Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

δέκα χρόνια Μοναξιά !!!



Σημαντική η πληροφόρηση από την επιστημονική σελίδα  του ΒΗΜΑΤΟΣ  που ακολουθεί.
Ποια αίσθηση, ποια γεύση όμως  μας αφήνει ;;;

Τι άλλαξε μέσα σ’ αυτά τα δέκα χρόνια επιστημονικών   επιτευγμάτων κι ανθρώπινων κατακτήσεων;;;

Νοιώσαμε  ασφαλέστεροι πάνω στην Γη ;
Τύχαμε παγκοσμίως του αγαθού της Ειρήνης;
Γλυτώσαμε από τον εφιάλτη των πολέμων;
Αποκτήσαμε όλοι  οι άνθρωποι, ισότιμη πρόσβαση στην Υγεία, την Παιδεία, την Εργασία ;;


Πάψανε οι λαοί  ν’ αποδεκατίζονται από πείνα δίψα, εκδικητικές αρρώστιες  σε χώρες  που δεν  τις επισκέφτηκε ακόμη ο Θεός ,μόνο κάποιες φιλανθρωπικές οργανώσεις  υπερασπίζονται  εκεί την ανθρωπιά  τους ;;;

Ήλθαμε ποιο κοντά ο ένας  στον άλλο;;;

Τι άλλαξε μέσα σ’ αυτά τα δέκα χρόνια της «απελπιστικής μοναξιάς» του ανθρώπου, μέσα σε ένα διεθνές  περιβάλλον που δεν ευνοούνται και δεν ευδοκιμούν  δεσμοί αλληλοσεβασμού, αλληλεγγύης, εθνικής κυριαρχίας και αυτοδιάθεσης;;  Που τα ανθρώπινα δικαιώματα σχεδιάζονται επί χάρτου ενώ επί της ουσίας  συντάσσονται για να καταπατούνται  από τους ισχυρούς στο βωμό της κερδοσκοπίας του πάσης φύσεως κέρδους , με κορύφωση την παντοδυναμία του χρήματος;;;;
`````````````````````````````````````````````````````````````

10 χρόνια ΒHMAScience

Για τα δέκατα γενέθλια του ΒΗΜΑScience κάναμε ένα ταξίδι στον χρόνο. Και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας! Τα άλματα που έχουν συντελεστεί είναι δυσθεώρητα και η ζωή μας άλλαξε με ταχύτητα ταινίας. Τα 10 χρόνια αυτά μοιάζουν σαν... 100!






Ιλιγγος! Είναι η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει αυτό που νιώσαμε συλλέγοντας τις σημαντικότερες επιστημονικές ανακαλύψεις της τελευταίας δεκαετίας, με αφορμή το αφιέρωμα που κρατάτε στα χέρια σας. Ιλιγγος μπροστά στα τόσα επιτεύγματα και ανόθευτη έκπληξη για το πόσο άλλαξε η ζωή μας χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε... Πριν από μόλις οκτώ χρόνια δεν υπήρχε Facebook και οι ταμπλέτες ήταν όνειρο στη φαντασία κάποιου σχεδιαστή. Οι θεωρίες του Αϊνστάιν έπρεπε να περιμένουν ως πέρυσι για να βρουν επιβεβαίωση με τον εντοπισμό του περίφημου σωματιδίου Higgs και το μεγαλύτερο μηχάνημα στον κόσμο, ο επιταχυντής του CERN, ήταν πριν από 10 χρόνια μια τρύπα στα σωθικά της Ελβετίας.


Η νανοτεχνολογία ήταν «μωρό», δεν υπήρχε το γραφένιο ούτε τρισδιάστατοι εκτυπωτές. Κανείς δεν μιλούσε τότε για επαναπρογραμματιζόμενα βλαστικά κύτταρα και για εμβόλια κατά του καρκίνου, ούτε έκλεινε ραντεβού για ρομποτικές επεμβάσεις. Το λίπος ήταν μόνο εχθρός μας και δεν ταΐζαμε με προβιοτικά τα βακτήρια στο έντερό μας. Οι «χαμένοι κρίκοι» της εξέλιξής μας ήταν ακόμη... χαμένοι και το κλίμα - είναι η αλήθεια - δεν έμοιαζε τόσο απειλητικό. Αν σήμερα ξυπνούσαμε σε μια μέρα του 2003 θα δυσκολευόμασταν να προσαρμοστούμε. Ευτυχώς το BHMAScience είναι εδώ και έχει όλα τα επιστημονικά άλματα «φακελωμένα»!

Διαβάστε τα παρακάτω άρθρα:

Ξαναγράψαμε  τους νόμους της Φυσικής

Βρήκαμε τους προγόνους μας

Φέραμε το Διάστημα πιο... κοντά

Είδαμε τον κρυμμένο μας εαυτό

Ξαναχτίσαμε το ανθρώπινο σώμα

Νικήσαμε ασθένειες

Ανακαλύψαμε... τα ζώα

Ανασυνθέσαμε την ύλη

Μετακομίσαμε στις... οθόνες!

Τρυπώσαμε στον εγκέφαλο - και τον μιμηθήκαμε

Διαλύσαμε το κλίμα

Δαμάσαμε - κάποιες - μορφές ενέργειας

Γράψαμε νέα ρεκόρ

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

H Θητεία...


"Στον Πηγαιμό για την Ιθάκη," είναι Αρχή μας να μην  προβάλλουμε πολιτικούς.
Οι εγγραφές μας δεν έχουν κομματικό χαρακτήρα .
Οι πολιτικές  επιλογές  και συμπεριφορές, είναι αυτές που μας απασχολούν. Αυτές μας νοιάζουν, αυτές μας πονάνε, αυτές είναι που μας αδικούν. 

Σήμερα κάνουμε μιαν εξαίρεση στο πρόσωπο του Jose “Pepe” Mujica, του πρόεδρου της Ουρουγουάης.

Ο βίος και η πολιτεία του μας εντυπωσίασε και θελήσαμε να τον  αποτυπώσουμε στο θεματοφυλάκιο των Αξιών του Πηγαιμού της Ψυχής μας
Ο  "Βίος" που δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ..."Θητεία" του καθενός μας  στην Ζωή, την Κοινωνία, την  Πατρίδα,την Οικογένεια.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ  ΧΡΟΝΙΑ ,ΑΞΙΑ  "ΘΗΤΕΙΑ"  ΑΝΘΡΩΠΟΙ 
ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ

```````````````````````

Τα 15 διδάγματα από τον πιο φτωχό πρόεδρο του κόσμου


Η θητεία του Jose “Pepe” Mujica, του πρόεδρου της Ουρουγουάης, τελείωσε. Θα μείνει στην ιστορία για την ασυνήθιστη ειλικρίνειά του, την ηγετική του φυσιογνωμία και τις ρητορικές του ικανότητες. Κυρίως όμως, θα τον θυμούνται για την ικανότητά του να μετατρέπει τις ιδέες του σε πράξεις.
Ο πιο φτωχός πρόεδρος στον κόσμο, ζούσε σε ένα μικρό σπίτι, σε μία φάρμα, με ένα υπνοδωμάτιο μαζί με τη γυναίκα του, τη Lucia Toplansky και τα σκυλιά του (μεταξύ αυτών και τη Manuela η οποία μετά από ένα ατύχημα έχει μείνει με τρία πόδια).
O Mujica έδινε το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπίες, ηγήθηκε δίνοντας το παράδειγμα σε μία εποχή λιτότητας και κέρδισε την διεθνή καταξίωση γιατί προώθησε πολιτικές εξαιρετικά φιλελεύθερες, για τη χρήση της κάνναβης, τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, τις εκτρώσεις, και ενάντια στην υπερκατανάλωση.
Εδώ, συγκεντρώσαμε κάποια από αυτά που είπε στη θητεία του. Ο πρόεδρος των φτωχών, που πέρασε 14 χρόνια φυλακισμένος και αρκετό χρόνο της ζωής του στην απομόνωση, στον πάτο ενός πηγαδιού, μιλά:
1. Για τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις

Έχω δει την άνοιξη που τελείωσε με μία φρικτή βαρυχειμωνιά.
Εμείς, οι άν
θρωποι, είμαστε αγελαία όντα. Δε μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας. Ζούμε σε εξάρτηση με την κοινωνία. Είναι ένα πράγμα να ρίξεις μία κυβέρνηση ή να φτιάξεις ένα οδόφραγμα και είναι κάτι τελείως διαφορετικό να δημιουργήσεις ή να κτίσεις μία καλύτερη κοινωνία. Μία κοινωνία χρειάζεται οργάνωση, πειθαρχία και δουλειά σε βάθος χρόνου. Μην τα μπερδεύουμε λοιπόν αυτά τα δύο. Θέλω να κάνω το εξής ξεκάθαρο:
Μου αρέσει αυτή η νεανική ενέργεια και ο αυθορμητισμός, αλλά νομίζω ότι δε θα οδηγήσει πουθενά εάν δεν ωριμάσει”.
2. Για τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας
Ερωτώμενος σχετικά με την αντίθεση σχετικά με τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας, είπε:
“Πάντα έτσι συμβαίνει με τις αλλαγές. Το 1913, καθιερώσαμε το δικαίωμα στο διαζύγιο για τις γυναίκες της Ουρουγουάης. Ξέρετε τι λέγανε τότε; Ότι ο θεσμός της οικογένειας θα εξαφανιστεί. Ότι αυτό θα είναι το τέλος των καλών τρόπων και της κοινωνίας. Πάντα θα υπάρχει μία συντηρητική και πιο παραδοσιακή αντιμετώπιση των πραγμάτων, που θα κτίζει πάνω στο φόβο για την αλλαγή. Όταν ήμουνα νέος και πήγαινα να χορέψω στα κλαμπ της εποχής, έπρεπε να φοράμε κουστούμια και γραβάτες. Αλλιώς, δε μας άφηναν να μπούμε. Δε νομίζω πως σήμερα στα πάρτι της νεολαίας κάτι τέτοιο ισχύει”.
3. Για τον υλισμό
“Έχουμε θυσιάσει τους παλιούς άυλους θεούς, και τώρα, έχουμε κάνει κατάληψη στο ναό του Θεού της Αγοράς. Αυτός ο θεός που οργανώνει την οικονομία, την πολιτική, τις συνήθειές μας, τις ζωές μας, και μας παρέχει πιστωτικές κάρτες και επιτόκια, λες και εκεί βρίσκεται η ευτυχία”
“Μοιάζει σα να έχουμε γεννηθεί μονάχα για να καταναλώνουμε και να καταναλώνουμε. Και όταν δε μπορούμε πλέον να καταναλώσουμε, νοιώθουμε τη ματαίωση και υποφέρουμε από τη φτώχεια και αυτό-περιθωριοποιούμαστε”
4. Για την παγκόσμια κατανάλωση
“Μπορούμε πλέον να ανακυκλώνουμε σχεδόν τα πάντα. Εάν ζούσαμε με αυτά που έχουμε, εάν ήμασταν επαρκείς, και οι 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο θα είχαν όλα όσα χρειάζονται. Προς τα εκεί θα έπρεπε να κατευθύνονται οι παγκόσμιες πολιτικές. Αλλά σκεφτόμαστε ως άνθρωποι και χώρες και όχι ως είδος”
5. Για το δικαίωμα στην έκτρωση και τον γάμο ομόφυλων
“Εφαρμόσαμε μία πολύ απλή αρχή: Αναγνωρίσαμε τα γεγονότα. Η έκτρωση είναι τόσο παλιά όσο ο κόσμος. Ο γάμος μεταξύ ομόφυλων, επίσης. Είχαμε τον Ιούλιο Καίσαρα, τον Μεγάλο Αλέξανδρο, η ομοφυλοφιλία δεν είναι σημείο των μοντέρνων καιρών μας, είναι πολύ πιο παλιά από ότι νομίζουμε. Είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα που υπάρχει. Για εμάς, το να μη την νομιμοποιούμε θα ήταν σα να βασανίζουμε άσκοπα αυτούς τους ανθρώπους”
6. Για το τέλος των συγκρούσεων
Όταν ερωτήθηκε για το κατά πόσο η Ουρουγουάη θα μπορούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες τις για να λήξει η 50ετής πόλεμος στην Κολομβία μεταξύ κυβέρνησης και ανταρτών, είπε:
“Από μακριά, μοιάζει σαν ένας πόλεμος δίχως λύση και σαν μία μακριά θυσία για ολόκληρη τη χώρα. Οπότε, όταν παρουσιάζεται ένας πρόεδρος που προσπαθεί να ανοίξει ένα μονοπάτι που μπορεί να οδηγήσει στην ειρήνη, νομίζω πως αξίζει να τον υποστηρίξουμε. Γιατί υπάρχει πολύς πόνος, και αν προσπαθήσουν να ανταποδώσουν όλοι αυτό τον πόνο, αυτός ο πόλεμος δε θα τελειώσει ποτέ. Αλλά υπάρχει μία ευκαιρία. Θα ένιωθα πολύ εγωιστής εάν δε βοηθούσα με οποιοδήποτε τρόπο μπορώ”.
“Η βοήθεια δε σημαίνει επέμβαση. Δε θα αναμειχθώ εάν δε με καλέσουν. Αλλά αν μπορώ να λειτουργήσω ως ένας μεσάζοντας με την εμπειρία που έχω, τότε θα ενθαρρύνω τη συμμετοχή στο διάλογο μεταξύ κυβέρνησης και ανταρτών. Των ανταρτών που έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους, και έχουν τους δικούς τους βάσιμους φόβους. Νομίζω πως όλοι στη Λατινική Αμερική πρέπει να βοηθήσουμε.”
7. Για το ότι παρέμεινε σεμνός παρά την θέση εξουσίας που κατέχει
“Μόλις οι πολιτικοί αρχίζουν να σκαρφαλώνουν στην ιεραρχία, ξαφνικά αισθάνονται σαν βασιλιάδες. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι όσοι προασπίζονται τη δημοκρατία βρίσκονται στον κόσμο για να διασφαλίσουν ότι κανείς δε θα είναι πιο ίσος από τους άλλους”. Σχετικά με τα μεγέθη των γραφείων και των σπιτιών που δίνονται σε πολιτικούς με αξιώματα, τα θεωρεί απομεινάρια της φεουδαρχίας: “Χρειάζεσαι ένα παλάτι, κόκκινα χαλιά και πολλούς υπηκόους να σου λένε, “μάλιστα, κύριε”. Όλα αυτά είναι φρικτά”
8. Για την αναδιανομή του πλούτου
“Οι επιχειρήσεις θέλουν απλά να αυξάνουν τα κέρδη τους: είναι στο χέρι της κυβέρνησης να διασφαλίσει ότι αρκετά από αυτά τα κέρδη θα αναδιανεμηθούν ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν λεφτά για να αγοράσουν τα προϊόντα τα οποία παράγουν. Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο εδώ – όσο λιγότερο φτώχεια υπάρχει, τόσο περισσότερο ανθεί το εμπόριο. Η πιο σημαντική επένδυση είναι στους ανθρώπινους πόρους”
9. Για τα γηρατειά
“Αυτό που είναι λυπηρό είναι ότι ένας 80χρονος παπούς πρέπει να είναι ο πιο ανοιχτόμυαλος. Οι γέροι δεν είναι γέροι εξαιτίας της ηλικίας τους, αλλά εξαιτίας αυτών που έχουν στο κεφάλι τους. ”
10. Για την εξάρτηση
“Χειρότερο από τα ναρκωτικά είναι η διακίνηση των ναρκωτικών. Πολύ χειρότερο. Τα ναρκωτικά είναι η αρρώστια και δεν πιστεύω ότι υπάρχουν καλά ναρκωτικά ή ότι η μαριχουάνα κάνει καλό. Ούτε τα τσιγάρα κάνουν καλό. Καμία εξάρτηση δεν είναι καλή. Συμπεριλαμβάνω και το αλκόολ. Η μόνη καλή εξάρτηση είναι ο έρωτας. Ξεχάστε όλα τα υπόλοιπα”
11. Για το ότι τον αποκαλούν τον φτωχότερο πρόεδρο στον κόσμο
“Δεν είμαι ο φτωχότερος πρόεδρος. Ο φτωχότερος είναι αυτός που χρειάζεται πολλά για να ζήσει. Η ζωή μου είναι το αποτέλεσμα των τραυμάτων μου. Είμαι ο γιος της ιστορίας μου. Υπήρχαν εποχές όπου για να είμαι χαρούμενος δε χρειαζόμουν τίποτα παραπάνω παρά ένα στρώμα για να κοιμηθώ”
12. Για το ότι δωρίζει το 90% του μισθού του
“Έχω ένα τρόπο ζωής που δεν πρόκειται να τον αλλάξω επειδή είμαι πρόεδρος. Κερδίζω περισσότερα από όσα χρειάζομαι, ακόμα και αν αυτά τα χρήματα δεν ήταν αρκετά για άλλους προέδρους. Για μένα, το να είμαι πρόεδρος δεν είναι θυσία, είναι καθήκον”
13. Για τους στόχους του για την Ουρουγουάη
“Ο στόχος μου είναι να πετύχω τη μείωση της αδικίας στην Ουρουγουάη, να βοηθήσω τους πιο ευάλωτους και να αφήσω μία παρακαταθήκη πολιτική, έναν τρόπο για να οραματιζόμαστε το μέλλον το οποίο θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλοι που θα έρθουν να πάρουν τη θέση μου. Δεν υπάρχει τίποτα που να έχει μικρή διάρκεια. Αυτό που θέλω είναι να αγωνιστώ για το κοινό καλό. Η ζωή, ξέρετε, περνάει γρήγορα. Ο μόνος τρόπος για να παρατείνεις τη ζωή σου είναι άλλοι να συνεχίσουν τη δουλειά που εσύ έχεις ξεκινήσει”.
14. Για την εμπειρία του να είναι πρόεδρος
“Ο πρόεδρος είναι ένας υψηλός αξιωματούχος που εκλέγεται για να πραγματοποιεί μία λειτουργία. Δεν είναι βασιλιάς, δεν είναι θεός. Δεν είναι κάποιος σαμάνος σε κάποια φυλή ώστε να γνωρίζει τα πάντα. Είναι ένας δημόσιος υπάλληλος που ζει για να εξυπηρετεί τους πολίτες. Νομίζω ότι ο ιδανικός τρόπος ζωής για έναν πρόεδρο είναι να ζει όπως η πλειοψηφία του κόσμου για τον οποίο εκλέχθηκε να υπηρετήσει”
15. Για το μυστικό της ευτυχίας

“Να ζεις σύμφωνα με τα πιστεύω σου. Να είσαι ο εαυτός σου και να μην προσπαθείς να επιβάλεις τα κριτήριά σου στους υπόλοιπους. Δεν περιμένω από τους άλλους να ζουν όπως εγώ. Θέλω να σέβομαι την ελευθερία των άλλων ανθρώπων, αλλά προασπίζομαι τη δική μου ελευθερία. Και αυτό έρχεται με το να έχεις το θάρρος να λες αυτό που πιστεύεις, ακόμα και όταν δε μοιράζονται την οπτική σου”

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

"Eξέχουσα Συμπεριφορά !!!!!!


Μετάλλια,βραβεία  διακρίσεις αποδίδονται για χίλιους δυο λόγους .
Για "εξέχουσα όμως συμπεριφορά ",δεν το έχουμε ξανακούσει. Σίγουρα είναι μια πρωτοτυπία ....Μια ανθρωποκεντρική διάκριση από αποδόθηκε σε μιαν Ελληνοπούλα μόλις 14 ετών.

Η ομογενής μαθήτρια από την Αυστραλία που σαρώνει τα παγκόσμια βραβεία

  και συμμετέχει σε όλες τις σχολικές δραστηριότητες τόσο στο ελληνικό όσο και στο αγγλικό γυμνάσιό της.

Η Ελένη-Πηνελόπη μετανάστευσε από την Ελλάδα στην Αυστραλία όταν ήταν 8 ετών, μη γνωρίζοντ
Η Ελένη-Πηνελόπη Τσολακίδου, μόλις 14 ετών, ομογενής μαθήτρια στο Κουίνσλαντ κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο παγκοσμίως στην ελληνική γλώσσα, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, στον παγκόσμιο διαδικτυακό διαγωνισμό Language Perfect World Championships 2014.

Ο διαγωνισμός διήρκεσε 10 ημέρες. Η Ελένη-Πηνελόπη κατάφερε να καταλάβει την πρώτη θέση, συναγωνιζόμενη 300.000 μαθητές από 1.200 σχολεία ανά τον κόσμο. Μετέφρασε χιλιάδες λέξεις από τα Ελληνικά στα Αγγλικά και αντιστρόφως, με τη σωστή ορθογραφία παραδίδοντας εγκαίρως τις σχολικές της εργασίες και παρακολουθώντας ανελλιπώς τις εξωσχολικές της δραστηριότητες.

Η Ελένη-Πηνελόπη διακρίθηκε, επίσης, με βραβείο καλύτερης επίδοσης στο μάθημα της Μουσικής (music extension) καθώς παίζει πιάνο, κιθάρα και ukulele. Η ίδια έλαβε ακόμη μέρος στις εξετάσεις μουσικής ΑΜΕΒ (Australian Music Examinations Board), αναγνωρισμένες από τα υπουργεία Παιδείας Κουίνσλαντ και Νέας Νότιας Ουαλίας καθώς και το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης (University of Melbourne), πετυχαίνοντας κορυφαίους βαθμούς.

Οι διακρίσεις της Ελένης -Πηνελόπης δεν τελειώνουν εδώ, καθότι έλαβε και το βραβείο της καλύτερης μαθήτριας στην Ιταλική γλώσσα, την οποία διδάσκεται για δύο έτη στο σχολείο της. Η έκπληξη της βραδιάς, όμως, ήταν η απονομή του Μεταλλίου ως καλύτερη μαθήτριας της 9ης τάξης του αγγλικού σχολείου που φοιτά, ανάμεσα σε 500 μαθητές και μαθήτριες σε σύνολο 16 τμημάτων. Το μετάλλιο της απονεμήθηκε για  εξέχουσα συμπεριφορά  και, προπάντων, για την υψηλότερη διάκριση βαθμολογίας σε όλα τα σχολικά μαθήματα, επιτυγχάνοντας πολλές VHA (Very High Achievement).

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά είναι πρόεδρος του τμήματος της τάξης στο σχολείο της και συμμετέχει σε όλες τις σχολικές δραστηριότητες τόσο στο ελληνικό όσο και στο αγγλικό γυμνάσιό της.

Η Ελένη-Πηνελόπη μετανάστευσε από την Ελλάδα στην Αυστραλία όταν ήταν 8 ετών, μη γνωρίζοντας την αγγλική γλώσσα. 


πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Προσανατολισμοί....





Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά

Έκθεση Νεφέλης, τρίτη τάξη Δημοτικού με θέμα τύπου επαγγελματικό προσανατολισμό. Στο καταπιεστικό αυτό και ψυχοφθόρο θέμα, λοιπόν, το μικρό θαύμα με τα ροδαλά μαγουλάκια απαντά: ” Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ευτυχισμένη!”. Χαρές η μάνα της το μεσημέρι που γύρισε, καμάρι και κλάμα, ούτε στα βαφτίσια της τόσο! Το παιδί της έχει κατακτήσει το αληθινό νόημα της ζωής! Χαρές και η δασκάλα την άλλη μέρα: εκτός θέματος χαρακτηρίστηκε η έκθεση με συνοπτικές διαδικασίες. Λες και το ουσιαστικό είναι μόνο το επάγγελμα στη ζωή μας, ενώ η κατάκτηση της ευτυχίας το πιο απλό πράγμα στον κόσμο!
Από κάποια παιδικά όνειρα και σχέδια ξεκινάς και καταλήγεις πατημένα σαράντα κοιτάζοντας πίσω από την κουρτίνα με τρόμο. Την εφηβική σου μανία να έχεις κοντά σου μόνο όσους θα σε κάνουν να νιώθεις ξεχωριστή!Τι έγινε το όνειρο να κατακτήσεις την ευτυχία; Πώς έγινε και έγινε ”ολική αναισθησία” στη σκέψη σου; Δεν είσαι πια παιδί και ήδη εδώ και καιρό σου μιλάνε στον πληθυντικό. Ναι, σε σένα μιλάνε, μην κοιτάς πίσω! Καλώς τες και τις πρώτες άσπρες τρίχες. Είναι η πρώτη φορά που σε απασχολούν τόσο σοβαρά τρίχες! Οι λογαριασμοί τρέχουν, δρομείς, να τους πάρει η ευχή, οι υποχρεώσεις δεν είναι, για να σου ανεβάζουν τους παλμούς και την αδρεναλίνη, αλλά για να σου θυμίζουν ότι μεγάλωσες. Και συ εκεί να σκέφτεσαι αν έγινες τελικά ευτυχισμένος,όταν το ”θαύμα με τα μάγουλα” που λέγαμε, σου τραβά το μανίκι. Και ενώ ετοιμάζεσαι να γίνεις καλύτερος από τον Μέσι και το βλέπεις σαν ”τη στρογγυλή θεά”, σκύβεις και το φιλάς με πάθος και τρέλα!… Επειγόντως να ανοίξει κάποιος ένα παράθυρο, να μπει καθαρός αέρας!

Η ευτυχία δεν έχει αρχή, ούτε τέλος, δεν έχει ποσότητα, δεν μετριέται, είναι εντελώς υποκειμενική, αλλά έχει κάποιες σταθερές, που όταν τις προσεγγίσεις, πλησιάζεις και την ίδια. Οι στιγμές, για παράδειγμα. Όχι όλες οι στιγμές, αλλά αυτές που δικαιωματικά περνούν στην αιωνιότητα και σε κάνουν να νιώθεις μικρός Θεός. Δε μιλάμε για κάτι περίπλοκο και σύνθετο, αλλά για ό,τι κάνει την ψυχούλα του καθενός να αγαλλιάζει: ένα βλέμμα στο σκοτάδι, δυο χέρια που κρατούν τα δικά σου, μια ζακετούλα που έρχεται ουρανοκατέβατη στην πρώτη ψύχρα του Φθινοπώρου, ένας συγκλονιστικός καυγάς και μετά αγκαλιές και δάκρυα συγνώμης…ό,τι σου θυμίζει ότι είσαι άνθρωπος με συναισθήματα και ανάγκες.
Συχνά και από άμυνα γυρίζεις στην πρώτη σου νιότη, τότε που δε δεχόσουν εντολές ούτε από τον ίδιο τον Θεό! Πλέον σκύβεις το κεφάλι…από φόβο στο αφεντικό, θυμίζοντας ανά τακτά διαστήματα ότι έχει δίκιο, όπως πάντα εξάλλου(!) Από ψυχική κούραση: δεν έχεις το ίδιο σθένος να κάνεις τον επαναστάτη. Και σκύβεις το κεφάλι στην κοινή σας ζωή, στα παιδιά που σε κοιτάζουν στα μάτια, στον γείτονα, στις υποχρεώσεις…Γιατί; Γιατί πρέπει και γιατί οι άλλοι μόνο περιμένουν από σένα, αφού είσαι η τέλεια και καλοκουρδισμένη τους μηχανή, το μεγάλο τους δημιούργημα, είσαι εσύ που όλα τα κάνεις σωστά, μην τους απογοητεύσεις! Συνεχίζεις και το δάκρυ σου δεν θα το δει κανείς, το ”πρέπει” δεν αφήνει περιθώρια στα ξεψυχισμένα σου ”θέλω”.
Πώς έγινες έτσι; Το σπιτάκι σου, η δουλίτσα σου, το χαλάκι στην εξώπορτα και η ζωή συνεχίζεται και αναρωτιέσαι πότε η ζωή έγινε ζωούλα. Πού πάνε τα όνειρά μας όταν φεύγουν; Φυλακίζονται και θρηνούν σε κάστρο ψηλό ή κάνουν διακοπές σε νησιά εξωτικά περιμένοντας ξανά να τα φωνάξεις κοντά σου; Φοβάσαι, μα όλοι φοβούνται και ίσως αυτό είναι που μας θα μας δίνει ελπίδες: οι κοινοί φόβοι και τα κοινά όνειρα. Αρκεί να είμαστε μαζί στα δύσκολα και στα μποφόρ που έρχονται, για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε με ασφάλεια ακόμα και με απαγορευτικό δελτίο!
Το μυστικό είναι να έχουμε κοντά μας ανθρώπους, με πάθη, που θα κάνουν λάθη και θα τα παραδέχονται, χωρίς φόβο και με δύναμη. Χάσιμο χρόνου και ενέργειας είναι οι ” ατσαλάκωτοι” , ”του κουτιού” που λένε. Επειγόντως να απομακρυνθούν. Και αυτή θα είναι η καλύτερη ”κακή” πράξη στη ζωή σου! Γιατί η καρδιά μπορεί να χτυπά, αλλά δεν παίρνει τους δρόμους από ευτυχία, όταν ζεις στη σύμβαση και στο μέτριο, χωρίς όνειρα και στόχους ζωής. Το μυστικό είναι να μιλάμε και όχι να ψελλίζουμε. Να γελάμε και να κλαίμε με την ίδια ένταση, χωρίς να μας φοβίζουν οι ρυτίδες και η έκθεση των συναισθημάτων μας. Οι ρυτίδες αυτές είναι τα παράσημά μας! Είναι όμορφο να βλέπουμε τις χαραμάδες των ανθρώπων και όχι να μας πνίγουν τόσα ανείπωτα λόγια, πόνοι, χαρές, φόβοι. ”Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ευτυχισμένη!” είπε η μικρή στην έκθεσή της. Θυμάσαι ότι ήταν και το δικό σου όνειρο στην ηλικία αυτή; Να βλέπεις και να κάνεις ακόμα το ίδιο όνειρο και πολλές φορές. Λένε ότι έτσι μόνο θα γίνει πραγματικότητα!