Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Μερικές φορές η Αγάπη κάνει τρέλες !!!!!


“Στο υπόσχομαι μωρό μου ότι θα ζήσεις μια ωραία ζωή” Η συγκλονιστική ιστορία μιας μητέρας

Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή, βγαλμένη από την ίδια τη ζωή. Η Αν Ντοφίν είναι μία μητέρα που η δύναμη της ψυχής της είναι τεράστια. Τον πόνο που ένιωσε όταν της είπαν ότι η 2χρονη κορούλα της πάσχει από μία σπάνια γενετική ασθένεια και δεν της απομένουν παρά μόνο λίγοι μήνες ζωής, τον μετέτρεψε σε δύναμη.
Ακόμη κι ένα θαύμα φάνταζε αδύνατο στην περίπτωσή της. Η μικρούλα της κοιμόταν κι εκείνη σπάραζε στο κλάμα. Ήξερε ότι σε λίγο καιρό δεν θα την έχει δίπλα της. Δεν θα ξανάκουγε το γέλιο της, το κλάμα της, την φωνούλα της. Κι όμως δεν το έβαλε κάτω. Ξεπέρασε τις δυνάμεις της και έδωσε μία υπόσχεση στον εαυτό της και στο αγγελούδι της.
«Στο υπόσχομαι, μωρό μου: θα ζήσεις μια ωραία ζωή. Όχι σαν όλα τα κοριτσάκια, αλλά μια ζωή για την οποία θα μπορείς να είσαι περήφανη. Και δε θα σου λείψει ποτέ η αγάπη».
Το συγκλονιστικό βιβλίο που έγραψε η ίδια μιλάει για την ιστορία αυτής της υπόσχεσης και την ομορφιά αυτής της αγάπης. Για όλα όσα μπορούν να προσφέρουν ένα ζευγάρι, μια οικογένεια, οι φίλοι, η νταντά.
Η ιστορία αρχίζει σε μια παραλία, όταν η Αν-Ντοφίν παρατηρεί ότι η κορούλα της περπατάει με διστακτικό βήμα, καθώς το ποδαράκι της στρίβει προς τα έξω. Γιατροί, εξετάσεις, νοσοκομεία μέχρι να δουν από τι πάσχει η μικρή της πριγκίπισσα.
«Μεταχρωματική λευκοδυστροφία..Τι βάρβαρη ονομασία. Δυσπρόφερτη, απαράδεκτη. Όπως και η ασθένεια που αποκαλύπτει. Μία λέξη που δεν ταιριάζει στην πριγκίπισσά μου. Είναι εκεί όρθια στην είσοδο, και ζητά χτυπώντας παλαμάκια, το δώρο και τα κεράκια της. Σπάει η καρδιά μου, χίλια κομμάτια γίνεται. Αυτό το θέαμα είναι ανυπόφορο. Η γεμάτη ζωή κόρη μου δεν μπορεί να πεθάνει. Όχι τόσο νωρίς. Όχι τώρα. Συγκρατώ για λίγο τα δάκρυά μου, όσο χρειάζεται για να την σφίξω στην αγκαλιά μου και να τη βάλω να δει τα αγαπημένα της κινούμενα σχέδια. Κλείνω την πόρτα, μου χαμογελά».
Οι μέρες περνούσαν. Η μικρούλα κάθε μέρα γινόταν όλο και χειρότερα. Ξαπλωμένη σε ένα κρεβατάκι νοσοκομείου, δεν έπαψε ποτέ να χαμογελά. Ούτε εκείνη ούτε η μητέρα της η οποία περίμενε να γεννήσει το τρίτο της παιδάκι. Κι όμως η μοίρα της είχε φυλάξει κι άλλο χτύπημα.
Τέσσερις μήνες μετά τη γέννα της, οι γιατροί την ενημέρωσαν ότι η νεογέννητη κορούλα της πάσχει από την ίδια ασθένεια που έπασχε κι η Ταίς. Ποτέ δεν αναρωτήθηκε γιατί συνέβη αυτό σε εκείνην. Άλλωστε όπως αναφέρει η ίδια, κάτι τέτοιο μπορεί να σε τρελάνει, μιας και δεν υπάρχει απάντηση. Η καθημερινότητά της, χωρισμένη στους δύο ορόφους του νοσοκομείου. Στον πρώτο ήταν η Ταίς που καθημερινά έδινε τη δική της μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, και στον άλλον η μόλις λίγων ημερών Αζιλίς.
Οι γιατροί στην περίπτωση του νεογέννητου, της είπαν ότι αν της μεταμοσχεύσουν οστικό μόσχευμα, ίσως καταφέρει να ζήσει. Έτσι κι έγινε. Η εγχείριση πήγε καλά. Η μητέρα της, χαμογελά γιατί σώθηκε το αγγελούδι της. Παρόλο που έχει βαριά αναπηρία και δεν μπορεί να περπατήσει ούτε και να μιλήσει, είναι κοντά της, δίπλα της, μαζί της.
Την ίδια ώρα η μικρή Ταίς γινόταν όλο και χειρότερα. Την μετέφεραν στο σπίτι μέχρι την στιγμή που δεν άντεξε άλλο η καρδούλα της.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο την συγκλονιστική αφήγηση της Αν Ντοφίν, μέσα από την οποία θα μάθετε ότι αν δεν μπορείτε να προσθέσετε μέρες στη ζωή, οφείλετε να προσθέσετε ζωή στις μέρες.
Το απόσπασμα ήταν από το βιβλίο «Βήματα στην Άμμο», από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Δείτε το βίντεο:

7 σχόλια:

  1. Είναι μια απίστευτη,μια συγκλονιστική ,αληθινή ιστορία.
    Η αλήθεια της πιστοποιείται στην λάμψη της έκφρασης του προσώπου αυτής της πανέμορφης νεαράς μητέρας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Λυγερή...η ψυχή κρύβει δύναμη που ποτέ δεν μετριέται...είθε οι άνθρωποι να την χρησιμοποιούσαν μόνο για καλό....την αγάπη μου έχεις....
    Μαργαρίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Maργαρίτα !!!
      Όποια ερμηνεία και αν δώσει κανείς στην στάση ζωής αυτής της νεαράς μητέρας ,νομίζω ότι το δέος,ο θαυμασμός αλλά και ο σεβασμός στην ΜΑΝΑ επικεντρώνεται στην ασύνορη ΑΓΑΠΗ για το παιδί της .
      .Δεν μπορεί να του προσθέσει μέρες στην σύντομη ζωούλα του, πασχίζει όμως και το καταφέρνει να γιομίσει με «ποιότητα ζωής» τις μέρες του. …Δεν ξέρω αν αυτό είναι Δύναμη , ή , ρευστή έννοια της ευτυχίας για την οποία αυτή η ευλογημένη γυναίκα είναι γεννημένη να δίνει αλλά και να παίρνει….

      Σε ευχαριστώ καλή μου γιατί μούδωσες χέρι να βουτήξω, έστω μια στιγμή μαζί σου, σε καθαρά νερά της Ψυχής τ’ανθρώπου .

      Σε φιλώ γιατί μ’ αρέσει να σ΄ακούω πως μ’ αγαπάς.
      Τι χρειαζόμαστε περισσότερο σ’ αυτή την ζωή ;
      Από την ώρα που θα γεννηθούμε μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας, ν’αγαπάμε και να μας αγαπούν.

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα σου Λυγερή μου.
    Οι μορφές που παρουσιάζεις, είναι συγκλονιστικές. Είναι όλα διδάγματα ζωής. Και σαν τέτοια τα κρατάμε μικρούς θησαυρούς ζωής.
    Καλές και όμορφες καλοκαιρινές στιγμές Λυγερή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Καλώς μου Τον !!!

      Όλοι Γιάννη μου , όσοι δεν το βάζουμε κάτω, δεν ισοπεδώνουμε τα πάντα, δεν έχουμε ανάγκη στην ζωή μας από Ανθρώπους που κάνουνε την «διαφορά» σε όλα τα επίπεδα ???? .
      Για την ταπεινότητά μου η αναγνώριση τους είναι παρηγοριά , πηγή έμπνευσης , αισιοδοξίας και κουράγιο για την συνέχεια…

      Κι επειδή έχω την τάση να μοιράζομαι ο,τι ωφέλιμο και χρήσιμο, ακόμη κι είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο, το προβάλω από αυτή τη γωνιά .Μια ευκαιρία ,ας πούμε ,να συλλογιστούμε, να ονειρευτούμε, ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε …συντροφικά.

      Φιλιά σου και σε παρακαλώ κάνε τα πάντα να προσθέσεις αμέτρητο χρόνο στη Ζωή σου αλλά και ποιότητα ζωής στον χρόνο σου.
      Ας μην ξεχνάμε ότι έτσι και πάψουμε νάμαστε παιδιά, κάτι ανάλογο είναι αποκλειστικά προσωπική μας ευθύνη….

      Διαγραφή
  4. Δυστυχώς Λυγερή μου τέτοια συγκλονιστικά θέματα,που δεν είναι σπάνια,θα 'πρεπε να γίνονται αιτία για σκέψη,αλλά και για εκτίμηση των αγαθών που έχουμε δίπλα μας οι περισσότεροι και δεν το αντιλαμβανόμαστε.
    Δεν θα κουραστώ να γράφω για το ανεκτίμητο αγαθό της υγείας,που όσο το έχουμε δεν το εκτιμούμε.... ,όπως και την αγάπη των δικών μας και πέφτουμε με τα μούτρα στην αποθήκευση υλικών αγαθών...
    Να είσαι καλά και να μην χάνεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι το ζητούμενο από πλευράς μου Δημήτρη μου, τόσο για μένα την ίδια όσο και για τους ανθρώπους που με τιμούν να συλλογιζόμαστε παρέα. Είναι το ερέθισμα ,η αφορμή και αιτία που μας δίνεται μέσα από την ζωή των άλλων γενικώς, χαρισματικών και μη ανθρώπων, για μια διαφορετική θεώρηση ζωής. Για Αξίες και προτεραιότητες, ακριβώς σαν αυτές που Εσύ με πάθος υπερασπίζεσαι.
      Και δεν αναφέρομαι στην αλλαγή του χαρακτήρα ή, την επεξεργασία της προσωπικότητά μας.
      Σκοπεύω συγκεκριμένα ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ. Πως θα κάνουμε την ζωή μας πιο βατή κι ανθρώπινη μέσα στην οποία θα διαδραματίζει ο καθένας τον προσωπικό του ρόλο σαν ένα λογικό όν απελευθερωμένο από την μανία της κατάκτησης των πάντων, την υστερική ανάγκη επιβολής και διάκρισης σύμφωνα με τα κακο-κατασκευασμένα πρότυπα της κοινωνίας .
      Απαλλαγμένοι από το σύνδρομο του ανταγωνισμού και της διαφορετικότητας, ίσως μπορέσουμε να συμφιλιωθούμε με τις ελλείψεις μας και τα βάσανά μας ακόμη , προστατεύοντας σαν κόρη οφθαλμού την Υγεία μας ,την Αξιοπρέπειά μας και συντηρώντας με Αγάπη τους ανθρώπινους δεσμούς με «δικούς» μας ανθρώπους.

      ΥΓ: Μιαν αγκαλιά παρακαλώ στην Ηλιο σας, και την ευχή να είστε πάντα ακλά και να περνάτε καλύτερα.

      Διαγραφή