Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Με πόσους Θεούς και δαίμονες ;;;;


Φθινόπωρο. Οκτώβρης ήτανε θαρρώ ।
Είχε συμπληρωθεί ο αριθμός των προστατευομένων στο Κέντρο Ημερήσιας Δημιουργικής Απασχόλησης ΑμεΑ όπου διακονούσα ως διοικητική δ/σα και πρόεδρος του συλλόγου των γονέων.

Μια ημέρα γύρω στις 10 το πρωί ήλθε στο γραφείο μου απροειδοποίητα μια νεαρή γυναίκα απροσδιορίστου ηλικίας .Λιγομίλητη, σοβαρή, χλωμή λιτά ντυμένη σ’ ένα στενό τζίν ,ένα λευκό ζιβάγκο και ένα μαύρο ελαφρό φούτερ.

-----Έχω ένα παιδί «καθυστερημένο» 20ετών.Μπορείτε να το πάρετε; Μου είπε αντί για καλημέρα।

------Καλημέρα σας, της είπα, καθίστε σας ακούω.

-----Θέλω να πάρετε το γυό μου στο κέντρο σας. Αυτοκίνητο να το παίρνει από νωρίς το πρωί και να το επιστρέφει αργά το απόγευμα.

------Τα δρομολόγια κανονίζονται από τον οδηγό και την συνοδό ανάλογα με τις περιοχές που μένουν τα παιδιά. Δεν μπορώ να δεσμευτώ για τις ώρες αν δεν ενταχθεί πρώτα το παιδί σε πρόγραμμα. Που μένετε; Την ρώτησα.

------Πέραμα .Μου απάντησε. Τέλος πάντων πότε μπορείτε να το ξεκινήσετε;. Θα σας πληρώνω κάθε μήνα όσα δίνει η πρόνοια για επίδομα ειδικού σχολείου. Πάρα πάνω δεν μπορώ. Πείτε μου.

Βιαζόταν. Ήθελε να τελειώνει γρήγορα η συζήτηση μαζί μου.

----Να σας προσφέρω κάτι ; ρώτησα για να αλλάξω το κλίμα.
Δεν τα κατάφερα ।

-----Όχι ευχαριστώ.

------Εργάζεστε ; ξαναρώτησα

-----ΟΧΙ απάντησε κοφτά.

Έβλεπα ότι δεν υπήρχε έδαφος για διάλογο και προχώρησα στην τυπική διαδικασία που ακολουθείτο για κάθε νιόφερτο παιδί στο Κέντρο.

Ξέρετε ,συνέχισα , για να ενταχθεί ένα παιδί στο Κέντρο μας ,πρέπει πρώτα να το δει ο γιατρός . Να πάρει η κοινωνικός λειτουργός το ιστορικό του παιδιού και τις απαιτούμενες πληροφορίες σχετικά με ό, τι το αφορα π.χ. οικογεγειακό περιβάλλον, κ.λ.π. και κυρίως να εκτιμήσει η επιστημονική ομάδα μας αν η μονάδα μας μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις ανάγκες του παιδιού.
Σ αυτό το σημείο σηκώθηκε απότομα από το κάθισμά της και με διέκοψε.

Δεν υπάρχει Οικογένεια। Δεν υπάρχει πατέρας. Ο Τάσος γεννήθηκε αυτιστικός . Μέχρι τα 18 ήτανε σε ίδρυμα.

Κι από τότε ποιος είναι μαζί του ; την ρώτησα αιφνιδιαστικά .

---Μια γειτόνισσα τον φυλάει μου απάντησε ενοχλημένη κι έδειξε την πρόθεση να φύγει.

Σηκώθηκα από το γραφείο μου κι έκλεισα την πόρτα . Είμαστε οι δυό μας.

Κάτσε καλή μας της είπα φιλικά. Αξίζει κι οι δυό μας να αφιερώσουμε λίγο χρόνο. Πρόκειται για το παιδί σου, τον Τάσο। Και γω που σου μιλώ μάνα ειδικού παιδιού είμαι και ξέρω τις τεράστιες δυσκολίες που έχουμε όλοι στην καθημερινότητά μας με τα παιδιά μας. Όσο και να τ΄αγαπάμε αυτό δεν σημαίνει ότι κάποια στιγμή δεν κουραζόμαστε ,δεν λυγίζουμε.

Κάθισε ,με κοίταξε ευθέως επίμονα αλλά δεν έδειξε καμιά διάθεση για περαιτέρω συζήτηση.

Πήρα το λόγο.

Εν τάξει . Έλα την Τετάρτη το πρωί με το παιδί ,να το δει η γιατρός , να δούμε αν μπορούμε να το βοηθήσουμε κι όλα τ’ άλλα θα τακτοποιηθούν. Στο υπόσχομαι .Έχε μου εμπιστοσύνη, της είπα φιλικά και το ένστικτό μου υπαγόρευσε να σταματήσω εκεί.

Χαλάρωσε το περίγραμμα του προσώπου της. Γλύκανε η φωνή της

------Σας ευχαριστώ κυρία ,ο Θεός να σας το δώσει στο παιδί σας….

Ο Τάσος ήταν πράγματι ένα παλικαράκι με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές. Δεν μίλαγε, κραύγαζε . Στην αρχή χρειάστηκε πολύς κόπος για να προσαρμοστεί στο σύνολο.

Σιγά-σιγά ηρέμησε. Ερχόταν καθημερινά περιποιημένος και καθαρός για αρκετούς μήνες.

Η μητέρα συνεπής μόνο στις οικονομικές υποχρεώσεις της τις οποίες διεκπεραίωνε μέσω της συνοδού. Δεν εμφανίστηκε ποτέ στο Κέντρο .


Την είδα ξαφνικά μπροστά μου να κάθεται στα σκαλιά ξενοδοχείου , όταν χρειάστηκα ένα πρωί να βρεθώ σε περιοχή της Αθήνας όπου κατοικοεδρεύει ο αγοραίος έρωτας.
Κοιταχτήκαμε στα μάτια . Της χαμογέλασα σαν σε παλιά γνώριμη χωρίς να σταματήσω.
Άκουσα πίσω μου ένα σκληρό γέλιο και δυο λόγια " γ….. ω την ατυχία μου."

Δεν την ξανάδα έκτοτε . Ούτε τον Τασούλη τον οποίο θυμάμαι ακόμη. ….

13 σχόλια:

  1. Δεν μπόρεσα να διαβάσω στην ψυχή της τι ήταν αυτό που δεν άντεξε το φιλότιμό της.
    Το αρχαιότερο των επαγγελμάτων το οποίο εξασκούσε δημοσίως, αλλά ήθελε να το «προστατέψει» από τον χώρο που περιέθαλπε το παιδί της ;
    Η ήθελε να προφυλάξει το παιδί της από την φήμη του επαγγέλματός της. ;
    Διερωτώμαι. Με πόσους θεούς και δαίμονες έχει να παλέψει μια γυναίκα οποιαδήποτε δουλειά κι αν κάνει, όταν φέρνει μονάχη στον κόσμο ένα παιδί με σοβαρή αναπηρία που δεν μπορεί να την διαχειριστεί;
    Δεν υπάρχει κανείς; Ούτε η μάνα που το γέννησε να δει αυτό το παιδί μόνο σαν έναν άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια κι αγάπη κι όχι σαν ένα ασήκωτο βάρος για την ίδια και μια τραγική κοινωνική αμέλεια για τους υπόλοιπους ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω ότι έχει να παλέψει με πολλούς δαίμονες Λυγερή μου. Πρώτ`απ όλα με τον ίδιο της τον εαυτό.
    Και μετά με την ίδια την κοινωνία που λυπάμαι που θα το πω αλλά δεν είναι αρκετά ευαισθητοποιημένη σε τέτοιες περιπτώσεις. Πάντως σε συγχαίρω για το κουράγιο και την δύναμή σου. Άνθρωποι σαν και σένα και τις υπόλοιπες μανούλες που ανεβαίνουν τέτοιο καθημερινό Γολγοθά είναι άξιες σεβασμού.
    Υποκλίνομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Theodosia

    Ακριβώς ,πρωτίστως με τον εαυτό της που είναι εντελώς απροετοίμαστος και ανέτοιμος κι ανήμπορος να δεχτεί κατ'αρχήν το πρόβλημα και στην συνέχεια να το διαχειριστεί με γνώμονα την όσο το δυνατόν καλύτερη ζωή του παιδιού.
    Αυτά είναι πολύ σοβαρά θέματα ,υπαρξιακά θάλεγα για κάποιους ανθρώπους .
    Εκείνο όμως που σίγουρα θα εξομάλυνε την πολύ σκληρή πραγματικότητά τους είναι η ύπαρξη υποδομών υποστήριξης της πολιτείας σε εθνικό επίπεδο θεσμοθετημένα κι όχι στα πλαίσια φιλανθρωπίας ή κοινωνικής ευαισθησίας. Όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες όχι κατ'ανάγκη πάμπλουτες. Απεναντίας. Διαθέτουν όμως ένα κοινωνικό πλαίσιο στήριξης και προστασίας που απελευθερώνει τους γονείς από την ανασφάλεια την μιζέρια και την απελπισία. Που δεν τους αναγκάζει να παλέψουν με θεούς και δαίμονες για να επιβιώσουν με ένα ανάπηρο παιδί. Γίνονται παραγωγικά μέλη στον τόπο τους και απολαμβάνουν την ζωή στο μέτρο που προσφέρει απόλαυση όπως όλοι οι θνητοί
    Σε ευχαριστώ για τα ευμενή σχόλια στο πρόσωπο μου που δεν είναι τίποτα το διαφορετικό από τις άλλες μάνες. Μόνο που εγώ είμαι από τους ανθρώπους που ύστερα από συνεχή σκληρή δοκιμασία κέρδισα τη γνώση ότι υπάρχει ευτυχία κι αυτή παρέχεται άφθονη μέσα από το γέλιο , την χαρά του παιδιού μου.
    Καληνύχτα Θεοδοσία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λυγερή μου αυτό το χέρι(φωτό) με τη δύναμη μεγατόνων δεν προλαβαίνει να τραβήξει όλους τους κολασμένους της γης,γιατί είμαστε όντως πολλοί.
    Κι έτσι αρχίζει η αδυσώπητη μάχη Θεών και δαιμόνων κι ανήμπορος προσπαθείς να φυλαχτείς αλλά φευ!!!!
    Ο κόσμος είναι μικρός αλλά κι απόμακρος συνάμα ποσώς μάλλον όταν το θέμα άπτεται της "ηθικής" μας.Θα 'πρεπε οι δομές να είναι περισσότερες κι ίσως και πιο δυναμικές αλλά......και μεις πιο άνθρωποι.
    Να είσαι καλά,καλό Σαββατοκύριακο!

    Υ.Γ.:Αυτές είναι οι αληθινές ιστορίες,που όπως σου έγραφα χθες(στο path) εκτός από συγκίνηση προκαλούν και τεράστιο προβληματισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με πόσους θεούς και δαίμονες έχει να παλέψει μια γυναίκα οποιαδήποτε δουλειά κι αν κάνει, όταν φέρνει μονάχη στον κόσμο ένα παιδί με σοβαρή αναπηρία που δεν μπορεί να την διαχειριστεί;

    Συγκλονιστική η αναφορά σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ μου Δημήτρη .
    Στο λέω ειλικρινά δεν έχω συναντήσει άνθρωπο να συνδυάζει την αισθαντικότητα με την αναλυτική-συνθετική ικανότητα σκέψης σαν την δική σου. Αυτό είναι μεγάλο χάρισμα γιατί σου επιτρέπει να συλλαμβάνεις τα τεκταινόμενα στην πραγματική τους διάσταση και επί της ουσίας.
    Διάλεξα αυτήν την εικόνα γι αυτήν την ανάρτηση με καθαρά αισθαντικό κριτήριο .Έτσι μου έκανε ένα κλίκ στην ψυχή μου. Αν έπρεπε να την εξηγήσω εν τοις πράγμασι ,θα δήλωνα αδυναμία. Κι ήλθες Εσύ έτσι αυθόρμητα κι απλά να την ερμηνεύσεις αντικειμενικά ώστε να μην επιδέχεται καμία άλλη ερμηνεία απ’ αυτήν που Εσύ εισέπραξες…. Τι να πώ ; Είναι ανεξήγητο και σπάνιο νομίζω. Νάσαι πάντα καλά.Έχω μάθει πολλά πράγματα από Σένα .
    «.Θα 'πρεπε οι δομές να είναι περισσότερες κι ίσως και πιο δυναμικές αλλά......και μεις πιο άνθρωποι».Συμφωνώ απολύτως. Μα πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού Άνθρωποι και Έργα πάνε μαζί , είναι αλληλένδετες έννοιες. Άλλο μεγάλο θέμα κι αυτό ε; Ίσως κάποια μέρα να μας καθίσει στον ΠΗΓΑΙΜΟ μας
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έτσι είναι Μαριάνα μου.
    Προ ενός τέτοιου γολγοθά όλες οι μάνες ,στην δική μου συνείδηση τουλάχιστον, είναι τραγικά πρόσωπα κι όλες οι άλλες ιδιότητες, ή, ιδιαιτερότητες υποχωρούν.
    Βέβαια σε περιπτώσεις που υπάρχει σοβαρή οικονομική ευχερεια,υπάρχουν διέξοδοι με την βοήθεια επαγγελματιών βοηθών . Αλλα πόσες είναι αυτές οι "μόνες" γυναίκες που μπορούν να καταφύγουν στην βοήθειά τους;;;
    Πάντως , αυτή η έλλειψη κοινωνικής μέριμνας είναι μια από τις πληγές της κοινωνίας μας.

    ΥΓ: Σ'ευχαριστώ και χαίρομαι πάντα τις παρεμβάσεις σου.
    Μόνο που έχω πρόβλημα με αυτό το blog και μερικές φορές ,όπως αυτές τις μέρες ,δεν μπορώ επ' ουδενί να καταθέσω τα δικά μου σχόλια. Δεν γνωρίζω δε αν την ίδια δυσκολία συναντούν ενίοτε και οι αναγνώστες της σελίδας.
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λυγερή μου καλησπέρα!
    Προσωπικά δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα στο να σου αφήσω σχόλιο.
    Για δες μήπως φταίει η φόρμα των σχολίων.Πήγαινε στον ΠΙΝΑΚΑ ΕΛΕΓΧΟΥ άνοιξε τις ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ κι από κει άνοιξε τα ΣΧΟΛΙΑ και θα δεις στην τρίτη σειρά λέει ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΦΟΡΜΑΣ ΣΧΟΛΙΩΝ.
    Αλλαξε την επιλογή σου σε ΠΛΗΡΗΣ ΣΕΛΙΔΑ μετά πάτα ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ είναι κάτω κάτω και δες αν είναι καλύτερα.Διαφορετικά πιθανόν να φταίει η σύνδεση σου(μήπως είναι αργή) ή το πρόγραμμα με το οποίο δουλεύεις (MOZILA,CHROME,INTERNET EXPLORER κλπ) δοκιμασέ τα όλα.Κι αυτή τη γραμματική επαλήθευση γιατί την έχεις;δεν νομίζω να βοηθάει σε κάτι!
    Να είσαι καλά και πιστεύω να επιλυθεί το πρόβλημά σου!
    Καλό βράδυ!

    Υ.Γ.:Πάλι μ' έκανες να κοκκινίσω,πίστεψέ με κι ας μη με βλέπεις!Σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ζείδωρον
    Σ' ευχαριστώ Δημήτρη μου για τον χρόνο σου και την καλή σου διάθεση να με βοηθήσεις.
    Μη γελάσεις, αλλά για να μην μπλέξω περισσότερο η αδαής..,δεν κάνω τίποτα προς το παρόν.
    Μόλις βρώ χρόνο θα σου πω τις απορίες μου και τα εμπόδια που συναντώ ,μέσω email.
    Και Συ αν μπορείς με βοηθάς. Είσαι τόσο υποχρεωτικός αλλα και expere που ξέρω ότι θα το κάνεις.

    Για την ώρα σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα
    κι ας κοκκινίζεις .Και γω το παθαίνω ενίοτε τώρα πιά....Αυτό σημαίνει ότι, τι κι αν περνούν τα χρόνια παραμένει στην ψυχή μας ένα παιδί που μπορεί ακόμη, να κλαίει ή να γελάει, να ονειρεύεται , να ντρέπεται και κάπου-κάπου να κοκκινίζει....
    Καλό σου μεσημέρι φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. habilis

    Τι να της πείς της Ζωής που σε άφήνει άφωνο-(νη) με τέτοια σενάρια που σκαρώνει.; Είναι μεγάλη σκηνοθέτης οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε.....

    Καλή σου μέρα αγαπητέ μου .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είστε αξιέπαινη Κυρία μου!!!
    Τόσο για την δύναμη, όσο και για την γλύκα της ψυχής σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συγνώμη .αλλά τώρα....αξιώθηκα να μπω σε αυτή την γωνιά που τόσο αγαπώ. Αλλά ,βλέπετε, οι προτεραιότητες ,συνωστίζονται κυριολεκτικά στην καθημερινότητά μου...

    Παρ' ότι τα πολλά παινέματα με κάνουν να κοκκινίζω εγώ σας ευχαριστώ γιατί ,αν μη τι άλλο ,προέρχονται από αναγνώστες με απαιτήσεις...
    Νά είστε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή