Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Αν-εξάρτητος(η)



Αν-εξάρτητος।

Μεγάλη κουβέντα όταν σκεφτεί κανείς τις αναρίθμητες εξαρτήσεις που μας κρατούν δέσμιους των αδυναμιών μας ।Μερικές μάλιστα απ’ αυτές μας δίνουν και την αίσθηση της…Ελευθερίας αφού είναι επιλογή μας ή μας βγάζουν έξω από το…κάντρο .

Κάπνισμα – ποτό ,τζόγος ναρκωτικά ,καφές έρωτας, χρήμα, εργασία,κατανάλωση, ανταγωνισμός, άγχος, διαδίκτυο ,τηλεόραση ,μόδα , είναι κοινές συνήθεις εξαρτήσεις σε ανθρώπους που θεωρούνται και είναι «φυσιολογικοί» και «υγιείς» (με εξαίρεση τους ναρκομανείς και τους αλκολικούς)

Πόσο ελεύθερος(η) όμως είμαι όταν:

Καπνίζω σαν φουγάρο ενώ είναι αδιαπραγμάτευτα αποδεδειγμένο ότι αφαιρεί χρόνια και ποιότητα από την ζωή μου ;

Όταν πίνω για να κάνω κέφι μέχρι να με εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μου και να τεθώ εκτός ελέγχου;

Όταν παίζω το μεροκάματο ή την περιουσία μου στα ζάρια, την τσόχα, τον ιππόδρομο κι όπου αλλού , μεθυσμένος από την ηδονή του εύκολου κέρδους ;

Όταν παραδίδω την ηρεμία της ψυχής μου στο άγχος για σημαντικά έως και ασήμαντα όμως πράγματα ;

Όταν όσα κι αν έχω δεν μου φτάνουν και θέλω κι άλλα;

Όταν δεν έχω κανένα δισταγμό προκειμένου να ανελιχθώ επαγγελματικά ;

Όταν έχω αναγάγει σε shoptherapy την μανία μου για κατανάλωση;

Όταν δεν ξεκολλώ από τον υπολογιστή μου κι ας μου κρύβει την θέα του ήλιου ή του φεγγαριού;

Όταν καθηλώνομαι στην τηλεόραση και ξεχνάω να μιλάω στον σύντροφο ή τα παιδιά μου ;

Πόσο κουμαντάρω εγώ την Ζωή μου, όταν χωρίς Έρωτα είναι ά-χρωμη ά-οσμη ,ά-μίλητη , αν-ονείρευτη, α-γέλαστη, αν-έραστη;

Άφησα τον…καφέ τελευταίο ।

Ε, δεν θα μου κόψετε και το καφεδάκι βρε παιδιά .
Δηλώνω « Εξαρτημένη» κι «Αν- ελεύθερη»

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι;;;;


Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι ;;; Αυτό το ερώτημα μου γεννήθηκε όταν διάβασα το γράφημα του Δημήτρη Δανίκα
στο ΒΗΜΑ και το διατυπώνω χωρίς φόβο ή πάθος
Σηκώνει πολύ νερό, συζήτηση και σκεπτικισμό. Καλή ανάγνωση…।
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Θαύμα

Εμείς. Που πριν από εξήντα χρόνια το χνώτο μας έζεχνε μπομπότα. Εμείς. Οι τουρκόσποροι ραγιάδες. Εμείς. Οι φιλιππινέζοι Αγγλίας και Αμερικής. Εμείς. Της μικρασιατικής καταστροφής. Εμείς. Μόλις τριάντα και κάτι χρόνια χωρίς τον γύψο της χούντας και της προδοτικής πολιτικής. Εμείς. Μόλις το δύο και κάτι της ευρωζώνης της υπέρτατης νομισματικής πολιτικής. Εμείς. Με τεχνογνωσία δανεική. Με βιομηχανία στα όρια βιοτεχνίας τριτοκοσμικής. Εμείς. Με ανταγωνιστικότητα μηδενική. Εμείς. Με μοναδικό πλεονέκτημα τα Μάρμαρα, τον ήλιο, το ούζο, τη φέτα και τη Μύκονο. Με κοιτάω στον καθρέφτη και με αρχίζω στα μπατσάκια. Πώς γίνεται να συγκριθείς. Εγώ ο ξυπόλητος με τη Βρετανική Αυτοκρατορία, τη γερμανική παντοκρατορία και την ισπανική, γαλλική και ολλανδική αποικιοκρατία; Οταν εμείς αρμέγαμε κάνα πρόβατο οι Ισπανοί ξεπαστρεύανε εκατομμύρια κάθε φυλής και με τις αρμάδες τους κουβαλούσαν όλους τους θησαυρούς της Νότιας Αμερικής. Οταν εμείς για να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας πλαγιάζαμε κοντά στα χνώτα των ζώων οι Βρετανοί ξεπατώνανε Ινδία, Κίνα και Αφρική. Οι Ολλανδοί αδειάζανε τα ορυχεία της Ν. Αφρικής και εμείς κυκλοφορούσαμε με τρύπια τσαρούχια στα κατσάβραχα κάποιας ορεινής περιοχής. Και όταν εμείς αγράμματοι, αναλφάβητοι, καλλιεργούσαμε σταφίδα, οι Αγγλοι, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι κουρσεύανε το σύμπαν. Ο απίστευτος πλούτος που έχει συσσωρευτεί στα θησαυροφυλάκια της Μέρκελ, του Σαρκοζί και του Μπερλουσκόνι κολυμπάει σε ωκεανούς αίματος. Οι ατελείωτες ποσότητες με ράβδους χρυσού όλων των δυτικών χωρών προέρχεται από το ανελέητο και κανιβαλικό πλιάτσικο στις περιουσίες του Τρίτου Κόσμου. Αγαπητέ μου. Προϋπόθεση ευρωπαϊκού και αμερικανικού πολιτισμού είναι το μέγεθος της αποικίας, ο αριθμός των δούλων και οι πρώτες ύλες των υποτελών χωρών. Κάνε τον σταυρό σου. Εγώ, η ξεβράκωτη δραχμή να φωτογραφίζομαι στο πλευρό του γερμανικού μάρκου. Δεν με πιστεύω. Αυτό είναι το απόλυτο θαύμα της σύγχρονης ελληνικής φυλής

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Σύγχρονοι «Τραγικοί»



Ένα βράδυ 12:30 περίπου η αδερφή μου Μαρία που την προηγούμενη μέρα τι φέραμε από το χωριό, για να ξεφύγει λίγο , στο σπίτι του αδερφού μου Μιχάλη, παθαίνει κρίση.

Χτυπάει το τηλέφωνο ,αδελφέ έλα η Μαρία δεν είναι καλά.


Φτάνοντας στο τρίτο όροφο και μέχρι να την πείσουμε να κατέβει στο δρόμο ,στο αυτοκίνητο για να πάμε στη Σταυρούπολη για να της προσφέρουν βοήθεια ,που δεν μπορούσαμε εμείς ,στο Ψυχιατρείο ,φοβερή προσπάθεια.

Τέλος πάντων, φτάσαμε μετά από μια ώρα, μπήκαμε μέσα και βρίσκοντας ένα γιατρό, μας είπε πως πρέπει να μείνει μέσα λίγες μέρες για παρακολούθηση για να μπορέσουν να της δώσουν φαρμακευτική αγωγή. ΕΠΡΕΠΕ όμως να υπογράψει η ίδια.
ΤΙ?
ΜΑ ΠΩΣ? ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ , ΥΠΟΦΕΡΕΙ.-

Δυστυχώς έτσι είναι οι κανονισμοι, κι αφου δεν μπορεί να υπογράψει η ίδια τότε χρειάζεται εισαγγελική εντολή.

Αφήνω τον αδερφό μου μαζί της και φεύγω για τα δικαστήρια,.
Ψυχή μέσα ,φωνάζω ,βγαίνει ένας αστυνομικός του λέω τι συμβαίνει και μου λέει ευθύς ότι δεν μπορεί να ενοχλήσει τον εισαγγελέα γι αυτό το λόγο πρέπει να πάω το πρωί.
Μέχρι τότε τι?-
Πήγαινε στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής σου και μέσω αυτών να γίνουν ενέργειες.

Φεύγω στο Α.Τ. της περιοχής μου ,ξαναλέω τι συμβαίνει ,μου λένε ότι είναι υποχρεωμένος ο εισαγγελέας να είναι εκεί(στα δικαστήρια) και να δώσει την εντολή.

Χτυπά το κινητό, είναι ο αδερφός μου ,ακούω δίπλα την αδερφή μου να ουρλιάζει στην κυριολεξία, ευθύς βάζω ανοικτή ακρόαση,-
κε Αξιωματικέ Υπηρεσίας
ακούστε ,ακούστε και πείτε μου τι να κάνω .


Η ώρα
είχε πάει 3:30 ,δύο ώρες μέσα στο ψυχιατρείο η αδερφή μου, ο αδελφός μου αβοήθητοι. Απελπισμένα γυρνούσα με το αυτοκίνητο μου. Φτάνω εκεί. Ο αδερφός μου είχε ξεσηκώσει το Νοσοκομείο στο πόδι.

Τελικά ο Υπεύθυνος της βάρδιας γιατρός παίρνει την απόφαση να κάνει την εισαγωγή. Βάζουμε την αδερφή μας στο αυτοκίνητο και την πάμε σε μια άλλη πτέρυγα ,εκεί με την συνοδεία μιας νοσοκόμας και ενός άνδρα συνοδεία της ,ο αδερφός μου κι εγώ συνοδεύουμε την Μαρία στο κρεβάτι της . Με δυό κινήσεις την ξαπλώσανε και τις δέσανε τα πόδια.


Εκείνη την βραδυά μου
δέσανε την καρδιά μου. Η αδερφή μου δεμένη.

Από τότε είμαι δεμένος σφιχτά.

Μια βδομάδα έμεινε εκει. Δεν επιτρέψαμε ξανά να το ξανακάνουν. Ξενυχτούσαμε δίπλα της για να είναι ελεύθερη. Μα η δουλειά έγινε.

Πέρασαν τρία χρόνια και είμαι ακόμα δεμένος....

ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΚΑΛΑΠΟΥΤΗΣ: Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2007 10:12 πμ

@@@

ΛΥΓΕΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2007 11:24 πμ

Σαράντη,
Κοίταξέ με στα μάτια /και θα δείς
Οι αναμνήσεις μπορεί / ίδιες να μην είναι
ανάλογες μπορεί, χειρότερες ίσως
το ίδιο αλυσίδες παγωμένες ,
δένουν σφιχτά το νου
ανεξίτηλα γραμμένες με μαύρο αίμα / στην μνήμη.

Αυτές μου έστειλε ο Θεός
ανεμόσκαλα να φτιάξω να ανεβώ /να υπερβώ,
με νύχια και με δόντια να κρατηθώ
στης περίστασης το ύψος .
να γράψω την ζωή μου /απ’ την αρχή,
από ψηλά να αρχίσω .

Ξεκίνα το και θα το δεις το ΘΑΥΜΑ,
Είμαι και γω εκεί,
θα δεις και Εκείνον /που σε επέλεξε
υπηρέτη- αγωνιστή / σε μάχη υπερβατική
με
όπλο την ψυχή σου
ασπίδα την καρδιά σου / βόλι την ΑΓΑΠΗ

(http://ligery.pblogs.gr/2007/11/xypnate-reeeeeeeeee.html)

``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Καθ' υπέρβαση

Η απόφασή μου να επισκεφτώ όσο το δυνατόν περισσότερα blogs για να ζητήσω την συνειδητή συμμετοχή Σας στην διαμαρτυρία

Online petition - Είναι έγκλημα η άρνηση του δικαιώματος των ΑμεΑ να ζούν σαν άνθρωποι

υπερβαίνει τις Αρχές και τα όρια μου τα οποία υποχωρούν μπροστά στην ιερότητα αλλά και την αναγκαιότητα του σκοπού αυτής της διαμαρτυρίας.

Ευχαριστώ για την κατανόηση.