Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

"Δεν θέλω να 'χω μια καρδιά για να βαστεί το σώμα,




«Με ένα καλώδιο ζω, ρουφώ την κάθε στιγμή»
Συνέντευξη με τον ΧΡΗΣΤΟ ΒΛΙΩΡΑ

 Γιαννιώτης την καταγωγή, με δική του επιχείρηση στην Ιθάκη, ταβέρνα ξακουστή. Το πρώτο καρδιακό επεισόδιο τού διαγνώστηκε στα είκοσι έξι του στο νησί. Ηρθε επειγόντως στον «Ευαγγελισμό», μετά διεκομίσθη στο «Ωνάσειο», όπου η καρδιοχειρουργική ομάδα διέγνωσε πρόβλημα κληρονομικό, είχαν πρόβλημα και ο πατέρας του και ο αδελφός του.



"Δεν θέλω να 'χω μια καρδιά για να βαστεί το σώμα,
μα θέλω να 'χω μια, που να γλεντεί ώσπου να μπει στο χώμα»
ΜΑΝΩΛΙΟΣ Π."


 Από τα 26 έως τα 37 του ακολούθησε θεραπευτική αγωγή με χάπια και ενέσεις για ανάταξη της καρδιάς. Δεν ωφέλησε. Προχώρησε σε απινιδωτή και βηματοδότη. Επειτα από τέσσερις μήνες ο 43χρονος σήμερα Χρήστος Βλιώρας μπήκε στο μηχάνημα.

- Με τεχνητή καρδιά;

«Σαράντα τέσσερις μήνες. Κάθε δεκαπέντε με είκοσι μέρες πηγαίνω στο μηχάνημα, βλέπουμε τις ρυθμίσεις, μου καθορίζουν τα χάπια τα αντιπηκτικά».


- Δείχνετε αγωνιστής...

«Μπορεί να έχασα τη δουλειά μου, όμως είμαι ζωντανός, θέλω να ζήσω και αφού υπάρχουν η τεχνολογία και η επιστήμη μπροστά μας, θα επιμένω και θα το παλεύω. Η ζωή είναι προνόμιο, δεν είναι δεδομένο». 

- Η κρίση σάς αγγίζει;

«Δεν μπορώ να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ την οικονομική κρίση. Ρουφώ την κάθε στιγμή, είμαι ζωντανός, απολαμβάνω το καθετί με το δώρο αυτό της επιστήμης. Το ευχαριστιέμαι καλύτερα από πριν. Σκεφθείτε ότι ο πατέρας μου και άλλοι άνθρωποι που είχαν παρόμοιο πρόβλημα δεν είχαν ποτέ μια δεύτερη ευκαιρία όπως εγώ».


- Οι πραγματικές αξίες;

«Αντί να κοιτάμε μοιρολατρικά τα χρήματα που χάσαμε ή χάνουμε, θα μπορούσαμε μέσα από την κρίση να βρούμε τον εαυτό μας ο καθένας με το δικό του τρόπο. Να μη στενοχωριόμαστε για πράγματα ευτελή, χωρίς αξία, αυτά αρρωσταίνουν την ψυχή μας».

- Τι σας λείπει;

«Εχω μια κανονική ζωή, μου λείπει η θάλασσα, τα μπάνια. Εχω το μηχάνημα περασμένο στο στομάχι. Οδηγώ αυτοκίνητο και μηχανάκι, πήγα στην Αμερική στο γιο μου, έκανα διακοπές στο Γαϊδουρονήσι, απέναντι από την Ιεράπετρα. Ολο το καλοκαίρι είμαι στην Κρήτη στη Χερσόνησο, η ζωή μου σε ελάχιστα διαφέρει από τη ζωή των άλλων».

- Το ζητούμενο;

«Δεν είναι να βγω και να εκλιπαρώ για μια διαθέσιμη καρδιά, κάτι που και εγώ πριν αρρωστήσω άκουγα στην τηλεόραση και δεν έδινα σημασία. 
Το ζητούμενο είναι ο κόσμος να ενημερωθεί και να ευαισθητοποιηθεί και να καταλάβει ότι οι αρρώστιες δεν είναι όπως παλιά. Η πόρτα των ασθενειών χτυπά για όλους, οπότε όλοι πρέπει να είμαστε έτοιμοι και να τις αντιμετωπίσουμε και να βοηθήσουμε.

Η επιστήμη δεν έχει όρια, το επίτευγμα της επιστήμης είμαι εγώ, δείτε με, ζω με ένα καλώδιο χάρη στην ομάδα των γιατρών μου, του κυρίου Σφυράκη, του κυρίου Λουκά, του κυρίου Κογεράκη, του κυρίου Αδαμόπουλου. Και της κυρίας Γκουζιούτα, του άγγελού μου, που αξιολόγησε την περίπτωσή μου όταν ήμουν στο "Ελπίς", του κυρίου Τρίγκα, όλων όσοι με βοήθησαν».


- Ολα στο νου μας;

«Ολη η ιστορία, φίλε μου, σε κάθε δύσκολο μονοπάτι του ανθρώπου είναι να τα έχει καλά με το μυαλό του. Εάν θέλεις να ζήσεις, το παλεύεις, δεν κοιτάς το μηχάνημα, εκμεταλλεύεσαι το δώρο σου και προχωρείς μπροστά. Μπορεί να αρρώστησε η καρδιά, η ψυχή είναι υγιέστατη. Δεν νιώθω άρρωστος, περνάω καλά κάθε στιγμή της ζωής μου».


- Η ευχή μας;

«Να χτυπήσει το τηλέφωνο για τη μεταμόσχευση, να τελειώσει αυτή η περιπέτεια. Να πάνε όλα καλά και από εκεί και πέρα να περάσω τη ζωή μου ευχάριστα με το γιο μου».
  ΓΙΩΡΓΟΣ  ΚΙΟΥΣΗΣ


EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