Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Η χαμένη τιμή..


Η χαμένη τιμή του χλιδόφτωχου

Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ»।

του Κώστα Βαξεβάνη


Χειρότερο απ’ το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ’ τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ’ το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.

Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν’ απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ’ αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ’ αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνου- με ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ’ εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ’ όλα είναι το δικό μας σενάριο;

Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ’ αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;

Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ’ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ’ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ’ ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.

Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ’ αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος.Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν’ αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή. Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι.

Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ’ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν’ αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ’ απολυθούν κάποιοι απ’ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ’ αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.

Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμενο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. Γι’ αυτό θέλω να τελειώνουμε.

11 σχόλια:

  1. Υπάρχουν και στις μέρες μας, ευτυχώς ,κάποιοι δημοσιογράφοι που δεν είναι απλά δημοσιο-γράφοι αλλά ταλαντούχοι συγγραφείς.

    Όπως οι παλιοί καλαμαράδες- τους λέγανε νομίζω- που ρούφαγες τα γραφήματά τους και μέθαγες από γεύση γλώσσας Ελληνικής .

    Σε ταξιδεύουν με ένα έντυπο στο χέρι ή μιαν ιστοσελίδα τώρα πια, σε μέρη που θέλεις να πας. Σε έρωτες που ονειρεύεσαι, αλλά και στην πόρτα του διπλανού σου.
    Συχνά σε βυθίζουν μέσα σου και ψάχνεσαι, για να βγεις από κει μέσα ξαναγεννημένος η ημίγυμνος .
    Τότε χωρίς προσηλυτισμό , παραίνεση ή νουθεσία επενδύεσαι με αξίες διαχρονικές ή, αφόρετες νέες ιδέες .
    Αυτό που λέμε , διαμορφώνεις μιαν πληρέστερη σφαιρική αντίληψη του τι μπορεί να υπάρχει γύρω σου που μέχρι τώρα δεν το είχες σκεφτεί ή δεν ήθελες να το δεις.

    Ευχαριστώ κύριε Κώστα Βαξεβάνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λέει αλήθειες ο κύριος Βαξεβάνης στο άρθρό του - αλήθειες που πονάνε. Μπορεί να έχει και δίκιο... Μόνη μου ένσταση ...ότι όλα αυτά που περιγράφει πάλι εμείς θα τα υποστούμε... Πάλι για μας οι αγώνες και οι κόποι...

    Καλημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεύτερη ημέρα που μπαίνω και το διαβάζω...
    Είναι αυτό που όλοι έχουμε στο νου αλλά δεν έχουμε τη δύναμη της πένας του του κυρίου Βαξεβάνη...
    Φωτογραφίζει ανθρώπους και άλλους ευθαρσώς τους αναφέρει..
    Φωτογραφίζει μια κοινωνία έτσι όπως θα έπρεπε.. να είναι..να επιστρέψει εκεί που ήταν να απαλλαγεί από τις φιοριτούρες της εφήμερες και να "δούμε" ξανά ότι στο δρόμο αφήσαμε..

    Σ'ευχαριστώ κορίτσι μου!

    Αν μου επέτρεπες να το αναδημοσιεύσω αναφερομένη βεβαίως στη πηγή.. θα ήταν τιμή μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευ αγωνίζεσθαι

    Αλήθειες που οι περισσότεροι αποδεχόμαστε ,κάποιοι οραματιζόμαστε, λίγοι δυστυχώς μάχονται συνειδητά να τις περάσουν από την θεωρία στην πράξη και να τις μετατρέψουνε σε στάση ζωής….

    Η παρουσία σου με τιμά και δεν χάνω την ευκαιρία να διαβάζω από την σελίδα σου, τις δημιουργίες της χαρισματικής κυρίας Μαρία Κανελλάκη.

    Σε ευχαριστώ για τις ανάσες που δεν χάνω κατά το δυνατόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιαγιά Αντιγόνη

    Και το ρωτάς Κυρά μου Αγαπημένη ?

    Οι υγιείς ιδέες οι υπεύθυνες τοποθετήσεις, οι θαρρετές μπουνιές στο μαχαίρι όπως είναι οι δημοσιογραφική δουλειά του κυρίου Βαξεβάνη δεν είναι αναδημοσιεύσεις απλά για να γιομίσουν μιαν σελίδα. Εμείς τουλάχιστον δεν έχουμε ανάγκη γιατί η ψυχή μας η λαλίστατη… χρόνο νάχει να κελαηδάει έστω και φάλτσα. Στην δική μου αναφέρομαι ,
    γιατί η δική σου είναι αηδόνι….

    Απεναντίας υποχρέωση έχουμε αν θέλουμε έναν σπόρο αναγέννησης να ρίξουμε στην κουρασμένη μας Γη ,να τις αναδημοσιεύουμε , να τις κυκλοφορούμε .
    Ως σπίθες να τις σκορπίζουμε στο διαδίκτυο μπας και ανάψει η φωτιά στην κοινωνία να κάψει τ’ άχρηστα και οι φλόγες της να μεταλαμπαδεύσουν σ’ όλους την ελπίδα για ένα πιο ανθρώπινο αύριο με χρώμα Ελληνικό ,κι’ αγέρα θαλασσινό.....

    Εγώ σ’ ευχαριστώ για την υπέροχη λαλιά σου….
    Τώρα θα βγώ και θα ψάχνω στο δρόμο όπου περνώ στα μάτια τις Κυρίες μήπως και σε συναντήσω …
    Γιατί περίεργο σου φαίνεται ?
    Στην ίδια γειτονιά ..μεγαλώνουμε και κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό λάμπουμε.
    Αμ πως ????

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όταν επιτέλους αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες και δεν λέμε μονίμως ότι δεν φταίω εγώ αλλά ο......πισινός μου η ο διπλανός μου,θα πάμε πολύ καλύτερα ως λαός.
    Προσωπικά πιστεύω ότι η κρίση αυτή είναι η μεγάλη μας ευκαιρία.
    Ας την αρπάξουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. xristin

    Και γω έτσι την έχω δει ΛΕΒΕΝΤΙΑ μου !!!

    Και δεν είναι επειδή σώνει και καλά εννοώ το ποτήρι μισογεμάτο. Ακριβώς το αντίθετο μου συμβαίνει.
    Επειδή το βλέπω "ν' αδειάζει" όσο πάει, και λιγοστεύουν οι ελπίδες μου ,πεισμώνω και δεν συμβιβάζομαι στην ιδέα του.. πάτου.
    Το οφείλουμε ,όχι ρητορικά στην Ιστορία την προηγούμενη ή, την επόμενη.
    Το οφείλουμε στον εαυτό μας, τα παιδιά μας, κι σ' αυτήν την πανέμορφη Πατρίδα .

    Απ’ τα μαλλιά ας την αρπάξουμε λοιπόν την κρίση να μη μας βάλει αυτή κάτω. Εμείς να την βάλουμε και να την δούμε σαν μια καινούρια ευκαιρία να δοκιμαστεί το φρόνημα ,το δαιμόνιο, και το τσαγανό του υπέροχου λαού μας.
    Την πιο ωραία νύχτα να περάσεις. Έτσι για να τους την σπάσεις…...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα μου επιτρεψεις να αναδημοσιευσω εδω
    το σχολιο που ειχα αφησει στο συγκεκριμενο
    αρθρο στην Lifo
    ......

    Αρες μαρες κουκουναρες

    Δηλαδη μεσα από την χρεωκοπία και την φτώχεια θα αλλάξουμε επιτελους νοοτροπία σαν λαος
    και θα γινουμε μια ευγενικη και ευρωπαικη χωρα
    Με τις δημοκρατιες μας, τις εκκλησιες μας, τα παρκα και τις πλατιες μας

    Και το λαμογιο θα παψει να κανει λαμογιες
    Κι ο βολευτης δεν θα βολευει του υμετερους
    Και ο βαξεβανης θα επιστρεψει στην υπαιθρο να γινει αγροτης
    Κι αφου ο κολονακιωτης θα χασει την φιλιπινεζα για τα παιδια του θα γινουμε ολοι ισια κι όμοια
    Τι ωραια τι καλα, πουναι τα παραμυθια που λενε στα παιδια

    Γιατι εγω πίστευα μεχρι τωρα
    Οτι ο άνθρωπος γινεται καλυτερος και πολιτισμενος
    μεσα από την παιδεία και την πνευματικη καλλιέργεια τις τεχνες και τα γράμματα

    Κι όχι μεσα από την φτωχεια και την μιζερια (την επιβαλλομενη μαλιστα με νομο του κρατους)

    Αλλα μαλλον αλλαξανε τα νεα εκπαιδευτικα συστηματα στην ελλαδα
    ......

    Γιατι δεν μπορω να δεχτω την λογικη του
    "μαζι τα φαγαμε" και φταιμε ολοι

    Καληνυχτα Λυγερη

    -

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Velvet

    Κατ’ αρχή ιδιαίτερη η χαρά μου για την ευκαιρία συνάντησή μας ,ύστερα από καιρό εδώ σον Πηγαιμό.

    Επί του θέματος :
    Απ’ ότι εισέπραξα εγώ τουλάχιστον από το άρθρο του Μπαξεβάνη δεν νομίζω ότι ισχυρίζεται πως μέσα από φτώχεια και εξαθλίωση θα αλλάξουμε την νοοτροπία μας, ως λαός προς το καλύτερο ή θα αναβαθμίσουμε το πολιτιστικό μας επίπεδο.
    Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι η άποψη του--και τίποτα δεν είναι πανάκεια--τι εξ’ αναγκασμού θα υποχρεωθούμε ναεγκαταλείψουμε συνήθεεις και καταστάσεις που δεν μας έκαναν μέχρι τώρα ευτυχέστερους . Δεν αναβάθμισαν την ποιότητα της ζωής για την πλειονότητα του λαού, υύτε εμπόδισαν την κατάρρευση της οικονομίας και την έκπτωση βασικών αξιών, και παραδοσιακών Αρχών.

    Συμφωνώ απολύτως μαζί σου ότι η μόνο η παιδεία και συνεπώς η πνευματική καλλιέργεια εξανθρωπίζει τον άνθρωπο και αναβαθμίζει την ποιότητα της ζωής του. Ζωή , η οποία δεν εγκλωβίζεται στο κυνήγι των υλικών αγαθών μόνο αλλά σέβεται και αναπαράγει διαχρονικές Αξίες που πράγματι έχουν παραμεληθεί στον τόπο μας…
    Με την φράση του δε «Φοβάμαι. Γι’ αυτό θέλω να τελειώνουμε» διαισθάνομαι ότι θέλει να απαλλαγούμε απ’ όλα όσα μας πρόδωσαν ή μας διέψευσαν και αδημονεί για μιαν νέα Αρχή. .

    Πιστεύω ότι δεν διαφωνείς και Συ επί της ουσίας.
    Ο κάθε ένας όμως έχει μιαν διαφορετική προσέγγιση στα τεκταινόμενα και δικαιούται να την εκφράζει δημοκρατικώ δικαίω . (ακόμη ευτυχώς)

    Σου εύχομαι από καρδιάς Υγεία και αντοχή στα δύσκολα που όντως βιώνουμε ,άλλος λίγο άλλος πολύ .
    Με εκτίμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΣΙΓΟΥΡΑ ΓΡΑΦΕΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ.
    ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΓΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑ-ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS

    Χρόνια Πολλά για Σένα τα καλύτερα,Σκρουτζάκο μου, φορτωμένα με χαρές που πασχίζεις και ελπίζεις....

    ΖΕΣΤΑ ΓΙΟΜΑΤΑ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή