Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Ο Κόσμος χρειάζεται τις Γυναίκες

«Ο κόσμος χρειάζεται την επιστήμη, η επιστήμη χρειάζεται τις γυναίκες», υποστηρίζει η L'Oréal και βραβεύει, σε συνεργασία με την UNESCO, τις γυναίκες που διακρίνονται σε αυτόν τον τομέα.

Μια τέτοια «χρήσιμη» γυναίκα είναι η Δρ. Γεωργία Ξάνθου-Τσιγκόγλου, ερευνήτρια στο Εργαστήριο Κυτταρικής Ανοσολογίας του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών.

Για την έρευνά της πάνω στα αλλεργικά και αυτοάνοσα νοσήματα και στην ανάπτυξη θεραπειών για την πρόληψη και προστασία από τέτοιες παθήσεις απέσπασε ένα από τα τρία ελληνικά βραβεία L' Oréal - UNESCO για το 2009.

Η έρευνα στην Ελλάδα είναι δυστυχώς ο «φτωχός συγγενής» της πανεπιστημιακής κοινότητας αφού υπολογίζεται ότι λαμβάνει από το κράτος λιγότερα από 4 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. «Στηριζόμαστε κυρίως σε χρηματοδοτήσεις ιδιωτικών οργανισμών», επισημαίνει η νεαρή ερευνήτρια.

Πτυχιούχος του τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάκτωρ στο Τμήμα Παθολογικής Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, με μεταδιδακτορική έρευνα στο Leukocyte Biology Section του Imperial College στο Λονδίνο και υποτροφία από το European Molecular Biology Organization, η Δρ. Γεωργία Ξάνθου-Τσιγκόγλου έχει λάβει διεθνή βραβεία ενώ πρόσφατα τιμήθηκε από τη European Respiratory Society για το ερευνητικό έργο της στο αλλεργικό άσθμα.

Πρότυπό της υπήρξε η μητέρα της, γιατρός η ίδια και διευθύντρια στο Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία. Παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού, η Δρ. Γεωργία Ξάνθου-Τσιγκόγλου πιστεύει πως η περιέργεια, η επιμονή και η υπομονή είναι τα αναγκαία «εφόδια» για κάθε ερευνητή. Σπεύδει όμως να συμπληρώσει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο για μια γυναίκα να είναι ερευνήτρια και συγχρόνως σύζυγος και μητέρα, αφού η έρευνα είναι μια επίπονη και χρονοβόρα ενασχόληση. Αλλά κι αν ακόμη κατορθώσει να τα συνδυάσει, οι προοπτικές εξέλιξης και προώθησής της σε υψηλές θέσεις είναι λιγοστές.

Βραβεία L'Oréal - UNESCO. Τα βραβεία αυτά απονέμονται από θυγατρικές της L'Oréal με την υποστήριξη των εθνικών φορέων της UNESCO σε 43 χώρες। Το χρηματικό έπαθλο που τα συνοδεύει δίνει τη δυνατότητα σε νέες γυναίκες επιστήμονες από τους κλάδους των Επιστημών Ζωής, των Φυσικών Επιστημών, των Μαθηματικών, της Μηχανολογίας ή της Τεχνολογίας να πραγματοποιήσουν ερευνητικό έργο στην πατρίδα τους. Με τον διεθνή θεσμό των υποτροφιών που θεσπίστηκε το 1988 από τη L'Oréal και την UNESCO τιμήθηκαν για πρώτη φορά σπουδαίες γυναίκες ερευνήτριες, από κάθε ήπειρο, που έχουν συμβάλει στην επιστημονική πρόοδο.

Κατερίνα Χτενέλη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Φορείς ξένων χωρών αναγνωρίζουν τις Ελληνίδες Επιστημόνησσες και τις επιβραβεύουν
Η Ελληνική Πολιτεία πότε θα πάρει στα πολύ σοβαρά την διακριτή γυναίκα σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στον κοινωνικό της ρόλο ;Πότε θα αξιοποιήσει τις ικανότητές της για το κοινό όφελος; Πότε θα στηρίξει τους Έλληνες Επιστήμονες και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις και ευκαιρίες καταξίωσης και επαγγελματικής αποκατάστασης ώστε να μην τους εξαναγκάζει σε αναζήτηση καλύτερης τύχης στα ξένα ;;;

Οι αιματηρές περικοπές μισθών και συντάξεων δεν είναι η πλέον σοφή αρχή για την αναδόμηση του κράτους।

Η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού που ευτυχώς υπάρχει ακόμη στην χώρα μας είναι ένας ισχυρός παράγων για την αναμόρφωση του σε όλους τους τομείς.

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Ποιά ήταν η Ψωροκώσταινα


Στην εποχή που κυβερνούσε την Ελλάδα ο Καποδίστριας ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα».

Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα.

Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ολόκληρη την χώρα...

Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής: «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826.

Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της.»

Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή πέφταν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή αποθανατίστηκε με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα».

Και το παρωνύμιο αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα.

Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»; Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού, Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζότανε όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την ομορφιά της.

Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία του Αϊβαλί, και έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της και τα παιδιά της. Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.

Εκεί αναγνωρίστηκε από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, την προστάτεψε και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Πανωραία, για να ζήσει, άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα, με σαλεμένα σχεδόν τα λογικά της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου.

Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που τώρα έγινε γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα», προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή.

://www.isthmos.gr/article.php?news_id=19097

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Κλέφτες βγείτε απ’ το μαντρί.


Τα πρόβατα φωνάζουν μπε………..ρε……………………Βγείτε απ’ το μαντρί. Μας το καταλερώσατε. Οι γίδες πια δεν κατεβάζουν γάλα κι ο τσοπάνης απ’ την δυσοσμία δεν μπορεί να πάρει αναπνοή. Νισάφι πιά. Ξεκουμπιστείτε ένας –ένας όσο είναι τα σύνορα ανοιχτά να μην μας μαγαρίσετε και με το αίμα σας το μαντρί. .

Όνειρο ήταν μωρέ ή ΄παραίσθηση ; Τα πρόβατα δεν μιλάνε . Μιλάνε;; Σαν αρχίσουν μόνο να τρέχουν τρελά και να μην φτάνουν , βαράνε τα καμπανάκια που τους σφίγγουν το λαιμό και ο αχός τους θα σκεπάσει το καταπράσινο λιβάδι που βόσκαν ανέμελα τόσο χρόνια. ….

Με αφορμή και αιτία το αρθρογράφημα που ακολουθεί.

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

ΚΛΕΦΤΕΣ

Σκέψου τον εαυτό σου. Υπόθεση εργασίας κάνω. Στην άκρη με δύο εκατομμύρια euros.

Στην κατοχή σου καμιά πενηνταριά ακίνητα Σπίτια, πολυκατοικίες, οικόπεδα.

Σκέψου λοιπόν να είσαι τόσο μα τόσο ματσωμένος. Και κάποιος να ζητήσει τη γνώμη σου. Για το Μνημόσυνο, τους άνεργους της Νεολαίας και τους τρομοκρατημένους προλετάριους στα κάτεργα εργασίας

Τι θα έκανες; Ειλικρινά τώρα. Εγώ πάντως θα απαντούσα «στα παλιά μου τα παπούτσια». Γιατί με όλο αυτό το πλήθος συναισθηματική επικοινωνία ουδεμία. Και γιατί αν έχυνα κροκοδείλια δάκρυα τότε εντελώς μα εντελώς υποκρισία.

Εγώ στον παράδεισο, η πλέμπα στην κόλαση.

Εγώ στο ρετιρέ ουρανοξύστη του Μανχάταν και τα μυρμήγκια στο πεζοδρόμιο.

Τι να δω από εκεί ψηλά; Κουκκίδες να κοπανιούνται σαν ζαλισμένα κοτόπουλα. Κάπως έτσι και με τα γιγαντιαία «πόθεν έσχες» των πολιτικών μας.

Ο φέρ΄ ειπείν Τάκης Τακόπουλος. Με την κουρσάρα του. Με τα ακίνητά του. Με δεκάδες ράβδους χρυσού. Με έναν ωκεανό από πάσης φύσεως σκληρά χαρτονομίσματα. Με τα ομόλογά του, με τις μετοχές του και με τη σπιταρόνα του. Ως άνθρωπος γλεντοκοπάει. Ως πολιτικός τάχα μου θλίβεται και τον λαό του συμπονάει.

Θα μου πείτε, όλα αυτά τα έκανε με την εξυπνάδα του, με τα πτυχία του, με την εμπειρία του και με τον ιδρώτα του προσώπου του. Ωραία. Ας πούμε ότι το πιστεύω.

Αν είναι έτσι, τότε γιατί όλοι αυτοί οι πλούσιοι αλλά συμπονετικοί δεν αποκαλύπτουν δημοσίως τη διαδρομή του χρήματος και της περιουσίας που έχουν καρπωθεί όλα αυτά τα χρόνια στη Βουλή;
Με τόσα μπήκα, με τόσα κατέληξα. Γιατί το καλό παράδειγμα το δίνει η κορυφή. Γιατί αφού δεν έχουν τίποτε να κρύψουν, τότε ας το κάνουν. Να βουλώσουν τα στόματα. Να ακυρώσουν τον χλευασμό.

Και γιατί, το χειρότερο αυτό, είναι εντελώς ύποπτο και υποκριτικό. Να ελέγχεις και να τιμωρείς τον μικρομεσαίο φοροφυγά κι εσύ ο βουλευτής και ο υπουργός να πορεύεσαι με την ασυλία αγκαλιά. Ε τότε, αγαπητέ μου, όλα αυτά τα απόκτησες κλέβοντας τον ελληνικό λαό। Δεν το έκανες;

Απόδειξη !

Δ.Δανίκας Εφημερίδα το ΒΗΜΑ