Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

ΡΙΖΕΣ

Χρόνια τώρα έχω μπει στην διαδικασία να συλλογίζομαι διεξοδικά κάθε τι που συμβαίνει ολόγυρά μου. Ασήμαντα έως σημαντικά ,κατά την άποψη μου πάντα . Συνδέω τις άκρες τους με την συμπεριφορά της Φύσης ,του σύμπαντος που δεν γνωρίζω και δεν θα μάθω ποτέ, αλλά νοιώθω ότι είμαι-είμαστε ένα μέρος του.



Η ιστορία που ακολουθεί είναι ένα πραγματικό μου βίωμα .

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Ψώνιο μεγάλο έχω με τα λουλούδια. Με τα φυτά εν γένει.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια μεγάλωνα ένα benzamin στο μπαλκόνι μου. Ο Κορμός και τα κλαριά του γέρικα αλλά δυνατά. Διαμετρικά δεν χωρούσαν στην χούφτα μου.
Η φυλλωσιά του παραδόθηκε στον χιονιά του περυσινού Χειμώνα και το δεντράκι έμεινε σχεδόν γυμνό από φύλλα. Δυο τρία κλαριά μόνο έμειναν ακόμη ντυμένα πράσινα.
Είπα λοιπόν να του αλλάξω γλάστρα, νέο φρέσκο χώμα ακόμη και θέση, μήπως και το ξανανιώσω σε νέο περιβάλλον. Το άφησα 7 ημέρες απότιστο, για να μπορέσω να το βγάλω από τη γλάστρα. ΑΔΥΝΑΤΟΝ ! Βρε το έσερνα από δω, το γύριζα από κει τίποτα. .Σύσσωμο φυτό και γλάστρα λες κι είχαν τεντώσει τα πόδια, είχαν σφηνώσει στο μωσαϊκό του μπαλκονιού και δεν μετακινούνταν ούτε με γερανό. Ώσπου ανακάλυψα, ότι «χλωρές» ρίζες έχουν τρυπήσει τη γλάστρα έχουν γίνει τουλάχιστον πέντε εκατοστά κορμός. Έχουν διεισδύσει εκεί που σμίγει το μαρμάρινο πρεβάζι με το μωσαϊκό, έχουν προχωρήσει προφανώς βαθιά στη πλευρά του μπαλκονιού όπου τοίχος. Νηστικές, άνυδρες προχωρούν ακάθεκτες όπου τις οδηγεί το ένστικτό τους. Χωρίς τροφή, χωρίς νερό, χωρίς φως.
Έμεινα άναυδη και έκθαμβη να παίρνω ακόμη ένα μάθημα από τη Φύση.
Τι να έκανα όμως που έπρεπε να «χτυπήσω το κακό στην ρίζα του», πριν φουσκώσει για τα καλά ο τοίχος , πέσει και σπάσει και κανενός περαστικού το κεφάλι;;;
Άρχισα να σκέπτομαι πώς θα αποκόψω αυτόν τον ομφάλιο λώρο του φυτού με την μάνα ( παραμάνα από τσιμέντο) Γη.
Πριόνι, σφυρί, μαχαίρι, ψαλίδι για κλαριά, και όση δύναμη στα χέρια διαθέτω δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Τελευταίο εργαλείο μου η φαντασία μου και η ΘΕΛΗΣΗ μου.
Στηρίχτηκα με όλο το ύψος μου (1.65) και βάρος μου πάνω στην γλάστρα ( 65 κιλά δεν είναι λίγο). Άρχισα με αργές απαλές κινήσεις( η πονηρή Οδυσσέας) να την στρίβω αριστερά μέχρι εκεί που έφτανε η αντίσταση της ρίζας που δεν κοβόταν. Όταν έβλεπα ότι δεν πάει άλλο ,ξανά στροφή προς τα δεξιά αυτή τη φορά, και τανάπαλιν. Μέχρι που μου παραδόθηκε , μου έμεινε η γλάστρα στα χέρια .
Η ρίζα ξεκομμένη, διεστραμμένη, βαθιά χωμένη μεταξύ τσιμέντου και μαρμάρου η μισή, και η άλλη μισή κρεμασμένη έξω από την διαρρηγμένη γλάστρα ,σαν ακρωτηριασμένο σαλιγκάρι που δεν μπορούσε να γυρίσει στην κρυψώνα του .
Σαν το χεράκι ενός εμβρύου που ζητάει βοήθεια να βγει από την μήτρα καταδικασμένο να πεθάνει πριν γεννηθεί ...ή ευλογημένο μ' ένα θαύμα να σωθεί.....



16 σχόλια:

  1. ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ.
    «Οι Ρίζες» είναι ένα από τα κείμενα που αγαπώ . Αναρτήθηκε παλαιότερα στον ΠΗΓΑΙΜΟ στο Path και τιμήθηκε με σχόλια , κάποια εκ των οποίων ιδιαίτερα διακριτά και από πλευράς περιεχομένου , αλλά και με λογο-τεχνική αξία.
    Ας θυμηθούμε λοιπόν κι ας μοιραστούμε απ’ την αρχή κάποιες καλές στιγμές που μας φέρνουν πιο κοντά..


    ο/η L.N.E (ΕΛΕΝΗ Γ.) έγραψε
    --------------------------------

    Σμίγει η υγρασία με το φως κι ο βράχος ζωντανεύει
    ένας σταλακτίτης στις ρωγμές τον ήλιο ανιχνεύει
    Ρίζα του είναι η βροχή και φυλλωσιές το χώμα
    και σαν δακρύζει η πηγή πλάθει η πέτρα χρώμα
    Κι όλο σταλάζει με ρυθμό σχήμα να δώσει στο κενό
    για να αποκαλύψει
    πως της ζωής το μυστικό που ψιθυρίζει το βουνό
    τη θάλασσα την αλμυρή σαν έρθει η ώρα η σωστή
    με ρίζες θα τυλίξει..
    Η αρμονία της φύσης δημιουργεί ποίηση..
    Καλώς σε βρίσκω!


    ΛΥΓΕΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ έγραψε
    ------------------------------

    L.N.E (ΕΛΕΝΗ Γ.)

    Της ψυχής μου πολυαγαπημένη
    Ευλογία Θεού η Ποίηση. Μαγεία στα ακρο- δάχτυλά σου ,ανιχνεύει τα μυστικά της Φύσης, της Ζωής ,του 'Ερωτα...
    Ήλιος δεν μπορεί να σου κρυφτεί ,κι η συμπαντική αρμονία σου αποκαλύπτεται ακόμη κι ανάμεσα στη Ζωή και τον θάνατο. ....
    Ακριβή μου Ελένη !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Big Mama έγραψε
    Και το κακό λοιπόν χτυπιέται στη ρίζα του&
    Και το καλό εκεί στηρίζεται& στη ρίζα του.
    Λυγερή μου. Η φύση και η ιστορία μας διδάσκουν.
    Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι ανίκανοι ν’ ακούσουν, ν’ αφουγκραστούν και να δουν.
    Τι;
    Μα την αλήθεια.
    Όποιος δεν μαθαίνει από την φύση, δεν θα μάθει ποτέ από τα βιβλία.
    Η ανάρτησή σου είναι διδακτική και παραβολική& σαν την παραβολή του σπορέα και μάλιστα είναι εκσυγχρονισμένη και στα μέτρα του σημερινού ανθρώπου, διότι επικαλείται εμπειρίες που όλοι μπορεί να έχουμε αλλά ελάχιστοι, καθώς εσύ, αξιοποιούμε.
    Σε φιλώ και διαρκώς μαθαίνω.
    Την Καλημέρα μου

    ΛΥΓΕΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ έγραψε
    ---------------------------
    Big Mama

    Εκλεκτή, διακριτή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ Κυρία.
    Όταν έγραψα "Κάντε εσείς την δική σας αναγωγή," είχα κατά νου όλες τις εκδοχές ανάγνωσης του κειμένου στο σύνολό του αλλά και κάθε παραγράφου χωριστά όχι σαν "συγγραφέας" του αλλά σαν απλός αναγνώστης.
    Εκεί που σε πήγε Εσένα η ανάγνωση του ,δηλαδή στο "Και το κακό λοιπόν χτυπιέται στη ρίζα του Και το καλό εκεί στηρίζεται στη ρίζα του." θα μπορούσε ,ίσως και θα έπρεπε ,να τιτλοφορήσει το κείμενο.
    Δεν είναι απαραίτητο να διαθέτουμε την ικανότητα ή την τάση να διεισδύουμε με ιδιαίτερη προσοχή σε ότι συμβαίνει γύρω μας για να εναρμονιζόμαστε με την γλώσσα της Φύσης που δεν είναι μυστική ακόμη και στην καθημερινή πρακτική μας. Αρκεί να είμαστε "ΠΑΡΟΝΤΕΣ" σε ότι εμπίπτει στις αισθήσεις μας. Να μην είμαστε αλλού έτσι απλά.
    Π.Χ. Όταν σκέφτηκα να "μανουβράρω" την γλάστρα γιατί ήταν αδύνατο να την χειριστώ διαφορετικά ,μνημόνευσα τον συνάδελφο τον Γιώργο( συνομήλικοι από παιδιά στο ίδιο μετερίζι ,μόνο που Εκείνος δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς). Του είπα κάποτε:
    --- " Ρε Γιώργο πως μπορείς και σηκώνεις με τόση άνεση το καλούπι που ζυγίζει πάνω από πενήντα κιλά;
    μου απάντησε:
    ---Δεν το σηκώνω ,το μανουβράρω για να το κουμαντάρω....Αυτό καταγράφηκε στη συνείδησή μου και πήρε τις προεκτάσεις του ,που για μένα αποτελούν εφαρμογές πολύτιμες στην δύσκολη και βεβαρυμμένη καθημερινότητά μου. Που σημαίνει ,ότι τα πάντα, από τα πιο εύκολα έως τα πιο δύσκολα χρειάζονται τον κατάλληλο χειρισμό για να τα φέρεις βόλτα. Αυτό δεν μαθαίνεται. Σπουδάζεται αρκεί να έχουμε τα μάτια της Ψυχής μας ανοιχτά και το νου μας εξ-υπνο.
    Ίσως βρεθεί κάποιος να μας πει αμπελο-φιλοσοφίες θα λέμε τώρα ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ;
    Όχι δεν είναι ούτε καν φιλοσοφίες.Είναι αυτό που λες Εσύ.
    "Όποιος δεν μαθαίνει από την φύση, ( εκ του φυσικού προσθέτω εγώ)δεν θα μάθει ποτέ από τα βιβλία."
    Την καλημέρα μου γλυκιά μου και τις ευχαριστίες μου εκ μέρους όλων των συνοδοιπόρων του ΠΗΓΑΙΜΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ο/η υιος+ασωτος έγραψε
    ---------------------------
    Έχουμε το ερώτημα και δίνοντας την απάντηση χάνουμε το τέλος που δε είναι τίποτα άλλο παρά άλλη μια απάντηση. Αυτός ο αέναος δρόμος ενώ μοιάζει με την κολοκυθιά [σε εκείνο το παιχνίδι]δεν παύει να έχει και αυτή ρίζες να συνδέεται με την γη να αναπνέει το σύμπαν Ανοίγει η αυλαία μπαίνει ο Σίσυφος φορτωμένος την πέτρα και ξωπίσω του ο ντελικανής ο ΄Μεγάλος ο Νίκος ο Καζαντζάκης να ψάχνει τον κινδυνέυοντα Θεό να τον γλυτώσει, κοιτάζω το ημερολόγιο 4 Αυγούστου του 1936 έρχεται ο Μεταξάς κλείνει η Μαράσλειος σχολή και ο πηγαιμός για την Ιθάκη δεν έχει τελειωμό, γιόμισαν τα ξερονήσια παιδιά, φωτισμένα, η μεγαλύτερη κατρακύλα των Ελλήνων με τα την καταστροφή του 22 πέφτει ο Σωτήρης στην Σαλονίκη, καπνεργάτης, παιδί καπνεργάτη, εγγόνι καπνεργάτη. Ξανά ανοίγει η αυλαία ο Γιάννης ο Ρίτσος βρίσκει ένα μολυβάκι και έχουμε σήμερα το τραγούδι του νεκρού αδελφού ,Δόξα σοι Ο Θεός.Όλο ετούτο δεν έχει να κάνει με την όμορφη εγγραφή σου και τις αλήθειες της,τόχε η ημέρα βλεπεις!

    ο/η ΛΥΓΕΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ έγραψε
    ------------------------------
    υιος+ασωτος

    Καλημέρα Σωτήρη μου.
    Βαθιά συγκίνηση μου προκάλεσε το σχόλιο σου κι ας μην έχει να κάνει-όπως λές-με την εγγραφή μου.
    Τα πάντα στην βιωτή μας όταν είναι αληθινά συνδέονται μεταξύ τους με κείνη την ιερή εσωτερική φυσική αρμονία που δεν είναι κραυγαλέα ή ορατή πάντα . Αλλά είναι συμπαντική Αρχή ,και όλες οι οντότητες είναι μέρος του σύμπαντος και υπακούουν στις Αρχές του, διαφορετικά θα σταματούσε-κατ΄επέκταση -- η Γη να γυρίζει...
    Κάθε μέρα .η μέρα να είναι φιλική μαζί σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο/η Τάκης Τσαντήλας έγραψε
    ---------------------------------
    "..Και να σε δω ξανά εκεί, κάπου στον άνεμο
    μες απ΄ το σμήνος των πουλιών,
    μάτια θαμπά, θα τα γνωρίσω
    μιαν αγκαλιά κι ένα φιλί
    και τα σημάδια απ΄ τους στίχους
    στην ψυχή σου.."
    Καλώς σε ματαβρίσκω Λυγερή μου αγαπημένη..
    Κ α λ η μ έ ρ α ..

    ο/η ΛΥΓΕΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ έγραψε
    ----------------------------
    Τάκης Τσαντήλας

    Τάκη μας. Καλώς τα μάτια μου (τα δυο τα πολυαγαπημένα)
    Ανεκτίμητη και μη διαπραγματεύσιμη η αμφίδρομη ευχαρίστηση της επανάκαμψης στα ίδια λημέρια.
    Κι όσα αν είναι τα χιλιοειπωμένα όταν ..",
    Σμίγει η υγρασία με το φως κι ο βράχος ζωντανεύει
    ένας σταλακτίτης στις ρωγμές τον ήλιο ανιχνεύει
    Ρίζα του είναι η βροχή και φυλλωσιές το χώμα
    και σαν δακρύζει η πηγή πλάθει η πέτρα χρώμα
    Κι όλο σταλάζει με ρυθμό σχήμα να δώσει στο κενό
    Δεν ξέρω Εσύ τι κάνεις Τάκη μου ,πάντως εγώ είναι αδύνατον να ξεφύγω από την μαγεία των στίχων της Μαγιοπούλας μας Ελένης
    Πολλά φιλιά και μια Τόοοοοοοοοοοση αγκαλιά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kι όσο εσύ με σπας, τόσο εγώ θα ριζώνω...

    Καλη σου μέρα Λυγερή μου
    Τη φύση ποτέ δεν θα την νικήσουμε
    Εκείνη θελει καπου καπου και μας παραδίδεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία Νικολάου.

    Αυτές τις ημέρες γυροφέρνεις στην σκέψη μου.
    Με πρόλαβες . Είχα σκοπό να οου στείλω e-mail. Θέλω να νοιώθω, έστω από ένα σου νεύμα,ότι είσαι καλά, κάπου εδώ κοντά.
    Σ' ευχαριστώ, που με περίμενες εδώ...

    Η ειρηνική συνύπαρξη με την Φύση είναι η θεμελιώδης συνταγή για μια αρμονική σχέση του ανθρώπυ μαζί της ,από την οποία άλλωστε δεν μπορεί να ξεφύγει.
    Πρόσεξες την "συγγένεια" που έχει η αγωνιώδης προσπάθεια του εμβρύου της εικόνας; Από την στιγμή που δεν το χωρούσε πλέον η μήτρα, πάλευε να βγει στον έξω κόσμο να επιβιώσει. Ακριβώς όπως η ρίζα "έσκαψε" κυριολεκτικά το τσιμέντο για να βγει στο φως,στο οξυγόνο, να επιζήσει.
    Θεωρώ τον συνειρμό αποκαλυπτικό.

    Καλη σου μέρα Μαράκι μου.

    ΥΓ: Κάτσε να σε περάσω στα αριστερά αυτής της σελίδας να μην μπορείς εσύ να μου ξεφεύγεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λυγερή μου την θυμάμαι αυτή σου την ανάρτηση.....
    Μ΄έκανες και γέλασα,αλλά και συγκινήθικα....
    Η Φύση......
    Πόσο πολύ την λατρεύω και την θαυμάζω....
    Μάθημα ζωής.... επιβίωσης... έτσι δεν είναι....
    Πάλι μάθημα μας έδωσε μέσα από την προσωπική σου ιστοριούλα....
    Όλα αυτά δεν θα έπρεπε περισσότερο να μας προβληματίζουν...
    Να είσαι καλά....

    Υ.Γ. Πολύ όμορφη η καινούργια σου εικόνα στην κεφαλίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα μου επιτρέψεις αγαπητή Λυγερή να πιαστώ από την τελευταία σου φράση και να θυμίσω τον ξεριζωμό των ανθρώπων(κάθε εθνικότητας)από τις πατρίδες τους ανά τους αιώνες!
    Ενας ξεριζωμός που και στις μέρες μας δεν έχει τελειωμό,μόνο βιαιότητα κι απανθρωπιά!
    Σκέψου την τραγική αντίθεση με τις προσπάθειές σου να μην πληγώσεις ένα λουλούδι.
    Να είσαι καλά,καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Eva F.

    Όντως η πρώτη διδάξασα Ζωής σε όλα τα επίπεδα είναι η Φύση.
    Ποιός μπορεί να αρνηθεί ότι η απομάκρυνση από αυτήν και τις αρχές της έχει κυριολεκτικά παραμορφώσει την μορφή Ζωής που βιώνουμε οι περισσότεροι στις τσιμεντένιες πόλεις.;
    Χαράς αυτούς που δεν απομακρύνθηκαν από κοντά της και απολαμβάνουν όσα περισσότερα μπορούν από τα μυστικά της.
    Εγώ την πολιορκώ στενά στο μπαλκονάκι μου. Μικρό είναι αλλά χωράει μια λεμονιά, πορτοκάλια, μανταρινιά, ελιά ,ένα νυχτολούλουδο κι ένα βασιλικό που έχουν οργιάσει στην κυριολεξία και μερικά ακόμη φυτά (ουκ ολίγα). Έχουμε αναπτύξει μια στενή σχέση μεταξύ μας και μια ενδο-επικοινωνία που την ζηλεύουν όλα τα πουλιά (καναρίνια συνήθως) που έχουν εξοικειωθεί κι αυτά , όπως και μείς, στην φυλακή τους και γλώσσα δε βάζουν μέσα ….
    Μη μου πεις ότι δεν σ’έκανα να γελάσεις. Ξέρω πόσο ευαίσθητη είσαι και δεν θέλω διαρκώς να συγκινείσαι. Θέλω να γελάς…
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. zeidoron

    Ξεριζωμός ! πολύ δυναμική λέξη .
    Παραπέμπει σε σκληρό αγώνα αλλά και πολύ συναίσθημα, τρυφερότητα, πόνο, νοσταλγία αλλά και αποφασιστικότητα και ελπίδα για μια νέα Ζωή.
    Δεν τον έχω βιώσει. Μπορώ όμως να τον αναλογιστώ και ειλικρινά δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα. .Στην μετεφηβική μου ηλικία, δόθηκε μια ευκαιρία να ξενιτευτώ ,να πάω στην Αμερική. Παρ' ότι μικρή είχα από τότε μάθει να μετρώ τα όριά μου .Είπα ΟΧΙ και δεν μετάνιωσα παρ’ ότι, εκ των πραγμάτων, αν είχα πάει ίσως η ζωή που ακολούθησε να ήταν ευκολότερη για μένα εκεί.

    Στην εποχή μας ζούμε έναν ανείπωτα τραγικό ξεριζωμό ανθρώπων από τόπο σε τόπο όπου ο θάνατος, οι πνιγμοί, οι άθλιες συνθήκες ζωής η ανασφάλεια και η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας έχουν τον πρώτο ρόλο. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που έχει πάρει διεθνώς ανεξέλεγκτες διαστάσεις και πολύ φοβούμαι ότι έχει χαθεί πλέον ο έλεγχος .
    Και για να κοιτάξουμε τα του οίκου μας ,η παράνομη μετανάστευση και η μη λήψη έγκαιρων μέτρων για την αντιμετώπιση της ,την έχουν αναγάγει σε μάστιγα που κι αυτή μαζί με όλα
    τ’άλλα ταλανίζει τον ταλαίπωρο τόπο μας .
    Αχ ,που είσαι, Πατρίδα μου γλυκιά που σαν Εσέ άλλη δε είδα ;;;
    Καλή νύχτα να περάσεις ασφαλής στην θαλπωρή της οικογένειάς σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μ΄εκανες και γέλασα αλήθεια....
    Να είσαι καλά Λυγερή μου!

    Υ.Γ. Για τα λουλούδια τα πουλιά και τα ζώα εγώ να δεις τι λόξα έχω.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΡΙΖΑ λέξη μαγική ...
    Τρυφερά χορταράκια ...
    Τεράστια δέντρα αιωνόβια !!!
    Όλα από εκεί στηρίζονται ...
    απ' εκεί αντλούν τις δυνάμεις τους ...
    Φυσικό είναι να μη θέλουν ν' αποχωριστούν ...
    Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τους ανθρώπους !!!
    Έτσι ακριβώς φίλη μου ένοιωσε και το benzamin...
    " Σαν ένας πρόσφυγας ξεριζωμένος " !!!
    Καλό Σ.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Eva F.

    Καλημέρα Ευάκι μου

    Ας επιτρέψουμε στο γέλιο να βγαίνει
    κάπου -κάπου για ασήμαντη αφορμή,απ'την καρδιά μας,να μεταδίδεται στον συνομιλητή μας. Είναι μια ελάχιστη προσφορά από άνθρωπο σε άνθρωπο.
    Εμένα μου κάνει πολύ καλό !!!!

    Όπου κα νάσαι σήμερα ,όπου κι αν πας ,να περάσεις καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Side21

    Καλή σου μέρα αγαπητέ μου.
    Δεν ξέρω αν έχεις εισπράξει την ευχαρίστηση που μου δίνεις κάθε φορά που τιμάς με την παρουσία σου τις σελίδες μου. Αλλά έτσι συμβαίνει.

    Οι Ρίζες μας !!!
    Δεν γνωρίζω κανέναν που να μην τον συγκινεί αυτή η ουσιαστική του σχέση με την ζωή, όπως διαδραματίστηκε και εξελίχθηκε από το παρελθόν του μέχρι το παρόν του μέσα από τις Ρίζες του.

    Μ΄ενθουσιάζει πραγματικά όταν ο αναγνώστης ενός κειμένου μου δίνει διαφορετικές διαστάσεις και ερμηνείες στο περιεχόμενό του, όπως Εσύ τώρα π.χ. Την αντίσταση του φυτού να ξεκόψει από τις ρίζες του....Τι πιο αυταπόδεικτη συμπαντική σχέση του με τον άνθρωπο ;;;;

    Εγώ είδα στο γεγονός, την αγωνία και την ικανότητα του φυτού να επιζήσει, να πάρει οξυγόνο τρυπώντας με τις ρίζες του και το τσιμέντο ακόμη. Ίδιος ο αγώνας με κείνον του ανθρώπου ....
    Εσύ προχώρησες πιο βαθειά . Στην άρρηκτη σχέση που έχουμε όλα τα δημιουργήματα του σύμπαντος με την Γη ,όπου βαθιές είναι οι ρίζες μας....

    Σ' ευχαριστώ φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θυμαμαι το κείμενο έχει πολύ δυνατές εικόνες...

    Πάντα ονειρεύομαι τον Άνθρωπο να πατά γερά μέσα στο χώμα με τις ρίζες του να φτάνουν πολύ βαθιά και τα χέρια να τείνουν ψηλά στον ουρανό. Χωρίς ρίζες δεν μπορεί να υπάρχει ζωή, χωρίς βάθος - ομορφιά και ύψος...

    Και αν τις κόβει μερικές φορές η ίδια η ζωή αυτές βρίσκουν την άκρη και διεισδύουν ξανά στην μήτρα της μάνας γης...

    Καλημέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ

    " Θυμαμαι το κείμενο"

    Σημάδι ότι κάτι κράτησες από εκείνη την στάση σου "ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ " Δεν μ' αφήνει ασυγκίνητη το γεγονός. Τ' όμολογώ και σ' ευχαριστώ.

    Όσο πιο βαθιές αλλά και πιο εύρωστες ,πιο ανθεκτικές οι ρίζες μας (καταβολές, αξίες,
    εμπειρίες,αγάπες,δημιουρίες,δοκιμασίες ) τόσο το παρόν μας αποτυπώνει έντονα το ανθρώπινο στίγμα μας .Όσο περισσότερα ανθρώπινα ίχνη ,τόσο μεγαλύτερη μακροημέρευση έχει η ομορφιά του κόσμου πάνω στη Γη.
    Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση μοιράζομαι τη καλημέρα Σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή