάρι μπρατσάκια γιατί σε λίγο θα τα χρειαζόμαστε και στη στεριά!
Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα!
Zeidoron
ΑπάντησηΔιαγραφήMα ακόμη και αν απευθύνεται μόνο σε αυτούς τους νέο-Έλληνες ( δεν είναι λίγοι εδώ που τα λέμε) δεν ρίξανε αυτοί έξω τον προϋπολογισμό του κράτους. Αυτοί είναι υπεύθυνοι και άξιοι των επιλογών τους και ουδόλως μας ενδιαφέρουν οι εκπτώσεις που θα υποχρεωθούν να κάνουν στην ζωή τους ( αν τις κάνουν ).
Εμείς αγγίζουμε και μας αγγίζει το δράμα των περισσοτέρων. Μισθωτών, συνταξιούχων ,επαγγελματιών, βιοτεχνών. Του εμπορικού κόσμου. Γιατί όλες αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες συνδέονται αλυσιδωτά μεταξύ τους .
Η οικονομική κακουχία της μιας επιρηάζει κάθετα και καταλυτικά την άλλη.
Επειδή κατά βάθος πιθανόν αυτο-λογοκρίνεται ο "σύντροφος"(μιλιά η σύντροφος έ;;) έδωσε την εξήγηση ότι όλα τα προαναφερόμενα είναι περισσότερο "προβληματισμοί σε υπαρξιακό επίπεδο" και λιγότερο ρεαλιστικές τοποθετήσεις, ή οδηγίες προς ναυτιλομένους...
Εμάς όμως μας έδωσε το ερέθισμα να στήσουμε αυτήν την συζήτηση ρεαλιστικά ,όπως την ζούμε στο πετσί μας δηλαδή.
Παρ' όλα αυτά όμως θα συμφωνήσω μαζί του (γι αυτό άλλωστε επέλεξα το άρθρο του ) ότι το μόνο σωσίβιο που μας σώνει στην φουρτούνα που μας βρήκε στην στεριά είναι το καταφύγιο στις Αξίες μας.Στην ψυχραιμία. Στην προσγείωση. Στην ολιγάρκεια.Στην οικογενειακή μας σύμπνοια και Αγάπη.
Και πάνω απ' όλα "να μας έχει ο Θεός καλά Δημήτρη μου."
Καλή σου μέρα και καλή μας εβδομάδα
Γεια σου Πατρίδα.Λοιπόν Λυγερή ούτε που μπορείς να φανταστείς τι προέκυψε από την συνάντησή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκου την ιστορία.Μπλοκάρω από τα τέλη του Απρίλη.Τυχαίνει να είμαι Πολιτικό ον που θα λέγαμε.Φύση και θέση.Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που όλοι οι φίλοι συνομιλητές στο μπλογκ μου, με θεωρούσαν ΑΝΤΡΑ ! Κάποιες φορές όμως αναρτούσα και κείμενα με ποιο φιλολογικό περιεχόμενο.Πρέπει να σου πω βέβαια ότι ποτέ δεν χρησιμοποιούσα θηλυκό ή αρσενικό πρόσημο.Παρ΄όλα αυτά από ένα σημείο και μετά άρχισα να αναρωτιέμαι.Τι στο καλό δεν καταλαβαίνουν, αυτά είναι κείμενα και συναισθήματα, που μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να έχει.
Πλάκα στην πλάκα άρχισα να έχω κρίση ταυτότητας,που λέμε.Σκεφτόμασταν στο σπίτι, ότι στο τέλος θα συμπεράνουν ότι ανήκω στο τρίτο φύλλο και γελούσαμε ψάχνοντας τρόπο να το πω. Ώσπου σου έγραψα το σχόλιο και εσύ με μια ματιά που έριξες, μου πέταξες στα μούτρα το γένους θηλυκού.Έτσι πήρα απόφαση και στην επόμενη ανάρτησή μου έβαλα το θηλυκό γένος σε δύο επίθετα, σκόρπια.Τα διάβασε λοιπόν μια φίλη που μιλάμε συχνά και από κει και πέρα πήγαινε μέχρι το blog μου να δεις την πλάκα που έγινε.
Αυτό είναι ο Πειραιάς παιδί μου.
Καλό ξημέρωμα.
black bedlam.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα βιαστικό πέρασμα ,να δω τους φίλους εδώ για μια καληνύχτα και με ξενύχτησες Εσύ.
Πράγματι το θέμα είχε πολύ ενδιαφέρον. Βέβαια έχεις και καλή παρέα. Αξιόλογους συνομιλητές...
Όχι πως θα το πω, αλλά στην αίσθηση μου έχω περισσότερη εμπιστοσύνη από την κρίση μου.
Και καθόλου δεν μ'εντυπωσιάζει που "η αίσθηση" άναρχη κυκλοφόρησε στον αέρα και μεταδόθηκε από καρδιά σε καρδιά.....Ψιλά γράμματα αυτά αγαπητή μου, δεν χειροπιάνονται πως να τα εξηγήσει κανείς;
Εκείνο όμως που εγώ παρα-κράτησα είναι η εξαιρετική ποιότητα του περιεχομένου των εγγραφών σου. Γι αυτό και γω πέρασα την σελίδα σου στα αριστερά μου για να μην χάνω καμία ανάρτηση.
Γι απόψε καληνύχτα κι αύριο με το καλό ωραία μου Κυρία !!!