Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Τα "αντισώματα"



«Με βλέπεις, είμαι αξιοπρεπέστατος»


 Οι συνεντεύξεις στην πρωινή εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού 9,84 ήταν καθηλωτικές.
Οχι γιατί για πρώτη φορά άνεργοι εξιστορούσαν την ανημπόρια τους, αλλά γιατί η σύντομη αφήγηση του νεαρού πατέρα συνόψιζε το ντόμινο της κρίσης, περιγράφοντας, με παραλυτική ψυχραιμία και αξιοπρέπεια, την ταχύτητα με την οποία το σημείο εκκίνησης συναντάει το σημείο θραύσης.

Οι περιπτώσεις στις οποίες αναφερόταν το ρεπορτάζ προέρχονταν από επίσκεψη στον Κόμβο Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων - μια γραμμή αλληλοβοήθειας που λειτουργεί στο παλιό Φρουραρχείο απέναντι από τον σταθμό Λαρίσης. Αυτήν την περίοδο είναι σε πρώτη ζήτηση τα σχολικά είδη.

Ο 32χρονος πατέρας είπε στη ραδιοφωνική μαρτυρία του: «Εχω τρία παιδιά, ανήλικα όλα. Εργάζομαι σε μια εταιρεία σεκιούριτι και παίρνω 620 ευρώ. Το ενοίκιο του σπιτιού είναι 400 ευρώ. Η σύζυγός μου εργαζόταν, αλλά με το τρίτο παιδί αναγκάστηκε να σταματήσει. Αρχικά έπαιρνα 900 ευρώ. Κατέβασαν τον μισθό. Εκεί πνίγηκα. Με βλέπεις, είμαι αξιοπρεπέστατος. Αλλά έχω πάει πίσω στα ενοίκια. Χρωστάω έξι. Μπορεί να με πετάξουν έξω. Και o ιδιοκτήτης δίκιο έχει, γιατί καλείται να πληρώσει εφορία για εισοδήματα που δεν έχει... Τι να πρωτοκάνεις όμως με 220 ευρώ. Αναρωτιέμαι πώς κατάντησα... Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για τα παιδιά μου. Το μόνο που φοβάμαι είναι να μη με πετάξουν έξω από το σπίτι μου. Εκεί είναι που τρομάζω».

«Είναι αξιοπρεπέστατος» και η δημοσιογράφος το υπογραμμίζει. Καθαρά ρούχα, φροντισμένος, περιποιημένος. Το τονίζει και ο ίδιος. Είναι η άμυνά του απέναντι σε μια θορυβώδη και απότομη κατάρρευση των σταθερών που συνθέτουν μια στοιχειώδη κανονικότητα - καθημερινότητα. Αντέχει.
 
Αντιλαμβάνεται ότι σε αυτό που συμβαίνει ο «αντίπαλος» δεν είναι ο ιδιοκτήτης του. Βλέπει, ό,τι κατάφερε να χτίσει έως σήμερα, να διαλύεται όπως σε μια μεγάλη φυσική καταστροφή. «Κρατάει» με τρόμο το σπίτι.
Μέσα σε αυτό ανασυντάσσεται, αντλεί δύναμη, διατηρεί την παστάδα που του προσφέρει αυτοσεβασμό, για να ανταποκρίνεται στον ρόλο του πατέρα.

Ασφαλώς ο 32χρονος δεν είναι μοναδική περίπτωση. Είχε, εξάλλου, προηγηθεί η συνέντευξη μιας άλλης 40χρονης πολύτεκνης (με οκτώ, αν δεν κάνω λάθος, παιδιά) καθηγήτριας αγγλικών και νυν άνεργης, με σύζυγο πρώην στέλεχος επιχείρησης, άνεργο επίσης. Κάποια από τα παιδιά φοιτητές, βοηθούν με δουλειές του ποδαριού την οικογένεια. Μία κόρη πέρασε φέτος στις πανελλαδικές στο Ληξούρι, αλλά δεν θα πάει. Δεν μπορεί να πάει. Θα ξαναδοκιμάσει του χρόνου. Πώς επιβιώνουν; Καλύπτοντας «τις απολύτως απαραίτητες ανάγκες: τροφή και στέγη. Ολα τα άλλα μένουν πίσω».

Τα πολλά, διαφορετικά, περιστατικά της ραδιοφωνικής εκπομπής δεν είχαν σκοπό να προκαλέσουν ούτε οίκτο, ούτε συμπόνια, ούτε οργή. 
Οπως και οι αφηγητές της κρίσης, νέοι άνθρωποι οι περισσότεροι, οικογενειάρχες, που είδαν τις ζωές τους να αναποδογυρίζουν χωρίς να μπορούν να παρέμβουν, να παγώσουν τον χρόνο ή τις συνέπειες. 
Στον Κόμβο Κοινωνικής Αλληλεγγύης βρέθηκαν με ραντεβού. Είναι έτσι οργανωμένο από τον δήμο ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν σε ουρές, ούτως ή άλλως εξουθενωτικές, ψυχικά και σωματικά.
Στο τσουνάμι της ανεργίας και της ανέχειας, ποια αντισώματα μπορεί να αναπτύξει μια κοινωνία; Πόσο μπορεί καθένας να αντιληφθεί ότι ο διπλανός που καταρρέει, καθρεφτίζει και τη δική του πραγματικότητα; Μπορεί η κοινωνία να επαναπροσδιορίσει το στίγμα της, να επανεφεύρει την προοπτική της; Οσο αναρωτιόμαστε, υπάρχει ελπίδα.

 Tης Mαριας Kατσουνακη
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

2 σχόλια:

  1. Καλή σου μέρα. Όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει δίπλα μας, τέτοια περιστατικά που περιγράφεις.Αξιοπρεπέστατος άνθρωπος στο φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ, ν΄αναζητά φάρμακο αξίας περίπου 2.000€ για την καρκινοπαθή συζήυγο του, το οποίο ήταν σε έλλειψη πολύ καιρό, στο συγκεκριμμενο φαρμακείο, όπου θα το έπαιρνε δωρεάν.Πέντε μέρες καθυστέρηση, στη θεραπεία η σύζυγος και που να βρεθούν 2.000 για ν΄αγοράσει το φάρμακο,από άλλο φαρμακείο.Πως τσαλαπατιέται η αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου και ειδικά, στο θέμα των παιδιών και της υγείας?Προτείναμε οι παρευρισκόμενοι να επικοινωνίσουμε με την Αρχιεπισκοπή, τον Ιατρικό Σύλλογο και το Σκάι.Ευτύχημα? υπάρχουν ακόμα άνθρωποι! οι κοπέλες στο φαρμακείο επικοινώνησαν με εύπορους χορηγούς.Το θέμα λύθηκε γι΄αυτή τη φορά, σε 21 μέρες τι θα γίνει?...και μένω σ΄αυτό, από τη δημοσίευση σου: "Μπορεί η κοινωνία να επαναπροσδιορίσει το στίγμα της, να επανεφεύρει την προοπτική της; Οσο αναρωτιόμαστε, υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Ζούμε κοινωνικά σενάρια πρωτόγνωρα με πρωταγωνιστές ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας τους μισούς και κομπάρσους τους υπόλοιπους που δεν μπορούν ν' αρθρώσουν τον ρόλο τους...
      Γιατί ο ρόλος του θεατή εξοργιστικών παραστάσεων εκ του φυσικού σε σαστίζει.
      Τι να κάνεις ;Να σηκωθείς , να φύγεις απ' την πλατεία να αλλάξεις σκηνικό ,ή να ανέβεις στην σκηνή και να τα κάνεις λίμπα ;;;;

      Βαδίζουμε στην κόψη του ξυραφιού .
      Δεν φοβάμαι που πονάμε. Ο άνθρωπος αντέχει μεγάλους πόνους. Φοβάμαι μόνο μη και το ξυράφι βρει φλέβα και τότε θα πνιγεί η κοινωνία μας στο αίμα.
      Αυτό δεν πρέπει να γίνει. Ας τραβούμε κουπί σε κακοτράχαλη στεριά. Μακριά όμως απ’ αυτό το κανάλι που κάποιοι απρόσεκτοι κι ανεύθυνα μας εξωθούν….

      Την καλησπέρα μου και σε ευχαριστώ για την αξιόλογη παρέμβασή σου

      Διαγραφή