Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Για την Αγάπη ψάχνουν....



Υπάρχουν και οι "άλλοι" οι "μεγάλοι".

Όχι οι Αρχαίοι. Οι
νεοέλληνες που την χάρη και την ευλογία τους πολλοί ζήλεψαν από τους σημερινούς διώκτες μας .

Γεννήθηκαν σε τούτο εδώ το χώμα το Ελληνικό που πατάτε εσείς και γω ,την σύγχρονη εποχή.Τότε που κάποιοι τιμητές μας και κουμαντοτόροι του κόσμου σήμερα, κάνανε τους άμαχους σαπούνι που δεν στάθηκε ικανό δυστυχώς , να ξεπλύνει το όνειδος της απανθρωπιάς τους. Τους έγινε πλέον σύνδρομο και μανία καταδιώξεως ενάντια σε λαούς, όπως οι σύγχρονοι Έλληνες, με τσαγανό, πίστη, έρωτα για ζωή.

Ανθρώπους που δεν έχουν θρησκεία τους την ισχύ και την οικονομική υπεροχή έναντι των άλλων , αλλά το γαλάζιο
τ' ουρανού . Το χρυσάφι του ήλιου , την θάλασσα, την Τέχνη , την συνανθρωποσύνη ,την οικογένεια,την Αγάπη !!!!!

Για την Αγάπη ψάχνουν ,αυτή τραγουδούν ,σ' αυτήν τα δίνουν όλα !


Μάνος Χατζηδάκης μουσικοσυνθέτης και η διεθνούς φήμη καλλιτέχνης
Νάνα Μούσχουρη δύο νέο -Έλληνες που υπηρέτησαν μέ πάθος μέσα από την Τέχνη τους την Αγάπη

Εκείνος , από την γειτονιά των αγγέλων, μεθά ακόμη τον κόσμο με τις μελωδίες του!

Εκείνη ,
πρέσβειρα καλής θέλησης της Ελλάδος αφήνει το ανθρώπινο Ελληνικό στίγμα ανά την υφήλιο .

14 σχόλια:

  1. Για την Αγάπη πασχίζει ο Έλληνας της καθημερινότητας.

    Την ψάχνει στους ανθρώπους, την προσδοκά απ' τον Θεό, την περιμένει από την τύχη.

    Της γράφει μουσική, στίχους. Της τάζει ό,τι πολυτιμότερο ,τον εαυτό του.
    Φτάνει να την βρει σε οποιαδήποτε μορφή, να τον αγγίξει, να την πιστέψει.

    Τότε δημιουργεί ,εξανθρωπίζεται, εκπολιτίζεται,
    μεγαλουργεί, υπάρχει και το απολαμβάνει.

    Χωρίς αυτήν, εκμηδενίζεται, αδειάζει. Μόνος έρχεται και ξένος φεύγει.....
    Εμείς στον ΠΗΓΑΙΜΟ ,πονέσαμε για να συνειδοτοποιήσμε τι σημαίνει πραγματικά Αγάπη και τι σηματοδοτεί την έλλειψή της .

    Αυτήν διεκδικούμε κι αυτό είναι που μας σώνει....

    Με μιαν αγάπη πανανθρώπινη σε όλους σας ,
    από την ταπεινότητά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αγάπη όλα τα υπομένει
    Η αγάπη όλα τα ελπίζει
    Δίνει ζωή στην Οικουμένη
    Κι η Γη γυρίζει...

    Στίχος από κάποιο παλιό τραγούδι
    Καλησπέρα!Λυγερή μου
    Χρόνια πολλά!!!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λυγερή μετά το σχόλιο σου
    τι να πω με κάλυψες !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. habilis

    Από αυτό το σχόλιο προέκυψε ένα...παιχνίδι στο
    http://ligery.pblogs.gr/2011/01/na-me-proseheis.html που του έδωσε μιαν άλλη διάσταση.
    Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα σχόλια των αναγνωστών .
    Αν έχεις κεφι και χρόνο ρίξε μια ματιά θα σ' αρέσει...
    Νάσαι καλά και ευχαριστώ για την παρουσία σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Maria

    Γειά σου Μαριώ που έχεις πιάσει το νόημα της ζωής και δεν διστάζεις να το διατυπώσεις.

    Χρόνια σου Πολλά κι όλα τα καλά στην νέα χρονιά
    για Σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα σου Λυγερή μου γειτόνισσα.Πρέπει να σου πω, ότι είτε συμφωνώ μαζί σου, είτε όχι, πάντα αναγνωρίζω, στο κάτω κάτω είναι εύκολα διακριτή, την ανιδιοτέλεια σου.
    Να τώρα δεν υπήρχε λόγος να κάνω αυτήν την αναφορά, αλλά εμένα μου ήρθε.Ξέρεις τις μικροαστικές φιοριτούρες περί κοπλιμέντων, αλλά και περί μετριοφροσύνης, δεν τις αποδέχτηκα ποτέ.Οπότε καταλαβαίνεις, ότι κοπλιμέντα δεν παίρνει κανείς από μένα, παρά μονάχα την αλήθεια μου.
    Έστω, μέρος αυτής,αλλά την αλήθεια.
    Όσο για την μετριοφροσύνη και αυτήν δεν την αποδέχθηκα ποτέ.
    Κάποιος που προσφέρει, κάποιος που θυσιάζεται, κάποιος που πάνω από το εγώ του, έχει το εμείς, πρέπει, έχεις υποχρέωση, να τον επιβεβαιώσεις και αν και εκείνος το καταλαβαίνει και αποδέχεται την αναγνώριση, αυτό δεν τον κατατάσσει στους υπερόπτες.
    Αυτό μου ήρθε σαν ανάγκη να πω και αυτό σου λέω.
    Τελικά και καθώς γράφω, καταλαβαίνω ότι δεν ήταν άσχετη η παραπάνω αναφορά.Είναι που δεν συμφωνώ με την Μούσχουρη και λειτούργησε ο συνειρμός.
    Όσο για τον Μάνο, τι να πω για την τέχνη του, τι να πω για την προσωπικότητα του,τι να πει κανείς για τον δικό μας Μανο Χατζιδάκι.
    Εδώ σωπαίνεις,ακούς και ταξιδεύεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Black Bedlam
    Kαλησπέρα πατριωτάκιι μου .

    Κατ' αρχήν ζητώ την κατανόησή σου για την καθυστέρηση της ανταπόκρισής μου στο αισθαντικό σχόλιό σου, αλλλά ένας παλιο-ιός ή γρίπη (δεν ξέρω τι γένους είναι ) με ταλιανίζει μία εβδομάδα τώρα .Πυρετός,, βήχας, φοβερή κακουχία και με μένα να επιμένω να τα ξορκίσω με βοτάνα, μαντζούνια, κονιάκ ,τσικουδιά, βιταμίνες και άλλα συναφή.
    Του κάκου όμως. Τελικά...υπέκυψα γιατί έχω και ακροαστικά η καλή σου, και αναγκάστηκα να πάρω αντιβίωση. Και οι πιέσεις ,πιέσεις από παντού με τις δυο μου μοίρες να κλαίνε . Χαμός έχει γίνει. Βλέπεις το θεωρούν αδιανόητο η μάνα τους να παροπλιστεί κι όταν συμβαίνει αυτό χάνουν τ' αυγά και τα καλάθια.
    Ας είναι ! Τώρα που σου γράφω αισθάνομαι καλύτερα . Μάλλον έχω πάρει την ανιούσα .
    Δεν μ’ εντυπωσιάζει η άποψή σου περί ανιδιοτέλειας μου γιατί έχω πειστεί για την οξυδέρκεια σου. Άλλωστε της ίδιας άποψης είμαι και γω. ΄Αρα δεν διαφωνούμε φιλενάδα μου.
    Εγώ θα σούλεγα π ο υ θ ε ν α δεν διαφωνούμε . Μόνο που εσύ δεν έχεις φλογίτσα στην ψυχή σου όπως εγώ , αλλά φωτιά που καίει τα ξερά και λάμπει το σύμπαν στο πέρασμά σου. Κι εννοώ τον τρόπο που προσεγγίζεις τα πολύ σοβαρά θέματα που αφορούν τον τόπο μας, την κοινωνία μας, τους πολίτες, το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον των παιδιών μας. Η αγωνιστικότητα σου είναι αστείρευτη ,θυελλώδης κι ακαταμάχητη.
    Σε μένα δεν συμβαίνει το ίδιο και το ξέρεις. Εύκολα μπορεί να το διακρίνει κανείς αν παρακολουθήσει τις εγγραφές μου στο http://ligery.pblogs.gr που φέρουν την σφραγίδα της μετριοπάθειας αλλά χωρίς παρωπίδες , της επίγνωσης του εφικτού, και την ρεαλιστική αντιμετώπιση καταστάσεων . Προσγειωμένη γαρ ,αναγκαστικά, ύστερα από αλλεπάλληλα χτυπήματα –κοπανίσματα πάνω στη Γη, αναγνωρίζω πλέον χωρίς καμία ψευδαίσθηση την «ποιότητα» του εδάφους που πατώ και στέκομαι όρθια.
    Είμαι ικανοποιημένη ,αν θες, γιατί δεν ισοπεδώθηκα, δεν έγινα ένα με την Γή και τα σκουληκάκια της. Βλέπω με σκεπτικισμό τα πάντα και ουδεμία ανοχή έχω για τους πολιτικοκάπηλους και καταχραστές των Αξιών μου., δια ίδιον όφελος.
    Διατηρώ όμως την υπομονή ,την αντοχή αλλά και την επιμονή μου στο όραμα και την ελπίδα του αύριο. Δεν έχω προκαταλήψεις και εμπάθειες και είμαι οπαδός του δόγματος ότι τα «πάντα ρει» και μέσα στα πάντα και οι άνθρωποι.
    Σχετικά με την Μούσχουρη ,οι συχνότητές μας απέχουν μίλια και δεν συναντηθήκαμε
    ποτέ. …… σε κανένα σημείο του ορίζοντα.
    Αλλά δεν παύει να είναι μια ιέρεια της μουσικής που έκανε γνωστή ανά τον κόσμο –όπως και άλλοι άλλωστε – την μουσική νεοελληνική κουλτούρα .Σε αυτήν την πλευρά της στάθηκα γιατί την θεώρησα άξια προς μνημόνευση.
    Και τις παλινωδίες του Μίκυ μας , που μας πλήγωσαν δεν λησμονώ και δεν συγχωρώ αν θέλεις ,αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει ότι είναι ο μεγάλος μας Μίκης που γαλούχησε τις ωραιότερες γενιές της νεώτερης Ελλάδος με τα τραγούδια του, τα μηνύματά του, το αγωνιστικό παρελθόν του και υπάρχει ακόμη ανάμεσά μας. .
    Νάναι καλά ο άνθρωπος και να ζήσει σαν τα ψηλότερα βουνά.
    Ο Χατζηδάκης μάγος της μουσικής ,του ονείρου, του έρωτα ζει ακόμη στην καρδιά μας και μας ταξιδεύει μακριά .Μας πάει ψηλά όπου η ψυχής μας θέλει ,μακριά από την ζοφερή πραγματικότητα που η κάθε λυγερή υποχρεούται να παλέψει από το χαράκωμα για να επιβιώσει .
    Αγαπημένο μου απωθημένο Εσύ …. Να ξέρεις ότι νοιώθω ωραία, χαμογελώ και προπαντός καμαρώνω όταν σε σκέπτομαι .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έλα Λυγερή μου καλησπέρα σου.Βρε που να σε πάρ΄η ευχή, τόσο καλά λόγια, έλα, για να σου πω την αλήθεια, μιας και ξέρω κάπως....... καλύτερα τον εαυτό μου, μπορώ να σε βεβαιώσω ότι υπερβάλλεις.Αυτό ας πούμε το "λάμπει το σύμπαν στο πέρασμά σου" ε,είναι υπέρ, υπερβολικό.
    Θα σου πω όμως ότι, η αλήθεια είναι ότι δεν περνώ απαρατήρητα.Ο δε λόγος της προσοχής που θα μου δώσουν, είναι ή γιατί θα με αποδεχθούν ή θα τρομάξουν μη ξέροντας που να κρυφτούν,(πως λέμε μαύρο φίδι που σ΄εφαγε;) ή θα με αντιπαθήσουν.
    Είμαι δε τόσο....μετριόφρων, που αστειευόμενη λέω, ότι όσοι με αντιπαθούν είναι γιατί δεν αντέχουν! χαχα
    Το λέω αστεία, αλλά στο βάθος το πιστεύω και ξέρεις γιατί, γιατί ποτέ δεν έχω κακή πρόθεση και τα αποτελέσματα αυτών που είχα αναλάβει (όχι τα προσωπικά μου) είχαν πάντα σχεδόν, το προγραμματισμένο αποτέλεσμα.Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το λόγο μου και τους ρυθμούς μου, μπορούν να τους ακολουθήσουν και οι άλλοι, οπότε καταλαβαίνεις τι σημαίνει να πρέπει να συνεργαστεί κανείς μαζί μου.
    Γίνομαι απαιτητική, γίνομαι πιεστική, είμαι συγκεντρωτική και αφού κατά την γνώμη μου έχω εξαντλήσει τα περιθώρια, γίνομαι αυστηρή,απότομη και ενίοτε δεικτική και είρων.Φυσικά καταλαβαίνεις, ότι σ΄αυτο το διάστημα τα έχω δώσει όλα.Αυτό όμως δεν με απαλλάσσει.
    Επίσης υπερβολικό είναι το ακαταμάχητη.Έχω γνωρίσει ανθρώπους που όταν μετά έμενα μόνη, τους αναλογιζόμουν και έβαζα τα κλάματα από το μεγαλείο τους και αυτό, δεν σημαίνει ότι είχαν παράσημα και ηρωικά κατορθώματα, καθημερινοί άνθρωποι ήταν.
    Σε ένα ύψος δυσθεώρητο, ταπεινοί, αγράμματοι και μεγαλειώδεις.Να κλαίω Λυγερή μου και να νιώθω την μικρότητά μου, σε όλο της το μεγαλείο.Ένα μεγαλείο που ανάβλυζε από μία και μόνη φράση τους,γιατί έκρυβε την σοφία, την καρτερικότητα, την αυτοθυσία, την αυτογνωσία, την ταπεινότητα,την απόφαση, το μεγαλείο.Τι λέμε τώρα.
    Ούτε στο δαχτυλάκι τέτοιων των ανθρώπων, που η ιστορία δεν βρήκε να γράψει το όνομά τους και μια γραμμή μια αράδα.Γιατί η ιστορία γράφεται από τους ισχυρούς και να θυμόμαστε, ότι αυτοί είναι που επιβάλουν τις προσωπικότητες και τις "αξίες"

