Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Ένας ευυπόληπτος Πολίτης


Αντί προλόγου

Η ανάγκη να καταγράψω αυθεντικές ιστορίες ανθρώπων που επιλέγησαν από τον Θεό να φέρουν στον κόσμο, να μεγαλώσουν, να αγαπήσουν, να στηρίξουν παιδιά με Ειδικές Ανάγκες, ωρίμασε στο μυαλό μου, σαν τον καρπό που δεν τον βαστάει πια το δέντρο και πέφτει στο έδαφος, με ότι αυτό σηματοδοτεί..
Η ιστορία ,είναι πραγματική.
Τα πρόσωπα είναι υπαρκτά.
Τα ονόματα, τα επαγγέλματα, και ο τόπος είναι φανταστικά για ευνόητους λόγους.


Ο Ορέστης στα σαράντα του και η Μέλπω στα τριάντα πέντε της, παντρεύτηκαν από προξενιό.
Στον γάμο τα βρήκανε, αγαπήθηκαν, συνεννοήθηκαν και απέκτησαν το πρώτο τους παιδί. Το Γιώργο . Η χαρά μεγάλη. Σκοπός και προορισμός τους να τον μεγαλώσουν και να τον κάνουν έναν ευυπόληπτο, χρήσιμο άνθρωπο στην κοινωνία.

Δόξα το Θεό όλα καλά πηγαίνανε μέσα στην οικογένεια τους και την δουλειά του Ορέστη. Είχε στήσει μια μικρή βιοτεχνία γυναικείων ενδυμάτων στην Νίκαια ,και μέσα σε οκτώ χρόνια γκρέμισαν το προσφυγικό σπιτάκι τους, προίκα της Μέλπως και στην θέση του χτίσανε διώροφο.
Τότε ήταν που έμεινε έγκυος η Μέλπω. Το ξαφνικό, το απρόσμενο το ανεπιθύμητο(?) έφερε τα πάνω κάτω στο ζευγάρι.
« Θα το κρατήσω» πάτησε πόδι η Μέλπω.

Από δω την είχε από κει την έφερνε ο Ορέστης.
Βρε γυναίκα ,έχεις και μια ηλικία, μήπως και κάτι δεν πάει καλά.?
-Δεν ακούω κανέναν ,θα το κρατήσω ,είναι το στερνοπαίδι μου. Μου το έστειλε ο Θεός και θα είναι κόρη.
Το παιδί γεννήθηκε κανονικά στην ώρα του -Αγόρι-
Μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες κυκλοφόρησαν τα κακά μαντάτα.
Σύνδρομο Down η διάγνωση των ειδικών.

Μετά δέκα μέρες η Μάνα Μέλπω με το αγοράκι της ,το στερνοπαίδι της στην αγκαλιά άφησε το Μαιευτήριο Αθηνών και τράβηξε για το σπιτικό της. Ξωπίσω της ο Ορέστης, βουβός, σκυφτός , γέρος...
Η επόμενη μέρα τους βρήκε χαμένους, ανήξερους, ανήμπορους, αιφνιδιασμένους και μονάχους.
Ο Γιώργος άργησε πολύ να καταλάβει τι παιζόταν με τον μικρό του αδελφό. Ένοιωθε όμως το βάρος που πλάκωνε την οικογένεια μέσα από την σιωπή των γονιών του.
Η ζωή τους τράβηξε την ανηφόρα αλλά συνεχίστηκε και ασφυκτικά γιόμισε χωρίς να αφήσει χώρο για τίποτ' άλλο εκτός από την Αγάπη, την Αφοσίωση, την φροντίδα της Μάνας Μέλπως για το στερνοπαίδι της , τον Γιάννη της, που ξεπετάχτηκε και σιγά-σιγά- με τα χρόνια έγινε ένα ζωηρό, τρυφερό παλλικαρόπουλο που έμεινε παιδί σαν αυτά τα παιδιά που ζουν ανάμεσά μας αλλά μένουν παιδιά...

Ο Γιώργος μεγάλωσε κι αυτός «κανονικά» έγινε ένας ευυπόληπτος πολίτης, μπήκε στην δουλειά του πατέρα του, την παρέλαβε, την μεγάλωσε, γνώρισε και μια «εγγράμματη» κοπελιά, παντρεύτηκαν ,κι έκανε σπιτικό δικό του.

Πριν τρία χρόνια η Μέλπω πέθανε από καρκίνο
Πριν ένα χρόνο ο Ορέστης πέθανε από έμφραγμα. Μόλις που είχε προλάβει να γράψει ότι είχε και δεν είχε στον Γιώργο, για να προστατέψει τον μικρό ,-όπως τον ονομάτιζε,- για να μην τον εκμεταλλευτεί κανένας ξένος.

Σήμερα ο Γιάννης είναι είκοσι επτά ετών. Μένει μόνος στο πατρικό του σπίτι όπου τον άφησαν οι γονείς του. Μια «ξένη» που πηγαίνει και στο σπίτι του Γιώργου, φροντίζει το σπίτι του μια φορά την εβδομάδα .
Η νύφη του ,δεν ξαναπάτησε στο σπίτι μετά την κηδεία του πεθερού της.
Κάποιοι γείτονες , παλιοί φίλοι της οικογένειας , συγκάτοικοι από τον καιρό που έμεναν οι γονείς τους στα προσφυγικά, του πάνε ένα πιάτο φαΐ.

Τις νύχτες, τον ακούνε που κλαίει και φωνάζει και κτυπάει τις πόρτες , αλλά δεν διαμαρτύρονται για να μην τον πάρει η αστυνομία και τον κλείσει με διαταγή εισαγγελέα στο Ψυχιατρείο.Τον λυπούνται.
Τις ημέρες τον βλέπουν να γυρίζει από δω κι από κει αλλά δεν τον διώχνουν, δεν τον φοβούνται τον αγαπούν.!!!
Ο μεγάλος αδελφός ευυπόληπτος κύριος Γιώργος ,απών μια ζωή, παραμένει άφαντος και περιμένει πότε ο Θεός θα τον απαλλάξει από το ηθικό βάρος που του άφησαν οι γονείς του……

13 σχόλια:

  1. "Η ζωή τους τράβηξε την ανηφόρα αλλά συνεχίστηκε και ασφυκτικά γιόμισε χωρίς να αφήσει χώρο για τίποτ' άλλο εκτός από την Αγάπη, την Αφοσίωση, την φροντίδα της Μάνας Μέλπως για το στερνοπαίδι της , τον Γιάννη της,"
    Αυτή η φράση εμπεριέχει την ανατροπή, την θύελλα, την έλλειψη οξυγόνου, την βαριά καταχνιά που συνεπάγεται στη ζωή ενός απροετοίμαστου κι απαίδευτου ζευγαριού η έλευση ενός «Ειδικού Παιδιού».
    Ακούγεται σκληρό αλλά αυτή είναι πραγματικότητα.
    Αν οι γονείς δεν έχουν μιαν υποδομή μια παιδεία τέτοια που να τους δώσει την δύναμη να διαχειριστούν το πλήγμα , έτσι όπως μένουν αβοήθητοι από το κοινωνικό περιβάλλον και την Πολιτεία δεν ζουν πλέον οι ίδιοι σαν φυσιολογικοί άνθρωποι.
    Η καθημερινότητά τους αλλά και η καρδιά τους καταλαμβάνεται εξ' ολοκλήρου από την αγωνία ,την αγάπη και την προσοχή για το «ειδικό παιδί"». Παραμελούν την ανατροφή και την προσοχή τους για τα άλλα τους παιδιά. Παραμελούν τον εαυτό τους και την σχέση τους , αν αντέξει, και δεν διαλυθεί. Χάνει η ζωή τους και την πιο στοιχειώδη ποιότητα,. Κλείνονται στον εαυτό τους και απλά τραβούν την ανηφόρα για τον Γολγοθά ,μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους και να αναπαυτούν…
    Κι όμως θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς αν υπήρχαν αντίβαρα στη ζυγαριά της Ζωής τους.
    Αν υπήρχε η στήριξη της Πολιτείας σε όλα τα επίπεδα , ώστε να τους άφηνε χώρο στη ζωή τους για προσωπικά ενδιαφέροντα ,δημιουργικές δραστηριότητες.
    Δεν είναι εγκληματικό να θάβονται άνθρωποι και οικογένειες ζωντανοί ,γιατί ήλθε ένα παιδί στον κόσμο που δεν ζητάει τίποτα ,μα τίποτα άλλο από αποδοχή, βοήθεια και Αγάπη;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λυγερή μου....
    Εγώ τώρα τι να πω!!!!!
    Άλλη μιά ιστορία/δράμα θα έλεγα που είχε αυτό το τέλος δυστυχώς...
    Δεν θα μπορέσω να καταλάβω, νομίζω ποτέ το γιατί?...
    Την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eva F.

    Eva μου. Γι αυτό τα γράφουμε εδώ ,για να τα συζητάμε,ν'ανταλλάσσουμε απόψεις ακόμη και εκτός του κυρίως θέματος.
    Γιατί δεν είναι μόνο η πλοκή της ιστορίας αποκλειστικό θέμα προς συζήτηση είναι η κεντρική ιδέα και ότι μένει στο σκεπτικό του αναγνώστη. Όπως π.χ
    «Η επόμενη μέρα τους βρήκε χαμένους, ανήξερους, ανήμπορους, αιφνιδιασμένους και μονάχους»
    ή Ο ανθρώπινος παράγων όπως αποτυπώνεται στις φράσεις:
    «Τις νύχτες, τον ακούνε που κλαίει και φωνάζει και κτυπάει τις πόρτες , αλλά δεν διαμαρτύρονται για να μην τον πάρει η αστυνομία και τον κλείσει με διαταγή εισαγγελέα στο Ψυχιατρείο. Τον λυπούνται." Και:
    «Τις ημέρες τον βλέπουν να γυρίζει από δω κι από κει αλλά δεν τον διώχνουν, δεν τον φοβούνται τον αγαπούν.!!!»

    Είπαμε η γωνίτσα αυτή είναι αλλιώτικη ,δεν μας περιορίζει,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. NA'MAI KI EΔΩ!!!!!!!!!!! ΓΛΥΚΟ ΕΧΕΙ; ΔΕΝ ΕΧΕΙ. ΛΟΙΠΟΝ, ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΤΗ ΒΛΕΠΩ ΕΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΝΑΝ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΑΔΕΡΦΟ, ΚΑΙ 2 ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ. 1 ΔΕΝ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΑΝ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΣΩΣΤΑ. ΑΠΟ ΜΩΡΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΛΕΕΙ ΣΤΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ, ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ. ΕΠΕΙΤΑ ΔΩΣΑΝΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ. ΕΧΩ 2 ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΚΙ ΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ ΜΟΥ. ΑΝ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΝΟΙΚΙΑΣΩ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΜΕ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ. ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΛΥΓΕΡΗ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλώς μου την ΕΛΕΝΗ
    Ξεκάθαρη θεώρηση του περιεχομένου της πάρα πάνω εγγραφής και επισήμανση των κομβικών σημείων της.
    Με απλά λίγα σταράτα λόγια ανέδειξες τα μηνύματα που συνάγονται από αυτή την ιστορία.
    Θα σου πω μόνο τούτο.
    Οι γονείς σου πολύ σωστά έπραξαν,( το ίδιο έχω κάνω και γω) αλλά ΕΣΥ μπορείς με το μυαλό σου να κουμαντάρεις την ζωή σου και τα υπάρχοντά σου κατά πώς θα σου έλθουν τα πράγματα.
    Ενώ από τον ήρωα της Ιστορίας τον Γιάννη λείπει αυτή η δυνατότητα( όπως και από το δικό μου παιδί)που σημαίνει είναι στο έλεος του Θεού, στην ευσυνειδησία κάποιων ανθρώπων και στην ανύπαρκτη μέχρι στιγμής προστασία της Πολιτείας...
    Καληνύχτα κοριτσάκι μου ,να είσαι πάντα έτσι καλά κι ακόμη καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οσο ζουν οι γονείς κουτσά στραβά τα πράγματα προχωράνε!Μετά γίνεται εμφανής η παντελής έλλειψη της κρατικής μέριμνας.Και αναδεικνύεται σ' όλο της το μεγαλείο η αναλγησία των "δικών" μας ανθρώπων,βλέπε αδελφός στην ιστορία μας,που δεν έχουν τη γενναιότητα να σηκώσουν το σταυρό του μαρτυρίου που τους έλαχε!Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά της ζωής που πολύ καλά κάνεις Λυγερή μου και μας τη δείχνεις.Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Zeidoron

    Πρώτη σε σειρά επισήμανσης ,κι ας μην αποτυπώνεται σε καμιά φράση ,είναι η Απούσα Πολιτεία. Κραυγαλέα και κατάπτυστη απουσία που εμφανίζεται στον πρώτο συλλογισμό του αναγνώστη έτσι και κάνει ένα βήμα πιο μέσα στην ουσία των πραγμάτων.
    Μια πολιτεία που δεν διαθέττει την στοιχειώδη επίγνωση ούτε καν του εντοπισμού ενός ανθρώπου που χρειάζεται βοήθεια και να πράξει τα εκ του Νόμου προβλεπόμενα για την ασφάλεια του ίδιου του Ατόμου αλλά και των περιοίκων του....
    Ακολουθεί η εγκληματική αδιαφορία έως αναλγησία
    του "αδελφού" που περιορίζεται στο να καλύπτει ίσως κάποιες στοιχειώδεις δαπάνες διαβίωσης του ανάπηρου αδελφού του αλλά ο ίδιος παραμένει χειρότερος και από ξένος.

    Να υπογραμμίσουμε επίσης τη στάση της μικρής κοινωνίας που εκτυλίσσεται η ιστορία, της γειτονιάς,που διατηρεί στοιχεία ανθρωπιάς κι αλληλεγγύης.

    Σε αυτήν την κοινωνική βάση επενδύω ,και από αυτήν ελπίζω να ξεκινήσει η "αλλαγή" της εικόνας
    μας επί του συνόλου.
    Σας ευχαριστώ για την παρέμβασή σας. Αφορμή για σκέψεις πάνω σ'ένα πρόβλημα που το συναντάμε πολύ συχνά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εχω βιώσει απο κοντά μια τέτοια κατάσταση με κάποιους γείτονες...πριν πολλά χρόνια.
    Δράμα πραγματικό!Και το κράτος πουθενα...
    Κατα τα αλλα ζουμε στον 20ο αιώνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. faraona

    Φαραώνα ,τιμή μου να σε καλως ορίσω και εδώ.
    Είναι ένας ιδιαίτερος χώρος,όπου με αφορμή κάποιες βιωματικές ιστορίες και όχι μόνο,οι φίλοι μπορούμε ν' ανοιγόμαστε,να λέμε τις απόψες μας, τις θέσεις μας επι των πεπραγμένων αλλά και προσωπικά βιώματα. 'Οπως η δική σου αναφορά.

    Δυστυχώς πάντα θα συμβαίνουν αυτά και χειρότερα όσο η πολιτεία είναι απούσα και χωρίς ένα σταθερό κοινωνικό πρόσωπο,μόνο θα αλλάζει μάσκα κατά το δοκούν του εκάστοτε Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας.
    Μια καλή μέρα νάχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Λυγερή μου πέρασα να πω μια καλησπέρα, δε σε ξεχνώ μπορεί να μη γράφω αλλά πάντα σε παρακολουθώ. Τόσες αληθινές ιστορίες γύρω μας δράματα καθημερινά... Εύχομαι το κράτος να αφυπνιστεί επιτέλους και να μεριμνεί σωστά για ανάλογα θέματα. Οι γονείς κάνουν ό,τι μπορούν το δύσκολο είναι όταν αυτοί φύγουν, δυστυχώς..
    Καλό σου βράδυ καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. meta

    Καλά έκανες κορίτσι μου.Απορώ πως δεν είχα δει το σχόλιο σου ενωρίτερα.Ίσως δεν είχα ανανεώσει την σελίδα.
    Οι ιστορίες που έχουν συντάκτη την ίδια την Ζωή και ήρωες τους ανθρώπους ,είναι η ίδια Ζωή αποτυπωμένη στην καθημερινότητά της γι αυτό και μας είναι τόσο οικείες,γι αυτό και μιλάμε για ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας.

    Οι γονείς των παιδιών με ειδικές ανάγκες, δεν κάνουν απλά ότι μπορούν. Κάνουν υπέρβαση των φυσικών,των γνωστικών, των σωματικών ,των ψυχικών ,των οικονομικών δυνατοτήτων τους για να στηρίξουν τα παιδιά τους σ' ένα πολιτειακό περιβάλλον αφιλόξενο και ανίκανο να διαχειριστεί και να περιθάλψει την αναπηρία.

    Καλή σου μέρα κι ευχαριστώ για την παρουσία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δύσκολο να αρθρώσεις λέξη
    μετά από τέτοια εγγραφή Λυγερή μου..
    Ένας κόμπος βαραίνει το νου και την όραση..
    Γνωστές άγνωστες καταστάσεις
    που όλοι γνωρίζουμε,
    λίγοι ψελλίζουμε
    κι ακόμα λιγότεροι αναδεικνύουμε..
    Με το κράτος απών και απέναντι..
    Μια καλημέρα θα αφήσω και την αγάπη μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τάκης Τσαντήλας

    Ο Τάκης μας ο Αγαπημένος της Ποίησης και του λόγου του γραπτού ,το θεωρώ δύσκολο να μην μπορεί ν' αρθρώσει λόγο.
    Εκείνο όμως που συμμερίζομαι γιατί και σε μένα συμβαίνει είναι το βάρος που πλακώνει την καρδιά όταν βρίσκεται κανείς μπροστά σε τέτοιες ανθρώπινες Ιστορίες.
    Τι να κάνουμε όμως Τάκη μου; Να σωπαίνουμε ή να στρέφουμε αλλού το βλέμμα; Μέχρι πότε ,θα αφήνουμε την πολιτεία ανενόχλητη να μην κάνει την δουλειά της ;;;
    Και μόνο η παρουσία σου εδώ φίλε, είναι για μένα στήριξη να συνεχίζω τον αγώνα από όποιο μετερίζι...
    Καλά να σε νοιώθω θέλω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή