Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΑ


Στο διεθνές τοπίο ,όπου μπαράζ ανθελληνικών δημοσιευμάτων σε «έγκυρες»Ευρωπαϊκές εφημερίδες και περιοδικά , πικρόχολα, εξευτελιστικά ,ταπεινωτικά σχόλια αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας μας και πλήττουν βάναυσα την πολιτική μας υπόσταση, ένα άρθρο «φωτοβολίδα» σχίζει το γκρίζο σύννεφο που σκεπάζει την χώρα μας. ‘Ένα σύννεφο βαριάς απαξίωσης, δυσφήμισης, περιφρόνησης που σκεπάζει τον λαμπρό ήλιο της Ελληνικής Γής .Ένα σύννεφο φακό μέσα από το οποίο βλέπουν την Ελλάδα οι αγγλοσάξονες και ιοι Σκανδιναβοί «φίλοι» μας

Ας το διαβάσουμε να αναθερμάνουμε το ηθικό μας ,τουλάχιστον.

```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

«Είμαστε όλοι Ελληνες», τιτλοφορείται το άρθρο της Ιταλίδας καθηγήτριας αρχαίου ρωμαϊκού και ελληνικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου Εύας Κανταρέλα, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε Ντέλα Σέρα»

Ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει στη γνωστή ρήση του Βρετανού ποιητή και φιλέλληνα Πέρσι Σέλεϊ, κατά την έναρξη της επανάστασης του 1821.

Η Ιταλίδα καθηγήτρια, με μια σύντομη αναδρομή στον 19ο αιώνα, αλλά και στην κλασική περίοδο, θέλει να υπενθυμίσει στους Ευρωπαίους το χρέος τους, όπως τονίζει, προς την Ελλάδα. Παράλληλα, στέλνει το μήνυμα ότι σήμερα, πρέπει να επιδειχθεί ουσιαστική αλληλεγγύη προς την Ελλάδα.

«Το 1821, γινόταν αναφορά στο ελληνικό θαύμα, στη χώρα, στην οποία, κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., είχαν ανθίσει η φιλοσοφία, η ιστοριογραφία, οι τέχνες, η δημοκρατία, δηλαδή, ο πολιτισμός», γράφει η Εύα Κανταρέλα. Η καθηγήτρια του πανεπιστημίου του Μιλάνου εξηγεί ότι «σημερα γνωρίζουμε ότι οι Ελληνες διατηρούσαν επαφές και με άλλους λαούς της Μεσογείου και ότι ουκ ολίγες πλευρές του πολιτισμού τους, προέρχονται από ανατολικές επιρροές. Αυτό, όμως, δεν μειώνει με κανένα τρόπο το χρέος μας προς αυτό τον λαό».

Η Εύα Κανταρέλα παραθέτει το παράδειγμα της ιστοριογραφίας, την οποία οι έλληνες εφηύραν ως «λογοτεχνικό είδος». Σε ό,τι αφορά τη σημερινή πραγματικότητα, η διακεκριμένη Ιταλίδα πανεπιστημιακός τονίζει ότι «ξαφνιάζει και μας αφήνει άναυδους το ότι σήμερα η Ευρώπη, ή τουλάχιστον ένα μέρος της ηπείρου μας, μοιάζει να είναι τόσο αδιάφορη ως προς τη μοίρα της χώρας που λειτούργησε ως κοιτίδα του πολιτισμού, όχι μόνον του ευρωπαϊκού, αλλά ολόκληρης της Δύσης. Σε αυτή την περίπτωση, πιστεύω ότι είναι χρέος μας, να επαναλάβουμε, μαζί με τον Σέλεϊ, ότι είμαστε όλοι Ελληνες».

TA NEA

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Μεγάλοι σαν Έλληνες




Ένας Μεγάλος Έλληνας
(ο τελευταίος ?)o Κώστας Αξελός
,
έφυγε επί των ημερών μας.
Κώστας Αξελός: «Η φιλοσοφία σήμερα δεν μπορεί να υπηρετήσει τίποτα και κανέναν»

Ένας γοητευτικός έφηβος ογδόντα πέντε ετών, με μυαλό σπινθηροβόλο. Φωνή και προφορά, υποβλητικές. Η ανθρώπινη ζεστασιά διάχυτη. Το γέλιο αβίαστο. Μοναδική οξύνοια δεμένη με παιδική τρυφερότητα. Και όσο σου μιλάει, νιώθεις από τους τυχερούς εκείνους, που δέχτηκαν τα υψηλά ερεθίσματα «πετάγματος της σκέψης» από έναν από τους σημαντικότερους στοχαστές του αιώνα μας. Τον συνάντησα στη Θεσσαλονίκη, όπου η εκεί Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ τον αναγόρευσε πρόσφατα επίτιμο διδάκτορα. Ο λόγος του τελευταίου μεγάλου Ελληνα στοχαστή σε συνεπαίρνει, σε βοηθάει να ανελιχθείς σε άλλες σφαίρες, σε γεμίζει χαρά. Aντε μετά να προσγειωθείς και να κάνεις αυτήν τη σπάνιας ποιητικότητας συζήτηση… συνέντευξη. «Τα μεγάλα ερωτήματα έχουν απαντηθεί από δεκάδες μεγάλους και παραμένουν αναπάντητα. Στη φιλοσοφία, η έννοια της απάντησης σε ένα ερώτημα είναι μια αδόκιμη σκέψη. Το γιατί υπάρχει ο κόσμος έχει ποτέ αποδειχθεί;» λέει ο Κώστας Αξελός. Και στην εύλογη ερώτηση αν η συνεχής αυτοαναίρεση της αλήθειας αναζωογονεί ή σκοτώνει τον φιλόσοφο, απαντά: «Μιλάω πάντα για στοχαστές και όχι για φιλοσόφους. Και η αλήθεια είναι μια πάρα πολύ προβληματική έννοια. Βλέπω την αλήθεια σαν κυρίαρχη μορφή μιας περιπλάνησης. Αμα η περιπλάνηση παίρνει μορφή και περιεχόμενο και συγκροτεί και συγκροτείται, δίνει μια μορφή της αλήθειας. Αλλά η αλήθεια υπακούει στην περιπλάνηση, και όχι το αντίθετο».

Ακμαίος στα 85 χρόνια του, ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας στοχαστής ,παρεχώρησε στον Γιώργο Δουατζή μια σπάνια συνέντευξη, αποσπάσματα της οποίας μεταφέρω εδώ:

------ Η τεχνική προχώρησε με γιγαντιαία βήματα. Ο άνθρωπος, όμως, αμφιβάλλω πολύ.

------ Υπάρχει έως και μια τεχνική των φαντασιώσεων. Ο κινηματογράφος, η ίδια μας η ζωή είναι μια μορφή τεχνικής. Είναι σαν αυτό που ακούω από τους φοιτητές, να λένε «έκανα έρωτα» χρησιμοποιώντας τη λέξη «κάνω» σαν να έκαναν ένα σκαμνί ως μαραγκοί…

-------- Η εποχή μας έχει πέσει χαμηλά και η φιλοσοφία ζει το τέλος της. Μετά από αυτήν υπάρχει χώρος για μια ανοιχτή ποιητική σκέψη.

--------Πέρα από την ποίηση του ανθρώπου με τη λυρική έννοια, υπάρχει η ποιητικότητα του κόσμου που είναι πιο δυνατή. Και η ανθρώπινη ποίηση είναι ένα ανταύγασμά της. Με ενδιαφέρει η ποίηση που ξεφεύγει από όλα τα όρια και φτάνει σε ένα ύπατο σημείο όπου συντρίβεται, συντρίβοντας και τον ποιητή της.

------- Η Φιλοσοφία Δεν μπορεί να υπηρετήσει τίποτα και κανέναν. Σήμερα, ως πλανητική σκέψη μπορεί να τα θέσει όλα υπό ερώτηση και να δώσει αινιγματικές απαντήσεις

-------ΘΕΟΣ : Η πορεία του κόσμου η ίδια έκανε να φανεί ένας Θεός. Λέω συχνά ότι ο Θεός είναι μια μορφή και μια μάσκα του κόσμου.

--------Οι ψυχικές δυνάμεις σπρώχνουν τη σκέψη. Το ψυχικό όμως, που γίνεται ψυχολογικό, είναι εμπόδιο. Παραδείγματος χάριν, ο ναρκισσισμός σαν το αποκορύφωμα του ψυχολογισμού είναι κάτι που όλα τα αναχαιτίζει, τα συρρικνώνει.

------- Ας θέσουμε πρώτα μια ερώτηση: πώς ξετυλίγεται ο κόσμος; Δεν θα έλεγα τι είναι ο κόσμος, γιατί τότε τον καθιστούμε στατικό. Οι μεν λένε προϊόν της ιδέας, οι άλλοι λένε προϊόν της ύλης, άλλοι λένε δημιούργημα του Θεού, άλλοι λένε φαντασίωση του ανθρώπου. Ολα αυτά είναι νοήματα που δίνουμε σαν να βρισκόμαστε έξω από τον κόσμο, ενώ ο κόσμος ο ίδιος ξετυλίγεται χωρίς νόημα, χωρίς γιατί και επειδή, σαν παιχνίδι.

--------- «να μοχθήσουμε να σώσουμε το όνειρο αφού δεν μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε»…Ολοι κινούμεθα και από διάχυτα όνειρα. Τα όνειρα είναι τα ανοίγματα της ζωής μας. Εχουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα από τα όνειρά μας

.
---------- θηλυκό είναι Το ήμισυ του κόσμου. Κάτι πάρα πολύ κυρίαρχο, όχι σε επίπεδο διάκρισης φύλων, άντρας - γυναίκα. Είναι σαν δύο δυνάμεις στον κόσμο. Η σχέση με το θηλυκό είναι ένα από τα σημεία συνάντησης, των ανθρώπων μεταξύ τους και με τον κόσμο, και μαζί απομάκρυνσης. Δεν μπορεί ποτέ να πραγματοποιηθεί η απόλυτη συνάντηση αρσενικού και θηλυκού.

---------- Ο άνθρωπος φοβάται τη ζωή περισσότερο από το θάνατο. Τη ζωή που οδηγεί προς το τέλος νομίζω ότι φοβούνται οι άνθρωποι.

--------- Μεγαλύτερος φόβος είναι το στέγνωμα της ψυχής και της σκέψης

.
-------- Η πίστη είναι υπόθεση θρησκευτική. Με την ποίηση και τη σκέψη ο άνθρωπος μπορεί να ανοιχτεί στη φύση, στην τεχνική και στο περιπλανώμενο παιχνίδι επάνω σε έναν ληξιπρόθεσμο πλανήτη.

------- Υπάρχει κρίση πολιτισμού, κρίση στον ψυχισμό των ανθρώπων, η οποία εκδηλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο


------- Η μεγαλύτερη χαρά είναι ιι συναντήσεις -στιγμιαίες και καίριες- με εκφάνσεις της φύσης, η δύναμη του έρωτα και της φιλίας που περιέχει τον έρωτα, οι σκέψεις που έρχονται σε μας

.
--------Η σύγχρονη Ελλάδα είναι ένα πρόβλημα. Ούτε Ανατολή ούτε Δύση ούτε Ευρώπη ούτε Ασία. Βαδίζει προς την αναζήτηση μιας ενότητας, την οποία δεν βρίσκει εύκολα. Δεξιά και Αριστερά είναι φθαρμένες και δεν αναδύεται ένας δρόμος.

Πηγή :ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_14/04/2009_275322