Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Το βαθύ Άγγιγμα


Αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη, για την διαχείριση και την επιλογή, του υλικού που εμφανίζεται ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ .

Αλλά ο θησαυρός που αθροίζεται , σαν σε ξωκλήσι τάματα , σε αυτήν την απόμερη γωνιά του διαδικτύου ανήκει σε όλους όσους περνώντας πήραμε
μια « κατά τι» βαθύτερη ανάσα, σπείραμε ένα σπόρο, γράψαμε μια λέξη, ένα ψίθυρο καρδιάς αφήσαμε , κι ότι άλλο αγαπήσαμε.

Μέρες τώρα, από μια έντονη ανάγκη απομόνωσης και περισυλλογής έτρεξα να κουρνιάσω βαθιά μέσα μου κλίνοντας την εξώπορτα .
Σε κάποια απ' αυτές τις άχρωμες ,μοναχικές, εσωτερικές στιγμές μου άνοιξα μηχανικά το
e-mail μου. Με περίμενε το μήνυμα ενός Αντρα.

Είναι ένας από τους θησαυρούς του ΠΗΓΑΙΜΟΥ που παρακράτησα από σας τους εταίρους μου και δικαιούχους.

Αλαφιάστηκα, το ίδιο και ο καθρέπτης μου τάχασε μαζί μου, μια να γελάω μια να κλαίω να με βλέπει.

Φόρεσα το μπουφάν μου και βγήκα στους δρόμους του κόσμου ,με θάρρος εκτεθειμένη στην παγωνιά του, θωρακισμένη με το ζεστό σου , το βαθύ σου άγγιγμα , Κύριε Ευάγγελε Αυγουλά.

Και στο λέει αυτό ένας Ανθρωπος, μια Μητέρα, μια Γυναίκα, που γνωρίζει καλά από βαθιά αγγίγματα.

Κοίταξα όσα ζευγάρια μάτια παιδικά συνάντησα στο δρόμο μου κι είδα γραμμένο το όνειρο για ένα καλλίτερο ανθρωπινότερο αύριο.

Διάβασα πίσω απ'τα χαμόγελα νέων-εφήβων που σχολνάγανε απ το σχολείο τους και σιγοψιθυρίζανε ,αγκαλιασμένοι, μια υπόσχεση ό,τι κάποια στιγμή, θα ...την κάνουν και θα την πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους και καινούριο κόσμο θα πλάσουν να ζήσουν σαν άνθρωποι .

Στηρίχτηκα στο μπράτσο σου, Κύριε Βαγγέλη έγινα ένα με το πλήθος που περπατούσε πλάι μου και αντικριστά . Χαμογέλασα συνωμοτικά...
«Κουράγιο παιδιά, αρκεί ν' αντέξουμε και θα την δούμε την άσπρη μέρα.» είπα από μέσα μου πιστευτά.


`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Καί κείνη την στιγμή δάκρυσα

Ο κ. Βαγγέλης Αυγουλάς, φοιτητής Νομικής, γράφει την εμπειρία του ως τυφλού:

«Στις 7 Ιανουαρίου, του Αϊ-Γιάννη, είχα πάει και εγώ σε μια γιορτή να πω τα "χρόνια πολλά" σε έναν εξάδελφό μου. Κάποια στιγμή η πόρτα χτύπησε άλλη μία φορά, τα βλέμματα των καλεσμένων που κάθονταν στο σαλόνι στράφηκαν προς τα εκεί και εγώ, εκ γενετής τυφλός, περίμενα να ξεδιαλύνω τις φωνές των νέων επισκεπτών, να καταλάβω ποιοι είναι, αν τους ξέρω ή όχι, αν σε λίγο θα συστηθώ ή θα χαιρετήσω φίλους. Δεν πρόλαβα να... αποκωδικοποιήσω το πρώτο άκουσμα, γιατί ένα απαλό άγγιγμα στο αριστερό μπράτσο με έκανε όπως καθόμουν να στραφώ μηχανικά προς τα εκεί και ταυτόχρονα με απλωμένο το δεξί χέρι- αντανακλαστικές κινήσεις όσων βλέπουμε αγγίζοντας- ζήτησα να "δω" ποιος είναι. Τότε ένα παιδικό χέρι σφήνωσε μες στη χούφτα μου, με το αριστερό χέρι πλέον άγγιζα ένα κοριτσάκι- είχε μακριά μαλλιά- περίπου στο ύψος της πολυθρόνας όπου καθόμουν, οι φωνές είχαν γεμίσει το σαλόνι και κατάλαβα, χωρίς αμφιβολία πια, πως ήταν η κόρη δύο φίλων, η Αγγελική, πέντε ετών. Δεν ήξερε λόγω ηλικίας να μου πει "καλή χρονιά", "χρόνια πολλά" και τις λοιπές καθιερωμένες ευχές λόγω εορτών, ήξερε όμως πολύ καλά πώς να με χαιρετήσει, πώς να με κάνει να καταλάβω ποιος ήρθε, πώς να κάνει αμέσως και το δικό μου περίεργο βλέμμα να στραφεί προς την πόρτα!

Είχαν περάσει μόνο λίγα δευτερόλεπτα και εγώ, ακόμη ξαφνιασμένος, άκουσα να μας ζητούν "ο καθένας να πάρει για ένα λεπτό το ποτό του στο χέρι" για να στρωθεί πάνω από το τραπέζι το καλό τραπεζομάντιλο- είχε έρθει η ώρα του φαγητού. Αφήνω το χεράκι της Αγγελικής για να πάρω το ποτήρι αλλά ήδη έχει προλάβει, το κρατά υπομονετικά για ένα λεπτό και μετά το αφήνει πάλι προσεκτικά μπροστά μου, στο σημείο όπου το είχα αφήσει για να το βρίσκω όποτε και όταν θέλω, αν θέλω, εύκολα, άνετα και προ παντός μόνος μου.

Και εκείνη τη στιγμή δάκρυσα! Γιατί δεν ξέρω πόσο ακριβώς καταλάβαινε η Αγγελική τι έκανε, τι ακριβώς ένιωθε και τι της είχαν πει και εξηγήσει οι γονείς της για μένα. Ξέρω όμως πως αυτό που έκανε δεν είναι το ίδιο με τα ακατάλληλα σε κάθε πόλη πεζοδρόμια- όπου αυτά υπάρχουν- για να βγεις ασφαλής από το σπίτι σου, με τα όμορφα λόγια των άεργων που παρουσιάζονται ως αυτόκλητοι προστάτες των αναπήρων μη θέλοντας να καταλάβουν πως δεν τους έχουμε ανάγκη, με τις τεράστιες ελλείψεις υποδομής σε κάθε τομέα αυτού που στη θεωρία λέμε "κράτος πρόνοιας", που υποχρεώνουν τους αναπήρους- στην καλύτερη περίπτωση- να παλεύουν καθημερινά να αποδείξουν πως δεν είμαστε βάρος στην κοινωνία. Και φυσικά, δεν είναι το ίδιο με τη στάση πολλών που όταν βλέπουν κάποιον τυφλό με παρέα ρωτούν τους γύρω του "πώς τον λένε;" σαν να ρωτούν για κάποιο κατοικίδιο που βλέπουν να κάνει τον καθημερινό του περίπατο, ή με τα δέκα λεπτά που περιπλανιόμουν στο Σύνταγμα αποπροσανατολισμένος από τον πολύ κόσμο, τους μικροπωλητές, τα πολλά εμπόδια και τις άλλες αλλαγές για την εορταστική ατμόσφαιρα λόγω Πρωτοχρονιάς, μέχρι να με δει σε εκείνη την "ερημιά" κάποιος και να θελήσει να με βοηθήσει.

Μέχρι χθες έλεγα, "δεν πρόκειται να αλλάξουμε". Από σήμερα λέω, "μπορεί και μπορούμε να αλλάξουμε". Σ΄ ευχαριστώ Αγγελική!».

20 σχόλια:

  1. Από: Vaggelis Avgoulas avgoulas@yahoo.gr
    Ημερομηνία: Τετάρτη, 23 Ιανουαρίου 2008 2:29 πμ
    Προς : ligeri@otenet.gr
    Θέμα: Προς Κυρία Λυγερή Βασιλείου.

    Αγαπητή κυρία Βασιλείου,
    Ονομάζομαι Αυγουλάς Ευάγγελος, είμαι δευτεροετής φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών και μέλος της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών και η αφορμή που σας γράφω είναι μια επιστολή μου που δημοσιεύτηκε μεταξύ άλλων και στην εφημερίδα «Τα Νέα» και που αναδημοσιεύετε στο blog σας με τίτλο «Και εκείνη τη στιγμή δάκρυσα». Πρόκειται για μια επιστολή όπου περιγράφεται μια εμπειρία μου ως τυφλού απ'την καθημερινή ζωή και απεικονίζεται η ελπίδα μου πως «ίσως η κοινωνία μας να γίνει ...;Αγγελική» γιατί «μπορεί και μπορούμε να αλλάξουμε».
    Πιστέψτε με θεωρώ την αναδημοσίευση αυτής της επιστολής στο ιστολόγιο σας τιμή για μένα. Πρόκειται για έναν διαδικτυακό τόπο που δε γνώριζα ως χθες, το έμαθα από φίλους που διάβασαν από εκεί το άρθρο μου και η περιήγηση μου εκεί με γέμισε χαρά, γιατί είναι τουλάχιστον παρήγορο «Στον πηγαιμό για την Ιθάκη» να βρίσκεις δεκάδες νέους συνταξιδιώτες και τουλάχιστον ελπιδοφόρο να διαπιστώνεις πως το προφίλ της Ιθάκης που ζητάς δεν αντιστοιχεί σε κάποιο ερημονήσι, αλλά είναι κοινό όνειρο πολλών και στόχος ακόμη περισσότερων. Συγκίνηση με γέμισαν και τα πολλά και με νόημα αναρτημένα γύρω απ'το θέμα σχόλια, γιατί πιστεύω πως όλοι μαζί μπορούμε ξεπερνώντας τη Σκύλα και τη Χάρυβδη να φτάσουμε στην Ιθάκη, αλλά χωριστά ο καθένας μόνος του δεν έχουμε ελπίδα.
    Και επειδή κάπου γράφετε λίγα λόγια για τους γονείς των ατόμων με αναπηρία, επιτρέψτε, παρακαλώ, κλείνοντας, σε ένα άτομο με αναπηρία να καταθέσει από καρδιάς γι'αυτό μια φράση που δεν είναι η άποψη του, η θεωρία του, η γνώμη του, αλλά είναι απλά το καθημερινό και αδιάλειπτο βίωμα του: Οι γονείς κάθε ατόμου με αναπηρία είναι σαν τις ρίζες που θα στηρίξουν το δέντρο και θα το βοηθήσουν να φυτρώσει, να μεγαλώσει, να αντέξει, να βλαστήσει ...; Χωρίς τους γονείς μου δε θα ήμουν τίποτα, με αυτούς όμως στο πλευρό μου μπορώ να υπάρχω, γιατί για μένα δεν είναι απλά τα μάτια μου αλλά πολλά παραπάνω!
    Θεωρώ το blog σας σαν μια όαση στην πνευματική έρημο που μας οδηγούν οι σύγχρονοι ρυθμοί και συνθήκες διαβίωσης και η σημερινή εποχή και γι'αυτό σας ευχαριστώ που υπάρχει.

    Με εξαιρετική τιμή,
    Αυγουλάς Ευάγγελος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτή η ανάρτηση πήρε θέση στον ΠΗΓΑΙΜΟ (http://ligery.pblogs.gr) στις 15 του Γενάρη το 2008.
    Νοιώθω την ανάγκη να την μοιραστώ με όλους τους καινούριους φίλους στο goole.
    Ας την αφιερώσουμε σε όλους τους γονείς που επιμένουν στο όραμα το όνειρο και την ελπίδα.

    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οταν κανείς είναι δακρυσμένος δυσκολευεται και να γραψει...

    Καλη χρονια και στους δυο σας
    Καλη χρονια σε ολους σας
    Σε ολους μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι αρκετό να νοιώσουμε αγαπημένη μου.
    Και μακάρι να το πάθουν όσοι οι λιποτάκτες του αισθήματος...

    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ νάχουμε όλοι οι άνθρωποι εντός και εκτός διαδικτύου. Κι αυτοί που έφυγαν και αυτοί που μένουν !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Tα μάτια της καρδιάς είναι που κάνουν θαύματα. Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα με άπειρη αγάπη, σας εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι καλή μας φίλη. Μόνο τα μάτια της ψυχής μπορούν να δουν θαύματα γεννημένα στην Βηθλεέμ της καρδιάς των ανθρώπων.....

    Χρόνια μας Πολλά. Κι αν η ευτυχία είναι ουτοπία η Αγάπη σίγουρα δεν είναι .Είναι η πιο όμορφη πραγματικότητα που δίνει νόημα στην Ζωή μας !

    Ευχαριστώ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πράγματι, βουρκωμένος, δυσκολεύομαι να γράψω κι εγώ..

    πόσο μάλλον χωρίς Φώς..

    κι όμως, έγραψε τόσα πολλά με τόσες λίγες λέξεις..

    συγχαρητήρια και σε σάς..

    καλό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευρύνοος

    Καλά μας βρήκε το ξημέρωμα εμάς εδώ κι εύχομαι για όλο τον κόσμο.
    Είναι λίγο να ξημερωνόμαστε με ελαφριά καρδιά
    που μπορεί να χτυπά και ο ήχος της ν'αγγίζει, να συγκινεί τον διπλανό μας;;;;;
    Αυτό που αισθάνεσαι και το βάζεις φανερά δίπλα στο αίσθημα της φίλης Μαρίας Νικολάου, σημαίνει ότι δεν περνάς από δω μοναχικός ούτε φεύγεις μόνος. Αφουγκράζεσαι τους συνομιλητές που συναντάς, σμίγεις και μοιράζεσαι μαζί τους την στιγμή τους. Αυτό είναι το ζητούμενο σ' αυτήν την σελίδα και δεν σου κρύβω το αποτέλεσμα με κάνει να νοιώθω πολύ καλά.

    Αν σας αποδίδω κατανοητά το αίσθημά μου ,ελπίζω και σεις να νοιώθετε αλληλέγγυοι μαζί μου φίλοι μου.

    Σας ευχαριστώ
    27 Δεκεμβρίου 2009 9:30 μ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σίγουρα "μπορεί και μπορούμε να αλλάξουμε"!
    Οσο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Βαγγέλη,σαν εσένα Λυγερή,σαν τη μικρή Αγγελική και τους γονείς της που φωτίζουν το δρόμο της αγάπης για τον συνάνθρωπό μας,τον διπλανό μας,θα μπορέσουμε και μεις να βρούμε τα σωστά πατήματα.
    Να είσαι καλά και ο καινούργιος χρόνος να σου φέρει δύναμη ν' αντέξεις ώσπου να βγούμε στην Ιθάκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. «Αντοχή» Προϋπόθεση και Αρχή σε κάθε μας πορεία...
    Αυτή είναι μια ιδιαίτερη ευχή γιατί εξαρτάται κυρίως από την εσωτερική μας φλόγα .
    Όσο αυτή μένει ζωντανή αντιστέκεται ακόμη και το σώμα στην φθορά του χρόνου, στο βάρος του σταυρού , στα άγρια του καιρού γυρίσματα.
    Και ξέρεις εμείς δεν μπορούμε τίποτα να κάνουμε γι αυτήν την σημαντική λεπτομέρεια της Ζωής μας....Δεν υπάρχει τρόπος να την διατηρούμε ούτε τρόπος να την ανάβουμε όταν σβήνει. Αυτή είναι αποκλειστική ευθύνη του Έρωτα για την Ζωή, της Αγάπης μας για τους ανθρώπους...
    Σ’ ευχαριστώ φίλε μου, και πραγματικά εύχομαι και γω μαζί σου , κι αν όλα κάποια μέρα μας εγκαταλείψουν «η αντοχή» ποτέ να μη μας λείψει.
    Άντε για μια ακόμη Χρονιά να ξεκινήσουμε από την Αρχή να ζούμε !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις πως θέλεις να αλλάζεις πολλά κακώς κείμενα γύρω σου... και άλλες που σου δίνουν ελπίδα για να προσπαθήσεις... μας είναι αναγκαίες αυτές οι εικόνες για να έχουμε συνείδηση και δράση, στο τώρα και στο αύριο.

    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ

    Εύστοχα διακριτή η τοποθέτησή σου φίλε μου.

    Είναι οι ξεχωριστές αυτές φορές που σου δίνουν την αίσθηση ότι αξίζει το κόπο να συνεχίσεις,να προσπαθείς,να οραματίζεσαι και να ελπίζεις.
    Ευχαριστώ και εύχομαι να μένει η φλόγα στην ψυχή μας αναμμένη να συντηρεί την Αντοχή μας .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπάρχει μεγαλείο λοιπόν στην καθημερινότητά μας κι ας μην προβάλλεται από τα μέσα.

    “ Πολλά μικρά πράγματα, από πολλούς μικρούς ανθρώπους σε πολλούς μικρούς τόπους, μπορούν να αλλάξουν το πρόσωπο του κόσμου.”
    Καλή χρονιά σε όλους και καλή δύναμη φίλη μου στο σπουδαίο έργο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ANAZHTHΣH

    Υπάρχουν λοιπόν μικρά πράγματα στην καθημερινότητά μας, που έρχονται και σε βρίσκουν απρόσμενα και δίνουν ποιότητα τουλάχιστον στην στιγμή σου.
    Αυτές είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά στην σκληροτράχηλη καθημερινότητα μας και μας δίνουν γεύση από τρυφερότητα,ανθρωπιά, καλοσύνη, ευαισθησία και αισθητική. Κυρίως αισθητική που την προσφέρεις γενναιόδωρα από την σελίδα σου.
    Πολύ σ' ευχαριστώ για την πρωτοβουλία της συνάντησης μας .

    Δεν με διακρίνει καμία σπουδαιότητα καλή μου .
    Απλά μοιράζομαι με τους συνανθρώπους μου
    σ' αυτήν την σελίδα εμπειρίες Ζωής που δεν έχουν όλοι-ευτυχώς- την ευκαιρία να δοκιμάζουν.

    Στον ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ στο Path άπ' όπου ξεκίνησα ,κάνω απλά μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για τα ΑμεΑ.και όχι μόνο.
    Το κάνω με πάθος και είμαι ευγνώμων σε όλους αυτούς που συμμετέχουν σ' αυτήν την προσπάθεια κι έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στην ανέλιξη αυτού του ιστότοπου με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα.

    Καλή Χρονιά από καρδιάς εύχομαι και σε προσωπικό επίπεδο ΥΓΕΙΑ και ό,τι άλλο ποθεί η ψυχή σας.
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙ.
    ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΥΓΕΙΑ
    ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολύ κεφάτο σε βρίσκειστη σελίδα σου ο καινούριος χρόνος κι αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να σου πήγε άσχημα ο χρόνος που φεύγει....
    Έτσι σου εύχομαι να σου συμβαίνει πάντα.
    Επί προσωπικού Υγεία και παντού ανοιχτές πόρτες να συναντάς μπροστά σου.Και μη ξεχνάς να έχεις πάντα ανοιχτή την πόρτα της καρδιάς σου.

    Ευχαριστώ που μου"τα είπες" πρώτος σήμερα.
    Νάσαι καλά και του Χρόνου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τα ματια της ψυχής βλέπουν καθαρότερα και πιο ειλικρινά.

    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ευχομαι απο καρδιάς.

    Την αγάπη και την εκτίμησή μου

    Αρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Aristodimos

    Βλέπουν και πράγματα που δεν είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού.

    Αποχαιρετώντας τον χρόνο θέλω να σου εκφράσω Αρη μου , τη ευχαρίστησή μου για την διαδικτυακή μας συνάντηση, αλλά κυρίως την ευγένειά και την σεμνότητα σου. Και τα δυο αυτά με αφοπλίζουν στον άνθρωπο.

    Υγεία σου εύχομαι κι όλα τ' άλλα είσαι καπετάνιος εσύ ξέρεις από θάλασσες,μια και η ζωή μας μια θάλασσα είναι.

    Καλή Χρονιά κι ότι ποθει η ψυχή σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπημένη μου Λυγερή!!
    Καλή χρονιά με υγεία αγάπη και ό,τι καλύτερο από τα βάθη της ψυχής μου.. Και ας τα γράφω βουρκωμένη είμαι γεμάτη από τα αλήθινά Ανθρώπινα συναισθήματα που ξεχειλίζουν σε αυτό το μπλογκ...
    Θα χαρώ πολύ αν το 2010 μου κάνει το δώρο να σε γνωρίσω από κοντά, αλήθεια!
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. meta

    Σε παρακαλώ δέξου και τις δικές μου ευχές για μια καλή και τυχερή χρονιά .
    Συγνώμη που δεν απήντησα αμέσως στον εγκάρδιο χαιρετισμό σου, αλλά μόλις σήμερα επανακυκλοφόρησα στο διαδίκτυο γιατί είχα το Μαράκι μου άρρωστο και πέρασα δύσκολα αυτές τις ημέρες. Δεν είναι μόνο ο χρόνος που μου λείπει πράγματι, είναι που δεν μπορώ να εκφραστώ τυπικά απλά για να πω δυο ευχές ενώ η ψυχή μου είναι φορτωμένη. Προτιμώ να σωπαίνω όταν δεν μπορώ γιατί σέβομαι τους φίλους και επισκέπτες της σελίδας και θέλω να είμαι πέρα για πέρα αληθινή μαζί τους.
    Σήμερα ευτυχώς είναι απύρετη κι έτσι χαλάρωσα και σου εκφράζω με την σειρά μου την συγκίνησή μου για τα καλά σου λόγια.
    Είσαι και συ πολύ συναισθηματική κοπέλα μου σαν και μένα κι αυτό έχει κόστος.
    Σήμερα στο PATH http://ligery.pblogs.gr ,ανέβασα μιαν εγγραφή για το συναίσθημα την οποία είχα προετοιμάσει-ευτυχώς πριν την πρωτοχρονιά...
    Και δική μου ευχαρίστηση να σε γνωρίσω. Αυτό τον καιρό είμαι σε μια φάση που τρέχω και δεν φτάνω που λένε με πάρα πολλά θέματα .Βλέπεις δεν είμαστε μόνο μια μονογονεϊκή οικογένεια εδώ και πολλά χρόνια , αλλά έχω και πάρα πολλές υποθέσεις να διεκπεραιώνω δεν έχω χέρι βοηθείας και ο προσωπικός μου χρόνος είναι μηδενικός. Άσε θα τα πούμε τα περισσότερα κάποια στιγμή από το email και βεβαίως θα χαρώ να έλθουμε πιο κοντά.
    Με ιδιαίτερη εκτίμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή