Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Ε ! Είμαι και γω εδώ !

 
Ο Ρίτσαρντ Μαρς υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο το 2009. Έκτοτε βυθίστηκε σε κώμα και οι γιατροί ήθελαν να τον αποσυνδέσουν από το μηχάνημα υποστήριξης.
Ο Μάρς ωστόσο άκουγε τα πάντα, κάθε τους λέξη μη μπορώντας όμως να αντιδράσει. Έπειτα από τρια χρόνια, κατάφερε να επανέλθει κατά 95%.
«Είχα πλήρη επίγνωση», δήλωσε ο 60χρονος πρώην αστυνομικός και δάσκαλος. «Όμως είχαν παραλύσει σχεδόν όλοι οι γραμμωτοί μύες του σώματός μου.
Μπορούσα μόνο να ανοιγοκλείνω τα μάτια μου. Παραδόξως, δε θυμάμαι να αισθάνθηκα ποτέ φοβισμένος. Ήξερα ότι είχα το 100% των νοητικών μου ικανοτήτων.
Μπορούσα να σκεφτώ, να ακούσω και να παρακολουθήσω συζητήσεις αλλά δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω ούτε να κινηθώ. Οι γιατροί μιλούσαν από πάνω μου σα να μην υπήρχα στο χώρο. Ήθελα τόσο πολύ να φωνάξω: «E! Είμαι κι εγώ εδώ!», αλλά δεν μπορούσα».
enikos.gr

6 σχόλια:

  1. "Οι γιατροί μιλούσαν από πάνω μου σα να μην υπήρχα στο χώρο"!
    Σκέφτεσαι Λυγερή μου τι θα άκουσε και πως θα αισθάνθηκε αυτός ο άνθρωπος στην κατάσταση που βρισκόταν;Επίσης σκέψου να τον είχαν αποσυνδέσει από το μηχάνημα ή πόσοι άνθρωποι έχουν φύγει απ' αυτό τον κόσμο γιατί κάποιος βιάστηκε να βεβαιώσει το θάνατό τους!Μπρρρρ!
    Να είσαι καλά,καλό Σαββατοκύριακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πάλι Δημήτρη μου έχω τόσο πολύ επηρεαστεί από όσα συμβαίνουν στον τόπο μας .!
      Τα απάνθρωπα μέτρα λιτότητας. Την διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους. Τις ταπεινώσεις ,τις λοιδορίες, τους εξευτελισμούς ,τις απειλές και τους εκβιασμούς που μας εξαπολύουν οι Ευρωπαίοι εταίροι (τρομάρα να τους έρθει) που μόλις διάβασα-άκουσα την φράση:"Ε ! Είμαι και γω εδώ ! " ξεσηκώθηκα. Έφυγα εντελώς ( δεν πάω καλά ) από το θέμα και το πνεύμα της ανάρτησης και μόνο που δεν σηκώθηκα όρθια να την φωνάξω σε όλους αυτούς που μας αγνοούν εντελώς και έχουν επιδοθεί σ' ένα άγριο όργιο συρρίκνωσης και διάλυσης της κοινωνίας μας. Γι αυτό και την έβαλα ως Τίτλο της εγγραφής.
      Να είσαι καλά όμως που με προσγείωσες στην λογική σειρά των πραγμάτων της είδησης.

      Δεν είναι μοναδική η εμπειρία του Ρίτσαρντ Μαρς.Υπάρχει ολόκληρη βιβλιογραφία που καταγράφει ανάλογα περιστατικά και εστιάζεται κυρίως στην «κατάσταση» που βιώνει κάποιος κλινικά νεκρός που σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις επανέρχεται στην ζωή. .
      Θα σου εξομολογηθώ κάτι.
      Όταν έφυγε τελικά ο σύντροφός μου εγώ δεν ήθελα με κανέναν τρόπο να τον αποχωριστώ. Και έχει μείνει ακόμη στην συνείδησή μου μια μελανή κουκίδα. " Γιατί να βιαστούν να τον απομακρύνουν…" πάλευα με την τρελή ελπίδα μήπως και επανέλθει.
      Μου την επανέφερες την σκέψη με τον συλλογισμό σου,
      "πόσοι άνθρωποι έχουν φύγει απ' αυτό τον κόσμο γιατί κάποιος βιάστηκε να βεβαιώσει το θάνατό τους…."
      Παναγία μου ! Μακριά από τέτοιες σκέψεις γιατί τρελαίνεσαι πράγματι.

      Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε, για να κλείσουμε με αυτό,την προσωπική συμμετοχή του ασθενούς στο θαύμα. Σίγουρα δεν παραδόθηκε στον θάνατο αμαχητί.
      Το ήθελε υπεράνθρωπα να ζήσει, κι έζησε !!!!
      Φιλιά

      Διαγραφή
  2. Λυγερή μου κάποιες ανάλογες περιπτώσεις με βάζουν σε σκέψεις.. Κάποτε είχα διαβάσει ένα βιβλίο φαντασίας της δημοσιογράφου Μαρίας Πολενάκη και μου θύμισε ακριβώς τα λόγια αυτού του ανθρώπου.
    Λυπάμαι που δεν μπορώ να εμπιστευθώ το ποιος ορίζει τον εγκεφαλικό θάνατο και ποιος τραβά τα μηχανήματα...

    Φιλιά στις αγάπες της ζωής σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καρδούλα μου ! Τι μου γίνεσαι;;;;

      Και γω έχω σχοληθεί με αυτά και άλλα που ανήκουν αποκλειστικά στον χώρο της μεταφυσικής και της παρά...ψυχολογίας.

      Όπως Εσύ έτσι και γω αδυνατώ να τα προσεγγίσω και να εκφέρω άποψη. Περιορίζομαι μόνο στην Πίστη μου. Γιατί πιστεύω Αντιγόνη μου ότι γίνονται και θαύματα.....
      Φιλιά πολλά και μια δυνατή ευχή ,να την ακούσει ο Θεός.
      "ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ"

      Διαγραφή
  3. Εχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες... και πάντα μου αφήνουν αυτήν την αίσθηση ότι η επιθυμία και ο αγώνας για τη ζωή είναι που τελικά κερδίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραία δεν είναι ν' ανταμώνουμε ΟΔΟΙΠΟΡΕ ;;;

      Αυτή η αίσθηση(ψευδαίσθηση) της Νίκης της Ζωής, φωλιάζει στην καρδιά μας και δίνει φτερά στην δική μας ελπίδα όταν οι ελπίδες των γιατρών έχουν χαθεί και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά...
      Δεν είναι τυχαίο αυτό που λέγεται ....
      "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία..."

      Την καλημέρα μου με μιαν αγκαλιά κι ένα φιλί αντάμωσης !!!

      Διαγραφή