Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Σβήσε το φως να κοιμηθούμε



Η ιστορία είναι αυθεντική. Τα ονόματα, ο τόπος, τα επαγγέλματα είναι φανταστικά για ευνόητους λόγους.


Ο Στάθης ,φαντάρος και η Δέσποινα 18 χρονών,

συγχωριανοί σ' ένα νησί του Ιουνίου, ζευγάρωσαν στα κρυφά και η Δέσποινα έμεινε έγκυος.

Η μάνα της την ζωή της δεν ήθελε. « Αν δε το ρίξεις θα φαρμακωθώ»

Αλλά και ο Στάθης, μοναχογιός του Ανέστη, δεν είχε το κουράγιο να το ανακοινώσει στον γέρο του που και νοικοκύρης ήταν και ανύπαντρος έμεινε για χάρη του μετά τον θάνατο της μάνας του Στάθη , πριν δέκα χρόνια και ήταν και αυστηρών αρχών.

Ο κύβος ερίφθη. Μια Τρίτη πρωί στην Αθήνα σε ένα ιδιωτικό, παράμερο, γυναικολογικό ιατρείο και ο καρπός του έρωτά τους δεν γεννήθηκε ποτέ.

Το αίσθημα όμως άντεξε πέντε χρόνια.

Ο Στάθης μπήκε στην ΔΕΗ,( Είχε ο Ανέστης τον βουλευτή του νησιού κουμπάρο) δώσανε οι γονείς την ευχή τους και ο γάμος έγινε στην εκκλησιά του χωριού ένα Μαγιάτικο Κυριακάτικο απόβραδο κι ήταν όλοι οι χωριανοί εκεί.

« Να ζήσουν τα παιδιά συμπεθέρα και καλούς απογόνους νάχουνε, να δούμε κι εμείς εγγόνια, να ακούσει και η συχωρεμένη το όνομά της εκεί που είναι!!!

Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στην χώρα, να είναι κοντά ο Στάθης στην δουλειά του.

Πέρασε ένας χρόνος, δεύτερος, τρίτος, αλλά το πολυπόθητο εγγόνι δεν ερχόταν.

---Στείρα η κυρά σου ! πέταξε μια μέρα κατάμουτρα στον γιο του ο Ανέστης. Φταις και συ. .Έπρεπε να την δοκιμάσεις πριν την πάρεις, τόσα χρόνια την είχες .

Όρθιος κοιμόσουν»?

Άχνα ο Στάθης που είχε καλά θαμμένο το μυστικό και υποψιαζόταν την ζημιά που είχε γίνει στην κοπέλα.

Τα πρώτα νιάτα πέρασαν μαζί με τα χρόνια που τους έφυγαν και πήραν μαζί τους την ελπίδα για παιδί.

Μαζί το αποφάσισαν.

Θα υιοθετήσουμε ένα παιδί.

Μια θειά, εξαδέλφη της μάνας του Στάθη της συχωρεμένης ανέλαβε την υπόθεση.

Μια εργάτρια που είχαν στο κτήμα για τις ελιές ,ήταν έγκυος, ανύπαντρη και η θειά την έπεισε να το κρατήσει με το αζημίωτο .

( Σημείωση :δεν ήξερε , η θειά, ότι το παιδί που περίμενε η μέλλουσα μητέρα ήταν καρπός βιασμού από έναν γύφτο στο χωράφι)

Όλα γίνανε μυστικά, νόμιμα . Τα συμφωνηθέντα κατά γράμμα κι από τις δύο πλευρές.

Μεγάλο Σάββατο η θεια με τον Στάθη φέρανε το νεογέννητο στο σπίτι.

Ανάσταση έκανε η Δέσποινα . Ήταν και μελαχρινούλι , τους έμοιαζε το πουλάκι τους.

Μπορεί να ήταν του δημοτικού η Δέσποινα, αλλά και άξια και νοικοκυρά ήταν, και να αγαπάει ήξερε και το μοσχομεγάλωνε το μελανούρι τους όπως συνήθιζε να λέει ο Στάθης.

Νωρίς περπάτησε ,έτρεχε ασταμάτητα η Μαρίνα( της δώσανε το όνομα της Μάνας του Στάθη) δεν μπορούσε να σταθεί πουθενά, και μόλις άκουγε μουσική έριχνε ένα χορό ,μα ένα χορό .! Το κορμάκι της λυγούσε και κουνούσε σαν αερικό.
.
Έκλεισε τα τρία χρόνια και τα μόνα λογάκια που έβγαιναν απ' τα χείλη του ήταν .μαμά. μπαμπά. Τάθη μου ( Στάθη μου ερμήνευε η Δέσποινα)

Η νονά του η Κική, -βρεφοκόμος το επάγγελμα ,-τους έβαλε ψύλλους στ' αυτιά. ----------Να πάτε το κορίτσι στην Αθήνα να το εξετάσουν οι ειδικοί.

Το έφεραν στο Παίδων .Το παιδί είχε πρόβλημα. .

« Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή- με σημαντικού βαθμού νοητική καθυστέρηση» Κάπως έτσι τους τα είπαν οι Ειδικοί.
---- Χρειάζεται, ειδική Αγωγή, .Ειδική εκπαίδευση σε Ειδικό σχολείο και διαρκή παρακολούθηση από Ειδικούς.

Εύκολο ήταν??? Συμφώνησαν όμως από κοινού:

----Θα κάνουμε τα πάντα για το παιδί μας. Δεν μπορεί η επιστήμη έχει προχωρήσει . Ο άνθρωπος έφτασε στο φεγγάρι και ένα μικρό παιδάκι δεν μπορούν οι γιατροί να φέρουν στα ίσα του? θα το γιάνομε το παιδί μας.!

Σύντομα ο Στάθης πήρε μετάθεση στην Αθήνα ,αφήσανε το νοικοκυριό τους στο νησί και μείνανε στο ενοίκιο στα Λιπάσματα. Μιαν συνοικία του Πειραιά .

Μόνοι, ξένοι, ξεκομμένοι από συγγενείς και φίλους αλλά αποφασισμένοι να κάνουν ότι τους πουν οι « ειδικοί της Αθήνας».

Δεν άφησαν Ειδικό για Ειδικό, Κέντρο για Κέντρο, ο Στάθης με το σαραβαλάκι του τρέχει όπου του πει η γυναίκα του.

Σήμερα η Μαρίνα είναι 23 ετών, με βαριά νοητική καθυστέρηση και πάει καθημερινά σ’ ένα Κέντρο για άτομα με Ειδικές Ανάγκες. Είναι όμως μες την καλή χαρά .Πετάει την σκούφια της για χορό μετά μουσικής , για βόλτες με το αυτοκίνητο και για φιλιά και χάδια. Λατρεύει τους γονείς της και το δείχνει. Τα καλοκαίρια τα περνάνε στο νησί, στο εξοχικό τους , κοντά στους συγγενείς και φίλους και είναι πολύ ωραία και για τους τρεις.

Η κυρά Δέσποινα κάνει κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί το σταυρό της και λέει φωναχτά την προσευχή της

------Δόξα νάχεις θεέ μου. ΄Εχε με γερή να προστατεύω το κορίτσι μου.

Ο Στάθης ,κάνει πως δεν ακούει.

-----Γυναίκα, έλα σβήσε το φως να κοιμηθούμε

13 σχόλια:

  1. Η Ιστορία είναι δημοιευμένη στα πρώτα μου βήματα στο διαδίκτυο.
    Υπάρχουν κάποια σχόλια αναγνωστών που "πέρασαν" αλλά άφησαν το ανθρώπινο στίγμα τους στον ΠΗΓΑΙΜΟ που θα με συγκινεί πάντα. Επιτρέψετε μου να τα μεταφέρω εδώ ,ένα μικρό δείγμα τιμής στο πέρασμά τους.

    MΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ..ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..
    θΆΝΟς
    Από ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΣΧΟΣ | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 2:52 μμ


    Νά'σαι καλά Λυγερή....περιμένω με αγωνία κι άλλα τέτοια μαθήματα ζωής που είπε κι ο Θάνος.....:)
    Από NIOBH | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 3:02 μμ


    Λυγερή μου, κάθε ιστορία σου και ένα δίδαγμα...
    Πόσο κουράγιο δίναι ο Θεός!!!
    Τα φιλιά μου καλή μου!!!
    Από gwgw | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 6:35 μμ


    Φίλοι μου σας ευχαριστώ και τους τρεις σας. Πρόθεση μου δεν είναι να διδάξω , με τις
    « ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» πιστέψτε με.
    ¨Έναν κόκκο άμμου επιχειρώ, να προσθέσω στην οικοδόμηση μιας νέας αντίληψης για την κοινωνική ευθύνη ,που έχει ο καθένας μας, απέναντι στα Παιδιά με Ειδικές Ανάγκες. Όλοι μπορούμε να συμβάλλουμε σ' αυτό με τις τοποθετήσεις μας και τις από καρδιάς παρεμβάσεις μας.
    Όταν η νέα αυτή αντίληψη περάσει, σιγά-σιγά στην συνείδηση όλων των Ελλήνων, θα γίνει ρεύμα που δεν γυρίζει πίσω.. Γι αυτό σας χρειαζόμαστε όλους κοντά μας, σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ με Αγάπη.
    Λυγερή Βασιλείου
    Από ΛΥΓΕΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 8:00 μμ


    Kαλημέρα Λυγερή!
    Το ευχαριστώ είναι λίγο μπροστά στην προσπάθεια που κένεις να μας ξυπνήσεις!!!
    Από onisimos onisimos | Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου 2007 10:25 πμ


    Σ΄ευχαριστώ για το δίδαγμα αν είσουνα κοντά η γυναικα είσαι η άντρα θα σε φιλούσα τετιοι άνθρωποι σπανίζουν στην εποχή μας να μπορούν να σκέφτοντε για αυτά τα παιδιά με σκλάβοσες ηληκρεινά με αυτά που διάβασα
    Από ανώνυμος | Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου 2007 12:16 πμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λυγερή μου... δύο φορές μπήκα σήμερα και δεν πρόλαβα να σε διαβάσω... άρχισε η τρέλα!!!

    Θα έρθω όμως... θα βρω ησυχία (;;;) και θα διαβάσω.

    Είναι πάντα εφόδιο ψυχής οι αναρτήσεις σου.

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγκινήθηκα αλλά μου άρεσε φοβερά αυτή η ιστορία.... Όμορφη και μου άφησε μιά γλυκειά γεύση αισιοδοξίας, ότι υπάρχουν κάποιοι που νοιώθουν/είναι... άνθρωποι ακόμα!
    Την αγάπή μου και καλό σου βράδυ Λυγερή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Big Mama

    Έτσι είμαι και γώ. ΄Οταν θέλω να νοιώσω ένα γραπτό, δεν το διαβάζω όποτε νάναι και υπό πίεση.
    Θέλω να εστιαστώ πάνω σ' αυτό και κυρίως να το διαβάσω με τα μάτια της ψυχής μου.
    Σε φιλώ Κυρά μου.
    Καλή σου μέρα και καλή δύναμη .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eva F.
    Και γω όταν η σκέψη μου κάνει την διαδρομή αυτής της αληθινής ιστορίας, πρωτίστως συγκινούμαι . Η συγκίνηση που αναδύεται μέσα από την ανθρωπιά της, θαρρώ αγγίζει και τον πιο ψύχραιμο αναγνώστη.
    Προσωπικά έχω σταθεί σε πράγματα που βιώνουν οι άνθρωποι και καθορίζουν την ποιότητα της Ζωής τους.
    Π.Χ Η προκατάληψη και η άγνοια ίσως του κινδύνου πόσο μπορεί να στοιχίσει σ’ έναν άνθρωπο όπως στην περίπτωση της κοπέλας , την ανικανότητα να κάνει έκτοτε παιδί.
    --Όταν διαλύονται οικογένειες, σχέσεις, ζωές, με την γέννηση ενός ανάπηρου παιδιού, αυτοί οι δυο απλοϊκοί άνθρωποι διαχειρίστηκαν την ατυχία τους με σύνεση ανθρωπιά και ευσυνειδησία με μόνο εφόδιο τη αγάπη και την κατανόηση τους ,όταν έχουν συγγραφεί δεκάδες επιστημονικές εργασίες για να συμβουλεύουν τους ανθρώπους πως πρέπει να αντιμετωπίζουν τέτοιες δύσκολες καταστάσεις, χωρίς αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές.
    Και το κυριότερο μάθημα που πήρα εγώ από αυτό το ζευγάρι που γνωρίζω προσωπικά, είναι ότι υπάρχει ευτυχία και μέσα στην δυστυχία ακόμη αρκεί το ζευγάρι να την μοιράζεται με αγάπη, υπομονή και κατανόηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι να νοιώσω Κυρά μου...
    Τι να νοιώσω...

    Έσβησα κάθε σκέψη, σαν το φως κι έμεινα εκεί στην αγάπη που όταν υπάρχει βρίσκει τον τρόπο να αντέξει και την σκληρότητα της ζωής και των ανθρώπων. Βρίσκει τον τρόπο να αγωνίζεται και να στερεώνει τα σπιτικά, όσες μπόρες και να έρθουν.

    Ανυποχώρητη στην αγάπη έμεινα. Τίποτε άλλο.

    Να είσαι καλά, να μας κάνεις να δακρύζουμε, έτσι καταλαβαίνεται η πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα Λυγερή μου. Μάλλον θα με έψαχνες.... Όντως τα παιδιά αυτά τα υπέρ αγαπάνε οι γονείς τους....είναι οι άγγελοι τους...! (υπάρχουν και εξαιρέσεις...)πάτερ Ανδρέας

    http://agapisdiakonia.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Big Mama
    Η Αγάπη, το τελευταίο μας οχυρό ακριβή μου Big Mama
    Η αγάπη , κληρονομια αξόδευτη, μας σώνει από την λαίλαπα της ατυχίας, της κακουχίας, της δοκιμασίας που όλοι σε κάποια φάση της Ζωής μας βιώνουμε. Κανείς δεν την γλυτώνει την επικίνυνη στροφή .
    Χαρα σε εκείνους που δεν τους ξεφεύγει το πηδάλιο της ανθρωπιάς από τα χέρια,όπως στην περίπτωση των ηρώων της ιστορίας μας.
    Αλοίμονο σ' αυτούς που κι αν ακόμη κολυμπούν στα πλούτη ,χάνονται στην ένδεια της απουσίας αυτής της πανανθρώπινης Αξίας και δεν υπάρχει κανείς να τους δώσει ένα χέρι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πάτερ Ανδρέας

    Χαρά μου αλλά και τιμή μου να αφήνεις την φωτισμένη σκέψη σου και σε αυτή
    την σελίδα , μια ξεχωριστή γωνιά όπου αφήνομαι και γω από ανάγκη ψυχής.
    Δεν μπορώ να διανοηθώ γονείς που να μην αγαπούν τα παιδιά τους και να είναι φυσιολογικοί άνθρωποι.
    Στην αληθινή όμως αυτή ιστορία αποτυπώνεται ολοκάθαρα η΄"Υπέρβαση"
    που δεν έχει να κάνει με την γονική αγάπη, την παιδεία ,την οικονομική ευρωστία, την κοινωνική υποστήριξη. Είναι το μεγαλείο της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ κάπως έτσι ,όπως την συνέλαβε ο δημιουργός του Ανθρώπου.

    Καλό Χειμώνα εύχομαι και Υγεία απρόσβλητη σε σένα και την οικογένεια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ...παρηγορια...παραθυρι ψυχης...
    να'ξερες ποσο καλο κανεις που ανεβαζεις
    αυτες τις ιστοριες...ευχαριστω!
    Αστρογιογγι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ...παρηγορια...παραθυρι ψυχης...

    Μη μου πείς ότι αυτός είναι ο κλειδάριθμος που θάπρεπε να με οδηγήσει στην αποκωδικοποίηση .....

    Εάν έτσι συμβαίνει δεν παραδίδομαι μόνο αλλά παραιτούμαι από κάθε περιττή πολυλογία...
    Εγώ σ' ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύτιμα ανοίγματα ζωής είναι οι μικρές - μεγάλες ιστορίες σας, ιδιαίτερα για τους ανυποψίαστους που θα διαπιστώνουν πόσο πολύπτυχη είναι η ζωή με τα διπλανά μας μικρά και μεγάλα δράματα. Η ζωή πάντως επιβεβαιώνει ότι αγάπη είναι το κλειδί για όλες τις πόρτες.
    Να είστε καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Διαδραματίζονται πράγματι δίπλα μας πολλά και διαφορα με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές όπου οι άνθρωποι καλούνται ν' ανταπεξέλθουν χωρίς να είναι προετοιμασμένοι και ικανοί για να τον κάνουν.Κι αυτό γιατί δεν βάζουν ποτέ τον εαυτό τους σ' ένα ρόλο που απαιτεί υπέρβαση από τα πρότυπα Ζωής που έχουν .
    Έάν δωρηθούν με το "πασπαρτού"(κλειδί για όλες τις κλειδωμένες πόρτες)όπως πολύ εύστοχα επισημαίνετε την Αγάπη , η πρώτη κλειδαριά που ανοίγουν είναι της δικής τους Ψυχής.
    Πηγή αστείρευτης δύναμης ....
    Ευχαριστώ για την πολύτιμη παρέμβαση σας κι αντεύχομαι από καρδιάς να είστε πάντα καλά.

    ΥΓ: Δεν μπορώ να ξεκολλήσω από την "Παρέα σας με τον Τάσο Λειβαδίτη"

    ΑπάντησηΔιαγραφή