Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Zητείται διπλανός....

Χωρίς διπλανό

Το περιστατικό που ακολουθεί έγινε έξω από το σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα, την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου του σωτηρίου έτους 2013.

Άντρας γύρω στα τριανταπέντε, με την ομπρέλα του ανοιχτή κάτω από την καταρρακτώδη βροχή, εκλιπαρεί για χρήματα. Τίποτε στο παρουσιαστικό του δεν δείχνει να ταιριάζει με την εικόνα, αφού, τόσο το ντύσιμο όσο και το γενικότερό του στήσιμο, παραπέμπει μάλλον σε κάποιο ανώτερο στέλεχος πολυεθνικής και καθόλου σε επαγγελματία επαίτη.


Ένας περαστικός, προφανώς απορημένος για το …ασύνδετο του πράγματος, σταματάει μπροστά του και η μεταξύ τους στιχομυθία τους παρατίθεται αυτούσια:

- Τι συμβαίνει ρε φίλε;
- Τι να συμβαίνει; Είχα μια καλή δουλειά και απολύθηκα. Προσπαθώ να βρω ο,τιδήποτε από δουλειά, μα εδώ και δυό χρόνια είμαι άνεργος. Κοίτα δώ... τα βιβλιάρια του ΟΑΕΔ.... Είχα αγοράσει κι ένα σπίτι με δάνειο και επειδή δεν μπορούσα πια να το πληρώνω μου το πήρε η τράπεζα. Τώρα κοιμάμαι έξω και δεν έχω ούτε να φάω. Κοιτάω να μαζέψω κανένα κέρμα μπας και πάρω κάνα σουβλάκι…
-……………..
- Τι θες να κάνω; Να μπω να κλέψω το σπίτι του διπλανού μου; Δεν ξέρω, ίσως και να τόκανα, μα βλέπεις, τώρα που μένω στο δρόμο, δεν έχω καν …διπλανό.

Ο περαστικός, κυριολεκτικά αποσβολωμένος και έχοντας ξεχάσει πως έχει γίνει μουσκίδι από τη βροχή καθώς ο ίδιος δεν είχε ομπρέλα, βάζει το χέρι του στο πορτοφόλι και πιάνει στα τυφλά ένα χαρτονόμισμα χωρίς να τον νοιάζει για το
"τι χαρτονόμισμα" ήταν.

Κι εκεί ακριβώς δοκιμάζει τη δεύτερη έκπληξη.

"Δε θέλω χρήματα από σένα φίλε" του απαντά ο "επαίτης". Ο περαστικός γουρλώνει τα μάτια του ρωτώντας τον "γιατί".
------"Επειδή σταμάτησες και μιλήσαμε" !

Μια δεύτερη προσπάθεια του περαστικού να τον βοηθήσει, πέφτει κι αυτή στο κενό. ----"Μάλλον δεν με καταλαβαίνεις φίλε… Σου είπα… δεν θέλω χρήματα από σένα. Μαζί σου μίλησα και δεν μπορώ να πάρω χρήματα από σένα".


Είναι στιγμές που ο γραφιάς πρέπει να σωπαίνει. Να γυρνάει την πένα του ανάποδα όπως ακριβώς γυρνάει ανάποδα τα όπλα του ένα άγημα που αποδίδει τιμές σε κάποια κηδεία.

Μια από αυτές τις στιγμές πιστεύω πως είναι και τούτη. Κάτω από αυτό το οδυνηρά ασυνάρτητο, προσωπικά αρνούμαι να προσθέσω ο,τιδήποτε και να ταΐσω έτσι το δημοσιογραφικό μου ναρκισσισμό με σκυλεμένα πτώματα.
Κι αν θεωρώ ότι έχω κάτι δικαίωμα να κάνω, είναι να κλίνω το κεφάλι με περισυλλογή. Κι από κει και πέρα να πράξω ό,τι η περισυλλογή αυτή με ορμηνέψει. ('Ο,τι)
.
Zougla.gr




Παύλος Κιρκασίδης