    Μιλάς για το εφικτό.Ας αναρωτηθούμε ποιος ορίζει το τι είναι εφικτό.Εμείς οι ίδιοι; Μα είναι οι άλλοι που επιβάλουν τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες για να βλέπουμε εμείς ποιο είναι το εφικτό και ποιο όχι.Πρόσθεσε σε παρακαλώ και ότι έχουν προσδιορίσει αυτοί οι ίδιοι και μας έχουν πείσει για το τι μπορούμε και τι όχι.Αυτό το "εφικτό"είναι που πρέπει να ανατρέψουμε.Σκέψου ότι όλες οι ανατροπές, όλες οι επαναστάσεις, στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην κοινωνία, πριν γίνουν, πριν επιβληθούν στο "παλιό"ήταν "ανέφικτες".
    Όσο για την ρεαλιστική αντιμετώπιση, ποιος την ορίζει εσύ; εγώ; Ούτε που ξέρουμε τι δυνάμεις έχουμε, τόσο από μόνοι μας, όσο κυρίως όλοι μαζί.
    Και τότε, μπορούμε πράγματι να κάψουμε τα ξερά, τότε μπορούμε με την φλόγα μας, να κάνουμε τον κόσμο, την πλάση, να λάμψει.
    Στο κάτω κάτω, αυτό είναι και, ιστορική ανάγκη και, ιστορική νομοτέλεια, που μόνο ένα πράγμα μπορεί να την ανατρέψει. Ή παθητικότητά μας,η ανοχή μας.Έτσι που θα καταστρέψουμε το πλανήτη θα καταστρέψουμε την ζωή.Και τότε δεν θα έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, ούτε το τι θα γράψει για μας η ιστορία, μιας και δεν θα υπάρχει κανείς πια για να την γράψει.
    Η ελπίδα Λυγερή μου, θα μείνει πάντοτε ελπίδα αν δεν αγωνιστούμε με όποιο τρόπο (αυτό θέλει κουβέντα) για να μην μείνει ελπίδα. Και να ξέρεις ελπίδα 'εχει μόνον ο απελπισμένος.
    Σε φιλώ καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν είσαι μόνο "ακαταμάχητη" αλλά κι σπάνια και μοναδική ,κι άλλα πολλά που δεν αντέχω απόψε να σου πω γιατί είμαι πτώμα στην κούραση.
    Αύριο τα λέμε.....

    Συγχώρα με κι αγάπαμε. Αυτό είναι απόψε που χρειάζομαι κι αυτό μου φτάνει....

    Καληνύχτα αητέ μου και πολύ μ' αρέσει να σηκώνω το κεφάλι απ' το χαράκωμα για να παρακολουθώ το πέταγμά σου στα ύψη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιατί Κυρά μου, είναι υπερβολικό ;
    Όταν Εσύ ίδια παραδέχεσαι ότι επ’ ουδενί περνάς απαρατήρητη κι ότι όλοι παθαίνουν (κάτι ) στο πέρασμά σου είτε θετικό είτε αρνητικό δεν έχει σημασία. Αυτό δεν συνεπάγεται μια φωτεινή παρουσία που ξεχωρίζει ;
    Και δεν είναι μόνο αυτό η αιτία της λάμψης σου. Η λάμψη του καθενός μας εκπορεύεται από τα Ιδανικά και οράματά του. Και Συ υπερασπίζεσαι με πάθος Ιδανικά κι Οράματα διαχρονικά ,ικανά να κρατούν τον άνθρωπο σέ ύψος , πάνω από την Γη.

    Γιατί μου τα ..χώνεις λοιπόν φιλενάδα ,αφού σ’ έχω πιάσει στον αέρα και στο κάτω-κάτω ποιητική αδεία , το εκφράζω όπως θέλω.
    Κι όποιον δεν βολεύει ν’ αλλάξει θέση….

    Έθιξες ένα πολύ μεγάλο θέμα. Το θέμα της συνεργασίας με τους άλλους κι όταν ακόμη υπάρχουν κοινά θέματα, σκοποί ή στόχοι.
    Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλοί να μπορούν να σε καταλάβουν χωρίς να το εκλάβουν ως δυσκολία επικοινωνίας, εγωκεντρισμό κόμη κι αλαζονεία εκ μέρους σου.
    Εγώ όμως καλή μου το κατανοώ απολύτως.
    Όχι, γιατί διαθέτω περισσότερη αντιληπτική ικανότητα από άλλους ,αλλά γιατί το έχω βιώσει προσωπικά κι έχω καταλήξει στο συμπέρασμα:
    Αν είσαι απόλυτα καθαρός, έντιμος, συνεπής με τον εαυτό σου ,πιστεύεις αυτό που κάνεις είσαι υπεράνω κάθε ιδιοτέλειας, ε ,τότε είναι δύσκολο και σπάνιο να συναντηθείς ή να συνεννοηθείς με συνανθρώπους σου ακόμη και ομοϊδεάτες. Πόσον μάλλον όταν διαθέτουν διαφορετική θέση και αντίληψη από την δική σου.
    Είναι αυτό το ρημάδι το πάσης φύσεως «επίπεδο» που λέω εγώ και δεν είναι υπεροψία γιατί πράγματι αυτό είναι που παίζει καταλυτικό ρόλο στην επικοινωνία των ανθρώπων. Από τις διαπροσωπικές , μέχρι τις εργασιακές, τις πολιτικές και τις κοινωνικές σχέσεις σε όλους τους τομείς.

    Όπως Εσύ έτσι και γω γίνομαι αυστηρή, κάθετη έως και σκληρή . Μόνο που όταν περιορίζονται στο ελάχιστο τα όρια της ανοχής μου, περιχαρακώνομαι στα όριά μου .
    Φ ε υ γ ω χωρίς να επιτρέπω στον εαυτό μου να γίνω καταπιεστική, απορριπτική, συγκεντρωτική καταδικαστική σε σημείο που να στήνω στα τρία μέτρα τα «ζωντανά» που ούτε ο Θεός που τα προστατεύει δεν μπορεί να γλυτώσει απ’ το απόσπασμα… Δεν το καταδέχομαι .Έχω μιαν δική μου αντίληψη υπερηφάνειας κι αξιοπρέπειας. Αγάπα την φίλη σου με τα ελαττώματά της…

    Δεν είμαι …ανοικτή στους πάσης φύσεως ισχυρούς, πνευματικούς ή άλλους ταγούς ,να μου υπαγορεύσουν το πρέπον, ή το εφικτό .
    Διατηρώ το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση στον εαυτό μου να αποφασίζω σύμφωνα με την κρίση μου για το κάθε τι χωρίς να σημαίνει ότι είμαι αλάνθαστη. Γι αυτό και αναλαμβάνω την ευθύνη των πράξεων μου ή των παραλείψεων και επ’ ουδενί ζητάω συγνώμη από κανέναν. Την θεωρώ άλλοθι των λαθών μας .
    Άλλο η μεταμέλεια και η συνειδητή προσπάθεια να επανορθώσεις το λάθος σου όταν το αναγνωρίζεις κι άλλο με μια «συγνώμη» να απαιτείς, να χρησιμοποιείς την γνώμη του άλλου για δεκανίκι ….
    Τώρα, πως Εσύ μια θυελλώδης έντονη προσωπικότητα κάθεσαι και αφιερώνεις τον πολύτιμο χρόνο σου και το συζητάς μ’ ένα στραβόξυλο σαν εμένα πράγματι αξίζει ερεύνης…

    Ίσως μια κρυφή σύνδεση επικοινωνίας που ακούει στ’ όνομα «ανθρωπιά» ν’ αποτελεί το κοινό σημείο αναφοράς μας .

    Ναι καλή μου . Έχεις δίκιο…Όταν η απελπισία σ’ έχει ζώσει από παντού σου χτυπά δειλά-δειλά την πόρτα η ελπίδα .
    Χωρίς προϋποθέσεις ή ανταλλάγματα σου χαρίζεται όπως το φώς της Αυγής, οι στάλες της βροχής ή το χαμόγελο ενός παιδιού.

    Φιλιά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μας χρειάζεται και μας αξίζει και λίγο γέλιο έτσι δεν είναι;
    Αν έρθεις από εκεί σου υπόσχομαι ότι θα γελάσεις.
    Εγώ ακόμη γελάω και θυμώνω ταυτόχρονα.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Black Bedlam

    Σκληρό καρύδι τελικά η δικιά σου.
    Παρ' όλα τα χάλια μου (βήχας κακουχία και δεν συμμαζεύεται) εγώ επιμένω να πηγαινοέρχομαι πέρα-δωθε...
    Πέρασα λοιπόν ,μόνο που δε γέλασα.
    Σοκαρίστηκα, θύμωσα στην ιδέα ότι μπορεί να την έχουν δει κι έτσι οι ...όψιμοι σύμμαχοι.
    Από την άλλη πάλι αρνούμαι να τα βλέπω όλα μονόπλευρα .Υπάρχει βρε αδελφέ και η Αρχή της ανταποδοτικότητας. Κι ύστερα τίποτα δεν είναι τσάμπα. Όλα έχουν το κόστος τους. Ακόμη και η Γη που καλλιεργείς θέλει κόπο και ιδρώτα για να σου δώσει τους καρπούς της. Αν λοιπόν χρειάζεσαι "άσφαλτο" να την στρώσεις για να σε πάει το αυτοκίνητό σου από την μια άκρη στην άλλη μια και κουράστηκε ο γάϊδαρός σου ,τι θα γίνει ; Ποιος θα πληρώσει "την άσφαλτο";;;;

    Α, τώρα που είπαμε για..άκρες.
    Αυτά τα άκρα είναι που με προκαλούν μωρέ.
    Χάθηκε η μέση οδός ν' ακολουθήσει κανείς για να σκεφτεί με σύνεση, λογικά ,ρεαλιστικά χωρίς να χάνει το μέτρο του δίκαιου και του εφικτού που λέγαμε;;;
    Δεν τραβάω άλλο φιλενάδα …κουράστηκα, ζορίστηκα αν θες με όλα τούτα που με συνοδεύουν στο απόσπασμα…..
    Επειδή όμως παρ΄όλο το ζόρι που τραβάω που τραβάω μαζί σου , εγώ σε νοιάζομαι ,πήγαινε Εσύ στο http://lygeri.pblogs.gr/2011/01/to-party.html να πάρεις λίγο τον αέρα σου .
    Γιατί αν σε στείλω στο…http://ligery.pblogs.gr/2011/01/who-is-who.html δεν με ξεπλένει από την κρίση σου ούτε το ποτάμι της Καλλιρόης. ….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πέρασμα για ευχές για μια ευλογημένη Χρονιά πάντα με οδηγό την Αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. onisimos

    Σημάδι τουλάχιστον ανά-μνησης το συναπάντημα με τον παλιο , "πρώτο” φίλο στον χώρο του ιδεατού .
    Αδειανή η θέση του στον ΠΗΓΑΙΜΟ. Κατειλημμένο όμως για πάντα το στασίδι του στην καρδιά μου.
    Eυχαριστώ , εκτιμώ, και ειλικρινά εύχομαι ευλογημένη χρονιά για σένα και την οικογένειά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή